«Made in Turkey» – Ο Ερντογάν ποντάρει στην κρίση των εφοδιαστικών αλυσίδων

2,K

Aπό τον Οικονομικό Ταχυδρόμο

Η απόφαση της ΙΚΕΑ να μεταφέρει στην Τουρκία μεγάλο μέρος της παραγωγής της, που αφορά Ευρώπη και Μέση Ανατολή, αντικατοπτρίζει μια τάση που ενισχύεται σε πολλούς διεθνείς ομίλους για την μετά-Covid εποχή.

Στην Τουρκία στρέφεται η ΙΚΕΑ προκειμένου να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες, που έχουν να κάνουν τόσο με τις καθυστερήσεις όσο και με τη μεγάλη αύξηση του κόστους μεταφοράς των προϊόντων της.

Έτσι, θα πρέπει να αναμένουμε ότι, σχετικά σύντομα, πολλά από τα είδη που υπάρχουν στα καταστήματά της θα φέρουν το διακριτικό σήμα «made in Turkey». Κάτι, μάλιστα, που είναι πιθανό να συμβεί και με τα προϊόντα άλλων κλάδων, καθώς η Άγκυρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ιδανική γεωγραφική θέση της χώρας για να φέρει στο έδαφός της πολλές ακόμη ξένες εταιρείες.

Γιατί επιλέγουν Τουρκία

«Εξαιτίας των προβλημάτων στις θαλάσσιες μεταφορές που αντιμετωπίσαμε στη διάρκεια της πανδημίας, προσπαθούμε να παράγουμε περισσότερα προϊόντα στην Τουρκία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο οικονομικός διευθυντής του σουηδικού ομίλου, Κέριμ Νίλσεν.

«Διαπιστώσαμε κατά την πανδημία πόσο σημαντική είναι η διαφοροποίηση», συνέχισε ο ίδιος. «Ίσως δεν αποτελεί τόσο καλή στρατηγική να παράγουμε σε μια χώρα και στη συνέχεια να προσπαθούμε να τα μεταφέρουμε σε όλο τον κόσμο», πρόσθεσε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν συμφέρει πλέον τον όμιλο η παραγωγή στην Κίνα και άλλες χώρες της ανατολικής Ασίας, τουλάχιστον όσον αφορά στην εξυπηρέτηση των πελατών του στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. «Είναι πιο λογικό να παράγουμε πιο κοντά στα σημεία πώλησης και για τον λόγο αυτό επιλέξαμε την Τουρκία», κατέληξε το στέλεχος της IKEA.

Σημειώνεται ότι το κόστος μεταφοράς ενός κοντέινερ με προϊόντα της ΙΚΕΑ από την ανατολική Ασία στην Ευρώπη έχει εξαπλασιαστεί, φτάνοντας στα 12.000 δολάρια από τα 2.000 που ήταν πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Κι αυτό, σε συνδυασμό με τα κενά ράφια, που είναι αποτέλεσμα των καθυστερήσεων πολλών εβδομάδων ή και μηνών, έχει οδηγήσει αρκετούς ομίλους να επανακαθορίσουν τη στρατηγική τους.

Το σχέδιο του Ερντογάν

Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο, που μοιάζει πλέον πολύ ρεαλιστικό και πιθανό, η Άγκυρα καραδοκεί. «Η Τουρκία, με τη στρατηγική της θέση, προσφέρει μια ισχυρή εναλλακτική σε σχέση με το προ-Covid δίκτυο παραγωγής, που ήταν μονομερώς επικεντρωμένο στην Ασία», είχε πει στις 4 Οκτωβρίου ο αντιπρόεδρος της χώρας και στενός συνεργάτης του Ταγίπ Ερντογάν, Φουάτ Οκτάι.

Ο ίδιος και η κυβέρνησή του γνωρίζουν, μάλιστα, ότι η χώρα τους διαθέτει δύο ακόμη σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Το ένα έχει να κάνει με την ευρεία παραγωγική της βάση και το εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό – το οποίο παραμένει σχετικά χαμηλού κόστους, καθώς η αλματώδης ανάπτυξη των δύο τελευταίων δεκαετιών δεν συνοδεύτηκε από αντίστοιχη αύξηση των πραγματικών μισθών.

Όσο για το άλλο, αφορά στην εξαιρετικά χαμηλή ισοτιμία της λίρας απέναντι στο ευρώ και το δολάριο, γεγονός που καθιστά τα παραγόμενα στην Τουρκία προϊόντα εξαιρετικά ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές. Έτσι, φαίνεται να αμβλύνεται η – απολύτως δικαιολογημένη – ανησυχία για το υψηλό κόστος που έχει η χρηματοδότηση των επενδύσεων στη χώρα.

Με βάση όλα αυτά, η Τουρκία ποντάρει στη μετατροπή της και σε ένα άλλου είδους διεθνή κόμβο, πέρα από τον ενεργειακό που ήδη είναι. Να βρεθεί, δηλαδή, στο επίκεντρο των αλυσίδων παραγωγής και εφοδιασμού, τουλάχιστον όσον αφορά στην Ευρώπη. Αν το πετύχει, η θέση της θα αναβαθμιστεί περαιτέρω, όπως είναι εύκολο να καταλάβει κανείς χωρίς να χρειάζεται να είναι ειδικός.