του Κώστα Στούπα από το capital.gr
Το πρώτο θύμα της επικράτησης Τραμπ στις ΗΠΑ αναμένεται να είναι η Ουκρανία. Ο νέος πρόεδρος έχει δεσμευτεί πως θα επιδιώξει να βάλει ένα τέλος σ’ αυτόν το πόλεμο και επίσης να επαναφέρει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Τα σχέδια που έχουν διαρρεύσει στο διεθνή τύπο περιλαμβάνουν εγκατάλειψη του 20% της χώρας που κατέχει η Ρωσία, εξασφάλιση μιας ουδέτερης ζώνης και μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. για μια δυο δεκαετίες.
Οι ΗΠΑ του Τραμπ σχεδιάζουν να το πετύχουν αυτό διακόπτοντας την υποστήριξη προς την Ουκρανία. Για να συνεχίσει να αντιστέκεται θα πρέπει η Ε.Ε. να αναλάβει όλο το βάρος της υποστήριξης, κόντρα στην επιθυμία των ΗΠΑ που είναι ο εγγυητής της δικής της ασφάλειας. Αυτό μοιάζει αδύνατο.
Το διεθνές δίκαιο και το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση στην περίπτωση αυτή πάνε περίπατο.
Στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής η λύση που θα επιδιωχτεί κατά πάσα πιθανότητα θα βρίσκεται εγγύτερα στις επιδιώξεις του Ισραήλ. Κατά τη δεύτερη της θητεία η τραμπική προεδρία θα επιδιώξει την ολοκλήρωση των συμφωνιών του Αβραάμ, ενός συστήματος που θα εγγυάται την ασφάλεια και οικονομική συνεργασία μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών χωρών της περιοχής.
Ο Ερντογάν ήταν από τους πρώτους που πανηγύρισε με την εκλογή Τραμπ. Ίσως να βιάστηκε. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ εκφράζει δημόσια ένα είδος θαυμασμού για αυταρχικούς ηγέτες με όραμα όπως ο Τούρκος πρόεδρος.
Τα σχέδια του Ερντογάν όμως για ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη που θα μιλά ισότιμα με τις μεγάλες δυνάμεις, ενδεχομένως να είναι ασύμβατα με το ύφος της ισχύος των ΗΠΑ όπως το αντιλαμβάνεται ο Τραμπ.
Επιπλέον, αν ο Τραμπ ήταν να επέλεγε μεταξύ Ερντογάν και Νετανιάχου ο δεύτερος έχει το προβάδισμα. Επίσης, ο Ερντογάν παρουσιάζει τον εαυτό του σαν το σπαθί του Ισλάμ που θα τιμωρήσει το Ισραήλ.
Η νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ είναι βέβαιο πως θα ενισχύσει το ανερχόμενο κύμα του κινήματος που χαρακτηρίζεται σαν ακροδεξιά στην Ευρώπη. Η Γερμανία οδηγείται κατά πάσα πιθανότητα σε πρόωρες εκλογές.
Στις πρόσφατες ευρωεκλογές τα τρία κόμματα (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι) του κυβερνητικού συνασπισμού μετά βίας άθροισαν το 30% των ψήφων. Οι Χριστιανοδημοκράτες έλαβαν περί τον 30% και το AfD στη δεύτερη θέση το 16%.
Αν η Γερμανία θέλει να συμβαδίσει με τις εξελίξεις στις ΗΠΑ ένας συνασπισμός μεταξύ των δυο πρώτων κομμάτων θα ήταν πλέον εφικτός.
Η κυβέρνηση στη Γαλλία ευθύς εξαρχής δεν έμοιαζε σταθερή. Τώρα υπάρχει λόγος κάποιοι από αυτούς που τη στηρίζουν να αποσύρουν τη στήριξή τους.
Αυτές θα είναι τεκτονικές αλλαγές.
Μέσα στον επόμενο χρόνο λοιπόν είναι πολύ πιθανό να έχουμε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη. Μια αύξηση της συμμετοχής των λαϊκίστικων κομμάτων της δεξιάς θα οδηγήσει σε αναδιάταξη των προτεραιοτήτων για όλη την Ευρώπη.
Η πολιτική σε σχέση με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αναμένεται να αλλάξει άρδην. Τα σύνορα θα κλείσουν και οι απελάσεις θα αυξηθούν και θα συστηματοποιηθούν.
Αυτό που είναι ζητούμενο για εμάς είναι η στάση της νέας δεξιότερης Ευρώπης απέναντι στον Ερντογάν και την Τουρκία. Το νέο σύστημα θα θελήσει να περιορίσει την επιρροή του μουσουλμανικών πληθυσμών που διαβιούν εντός της Ευρώπης στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Αυτό για τις επιδιώξεις της Ελλάδας είναι θετικό.
Αλλαγή πλεύσης επίσης αναμένεται να υπάρξει στο ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης. Η πυρηνική ενέργεια θα επανέλθει αυξημένη στο ενεργειακό μείγμα και ο χρόνος απαγκίστρωσης από τους υδρογονάνθρακες θα επιμηκυνθεί. Αν βιάζεστε να πουλήσετε το αυτοκίνητο με κινητήρα ντίζελ για να το αντικαταστήσετε με υβριδικό καλό είναι να περιμένετε, μπορεί να πιάσετε καλύτερη τιμή…
Το πλέον ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι αν, και με τι όρους, θα επιχειρηθεί η αμυντική θωράκιση της Ευρώπης και αν η ανάπτυξη θα συνεχίσει με πακέτα επιδοτήσεων από το Βορρά στο Νότο ή με επιθετικές φορολογικές μεταρρυθμίσεις.
Πριν λίγες μέρες ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν στη Βουδαπέστη μιλώντας στους Ευρωπαίους ηγέτες χαρακτήρισε τους Ευρωπαίους σαν χορτοφάγα σε μια ζούγκλα γεμάτη σαρκοβόρα.
Αν δεν αλλάξουν θα καταλήξουν στην κοιλιά των σαρκοφάγων…