Οι απόπειρες της Γερμανίας να «καθαρίσει» την ευρωζώνη αρχίζοντας από την Ελλάδα

939

Πριν από έναν χρόνο, ο πρώην πρωθυπουργός και κύριος υπεύθυνος για την υπαγωγής της Ελλάδας σε καθεστώς ξένης επιστασίας, ομολόγησε πως: «Όταν ζήτησε από την Γερμανίδα Καγκελάριο ηπιότερους όρους, το 2010, εκείνη απάντησε ότι το πρόγραμμα βοήθειας έπρεπε να πονέσει. ‘Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι κανείς άλλος δεν θα επιθυμήσει κάτι τέτοιο’, του απάντησε η κυρία Μέρκελ» (πηγή)

Ο «πόνος» που υποσχέθηκε η Μέρκελ στους Έλληνες εν είδει αντιποίνων για τον «άστατο» πολιτικό βίο των προηγούμενων δεκαετιών (ο οποίος, για να μην ξεχνιόμαστε, τελούσε μεταξύ άλλων και υπό την χορηγία γερμανικών κολοσσών, όπως η Siemens) περιελάμβανε διάφορες «τιμωρίες», μεταξύ των οποίων και μία ενδεχόμενη άμεσης έξωσης της Ελλάδας από το ευρώ (διά του εξαναγκασμού). Τούτο αναφέρουν δεκάδες δημοσιεύματα και μαρτυρίες στην πορεία αυτών των τριών χρόνων. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι ο Αμερικάνος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έχει παρέμβει ουκ ολίγες φορές για να αποτρέψει μια τέτοια απόφαση (για δικούς του, βέβαια, λόγους), με διασημότερη εκείνην του προηγούμενου φθινοπώρου, λίγο πριν τις αμερικανικές εκλογές [πηγή]. Τότε, εξ άλλου, υπήρξε και αντίστοιχη παρέμβαση της Κίνας πάνω στο ζήτημα αυτό [πηγή].

Αυτές οι πιέσεις ήταν που μετέστρεψαν την βούληση των Γερμανών, η οποία εξ αρχής ζητούσε την παραδειγματική ‘εκτέλεση’ της Ελλάδας, ώστε να μην επιθυμήσει κανείς να ακολουθήσει το παράδειγμά της.

Χθες, 13 Σεπτεμβρίου, ενας καταιγισμός δημοσιευμάτων, ήρθε να συμπληρώσει ένα ακόμα κομμάτι του παζλ. Ο Λορένζο Μπίνι Σμάγγι (μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μέχρι το 2011) υποστηρίζει σε βιβλίο του για την διαχείριση της κρίσης από το ευρωκράτος (Πεθαίνοντας για τη λιτότητα – Morire di austerità) ότι η Μέρκελ ήταν πεπεισμένη για την αναγκαιότητα εξόδου της Ελλάδος από το κοινό νόμισμα, μέχρι το Φθινόπωρο του προηγούμενου έτους. [Καθημερινή, ΤΑ ΝΕΑ].

Εμείς, ως Άρδην, έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί σε αυτό το γεγονός, το οποίο θεωρούσαμε ότι αποτελεί κεντρική επιδίωξη της γερμανικής στρατηγικής μέχρι οι επεμβάσεις και οι πολιτικές ισορροπίες αναγκάσουν την Καγκελάριο να την εγκαταλείψει, ίσως προσωρινά, τον προηγούμενο χρόνο. Έκτοτε, η Μέρκελ και άλλοι Γερμανοί αξιωματούχοι επανειλημμένα έχουν αναδιπλωθεί, κάνοντας νύξεις για κάτι τέτοιο: Τελευταίο περιστατικό, οι προεκλογικές αναφορές της Καγκελαρίου, περί του τραγικού σφάλματος του Γκέρχαρντ Σρέντερ να εντάξει την Ελλάδα στο ευρώ [βλέπε Γιάννη Ξένου, Έλληνες: Η νέα ψύχωση της Γερμανίας].

Επρόκειτο για ένα αδήριτο, πολλαπλώς και ποικίλα αποδεδειγμένο γεγονός το οποίο επέμεναν να αγνοούν ή να παραγνωρίζουν όσοι θεωρούσαν το πυροτέχνημα της «άμεσης εξόδου από το ευρώ» ως την κυριότερη βάση κινηματικής, αντιμνημονιακής πολιτικής συγκρότησης. Και το επισημάναμε σε κάθε ευκαιρία, όχι βέβαια ως άλλοθι για την αποδοχή των μνημονίων, και της κυρίαρχης ευρωπαϊκής πολιτικής, ούτε για να διατρανώσουμε την παραμονή μας στο νόμισμα-μέγγενη που συνέθλιψε κατά το παρελθόν τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Αλλά για να τονίσουμε ότι οι αστόχαστοι πολιτικοί τυχοδιωκτισμοί μπορούν να οδηγήσουν σε εκ διαμέτρου αντίθετα από τα διακηρυσσόμενα αποτελέσματα κι ότι αυτό που προκρίνεται ως πανάκεια αποτελεί… διακαή πόθου του αντιπάλου, Εξάλλου ένα σύνολο από περιεργους γερμανοτραφείς επιχειρηματίες προωθούσαν σε ραδιόφωνα και κανάλια την ανάλογη πολιτική.

Τα χτεσινά δημοσιεύματα, και οι αποκαλύψεις του Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά του λόγου το αληθές, ανεξάρτητα του τι αναφέρουν οι δραχμοπροφήτες.

Θα το επαναλάβουμε ξανά, και θα το επαναλαμβάνουμε κάθε φορά που τίθεται τέτοιο ζήτημα. Η απεξάρτησή μας από το ευρώ, είναι μια στρατηγική μεγάλης πνοής και όχι παιχνίδι: Προϋποθέτει την συγκρότηση ενός ρωμαλέου εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, που να διαθέτει πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, και βαθιά ερείσματα μέσα στην κοινωνία ώστε να το πραγματοποιήσει. Και θα προκύψει ως αποτέλεσμα της συγκεκριμένης σύγκρουσης με τον νέο ευρωπαϊκό καταμερισμό, δηλαδή την πολιτική οικονομία του ευρώ: Εφόσον έχουμε χτίσει δηλαδή τις οικονομικές και πολιτικές πραγματικότητες που θα καθιστούν εφικτή μια τέτοια επιλογή.

Και εν πάση περιπτώσει, δεν είναι δυνατόν, τη στιγμή που συντελείται τριγύρω μας η ολοκλήρωση της αποικιοποίησης της Ελλάδας, εμείς να συζητάμε γενικόλογα για την… τελική έφοδο που θα την αποτινάξει… όταν δεν έχουμε καλά-καλά αρχίσει.

Γ. Ρακκ.