Η νέα μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ προσπαθεί να παραπλανήσει τους εγχώριους «λωτοφάγους»

1,K

Αναδημοσιεύουμε μια σειρά κειμένων πάνω στα πρόσφατα γεγονότα, καθώς πιστεύουμε ότι δίχως να ταυτιζόμαστε πλήρως μαζί τους, φωτίζουν διάφορες πλευρές του τι ακριβώς έχει συμβεί, και ως εκ τούτου έχουν την δική τους ενημερωτική και πολιτική αξία.

Από το ιστολόγιο Τηλέπλαγκτοι Πλάναι

Στο Εurogroup της 16 Φεβρουαρίου ο διαχειριστικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ ύψωσε «λευκή σημαία». Στο κλίμα του γερμανικού τελεσιγράφου προς την κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία ήδη είχε αποδεχτεί την θετικότητα του μνημονίου κατά 70% και μέσα στο φαινομενικό «ναυάγιο» της ευρωομάδας, ο Βαρουφάκης είπε ότι θα υπέγραφε το προσχέδιο Μοσκοβισί. Αλλά «δυστυχώς αυτό το καταπληκτικό κείμενο αποσύρθηκε» ανέφερε.

Όμως ο Βαρουφάκης (και γενικότερα η κυβέρνηση) κινήθηκε αφελώς ή σκοπίμως (πράγμα αδιάφορο) προς μια εντελώς ναρκοθετημένη κατεύθυνση:

α) Ενώ το πλαίσιο Μοσκοβισί δεν ήταν ποτέ επίσημο πήρε δημόσια θετική θέση επ΄ αυτού πράγμα που λειτούργησε ως αυτοεξουδετέρωση στο διαπραγματευτικό πεδίο και άρα ήταν παντελώς άτοπο.

β) Προέβη στην συγκάλυψη του γεγονότος ότι το πλαίσιο αυτό επί της ουσίας ήταν το ίδιο με το τελικό προταθέν στο Eurogroup κείμενο Ντάισενμπλουμ.

Το κείμενο Μοσκοβισί [1], αποτέλεσε μια πολύ μεγάλη οπισθοχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης σε σύγκριση και από αυτές ακόμα τις συμβιβαστικές προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα στη Βουλή. Διότι υποχρέωνε την Ελλάδα πως:

1-«Θα διασφαλίσει ότι οποιοδήποτε νέο μέτρο δεν θα αναστρέφει υπάρχουσες δεσμεύσεις και ότι θα έχει πλήρη χρηματοδότηση. Θα απέχει από μονομερείς ενέργειες και θα εργαστεί σε στενή συνεννόηση με τους Ευρωπαίους και διεθνείς εταίρους».

2–«Θα σεβαστεί πλήρως τις δεσμεύσεις της στους εταίρους, για να διασφαλίσει υγιή και βιώσιμα δημόσια οικονομικά, επιτυγχάνοντας και στη συνέχεια διατηρώντας ευμεγέθη πρωτογενή πλεονάσματα».

3- «Θα τιμήσει τις υποχρεώσεις της προς όλους τους πιστωτές της».

4-«Τα παραπάνω σχηματίζουν την βάση για μια παράταση της τρέχουσας δανειακής συμφωνίας, που θα μπορούσε να πάρει την μορφή ενός ενδιάμεσου, 4 μηνών, προγράμματος, ως ένα μεταβατικό στάδιο για ένα νέο συμβόλαιο ανάπτυξης για την Ελλάδα».

Ως προς το επίσημο κείμενο Ντάισελμπλουμ [2], αυτό κινήθηκε στην γραμμή του Σόιμπλε πως «η Ελλάδα πρέπει να συμμορφωθεί με τους κανόνες». Έτσι στο κείμενο απλώς ενσωματώθηκαν όλες οι παραπάνω δεσμεύσεις του πλαισίου Μοσκοβισί με μια παραλλαγή. Αυτή της γερμανικής επιμονής στην ολοκλήρωση και επέκταση του τρέχοντος προγράμματος:

-«Οι ελληνικές αρχές κατέστησαν σαφές ότι σκοπεύουν να ολοκληρώσουν επιτυχώς το πρόγραμμα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης. Σκοπεύουμε να κάνουμε την καλύτερη χρήση της υπάρχουσας ευελιξίας όπως αυτή έχει οικοδομηθεί στο παρόν πρόγραμμα … Σε αυτή τη βάση οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν την πρόθεσή τους να ζητήσουν 6μηνη τεχνική παράταση του τρέχοντος προγράμματος σαν ένα μεταβατικό βήμα».

Έγινε ολοφάνερο πως, λόγω των συνεχών υποχωρήσεων και κυβιστήσεων του Τσίπρα [3] και του κυβερνητικού συνασπισμού καθώς και της αναποφασιστικότητας του ελληνικού λαού να συγκρουστεί μέχρι εσχάτων σε όλα τα πεδία και κυρίως στο γεωστρατηγικό, οι Γερμανοί είχαν αποφασίσει να σπρώξουν τα πράγματα στα ακρότατα όρια: Όπου και έθεσαν το δίλημμα είτε της πλήρους υποταγής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (όπως συνέβη με όλες τις προηγούμενες κατοχικές κυβερνήσεις) στην γερμανότροπη ευρωκρατία είτε διαφορετικά θα υλοποιούταν η πραγματική απειλή να σπρωχτεί η χώρα  σε ένα παρατεταμένο χρηματοπιστωτικό στραγγαλισμό με συνακόλουθη την χρεωκοπία , την έξοδο της από την ζώνη του ευρώ (με παραμονή στην ΕΕ) και την απόλυτη οικονομική της διάλυση. Ταυτόχρονα η απόφαση αυτή είναι επίσης και μια βασική μέθοδος για να σταλθεί το γερμανικό σήμα πειθάρχησης και υποταγής προς όλους τους άλλους εκκολαπτόμενους μιμητές του ΣΥΡΙΖΑ (Podemos κοκ) στην ευρω-περιφέρεια.

Όθεν ο Τσίπρας είχε πλέον δυο μοναδικές επιλογές: Ή να γίνει ο νέος «μεταμοντέρνος Σαμαράς» της Μέρκελ με ολοκληρωτική συνθηκολόγηση-παράδοση (άσχετα από τα επικοινωνιακά φτιαξίματα και τα προσχήματα) είτε να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να αποφασίσει τη ρήξη. Μια ρήξη που ή αρχή της θα ήταν σε ένα Δημοψήφισμα (ως απάντηση στον εκβιασμό των Γερμανών) και η εμβάθυνση της θα αφορούσε την ριζοσπαστική μεταβολή των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών σχέσεων της Ελλάδας [4].

Όμως η κυβέρνηση επέμεινε στο να προσαρμοστεί ταπεινωτικά εκ νέου με αξιοπρόσεκτη οσφυοκαμψία ευελπιστώντας ότι τελικά μια αργοπορημένη «εξαναγκαστική» επανεξισορρόπηση και «δραματοποιημένη» συνεννόηση θα μπορούσε και έπρεπε να αναδυθεί. Η οποία βεβαίως, πέρα από τις λεκτικές διατυπώσεις και τα φραστικά «καλλυντικά», ώστε να κρατιόνται τα προσχήματα (Τσίπρας: «μια λύση που κερδίζουν οι πάντες»), θα ήταν οπωσδήποτε βαθύτατα εμποτισμένη με τις κεντρικές παραμέτρους που παρουσιάζονται αποκαλυπτικά μέσα στο κείμενο Μοσκοβισί.

Έτσι η κυβέρνηση αυτοεξευτελιζόμενη, κάνοντας θεαματικά μια στροφή 180 μοιρών από τις εκλογικές της δεσμεύσεις, προχώρησε προχθές στο αίτημα για μια εξάμηνη επέκταση της δανειακής σύμβασης (Master Financial Assistance Facility Agreemen [5] ) επιχειρώντας να συγκαλύψει το γεγονός ότι η συγκεκριμένη σύμβαση είναι αποικιοκρατική στο περιεχόμενο της και επιπλέον πλήρως και οργανικά συνδεδεμένη (μέσω των διατάξεων της) με το Μνημόνιο, τα ελεγκτικά θεσμικά όργανα (=Τρόικα) και το αγγλικό δίκαιο για το χρέος.

Η δημοσιοποιημένη συμφωνία που υπήρξε στo χθεσινό Eurogroup [6] (ορισμένοι από τους βασικούς της όρους πιθανόν παραμένουν απόρρητοι) αποτέλεσε ένα ευφυέστατο συγκαλυπτικό συγκερασμό του προσχεδίου Μοσκοβισί και του σχεδίου Ντάισελμπλουμ. Επιπρόσθετα μεταξύ των άλλων, φανέρωσε τα εξής περίτεχνα στοιχεία:

1-Στην τετράμηνη επέκταση του προγράμματος και στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης παραμένει η ασφυκτική επίβλεψη των θεσμικών οργάνων: της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Αλλά η ελληνική κυβέρνηση εξασφάλισε η «τρόικα» να ονομάζεται «θεσμοί». Έτσι «έδιωξε» τη τρόικα!!!

2-Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΕΛ συμφώνησε να παραταθεί το «πρόγραμμα διάσωσης». Όμως τούτο παύει πια να αποκαλείται πρόγραμμα!!!

3-Μετά την τετράμηνη παράταση «γέφυρα» της «Master Financial Assistance Agreement» επίκειται μια Νέα Συμφωνία μεταξύ του Eurogroup, των «θεσμών» και της Ελλάδας. Όμως τούτη η προοπτική για ένα επόμενο Μνημόνιο-3 παύει εφεξής να φέρει τέτοιο όνομα. Και με αυτήν την μαγική συριζαίικη ταχυδακτυλουργία, το μνημόνιο έγινε …καπνός!!!

4-Ως προς τη χρηματοδότηση η θηλιά μπήκε για τα καλά στο λαιμό της κυβέρνησης δηλαδή του ελληνικού λαού: H έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης για την διευρυμένη συμφωνία από τους «θεσμούς» είναι προϋπόθεση για την όποια εκταμίευση της δόσης του τρέχοντος προγράμματος του EFSF και την μεταβίβαση των SMP κερδών του 2014 (και βέβαια με την τελική έγκριση του Eurogroup). Επίσης τα χρηματικά ποσά (11 δις ευρώ) που ως «μαξιλάρι» ήταν μέχρι τώρα στη διάθεση του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αποσπώνται από αυτό και μεταφέρονται πλέον στην δικαιοδοσία των ευρωπαϊκών θεσμών ( EFSF κλπ) και εάν τελικά διατεθούν αυτό θα αφορά μόνο μια νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι, με την σύμπραξη των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, από τα δάνεια που πήρε η χώρα από το εξωτερικό έχουν ήδη δοθεί για ανακεφαλαιοποίηση στις τέσσερις συστημικές ελληνικές τράπεζες τα 233 δις ευρώ. Παρόλα αυτά και ύστερα από τις δοκιμασίες αντοχής (stress tests) από την ΕΚΤ, η μεγάλη απειλή της τραπεζικής κατάρρευσης, λόγω της γερμανοκίνητης εξωτερικής αλλά και της εσωτερικής υπονόμευσης (πεντάχρονη εκροή 115 δις προς την αλλοδαπή), παραμένει αμείωτη.

5-Το Eurogroup έδωσε ως την Καθαρά Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου (που παραδοσιακά συμβολίζει την έναρξη μιας πολυήμερης νηστείας) την προθεσμία στην κυβέρνηση να καταλήξει και να θέσει υπό την έγκριση της ευρωκρατίας του πακέτου των οικονομικών μέτρων και μεταρρυθμίσεων που θα εξειδικεύουν και θα πραγματώνουν το πρόγραμμα παράτασης. Η κυβέρνηση δηλαδή αφού έδωσε στους εξ Εσπερίας «Μήδους» γη και ύδωρ τώρα προσφέρει στην καθημαγμένη και ρημαγμένη ελληνική κοινωνία μια δηλητηριώδη «ανάσα αξιοπρέπειας» με την «αυτορρύθμιση» της στη λιτότητα και την «ευελιξία» στο ύψος των «κατάλληλων» πρωτογενών πλεονασμάτων. Ή αλλιώς όπως είπε ο Σόιμπλε «Οι Έλληνες κυβερνώντες σίγουρα θα έχουν μια δύσκολη στιγμή για να εξηγήσουν την Συμφωνία στους ψηφοφόρους τους» ή ακόμα ίσως και να σκέφτηκε με κάποια πιθανώς χαιρεκακία ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΕΛ έχει τώρα αρκετό «σχοινί» για να «αυτοκρεμαστεί».

Η εξαπάτηση του ΣΥΡΙΖΑ θεμελιωδώς βρίσκεται στο σημείο που πάντοτε διαβεβαίωνε ότι υπάρχει δυνατότητα δημοκρατικής και φιλολαϊκής πολιτικής εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εξαπάτηση βρίσκεται εδώ: «Από το πρώτο βράδυ της εκλογικής μας νίκης, και όλο το διάστημα μετά, και στις προγραμματικές δηλώσεις, εξήγησα ότι αυτό που έχουμε ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης είναι ο δύσκολος συνδυασμός δυο βασικών αρχών που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση: την αρχή της αποδοχής του σεβασμού στη λαϊκή ετυμηγορία, στη δημοκρατία, στο αποτέλεσμα δηλαδή των εκλογών στην Ελλάδα, με την αρχή του σεβασμού στους κοινούς μας κανόνες. Και είπα ότι παρά το γεγονός ότι διαφωνούμε με αυτούς τους κανόνες, διαφωνούμε με τους κανόνες της σκληρής και αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Εντούτοις, είμαστε υποχρεωμένοι να τους σεβαστούμε. Διότι αποτελούν ιδρυτικούς κανόνες των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπ’ αυτή την έννοια, νομίζω ότι αυτός είναι ο κρίσιμος συμβιβασμός, ο κρίσιμος συνδυασμός, της τήρησης των δυο βασικών αρχών: της δημοκρατίας και των κανόνων» (Συνέντευξη Τύπου Αλ. Τσίπρα, μετά την Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου-12.02.2015).

Για τούτο λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ αντί «να σκίσει όλα τα μνημόνια μέρα μεσημέρι» όπως ψευδώς και παραπλανητικώς διατυμπάνιζε δεξιά και αριστερά, στο τέλος αποφάσισε να σβήσει το ίδιο το εκλογικό του πρόγραμμα και τις όποιες έστω και ελάχιστες φιλολαϊκές του υποσχέσεις. Προσχωρώντας τώρα ανοιχτά στο νεοαποικιακό κατοχικό πρόγραμμα της υπερεθνικής και τοπικής ολιγαρχίας. Ως η νέα μνημονιακή τους διακυβέρνηση.

Τώρα ως φορέας μιας διαφορετικής αντεθνικής και αντιλαϊκής πολιτικής η οποία σε τελική ανάλυση εκτός των άλλων αναγνωρίζει τους χρηματοδεσποτικούς και ευρωκρατικούς όρους επίτευξης της βιωσιμότητας του χρέους και νομιμοποιεί την τοκογλυφική και γενικότερα την ευρωατλαντική υποδούλωση της Ελλάδας.

Ουδεμία έκπληξις…

Η εθνική λαϊκή αντίσταση συνεχίζεται.

—————————————————————–

[1]- http://www.tanea.gr/files/1/2015/02/17/eur%20EUROGROUP%20PAPERS.pdf

[2]-Στο ίδιο

[3]-Τηλέπλαγκτοι Πλάναι, Προγραμματικές για…Κλάματα! (8.2.2015)

[4]-Τηλέπλαγκτοι Πλάναι, Η Ελλάδα στην ατραπό του ΣΥΡΙΖΑ (4.2.2015)

[5]- ΠΝΠ «Έγκριση Σχεδίου Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης κλπ» (ΦΕΚ Α΄ 55, 14.3.2012)

[6]- http://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2015/02/150220-eurogroup-statement-greece/