Γιατί μια αυτόνομη δημοτική παρέμβαση;
Οι πολίτες που δημοσιοποιούμε την παρακάτω διακήρυξη είμαστε πεισμένοι για ένα απλό αλλά θεμελιώδες γεγονός: η ελληνική κρίση, πέρα από τα συγκυριακά της χαρακτηριστικά, είναι κατεξοχήν κρίση δομική, κρίση του κοινωνικού και οικονομικού της μοντέλου, και δεν μπορεί να θεραπευτεί με ημίμετρα. Ούτε βέβαια με την επιστροφή στο «απωλεσθέντα παράδεισο» της ύστερης μεταπολίτευσης. Ο δρόμος για την αντιμετώπισή της δεν περνάει ούτε από το φθαρμένο πολιτικό προσωπικό που ανακυκλώνεται στους ίδιους ή «καινούριους» πολιτικούς σχηματισμούς, ούτε από πάσης φύσεως σωτήρες και από μηχανής Θεούς. Ο δρόμος για να ξεφύγουμε από τον κλοιό των Μνημονίων και της διεθνούς εξάρτησης θα ανοιχτεί από την κοινή περπατησιά εκατομμυρίων πολιτών – της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού – οι οποίοι είναι και τα μεγάλα θύματα της πολιτικής που συνέτριψε το βιοτικό τους επίπεδο και το κράτος πρόνοιας και μετέβαλε την χώρα σε «αποικία χρέους» της τευτονικής Ευρώπης.
Συνεπώς, όσοι και όσες διεκδικούν την ψήφο των Πατρινών ισχυριζόμενοι/ες ότι διαθέτουν «μαγικές λύσεις» για την τοπική αυτοδιοίκηση και ότι με την εκλογή τους είναι ικανοί να δημιουργήσουν «τοπικές οάσεις», σε μια χώρα που καθημερινά ερημώνει και μια κοινωνία που αποσυντίθεται από τις πολιτικές που επιβάλλουν οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι υποτακτικοί και συνεργάτες τους, είτε πλανώνται πλάνην οικτρά είτε κοροϊδεύουν. Το ίδιο ισχύει και για όσους/ες επιζητούν την ψήφο των Πατρινών για να αγωνιστούν για λογαριασμό τους αλλά… χωρίς αυτούς.
Η συνειδητοποίηση της κρισιμότητας των στιγμών που περνάει ο τόπος και του τιτάνιου έργου που χρειάζεται για να αντιστραφεί η πορεία της εξαθλίωσης και της παρακμής δεν οδηγεί σε κάποια παράλυση και μια αίσθηση ματαιότητας για την παρέμβαση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αντιθέτως, κάνει ακόμα πιο επιτακτική την αυτόνομη και ουσιαστική παρέμβαση των πολιτών στο πεδίο της αυτοδιοίκησης. Ιδιαίτερα σε μια πόλη όπως η Πάτρα, την τρίτη μεγαλύτερη της χώρας, στην οποία η κρίση εκδηλώνεται με όλες τις παροξυσμικές μορφές της: ανεργία, φτώχεια, παραγωγική εκχέρσωση, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, μόλυνση, έλλειψη προοπτικής, μετανάστευση των νέων, αυτοκτονίες και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μέχρι σήμερα
Μέσα στο ζοφερό αυτό τοπίο, ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης, γενικά, μόνο αρνητικά μπορεί να κριθεί καθώς συγκεντρώνει μια σειρά αρνητικών επιτευγμάτων:
• Έρμαιο πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.
• Αναπαραγωγή των εκφυλιστικών φαινομένων της κεντρικής διοίκησης, μερικές φορές σε μεγαλύτερο βαθμό: φαυλοκρατία, κλεπτοκρατία, διαφθορά, νεποτισμός, κομματισμός, παρασιτισμός, συναλλαγή, απουσία ελέγχου εκ μέρους των πολιτών, πλήρης αδυναμία υπεράσπισης των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων.
• Αναπαραγωγή της πολιτικής ξεζουμίσματος του πολίτη, όμοια με της κεντρικής οικονομικής πολιτικής, προσφέροντας αναντίστοιχη ποιότητα υπηρεσιών.
• Ουσιαστική προσαρμογή και αποδοχή των πολιτικών των Μνημονίων και οργάνωση των Δήμων με βάση τις μνημονιακές προτεραιότητες.
• Αποξένωση των δημοτών από τα δημοτικά πράγματα και τη λήψη των αποφάσεων, ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή του σχεδίου συγκεντροποίησης «Καλλικράτης».
• Πεδίο ανάδειξης και ανακύκλωσης του ίδιου φθαρμένου και ανίκανου πολιτικού προσωπικού που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή.
• Άκριτη αποδοχή των ευρωπαϊκών πολιτικών για χρηματοδότηση απευθείας των περιφερειακών και τοπικών διοικήσεων από τις Βρυξέλλες με αποτέλεσμα την δημιουργία τοπικιστικών και χωριστικών τάσεων.
Αν σε αρκετά από τα παραπάνω κάποιος/α αναγνωρίζει χαρακτηριστικά των νυν και τέως δημοτικών διοικήσεων της Πάτρας, δεν πέφτει και πολύ έξω…
Ο χαρακτήρας μιας εναλλακτικής παρέμβασης στο Δήμο Πατρέων
Οι τραγικές στιγμές που περνάει ο τόπος και οι ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας των Πατρινών πολιτών, επιζητούν μιαν άλλη Δημοτική Αρχή που είναι ικανή να τις κατανοεί και να μοχθεί για την ικανοποίησή τους.
Κατά τη γνώμη μας, μια παρέμβαση στα κοινά της πόλης οφείλει να αναδεικνύει προγραμματικά το τετράπτυχο Αντίσταση – Δημιουργία – Αλληλεγγύη – Δημοκρατία. Πιο συγκεκριμένα, εργαζόμαστε ώστε να υπάρξει ένας Δήμος Πατρέων ο οποίος:
• Λειτουργεί ως συνειδητός κυματοθραύστης των μνημονιακών πολιτικών στο βαθμό και την έκταση των δραστηριοτήτων που τον αφορούν. Ιδιαίτερα, αντιστέκεται στις προσπάθειες των Γερμανών γκαουλάιτερ Ράιχενμπαχ και Φούχτελ (ή των διαδόχων τους) να εντάξουν την τοπική αυτοδιοίκηση απευθείας στο σχεδιασμό των γερμανικών ελίτ.
• Δρα ως εμπνευστής, σχεδιαστής και αρωγός σχεδίων και κινήσεων παραγωγικής ανασυγκρότησης στην περιοχή μέσα από την ενίσχυση και προώθηση κοινοτικών, συλλογικών και συνεταιριστικών παραγωγικών εγχειρημάτων και ιδιωτικών παραγωγικών πρωτοβουλιών, καθώς και την οργανική τους σύνδεση με το τοπικό Πανεπιστήμιο και ΑΤΕΙ.
• Δημιουργεί ένα ευρύτατο δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών και δομών κοινωνικής αλληλεγγύης με ιδιαίτερη έμφαση στην πρόνοια, στην υγεία, στην παιδεία, στο μαζικό αθλητισμό και στην προστασία του περιβάλλοντος.
• Διαμορφώνει ένα ευρύ δίκτυο πολιτιστικών δομών με μαζικό χαρακτήρα και στέκεται αρωγός στην πληθώρα των ερασιτεχνικών ομάδων που ήδη προσφέρουν μεγάλο έργο στο θέατρο, το χορό, τη μουσική.
• Προχωρά σε έναν οικολογικό επανασχεδιασμό την πόλης ο οποίος θα αποτελεί πυξίδα των όποιων τεχνικών έργων και παρεμβάσεων.
• Αναπτύσσει και λειτουργεί δομές άμεσης δημοκρατίας και συστηματικής παρέμβασης των δημοτών τόσο στη λήψη των αποφάσεων, όσο και στον έλεγχο και την αξιολόγηση της εφαρμογής τους.
• Αναδιαρθρώνει το δημοτικό προϋπολογισμό ώστε να ενισχυθούν οι παραπάνω στρατηγικές σε βάρος των παρασιτικών, αντιπαραγωγικών δραστηριοτήτων, των έργων βιτρίνας και των μικρών ή μεγάλων λόμπυ συμφερόντων που λυμαίνονται την πόλη. Ασκεί μόνιμα πίεση στην κεντρική κρατική εξουσία για άρση των περικοπών στη χρηματοδότηση και παράλληλα αναζητάει εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης και αυτοχρηματοδότησης.
• Αναδιοργανώνει τις δημοτικές υπηρεσίες και αναβαθμίζει το ρόλο των εργαζόμενων στο Δήμο ώστε να υπηρετούν τις παραπάνω στρατηγικές.
Παράλληλα, μια δημοτική παρέμβαση στην Πάτρα οφείλει να ξεκαθαρίσει σε ποιους κατά κύριο λόγο απευθύνεται και μαζί με ποιους θα επιχειρήσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Η δική μας παρέμβαση, λοιπόν, απευθύνεται σε αυτούς που νιώθουν ή πράγματι είναι περιθωριοποιημένοι μέσα στο σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο που διαμορφώνουν οι τοπικές, εθνικές και υπερεθνικές ελίτ. Σε όσους δεν έχουν φωνή ή τους στέρησαν το δικαίωμα να έχουν φωνή. Στους αδύναμους. Σε εκείνους που οι δεξιότητες, τα ταλέντα, οι επιθυμίες ισοπεδώνονται μέσα στην ανέχεια, την έλλειψη οράματος, τη διαφθορά, την ανισότητα. Κοντολογίς, απευθυνόμαστε στην πλειοψηφία των πολιτών, γιατί αυτό ακριβώς το δράμα ζούμε σήμερα: η πλειοψηφία των πολιτών να περιθωριοποιείται βίαια και να αποστομώνεται. Για μας, περιθώριο είναι ο άνεργος νέος ή οικογενειάρχης αλλά και ο παραγωγός που καταστρέφεται. Ο καλλιτέχνης που φιμώνεται από την ανέχεια και την αδιαφορία και η γερόντισσα που μένει αποκλεισμένη στο σπίτι γιατί δεν έχει πού να περπατήσει. Το άτομο με ειδικές ανάγκες που δεν μπορεί να κυκλοφορήσει σε μια πόλη εχθρική και ο νέος ή η νέα που βουλιάζει στην απόγνωση και σκέφτεται να ξενιτευτεί. Ο επιστήμονας που κανείς δεν χρειάζεται τη γνώση του και εκείνοι που χάνουν την αξιοπρέπειά τους για ένα επισφαλές ξεροκόμματο. Το παιδί που στερείται δομές φύλαξης όταν λείπουν οι γονείς στην αναζήτηση του επιούσιου και ο ανασφάλιστος έμπορος που δεν έχει να πάρει τα φάρμακά του και ο κατάλογος δεν έχει τέλος… Τα συμφέροντα και οι επιθυμίες αυτών των ανθρώπων πρέπει να είναι ο γνώμονας μιας διαφορετικής πολιτικής στο Δήμο και αυτά επιζητά να ικανοποιεί η δική μας παρέμβαση.
Και πάνω απ’ όλα απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που κατανοούν ότι πρέπει πια να αγωνιστούμε όλοι μαζί για να αλλάξουμε τον τόπο που αγαπάμε και να εκδιώξουμε τους καταπιεστές και καταστροφείς της ζωής μας. Είτε αυτοί κατοικοεδρεύουν στα παλάτια των Βρυξελλών και του Βερολίνου είτε στα μέγαρα των Αθηνών είτε στις …επαύλεις της Πάτρας.
Για μας που δημοσιοποιούμε αυτήν τη διακήρυξη ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: ο Δήμος αξίζει να υπάρχει μόνο ως πραγματικό κύτταρο της αυτοδιοίκησης και της λαϊκής βούλησης, ως ανάχωμα στις πολιτικές που θέλουν τη χώρα να μετατρέπεται σε «αποικία χρέους» και «χώρο» κατακερματισμένο με κάποια από τα τοπικά συντρίμμια του συνδεδεμένα απευθείας με τους επικυρίαρχους των Βρυξελλών και ως μέσο ανασυγκρότησης του ερειπιώνα που αφήνουν πίσω τους 4 χρόνια Μνημονίων και εξάρτησης. Και, ο μόνος παράγοντας που μπορεί να επιβάλει και να λειτουργήσει έναν τέτοιο Δήμο είναι η πλατιά και διαρκής κινητοποίηση της πλειοψηφίας των πολιτών. Ούτε αυτόκλητοι σωτήρες ούτε «επώνυμοι» ούτε επικοινωνιακά τερτίπια και συναλλαγές με τα ΜΜΕ ούτε πολιτικές συνδιαλλαγές και «πάρε-δώσε» ούτε το «όραμα» μιας επικείμενης κυβερνητικής εξουσίας ούτε κομματικές πλάτες ούτε «φρου-φρου κι αρώματα». Σε αυτήν την κινητοποίηση της πλειοψηφίας προσβλέπουμε, αυτή θα αποτελεί κριτήριο και μέτρο της δράσης μας.
ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΠΑΤΡΕΩΝ – «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ»