Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας από τότε που η εγχώρια πολιτική ελίτ εκλιπαρούσε «πατροπαράδοτες, φίλιες, προστάτιδες και ευεργέτιδες δυνάμεις»
του Βασίλη Στοϊλόπουλου
εφημερίδα Ρήξη φ.77
Γνωστές κατά τ’ άλλα για την ιμπεριαλιστική πολιτική τους, να σώσουν τη διχασμένη Ελλάδα από την καταστροφή και περισσότερο από μισό αιώνα που ο Γεώργιος Παπανδρέου Α‘ ομολογούσε ανερυθρίαστα ότι «Η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν, και δι’ αυτό δεν ημπορεί λόγω του Κυπριακού να διακινδυνεύσει να πάθει από ασφυξίαν».
Σήμερα, δέκα μόλις χρόνια πριν συμπληρωθούν δύο αιώνες «ελεύθερου» εθνικού βίου, φαίνεται πως ο παρελθόν ιστορικός χρόνος που καθόρισε τη σημερινή φθίνουσα πορεία του ελληνισμού δεν επέφερε θετικές αλλαγές στην αντιμετώπιση του ξένου παράγοντα από το διεφθαρμένο και ξενόδουλο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αντίθετα, οι απροκάλυπτες διαθέσεις της πολιτικής και οικονομικής ελίτ να προσφέρει «γην και ύδωρ» στους ξένους προστάτες της, αρκεί να διασωθεί από την οικονομική δίνη που συγκλονίζει τη χώρα, κάνουν όσους Έλληνες έχουν ακόμη κάποια αισθήματα πατριωτισμού και αξιοπρέπειας να αναπολούν ακόμη και πολιτικούς της εποχής των «προστατίδων και ευεργετίδων δυνάμεων» ή ακόμη και της μετεμφυλιακής «ασφυξίας».
Βέβαια ο αγγλικός «πνεύμονας» έχει αντικατασταθεί πλέον από το γερμανικό, αφού αυτή τη φορά η «σωτηρία» της Ελλάδας είναι πρωτίστως υπόθεση των Γερμανών, οι οποίοι εκλαμβάνουν το γονάτισμα των Ελλήνων σαν ευκαιρία πραγματοποίησης του μεγαλογερμανικού δόγματος «Drang nach Osten». Ο κίνδυνος ασφυξίας είναι σήμερα όμως μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά αφού εκτός από την οικονομική καταβαράθρωση και την συστηματική διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας έχει προστεθεί μία νέα παράμετρος στις σχέσεις εξάρτησης της Ελλάδας. Είναι η ενέργεια, τόσο στη γεωπολιτική της, όσο και στην γεωοικονομική της διάσταση. Η περατότητα των ενεργειακών πόρων και του ορυκτού πλούτου, σε συνδυασμό με τις τεράστιες αναπτυξιακές ανάγκες σε πλανητικό επίπεδο και ο ανελέητος παγκόσμιος ανταγωνισμός για τον έλεγχο της ενέργειας και των πρώτων υλών υποδηλώνουν ότι η εποχή του ενεργειακού ιμπεριαλισμού έχει ήδη ξεκινήσει με σφοδρότητα και γίνεται πιο λυσσαλέος λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μεταξύ των βασικών ανταγωνιστικών δυνάμεων βρίσκεται και η Γερμανία, η οποία επιδιώκει ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα του ενεργειακού ιμπεριαλισμού με όπλα την πρωτοκαθεδρία της σε τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την οικονομική της ευρωστία. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η εφαρμογή του μακροπρόθεσμου γερμανικού φαραωνικού σχεδίου Desertec, με στόχο τη μεταφορά ηλιακής ενέργειας από την Αφρική και τις νότιες χώρες της Ευρώπης προς τις βόρειες, προκειμένου μακροπρόθεσμα να καλυφτεί το 15% των αναγκών τους σε ενέργεια.
Πλατύτερα γνωστό έγινε το Desertec το 2009 όταν ιδρύθηκε η βιομηχανική πρωτοβουλία Dii GmbH που στόχευε την δημιουργία προϋποθέσεων για μια γρήγορη εφαρμογή του Desertec στην περιοχή της Μεσογείου. Στο σχέδιο μαμούθ των 400 δισεκατομμυρίων ευρώ συμμετέχουν κυρίως κολοσσοί της γερμανικής οικονομίας. Πρώτα από όλα η Siemens, η MAN Solar, η M & N Zannder και η Schott Solar που με το πρωτοποριακή τεχνογνωσία τους, ιδιαίτερα σε γιγαντιαίους ηλιακούς καθρέφτες, ανέλαβαν το τεχνολογικό μέρος του εγχειρήματος. Δεν θα μπορούσαν βεβαίως να απουσιάζουν από το όλο εγχείρημα τα ενεργειακά μεγαθήρια RWE και Eon και ασφαλιστικές εταιρείες για φυσικές καταστροφές όπως η Muenchener Rueck. Σαν εγγυητής της χρηματοδότησης, τουλάχιστον για ένα μικρό μέρος, συμμετέχουν η Deutsche Bank και HSH Nordbank. Επειδή όμως ο οικονομικός κίνδυνος ενός τέτοιου μεγέθους επενδυτικού σχεδίου είναι μεγάλος, οι πολυεθνικές στοχεύουν επίμονα στη ευνοϊκή διαμεσολάβηση των πολιτικών και της E.E. προκειμένου να μεταφερθούν σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό τα τεράστια επενδυτικά κόστη στην πλάτη των φορολογούμενων.
Με δεδομένο ότι η Βόρεια Αφρική για την οποία σχεδιάστηκε αρχικά το Desertec προς το παρόν δεν προσφέρεται, λόγω αστάθειας και πολέμων, φαίνεται ότι η αρχή θα γίνει από την Ελλάδα και η «Ελληνική Διοίκηση» υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου Β’ δείχνει έτοιμη να αποδεχτεί οποιοδήποτε επενδυτικό όρο των Γερμανών. Εντελώς ξαφνικά και αφού προηγουμένως ο ελληνικός λαός φορτώθηκε μνημόνια και μεσοπρόθεσμο δόθηκε το σύνθημα από τον Σόιμπλε, που διέβλεψε μια μεγάλη ευκαιρία για τους Γερμανούς να πάρουν κεφάλι σε αυτόν τον τομέα της ενέργειας με όπλο τον ήλιο της Ελλάδας, ιδιαίτερα τώρα που ο ενεργειακός τους σχεδιασμός έχει αλλάξει και η RWE και Eon άρχισαν να απειλούν με απολύσεις λόγω της σταδιακής εγκατάλειψης της πυρηνικής ενέργειας. Επιπλέον δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητο ότι η εσωτερική αγορά της Γερμανίας στην εγκατάσταση εναλλακτικών πηγών ενέργειας δείχνει σημεία κόπωσης και ότι η Γερμανία καλύπτει ήδη το 20% των αναγκών της σε ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές.
Ξεχνώντας το ενεργειακό τους δόγμα για όσο το δυνατόν λιγότερο εξάρτηση από εισαγωγή ενέργειας από το εξωτερικό και με πρόσχημα τη γρήγορη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας και την δήθεν εξουδετέρωση της ελληνικής γραφειοκρατίας, οι Γερμανοί θέλουν να επιβάλουν, σαν προϋπόθεση της «επενδυτικής τους επίθεσης στην Ελλάδα», όπως δήλωσε πρόσφατα ο υφυπουργός οικονομίας Καπφέρερ, «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες», έκτασης 200.000 στρεμμάτων σε επιλεγμένες από αυτούς περιοχές της Ελλάδας με στόχο την εφαρμογή του Desertec. Εξυπακούεται ότι εκεί δεν θα ισχύει το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο αναφορικά με τα περιβαλλοντικά, τα φορολογικά ή τις εργασιακές σχέσεις. Και αυτό όταν όλοι γνωρίζουν πως οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και τα περιβαλλοντικά στάνταρτ της Γερμανίας είναι πολύ αυστηρότερα των ελληνικών και ότι μόνο επί κατοχικής διακυβέρνησης Παπανδρέου το εργασιακό κόστος έχει ήδη μειωθεί κατά 6,5%, ενώ ο μέσος όρος φορολόγησης κεφαλαίου στην Ελλάδα είναι σχεδόν κατά 10% μικρότερος από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον οι Γερμανοί δεν κρύβουν τη βούλησή τους, τώρα που ώριμα ενεργειακά έργα (φωτοβολταϊκά, λιγνίτες κ.α.), δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης ρευστότητας, να τα αναλάβουν αυτοί με τους δικούς τους όμως όρους, χρησιμοποιώντας μάλιστα χρήματα του ΕΣΠΑ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι σαφές γιατί οι Γερμανοί δεν χρειάζονται τις εμπράγματες εγγυήσεις που θέλουν Φιλανδοί, Σλοβάκοι, Σλοβένοι και λοιποί «φτωχοί συγγενείς».
Τον ερχόμενο μήνα όταν μια πολυπληθής γερμανική επιχειρηματική αντιπροσωπεία, υπό τον υπουργό οικονομίας Ρόσλερ, θα καταφθάσει στην Αθήνα θα φανούν όχι μόνο οι αληθινές προθέσεις των Γερμανών αλλά και το μέγεθος της ξενοδουλείας της ελληνικής ελίτ, που σίγουρα δεν θα τολμήσει να αναφερθεί στο κατοχικό δάνειο και στις πολεμικές αποζημιώσεις. Ένα μόλις βήμα πριν την επισημοποίηση της νέας ελληνικής χρεοκοπίας η χώρα έχει αποκτήσει σαφή χαρακτηριστικά προτεκτοράτου και ο κίνδυνος οι «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες» να γίνουν «φιλέτα» για οικονομική – και όχι μόνο – προσάρτηση είναι πλέον ορατός. Άλλωστε, στο πλαίσιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης που πρεσβεύει ο ηγεμών της «Ελληνικής Διοίκησης» και οι αυλικοί του, μια τέτοια εξέλιξη όχι μόνο δεν εμπεριέχει κίνδυνο «ασφυξίας» αλλά είναι και ευπρόσδεκτη. Αυτό που μένει είναι να βρεθούν νέοι, οργουελιανού τύπου, επικοινωνιακοί ευφημισμοί για να παραπλανηθεί και να εξαπατηθεί και πάλι ο πάντα ευκολόπιστος ελληνικός λαός.
32 ΣΧΟΛΙΑ
Πράγματι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να υποκύψει στον ιμπεριαλισμό του ήλιου. Είναι σαφώς καλύτερο και προτιμότερο να αποδεχθεί τον ιμπεριαλισμό της ημισελήνου που έρχεται από τα ανατολικά, αφού περάσει από το σούρουπο-αυταπάτη της “μικρής πλην τιμίας και ισχυρής Ελλάδος” με το κράτος-ξεφτίλα της μεταπολιτευτικής κομματοαναξιοκρατίας και μόνιμης δημοσιοϋπαλληλίας των “φορέων” του “ευρύτερου δημόσιου τομέα”…. Με άλλα λόγια σοσιαλισμός (και μάλιστα υπαρκτός εν Ελλάδι) και βαρβαρότητα (εισαγόμενη εξ ανατολών)….
Ο καθένας βέβαια δικαιούται να διαλέγει το φακιόλι, αν αισθάνεται ότι η μόνη εναλλακτική είναι το φέσι. Αλλά τα άλλα με τα σοβιέτ των πράσινων που θα αποκαθάρουν οι πράσινοι (ή μάλλον η τρόικα που ευτωχώς μας ήρθε, όπως είπε κι ο Μπενίτο), είναι μάλλον ακόμη πιό παράταιρα με το συζητούμενο. Σωκράτη, μήπως τελικά αυτό που χρειάζεσαι είναι μια συστατική επιστολή να κάνεις παρέα στον κωλοτούμπα;
Γιατί αν χρειάζομαι συστατική επιστολή για να μπω στο ελληνικό δημόσιο των πρασίνων και ειδικότερα του κωλοτούμπα, πιστεύεις ότι μπορείς να μου δώσεις εσύ Θανάση; Κι αν ναι πόσο χρεώνεις;
Σωκράτη,
Μια φιλική συμβουλή: αν θες να συνεχίσεις να συμμετέχεις στις συζητήσεις καλόν είναι να τα έχεις καλά με τον αξιότιμο κ. Τζιούμπα. Βλέπεις τα έχει καλά με τη λογοκρισία και καλόν είναι να μην απαντάς καν στις προσωπικές προσβολές και επιθέσεις που κάνει για να σε προκαλέσει.
Αυτά στα λέω από προσωπική εμπειρία και δεν σκοπεύω να επανέλθω στο θέμα.
Να είσαι καλά,
Δημήτρης
Μάλιστα… Και είναι τόσο «αυστηρή» η λογοκρισία, που επιτρέπει να δημοσιεύονται τέτοιου είδους σχόλια…
Υ.γ. όταν κάποιος «δεν σκοπεύει να επανέλθει στο θέμα», δεν ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα…
Καλό βράδυ…
Αγαπητέ Γιώργο,
Εγώ απλά εξέθεσα την εμπειρία μου με τον κ. Τζιούμπα στην παλιά σελίδα του Άρδην. Με χαρά μου βλέπω ότι η αλλαγή ιστοσελίδας στάθηκε μια πραγματική αλλαγή σελίδας για τη διαχείριση του ιστότοπου με τη λογοκρισία να βελτιώνεται (ή μάλλον να χειροτερεύει για να είμαστε ακριβείς). Ήταν μια πραγματικά ευχάριστη έκπληξη να δω την προειδοποίησή μου στον Σωκράτη να δημοσιεύεται κι ελπίζω αυτή η ορθή πολιτική να εξακολουθήσει.
Πάντα τέτοια και να είστε καλά,
Δημήτρης
Καταρχάς να ευχαριστήσω τον ιστότοπο και το διαχειριστή του για την ανοχή τους καθώς και το Μήτσο-Δημήτρη για το ενδιαφέρον του. Όσον αφορά το θέμα του άρθρου η παρέμβασή μου αν κι αιχμηρή είναι έγκυρη τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου. Ζούμε σε μια εποχή όπου η ενέργεια κι οι ενεργειακοί πόροι καθίστανται ολοένα και πιο πολύτιμοι και σε στενότητα. Βλέπουμε ότι τόσο η Τουρκία, όσο κι η Ευρώπη (Γερμανία που αναφέρεται στο άρθρο αλλά κι άλλοι) και η Αμερική εποφθαλμιούν τους πόρους της πατρίδας μας. Από εκεί και πέρα και παρά το ότι είναι δυσάρεστο το ελλαδικό κράτος είναι διαλυμένο η δε Κύπρος πολύ μικρή για να έχουμε κάποιες σοβαρές ελπίδες και πιθανότητες να χειρισθούμε και να εκμεταλλευτούμε τα ενεργειακά πλούτη (αέριο, ήλιος, άνεμος, πετρέλαιο κλπ.) μόνοι μας. Άρα και στα ενεργειακά πρέπει να διαλέξουμε σύμμαχο και συνεταίρο ο οποίος θα βοηθά και θα συμπαρίσταται. Από εκεί και πέρα όμως θα πρέπει να εξυπηρετεί και τα δικά του συμφέροντα. Αυτά με λίγα λόγια.
Πληροφοριακά, ο Σωκράτης και ο Δημήτρης στέλνουν σχόλια από την ίδια διεύθυνση και προφανώς προσπαθούν να δημιουργήσουν λογιών-λογιών εντυπώσεις.
Προφανώς, αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, και κάποιοι εκφυλίζουν τον απαραίτητο διάλογο που πρέπει να υπάρχει σε μια ιστοσελίδα με τις πρακτικές τους, τότε πολύ απλά, δημοκρατικότατα, θα πρέπει η διαχείριση της ιστοσελίδας να επέμβει και να βάλει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Μην παίζετε με την ανοχή των ανθρώπων που διαχειρίζονται την σελίδα. Υπάρχουν άλλα διαδικτυακά χαμαιτυπεία για να συνεχίσετε τα χόμπυ σας.
Να πάτε στο καλό.
αγαπητέ Γιώργο,
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι είναι έτσι τα πράγματα όπως τα λες (παρότι δεν ξέρω πως εμαφανίζονται οι ΙΡ διευθύνσεις στο δίκτυό σας κι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να εμφανίζονται ίδιες με τους περισσότερους να μην εμπεριέχουν δόλο), τον υποβιβασμό του διαλόγου, με προσβολές και προσωπικές αιχμές για κωλοτούμπες και πράσινα άλογα, δεν τον ξεκίνησα ούτε εγώ ούτε ο Δημήτρης. Μια ματιά στη ροή των αναρτήσεων μπορεί να πείσει οποιονδήποτε καλόπιστο άνθρωπο. Από εκεί και πέρα εγώ τουλάχιστον ευχαρίστησα τη διαχείριση του ιστοτόπου κι επαναδιατύπωσα την αποψή μου με λιγότερο αιχμηρούς τόνους για να βοηθήσω ακριβώς το γόνιμο διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων όπως αρμόζει σε ένα σοβαρό ιστολόγιο.
Πέραν αυτού ούτε τα χόμπυ μου γνωρίζεις ούτε αν έχω σχέση με χαμαιτυπεία (διαδικτυακά ή μη) ή όχι.
Δεν καταλαβαίνω τί θέλει να πει και τί προτείνει το μεμψίμοιρο αυτό άρθρο.
Μετά την καταβαράθρωση της εθνικής οικονομίας, την οικονομική συρρίκνωση και τα ποικίλα αδιέξοδα, ποιά περιθώρια μας μένουν για να απορρίψουμε οποιαδήποτε προσφορά επενδύσεων. Καλώς ή κακώς η Γερμανία αποβλέπει σε μία καινούργια “Drang nach Osten”. Αν η ελληνική ύπαιθρος και ο ελληνικός ήλιος τη βοηθούν σ’ αυτό, εμείς ποιά περιθώρια έχουμε για να απορρίψουμε την πρότασή τους; Μπορούμε μόνοι μας και στην κατάσταση που βρισκόμαστε να πραγματοποιήσουμε ανάλογες παραγωγικές επενδύσεις; Μπορούμε μόνοι μας να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας; Και γιατί θα πρέπει να αντιληφθούμε τη δύσκολη θέση μας ως ευκαιρία μόνο για τους Γερμανούς; Ίσα-ίσα η δύσκολη θέση μας πρέπει να μας κάνει πρόθυμους να προσφέρουμε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη το πόσο καταστρεπτική και ανεδαφική είναι η απαίτησή μας να αμειβόμαστε με τους δικούς μας όρους και να επιβάλλουμε τη φαντασιακή άποψή μας;
Όσο για το πολιτικό μας σύστημα δική μας είναι η ευθύνη να το εξυγιάνουμε και εμείς μόνο πρέπει χωρίς καθυστέρηση να φροντίσουμε γι’ αυτό.
Δημήτρης Μαυρίδης
Κ.Μαυρίδη ,
νομίζω ότι ο αρθογράφος του άρθρου θα πρέπει να σας απαντήσει αλλά θα κάνω και γω μία καλόπιστη προσπάθεια.
Πρώτα από όλα,
η όλη ενέργεια με τις “ειδικές οικονομικές ζώνες” με ειδικά περιβαλλοντικά, εργασιακά κλπ κριτήρια δεν πρόκειται να μας βγάλει από το αδιέξοδο, ειδικά αν κρίνω από τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης.
Εκτός αυτού είναι μία κίνηση που προσπαθεί να μας κάνει Βουλγαρία και αν είναι δυνατό χώρα του τρίτου κόσμου, πράγμα που δεν θέλουμε.
Δεν νομίζω να θέλουμε να γίνουμε μία χώρα που στη προσπάθεια της να τραβήξει επενδύσεις θα αδιαφορεί για το περιβάλλον, την υγεία των κατοίκων της και τις συνθήκες εργασίας τους. Έτσι δεν είναι;
Απάντηση στον κ. Τρολλοκτόνο.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας. Δεν καταλαβαίνω γιατί χωρίς να έχουμε συγκεκριμένη πρόταση στα χέρια μας πρέπει να την απορρίψουμε γιατί «δεν πρόκειται να μας βγάλει από το αδιέξοδο», να «μας κάνει Βουλγαρία» και «αν είναι δυνατόν χώρα του Τρίτου Κόσμου». Ούτε καταλαβαίνω γιατί με το να προσπαθήσουμε επιτέλους να πραγματοποιήσουμε κάποιες ξένες επενδύσεις που τις έχουμε απόλυτη ανάγκη γινόμαστε «μια χώρα που αδιαφορεί για το περιβάλλον, την υγεία των κατοίκων της και τις συνθήκες εργασίας τους». Δεν είναι αυτό μεμψίμοιρη αντιμετώπιση μιας πρότασης που εικάζουμε ότι θα μας απευθύνουν;
Η απάντηση στα ερωτήματα σας μου φαίνεται ότι έχει δοθεί από το άρθρο και από τα λεγόμενα μου… νομίζω ότι είναι προφανής.
Ξαναδείτε το κείμενο:
___________________________________
“οι Γερμανοί θέλουν να επιβάλουν, σαν προϋπόθεση της «επενδυτικής τους επίθεσης στην Ελλάδα», όπως δήλωσε πρόσφατα ο υφυπουργός οικονομίας Καπφέρερ, «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες», έκτασης 200.000 στρεμμάτων σε επιλεγμένες από αυτούς περιοχές της Ελλάδας με στόχο την εφαρμογή του Desertec. Εξυπακούεται ότι εκεί δεν θα ισχύει το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο αναφορικά με τα περιβαλλοντικά, τα φορολογικά ή τις εργασιακές σχέσεις. Και αυτό όταν όλοι γνωρίζουν πως οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και τα περιβαλλοντικά στάνταρτ της Γερμανίας είναι πολύ αυστηρότερα των ελληνικών και ότι μόνο επί κατοχικής διακυβέρνησης Παπανδρέου το εργασιακό κόστος έχει ήδη μειωθεί κατά 6,5%, ενώ ο μέσος όρος φορολόγησης κεφαλαίου στην Ελλάδα είναι σχεδόν κατά 10% μικρότερος από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον οι Γερμανοί δεν κρύβουν τη βούλησή τους, τώρα που ώριμα ενεργειακά έργα (φωτοβολταϊκά, λιγνίτες κ.α.), δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης ρευστότητας, να τα αναλάβουν αυτοί με τους δικούς τους όμως όρους, χρησιμοποιώντας μάλιστα χρήματα του ΕΣΠΑ”
________________________________________
Θέλουμε επενδύσεις με κάθε κόστος;
Η απαιτήσεις των “φίλων” μας θυμίζουν αποικιοκρατία.ΚΑΙ κατά την αποικιοκρατία είχαμε επενδύσεις… ΑΛΛΑ με τι όρους και με τι επιπτώσεις για τη χώρα και τους κατοίκους.
¨Οταν το κείμενο(γερμανικές απαιτήσεις) μιλά
για εκπτώσεις στο κοινοτικό δίκαιο μόνο στην Ελλάδα (για το καλό των Γερμανών) σε περιβαλλοντικά και εργασιακά κλπ…
η “συμμαχία” θυμίζει αποικιοκρατία.
Κύριε Μαυρίδη,
αντιπαρέρχομαι κατ’ αρχάς το γεγονός ότι αντί επιχειρημάτων και ουσίας καταφεύγετε σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το άρθρο μου – αυτό ας το κρίνουν οι αναγνώστες.
Από τα γραφόμενά σας υποθέτω ότι θα παρακολουθείτε περιστασιακά μόνο τις διεθνείς εξελίξεις στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Επειδή δεν θέλω να σας κάνω τον ειδήμονα, σας παραθέτω απόσπασμα συνέντευξης του πλέον πετυχημένου Γερμανού επιχειρηματία στα φωτοβολταϊκά Frank Asbeck (στο Capital, 10/2011) και ευελπιστώ να καταλάβετε το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται : «Οι Κινέζοι φυσικά έμαθαν και αυτοί από την γερμανική αγορά. Δυστυχώς στο δικό μας τομέα δεν υπάρχει υγιής ανταγωνισμός. Οι Κινέζοι ξεκίνησαν έναν βιομηχανικό πόλεμο. Μόνο το 2011 το κεντρικό κράτος έδωσε δάνεια στις δικές τους επιχειρήσεις των φωτοβολταϊκών πάνω από 24 δισεκατομμύρια ευρώ, με τόκο κάτω από το 2%. Με τα χρήματα αυτά οι επιχειρήσεις τους επεκτείνουν μαζικά τη δυναμικότητά τους και προσφέρουν τα προϊόντα τους μέχρι 30% κάτω από το κόστος παραγωγής. Σαν Γερμανοί πρέπει να αναρωτηθούμε: Θέλουμε αυτόν τον τομέα της βιομηχανίας, που βρισκόμαστε πολύ πιο μπροστά από τους άλλους, να τον παραδώσουμε εξ ολοκλήρου στους Κινέζους;»
Τελευταία βέβαια, εκτός από τους Κινέζους, στο παιχνίδι μπαίνουν πολύ δυναμικά και άλλοι, όπως η Νότιος Κορέα (Samsung) και η Ταϊβάν (Foxconn), καθώς το δέλεαρ είναι πολύ μεγάλο. Η αγορά των φωτοβολταϊκών, που φθάνει σήμερα τα 40 δισεκατομμύρια δολάρια, αναμένεται, μέχρι το 2020, να έχει πενταπλασιαστεί!
Οι Γερμανοί, που κινδυνεύουν να χάσουν την πρωτοκαθεδρία στα φωτοβολταϊκά, ψάχνουν για προτεκτοράτα όπου θα φτιάξουν τις δικές τους Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Αυτό ήθελα λοιπόν να παρουσιάσω στο άρθρο μου και να θέσω το ερώτημα αν θέλουμε την «κινεζοποίηση» της παραγωγής σε ΕΟΖ στην Ελλάδα, στο πλαίσιο ενός ενεργειακού ιμπεριαλισμού – με ξένα αφεντικά και «πακιστανούς» εργαζόμενους των 400 ευρώ.
Από ότι κατάλαβα εσείς, ως θιασώτης των ΕΟΖ – πιθανότατα υπό «γερμανική μπότα» – προτιμάται τον περιβαλλοντικό και εργασιακό μεσαίωνα με πρόσχημα τις όποιες «επενδύσεις». Δικαίωμά σας. Η προσπάθειά σας όμως να αναγορεύσετε τις περιβόητες (ΕΟΖ) σε ένα, όπως γράφετε, επιθυμητό «ανταγωνιστικό περιβάλλον», δείχνει κοινωνική αναλγησία και σκληρό νεοφιλελευθερισμό. Εκτός αυτού στο σχόλιό σας αναδύεται και ένας νεοραγιαδισμός, που δυστυχώς ανθεί πλέον στην κατεχόμενη Ελλάδα.
Κύριε Στοϊλόπουλε,
Ευχαριστώ για την απάντησή σας. Και βέβαια δεν έχω γνώση των διεθνών εξελίξεων όσον αφορά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δεν ισχυρίσθηκα κάτι τέτοιο, όπως και δεν κατέφυγα σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, εκτός από το να δηλώσω ότι το άρθρο σας μου φαίνεται «μεμψίμοιρο», χαρακτηρισμό πολύ πιο ήπιο από χαρακτηρισμούς όπως θιασώτης των «ΕΟΖ», του «περιβαλλοντικού και εργασιακού μεσαίωνα» και του «νεοραγιαδισμού», όπως και «κοινωνικά ανάλγητος» και «οπαδός του σκληρού νεοφιλελευθερισμού».
Εκείνο που με έκανε να χαρακτηρίσω το άρθρο σας ως «μεμψίμοιρο» είναι η a priori απόρριψη της (ενδεχόμενης) πρότασης Γερμανών για σχετική επένδυση στην Ελλάδα. Δεν έχω διαβάσει λεπτομέρειες για μια τέτοια πρόταση. Πιστεύω λοιπόν ότι η γνώμη σας για αναζήτηση από τους Γερμανούς προτεκτοράτων στην Ελλάδα δεν βασίζεται στα στοιχεία κάποιας συγκεκριμένης πρότασης. Το ότι οι Γερμανοί κεφαλαιούχοι και επιχειρηματίες προσπαθούν να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους μου φαίνεται απολύτως λογικό και κάτι που θα πρέπει να το έχουμε υπόψη μας σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις. Οι Γερμανοί προσπαθούν να ανταγωνισθούν την Κίνα και σε αυτό κάνουν πολύ καλά. Γιατί όμως κατ΄ ανάγκη θα εγκαταστήσουν προτεκτοράτα στην Ελλάδα; Πιστεύετε ότι υποστηρίζω τον συνεταιρισμό μαζί τους χωρίς να έχουν εξασφαλισθεί τα δικά μας συμφέροντα; Και γιατί κατ΄ ανάγκη οι Γερμανοί θα επιβάλουν συνθήκες αποικιακές; Ή γιατί θα πρέπει κατ’ ανάγκη να «κινεζοποιηθεί» η παραγωγή στην Ελλάδα; Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να φροντίσουμε να διαπραγματευθούμε το θέμα σωστά σύμφωνα με τα συμφέροντα και την αξιοπρέπεια της χώρας μας. Ίσα-ίσα εκείνο που χρειάζεται είναι η αποφασιστικότητά μας να δουλέψουμε παραγωγικά.
Με τις αντιλήψεις σας περί «γερμανικής μπότας», «περιβαλλοντικό και εργασιακό μεσαίωνα», «κοινωνική αναλγησία», «νεοφιλελευθερισμό», «νεοραγιαδισμό», τί περιθώρια μας μένουν για ανόρθωση της οικονομίας μας από τα ερείπια στα οποία την οδήγησαν μεταξύ άλλων και ανάλογες αντιλήψεις; Ή με άλλα λόγια πώς μπορούμε να επιβιώσουμε έτσι σε ένα ανταγωνιστικό κόσμο ο οποίος απαιτεί προσαρμογή και ο οποίος δεν είναι δυνατό να προσαρμοσθεί ο ίδιος στις απαιτήσεις μας; Βρισκόμαστε σε μία κατάσταση να ζούμε με τρόπο που δεν δικαιολογείται από τον δικό μας μόχθο. Δεν καταλάβατε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε ως ηρωικά απροσάρμοστοι και ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα;
Σχετικά μου έρχεται στο νου η πολεμική που, σχεδόν πενήντα χρόνια πριν, αντιμετώπισε η δημιουργία τότε του εργοστασίου του «Αλουμινίου της Ελλάδος». Και τότε πολλοί ισχυρίζονταν ότι το «Αλουμίνιο της Ελλάδος» θα μας κατέστρεφε και θα μας «αποικιοποιούσε», απορροφώντας μάλιστα τον πλούτο, την εργασία και τις πρώτες ύλες μας. Δεν έχω πρόχειρα στοιχεία, αλλά προσωπική πείρα από την ευεργετική επίδραση της επένδυσης εκείνης στην ελληνική οικονομία: συνέβαλε ουσιαστικά στην παραγωγή πλούτου, δημιούργησε θέσεις εργασίας, έγινε συντελεστής τεχνολογικού εκσυγχρονισμού και θα ήταν αρχή της εκβιομηχάνισης της χώρας μας αν η δυναμική της εποχής εκείνης συνεχιζόταν. Ωστόσο μέχρι σήμερα οι μαθητές των σχολείων εξακολουθούν να γράφουν εκθέσεις με θέμα το πόσο επιβλαβής είναι η βιομηχανία για το περιβάλλον.
Κύριε Μαυρίδη,
συμφωνώ μαζί σας ότι όλα τα κράτη πρέπει να λειτουργούν ισότιμα και αξιοπρεπώς στη βάση του (καλώς εννοουμένου) εθνικού συμφέροντος – παρότι όλα αυτά μοιάζουν περισσότερο με ευχή παρά με την πραγματικότητα – και ότι πρέπει να υπάρξουν και ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα για να ορθοποδήσει.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επειδή η χώρα μας έχει γονατίσει θα βαπτίζουμε «παραγωγική επένδυση» ακόμα και οφθαλμοφανείς συμφωνίες αποικιακού χαρακτήρα, π.χ. με εργατικό-ασφαλιστικό καθεστώς περασμένων εποχών, όπως θέλουν κάποιοι από τους κυβερνώντες μας και οι «προστάτιδες δυνάμεις».
Το πρόβλημα είναι πως η βρωμοελίτ της χώρας και ένα ποσοστό του ελληνικού λαού που μας οδήγησαν στην κατάσταση πτώχευσης είναι έτοιμη να προσφέρει «γην και ύδωρ» προκειμένου να σώσει το τομάρι της και δεν είναι διατεθειμένη (το βλέπουμε καθημερινά) να διαπραγματευτεί με αξιοπρέπεια με τους επίδοξους «επενδυτές» (που βέβαια δεν είναι μόνο Γερμανοί). Μήπως δεν ταιριάζει για όλους αυτούς τους ξενόδουλους ο τίτλος του νεοραγιά;
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να βρει το συντομότερο καινούριο όραμα και πορεία χρησιμοποιώντας με έξυπνο τρόπο όλα της τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που είναι γνωστά σε όλους μας, καθώς και όλο το ανθρώπινο δυναμικό της που στην περίοδο της μεταπολίτευσης δεν ενέδωσε στον πειρασμό της διαφθοράς και της διαπλοκής. Αλλά και να αντιληφτεί αν υπάρχουν πραγματικά χώρες αλληλέγγυες που μπορούν να τη βοηθήσουν χωρίς να εποφθαλμιούν ότι παραγωγικό και κερδοφόρο της έχει απομείνει.
συγγνώμη για την παρέμβαση αλλά θα ήθελα να ξέρω την άποψή σας σχετικά με τα τεκταινόμενα στην Κύπρο με τις γεωτρήσεις και την τουρκική επιθετικότητα. Θεωρείτε ότι η τακτική που ακολουθεί η Κύπρος στο συγκεκριμένο θέμα αποδίδει ή όχι;
Ευχαριστώ.
Δεν έχω λόγο να διαφωνώ με αυτά που γράψατε στην τελευταία σας ανάρτηση κ. Στοιλόπουλε. Η δική μου ανησυχία αφορούσε τις ιδεολογικές αγκυλώσεις που συντηρούν την αδράνειά μας και μας έχουν οδηγήσει σε λήθαργο που μοιάζει σαν επιθανάτιος ρόγχος.
Αγαπητέ Νικόλα.
Θεωρώ πως η τακτική της Κύπρου αποδίδει πλήρως. Η Κύπρος, αφού κατάφερε (χάρη στον αείμνηστο Τάσο Παπαδόπουλο) να αποκτήσει σαφή ενεργειακή στρατηγική και να εξασφαλίσει με σωστή τακτική τη διπλωματική στήριξη όλων των σημαντικών διεθνών παικτών (ακόμη και της “εχθρικής” Αγγλίας) αλλά και τη στρατιωτική βοήθεια του Ισραήλ (ελπίζω και της Ελλάδας), είμαι βέβαιος ότι θα πετύχει το στόχο της και η Τουρκία θα υποχωρήσει. Βέβαια ο στόχος αυτός δεν είναι μόνο ενεργειακός αλλά και επιβίωσης μπροστά στην επεκτατική πολιτική των νεοοθωμανών.
Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι τι θα γίνει όταν οι σημερινοί λεονταρισμοί της Τουρκίας την οδηγήσουν σε αδιέξοδο στο θέμα της Κύπρου και πιθανόν αυτή στραφεί δυτικότερα προς το Καστελόριζο. Δεν ξέρω αν η Ελλάδα της υποτέλειας και της παρακμής, με πρωθυπουργεύοντα τον ανεκδιήγητο Παπανδρέου, μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς τέτοιες απειλές και δεν πάμε σε νέες υποχωρήσεις.
Χαίρομαι που συμφωνούμε κ. Στοϊλόπουλε. Παρόαλα αυτά νομίζω ότι κι η Ελλάδα, πιθανώς όχι υπό τον ΓΑΠ, θα μπορούσε να πετύχει αντίστοιχα αν όχι πολύ περισσότερα με την Κύπρο ακολουθώντας παρόμοια τακτική. Π.χ. στα φωτοβολταϊκά κι εφόσον όπως αναφέρετε σε προηγούμενο σχόλιό σας οι Γερμανοί θέλουν να κινηθούν γρήγορα λόγω του ανταγωνισμού μπορεί να βρεθεί μέση όδος και να πειτευχθεί συνεννόηση. Οι δύο πλευρές μπορούν να ξεκινούν από ακραίες θέσεις για να έχουν περιθώριο διαπραγμάτευσης αλλά σταδιακά, αν χρειάζεται, συγκλίνουν. Τέλος χαίρομαι που αναγνωρίζετε ότι τέτοιες συμφωνίες πέραν του οικονομικού ωφέλους για την σε βαθειά κρίση Ελλάδα (σκεφτείτε ότι η επένδυση στα φωτοβολταϊκά είναι εγγυημένης απόδοσης αφού τον ήλιο σε αντίθεση με το φ.α. της Κύπρου τον βλέπουμε) υπάρχουν κι ευρύτεροι γεωπολιτικοί λόγοι. Άρα συμφωνώ με τον κ. Μαυρίδη ότι το θέμα πρέπει να προσεγγισθεί με ανοικτό μυαλό και διάθεση για συμφωνία.
Αγαπητέ κ. Στοϊλόπουλε,
Με βάση τα γραφόμενά σας στο άρθρο και τα συνακόλουθα σχόλια, συμπεραίνω προσωπικά τουλάχιστον τα εξής και παρακαλώ διορθώστε με αν κάνω λάθος:
1) Υπάρχουν κάποια μη-κατονομαζόμενα έθνη και κεφαλαιοκράτες οι οποίοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην Ελλάδα και να μας πληρώνουν σα Γερμανούς (4000 ευρώ/μήνα) κι όχι σαν Κινέζους (400 ευρώ/μήνα) και χωρίς να εποφθαλμιούν ότι παραγωγικό και κερδοφόρο έχει απομείνει στη χώρα μας.
2) Τα ως άνω μη κατονομαζόμενα κεφάλαια διακρίνονται επίσης από εξέχοντα περιβαλλοντισμό εφόσον δεν προέρχονται από αποικιοκρατικά, καπιταλιστικά, νεοφιλελεύθερα καθεστώτα όπως αυτό της Γερμανίας με το χαιρέκακο λαό της που μας φθονεί και θέλει να μας καταστρέψει (ούτε καν κατακτήσει δηλ.)
Θαυμάσια. Αν τα παραπάνω είναι σωστά ας περιμένει ο Ελληνικός λαός και η κυβέρνηση (η οποιαδήποτε κυβέρνηση) να εμφανισθούν οι σωτήρες-επενδυτές με τα υπέροχα χαρακτηριστικά κι αρετές.
Γεια σας,
Σωκράτη μην κάνεις το χαζό.
Νομίζω ότι η κριτική σου δεν είναι καλόπιστη και το ξέρεις αλλά απλά προσπαθείς να δημιουργήσεις εντυπώσεις ισοπεδώνοντας…
Επειδή το άρθρο κάνει κριτική στους αποικιακούς όρους “συνεργασίας” με το “ευγενές” γερμανικό κεφάλαιο εσύ ειρωνικά λες ότι αν δεν κάτσουμε στους Γερμανούς θα κάτσουμε στους Τούρκους.
Αυτή η ειδική μεταχείριση των Γερμανών από τον ΓΑΠ κάνει τις εγγυήσεις της Φινλανδίας να φαίνονται τιμιότατες.
Αν ήθελες να κάνεις μία έντυμη κριτική από τη πλευρά σου δεν θα ειρωνευόσουν. Απλά θα εξέφραζες τη διάθεση σου να κάτσουμε σε κάποιον.
Με τη λογική σου καμία επανάσταση ή ρήξη δεν θα είχε συμβεί στην ιστορία.
Τέλος ξέρεις ότι αρχή της σελίδας και των αναγνωστών της είναι η εθνική ανεξαρτησία παρόλα αυτά δείχνεις προθυμία για τ αντίθετο με προκλητικό και ακραίο τρόπο,
σε μία προσπάθεια να δικαιώσεις την κυβέρνηση και το Γεωργάκη για τις επιλογές του.
Γειά σου Τρολλοκτόνε.
Δεν ξέρω αν είμαι χαζός ή όχι αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι δεν προσποιούμαι. Γι’αυτό σε διαβεβαιώ.
Και δεν έκανα καμμία κριτική καλόπιστη ή μη: απλά διεπίστωσα κάποια γεγονότα σε σχέση με αυτά που λέει το άρθρο. Ποιά είναι αυτά τα γεγονότα; Περιπολίες και προκλήσεις τουρκικές εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδος με στόχο ενεργειακά αποθέματα, πολιτική (διακομματική) της Κύπρου για το πως να χειριστεί τα θέματα εκμετάλλευσης του ενεργειακού της πλούτου καθώς και οι εξελίξεις που αναφέρονται στο άρθρο σχετικά με γερμανικές επενδύσεις στην Ελλάδα για ηλιακή ενέργεια.
Όσον αφορά την εθνική ανεξαρτησία κατά την ταπεινή μου άποψη υπάρχουν δύο σχολές: η μία του μακαρίτη του Αντρέα με γιαλαντζί μεγαλοστομίες που τελικά δεν οδηγούν πουθένα παρά στο να βάζουμε την ουρά στα σκέλια και η άλλη που ακολουθεί σύσσωμη η πολιτική ηγεσία στην Κύπρο (και δυστυχώς αποκλειστικά στο θέμα της ενέργειας) που συνίσταται στη σύναψη συμμαχιών και συμπτώσεων συμεφρόντων, όπου κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις αλλιώς δεν προχωράνε. Το ποιά τακτική λειτουργεί καλύτερα το αφήνω να το κρίνεις εσύ κι η ιστορία.
Τέλος όσον αφορά εμένα και τον ΓΑΠ θα κάνω μια απλή παρατήρηση: ο ΓΑΠ πολύ θα ήθελε να συνεχίσει στην πεπατημένη που χάραξε ο πατέρας του κι οι άλλοι πολιτικάντηδες της μεταπολίτευσης: μεγαλοστομίες, ψωροπερηφάνεια, ψευδομεταρρυθμίσεις κλπ. κι από πίσω ρουσφέτια, συναλλαγή, διαφθορά κλπ. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως δεν τον παίρνει να κάνει αυτό που λέει η καρδιά του. Βλέπεις δανεικά ή άλλα λεφτά για πέταμα για την Ελλάδα δεν υπάρχουν. Άρα και το περιθώριο της συναλλαγής είναι πολύ περιορισμένο και πρέπει να αντιληφθούμε το πόσο καταστρεπτική και ανεδαφική είναι η απαίτησή μας να αμειβόμαστε με τους δικούς μας όρους και να επιβάλλουμε τη φαντασιακή άποψή μας, καθώς είπε κι ο κ. Μαυρίδης.
Αυτό το σχόλιο σου δεν έχει καμία σχέση με το πρώτο σχόλιο σου, στο οποίο ειρωνευόσουν χωρίς επιχειρήματα λέγοντας ότι ή θα πάρουμε τις Γερμανικές επενδύσεις ή θα σκύψουμε στους Τούρκους….
Το προηγούμενο σχόλιο σου ήταν κακόπιστη κριτική και όχι διαπίστωση γεγονότων όπως λες από πάνω.
Τώρα βάζεις ένα ερώτημα να απομονωθούμε ή να μπούμε σε συμμαχία.
Τα πράγματα δεν είναι μαύρο άσπρο όπως τα λες,
υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες καταστάσεις και εμείς έχουμε και άλλες επιλογές εκτός αυτών των δύο… μία δουλική συμμαχία δεν είναι ο μονόδρομος μας
Ακόμα, η κάθει συμμαχία για να λέγεται συμμαχία πρέπει να προσφέρει περισσότερα από ότι πέρνει… και να μη θυμίζει νταβατζιλίκι.
Από τη μία μας βρίζουν στα ΜΜΕ τους μας βρίζουν και οι πολιτικοί τους με ψέμματα και ανακρίβιες και από την άλλη να ζητούν να “ελαστικοποιηθεί” το κοινοτικό δίκαιο σε εργασιακά περιβαλοντικά κλπ για το “καλό μας” …
και αυτό το ξεπούλημα στην Ελλάδα να το καρποθούν μόνο οι γερμανοί επιχειρηματίες.
ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΤΥΡΑΚΙ.
Ίσως το πρώτο μου σχόλιο να ήταν αιχμηρό δε λέω. Κριτική κι ειρωνεία δεν ήταν πάντως και λυπάμαι αν το κατάλαβες διαφορετικά. Το σχόλιο εξέθετε τους δύο αντιμαχομένους ενεργειακούς ιμπεριαλισμούς σύμφωνα με τη λογική του άρθρου: τον ανατολικό και τον ευρωπαϊκό-γερμανικό. Θεωρώ λάθος και παραπλανητικό να εκτίθεται μονομερώς ο ένας χωρίς να καταδεικνύονται συνολικά τα διακυβεύματα.
Όσον αφορά τα βρισίδια έχεις δίκιο: εκείνοι βρίζουν εμάς και μεις εκείνους. Ίσως να κάνω λάθος αλλά νομίζω αυτό διορθώνεται με καλή θέληση και συνεργασία.
Τέλος, όσον αφορά το θέμα νομίζω το καλύτερο είναι να αποφασίσει ο λαός και να μας πει τι θέλει. Εμείς, ή τουλάχιστον εγώ, μόνο τη γνώμη μας δικαιούμαστε να εκφράζουμε.
Από το πρώτο σχόλιο σου:
_________________________________________
Είναι σαφώς καλύτερο και προτιμότερο να αποδεχθεί τον ιμπεριαλισμό της ημισελήνου που έρχεται από τα ανατολικά, αφού περάσει από το σούρουπο-αυταπάτη της «μικρής πλην τιμίας και ισχυρής Ελλάδος»
_____________________________________
>Νομίζω ότι trolliζεις.
Τρολλίζω (trollizo) ;;;
Μάλλον τα ελληνικά σου έχουν πρόβλημα και δεν καταλαβαίνεις τι λέω. Αν στη χώρα σου ή στον κόσμο σου το τρόλλισμα (ή τρολλισμός δεν ξέρω συγγνώμη) είναι έγκλημα στον πλανήτη μας και ειδικά στη χώρα μας την Ελλάδα δεν ξέρουμε καν τι είναι.
Αντίθετα, δυστυχώς, γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τι είναι ο ιμπεριαλισμός της ημισελήνου και γιατί η μικρή, τίμια και ισχυρά Ελλάς έχει αποδειχθεί αυταπάτη μέχρι τώρα. Όταν λοιπόν μας κάνεις την τιμή να ξαναέρθεις στη χώρα μας (για να μας σκοτώσεις (τρολλοκτόνος) με την κατηγορία του τρολλισμού ότι κι αν σημαίνει αυτό;;;) καλόν είναι να ρωτήσεις μερικούς ντόπιους ιθαγενείς και να μάθεις αν συμφωνούν με τις ως άνω ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ μου ή όχι. Να΄σαι καλά κι ελπίζω να σε δούμε σύνοτμα από τα μέρη μας….
Troll (Internet)
http://en.wikipedia.org/wiki/Troll_%28Internet%29
Με λιγότερες πληροφορίες…
και στα Ελληνικά.
Τρολλ.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CE%BB_%28%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF%29
ΟΚ ευχαριστώ για την πληροφορία! Γηράσκω αεί διδασκόμενος όπως έλεγε κι ο συνονόματός μου ο αρχαίος.
Εν πάσει περιπτώσει δε νομίζω ότι εμπίπτω στην κατηγορία γιατί απλούστατα τότε δε θα μου απαντούσες ούτε εσύ ούτε οι άλλοι.
Αν πάλι βρήκες πάτημα να με εκκαθαρίσεις (όπως έκαναν οι αρχαίοι Αθηναίοι με το διάσημο αρχαίο) δικαίωμα σου. Δε σκοπεύω να αντισταθώ ούτε να αλλάξω αυτά που λέω και νομίζω.
Σε συνέχεια του προηγουμένου να πως χτίζεται σήμερα η νέα Ελλάδα:
http://www.nooz.gr/tech/anergos-mutilinios-proselif8i-sto-facebook
Αν και το θέμα έχει να κάνει με τη βιομηχανία πληροφορικής, η κατάσταση στην ενέργεια δεν είναι πολύ διαφορετική. Πιθανώς να είναι και χειρότερη. Τι λέει ο αξιέπαινος νεαρός:
…«Έψαχνα παντού για δουλειά στην Αθήνα, αλλά έβρισκα πόρτες κλειστές. Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο ανεργία. Όταν έχεις πτυχία, είναι μειονέκτημα. Φοβούνται ότι θα τους ζητήσεις μεγάλο μισθό. Όταν έστειλα το βιογραφικό μου στο Facebook, δεν περίμενα ότι θα μου απαντήσουν καν. Πίστευα, όμως, στον εαυτό μου και χαίρομαι που μου προσφέρθηκε αυτή η θέση», λέει ο Γιώργος, που στα 23 του έχει τη δουλειά που θα ζήλευε ο καθένας….
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η κατάσταση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι τραγική. Χρειάζεται άμεσα να αρχίσουν να εισρέουν κεφάλαια γι’ανάπτυξη. Άμεσα. Χωρίς πολλές κουβέντες. Αλλιώς η τραγική οικονομική κατάσταση θα επηρεάσει αρνητικότατα και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας (αν δεν έχει αρχίσει να επιτελείται ήδη αυτό). Αν λοιπόν ενδιαφέρομαστε πραγματικά για την εθνική αξιοπρέπεια, ανεξαρτησία και προκοπή, και δεν το βλέπουμε απλά σα θέμα για έκθεση ιδεών, ιδού η Ρόδος (ή μάλλον το Καστελόριζο όπως φαίνεται) ιδού και το πήδημα. Αυτά και να είμαστε όλοι καλά να διαφωνούμε.
Άρθρο απο το Βήμα (23/9/11, Γ. Μαλούχος) που απαντά στο ποιούς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εξυπηρετεί ο ΓΑΠ κι η παρέα του (με έμφαση στον Πάγκαλο).
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δεύτερος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, εκφωνούσε έναν ακόμα δραματικό λόγο στη Βουλή, λέγοντας ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο και για να σωθεί πρέπει όλοι να ματώσουμε βαθειά, υπερασπίζοντάς τη. Την ίδια ώρα, ο πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θόδωρος Πάγκαλος, από τις στήλες εφημερίδας της γαλήνιας Γενεύης καθύβριζε για ακόμη μια φορά διεθνώς τους Ελληνες, ως απατεώνες. Αυτούς, που ο συνάδελφός του τους καλούσε να ματώσουν για τη σωτηρία της πατρίδας. Απατεώνες λοιπόν, δηλαδή προδότες του υπέρτατου αγώνα για την πατρίδα; Ή ήρωες; Ο κ. Παπανδρέου, οφείλει να επιλέξει. Τώρα.
Αυτή τη φορά στο στόχαστρό του κ. Πάγκαλου βρέθηκαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που, κατά τη δήλωσή του στην ελβετική εφημερίδα «κλέβουν μόνιμα το κράτος», όλοι τους, χωρίς εξαίρεση.
Οι αμέτρητες χιλιάδες επιχειρήσεων που κλείνουν αυτή την ώρα στην Ελλάδα (και ακολούθως, οι εκατοντάδες χιλιάδες των εργαζομένων που χάνουν έτσι τις δουλειές τους, που για να τις βρουν δεν χώθηκαν σε κομματικά γραφεία κι από κει στο κράτος, αλλά πάλεψαν στη ζωή), αν ήταν συλλήβδην κλέφτες, ίσως και να μην έκλειναν.
Αντίθετα, ο κ. Πάγκαλος και πολλοί άλλοι κρατικοδίαιτοι μανδαρίνοι κομματικοί όμοιοί του, πρίγκιπες αυτής της λαίλαπας, που έχουν καθίσει τόσα χρόνια στο σβέρκο αυτού του τόπου, την ώρα του κακού δεν έχουν βλαφθεί στο ελάχιστο από όλα όσα συμβαίνουν. Κι αυτό, κάτι σημαίνει.
Την ώρα λοιπόν που οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα κλείνουν η μία μετά την άλλη, αφήνοντας τόσο κόσμο στο δρόμο και τον τόπο χωρίς δύναμη, είναι τόσο λαικιστική, τόσο βαθειά γκεμπελική, τόσο συνδρομική, τόσο εξοργιστική η νέα αυτή δήλωση Πάγκαλου στην ξένη εφημερίδα, που, προφανώς, είναι και ανάξιο να τη σχολιάσει κανείς περισσότερο.
Απλώς, αντανακλά το ήθος και τις βαθύτερες κρατικιστικές πεποιθήσεις του ανδρός, που άλλωστε, τόσα χρόνια αυτές τον θρέφουν πολιτικά: με αυτές έκανε την καριέρα του μια ζωή μέσα στους κομματικούς διαδρόμους και με αυτές επιθετικά τη συνεχίζει…
Γιατί ο Θ. Πάγκαλος είναι ο ίδιος αυτό το κράτος που καταδυναστεύει την Ελλάδα και τη σέρνει στην καταστροφή. Είναι η πλήρης ενσάρκωσή του.
Ο Γ. Παπανδρέου, πρέπει επιτέλους να αποφασίσει αν τιμά τον ίδιο και τα μέλη της κυβέρνησής του το γεγονός ότι τους εξέλεξε ο ελληνικός λαός να ηγηθούν της μοίρας του, κάτι που, προδήλως πλέον, δεν τιμά τον ίδιο τον ελληνικό λαό – αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα…
Ο Γ. Παπανδρέου οφείλει επιτέλους να αντιληφθεί ότι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες δεν είναι οι βάρβαροι που, με την παρέα που κληρονόμησε από το κόμμα του πατρός του και με την παρέα που έφερε ο ίδιος από το εξωτερικό, ήρθε να τους κάνει τη χάρη να τους εκπολιτίσει και να τους σώσει, με κάθε Πάγκαλο να τους προσβάλει διαρκώς από τις «πολιτισμένες» χώρες που επισκέπτεται.
Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να πάρει το φύλλο αυτής της εφημερίδας και να το διαβάσει ο ίδιος. Και να πάρει θέση έναντί του, ως κυβερνήτης αυτής της χώρας. Αν συμφωνεί, να το πει ευθέως. Τώρα.
Αν πάλι όχι, κι αν θέλει να δώσει ένα ελάχιστο μήνυμα ότι σέβεται έστω και λίγο τον τόπο και τον ελληνικό λαό και αυτά που καλείται σήμερα να περάσει, οφείλει να διώξει αμέσως τον, πολιτικά μηδενικής σημασίας, αντιπρόεδρό του, που πέρα από το να επιβαρύνει τον δημόσιο προυπολογισμό με την παρουσία του και το μεγάλο γραφείο του, δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτε άλλο σε αυτό τον τόπο την κρίσιμη ώρα. Ή έχει και δεν το γνωρίζουμε; Αν ναι, ας μας το πει, γιατί είναι ο μόνος που το ξέρει.
Δύο δουλειές του ανέθεσαν να κάνει, να αξιολογεί υπουργούς και να συμμαζέψει ορισμένους δημόσιους οργανισμούς, και τις παράτησε και τις δύο στη μέση.
Αν ο κ. Πάγκαλος είχε κάνει τη δουλειά του σωστά την ώρα που έπρεπε ως προς το δημόσιο, η Ελλάδα δεν θα ήταν αυτή τη στιγμή με το μαχαίρι στο κόκαλο. Το μέγα μέρος της πίεσης που της ασκείται, αφορά ακριβώς το γεγονός ότι δεν έκανε αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά που όφειλε να κάνει ως προς τους οργανισμούς του δημοσίου.
Δεν την έκανε, όπως δεν έκανε και τίποτε άλλο αυτά τα δύο χρόνια, πλην του να βρίζει τη μια μέρα και να ζητάει συγνώμη την επόμενη. Αντι λοιπόν να μιλά, θα έπρεπε να σωπαίνει, ή, αν δεν είχε τόσο μεγάλη ανάγκη την καρέκλα, να αποσυρθεί.
Όμως, η συνειδητή επιλογή του να καθυβρίζει τον ελληνικό λαό, ιδίως στα ξένα μέσα και στο ξένο κοινό, αποτελεί τη χείριστη δυνατή υπηρεσία που μπορεί να προσφερθεί αυτή την ώρα σε αυτό τον τόπο.
Είναι, με μια λέξη, προδοσία.
Και μάλιστα, την ώρα της πιο μεγάλης μάχης, αυτής που επικαλούνται ο πρωθυπουργός και ο έτερος αντιπρόεδρος.
Σε τέτοια μάχη, εφιάλτες, ούτε χωρούν, ούτε συγχωρούνται.