Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλες και όλους που στήριξαν το εγχείρημα του Μένουμε Θεσσαλονίκη κατά τις εκλογές της προχθεσινής ημέρας. Όπως δείχνει η εξέλιξη των αποτελεσμάτων, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε ένα αξιοσημείωτο ποσοστό (2,17% και 2.900 ψήφους) –εμείς, ένα πολιτικό εγχείρημα που πραγματοποιήθηκε από «ανθρώπους της διπλανής πόρτας», με ελάχιστα μέσα, και τρομακτικές οικονομικές και τεχνικές δυσκολίες. Επιπλέον, ως επιστέγασμα της εμπιστοσύνης που μας έδειξαν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης που μας τίμησαν με την ψήφο τους, εκλέξαμε και έναν δημοτικό σύμβουλο στο Δήμο, που υποσχόμαστε πως θα αποτελεί το μάτι και τη φωνή των νέων, των ανθρώπων του λαού, των έντιμων πολιτών στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου, υπερασπίζοντας αταλάντευτα όλες τις ιδέες για τις οποίες μας εξέλεξαν οι συμπολίτες μας: Συνδυάζοντας τον πατριωτισμό με την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικολογική ευαισθησία, με την άμεση δημοκρατία και την μέριμνα για την πολιτιστική ανόρθωση του τόπου μας, από την πνευματική παρακμή στην οποία μας έχουν οδηγήσει. Η επίδοση μας αποτελεί μια δικαίωση, όχι για εμάς, αλλά για τις ιδέες και το ήθος που προσπαθούμε να υπηρετήσουμε.
Γιατί μπορεί «λεφτά να μην υπάρχουν», μπορεί να μη διαθέτουμε τους κομματικούς μηχανισμούς που διαθέτουν άλλοι (ούτως ή άλλως ο τρόπος με τον οποίον λειτουργούν μας εξοργίζει) όμως η δική μας πορεία αποτελεί, με τον τρόπο της, μια απόδειξη ότι πλούτος για την πολιτική δεν είναι όλα αυτά –είναι οι ιδέες και οι σχέσεις των ανθρώπων.
Θα μείνουμε ΕΔΩ.
Ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογία, και άμεση δημοκρατία συνεχίζεται…
Υστερόγραφο: Το χαρμόσυνο της 18ης Μαϊου, ήταν ότι από το δημοψήφισμα, η τοπική αυτοδιοίκηση και η πραγματική δημοκρατία βγαίνουν νικητές. Η βούληση του λαού της ευρύτερης περιοχής, να διατηρήσει τον δημόσιο χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών δεν επιδέχεται αμφισβήτησης –παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να την καταπνίξει. Όπως δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση η διαπίστωση ότι τα δημοψηφίσματα είναι ένα υγιέστατο πολιτικό μέσο που επιτρέπει στον λαό να αποφασίζει για το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής, απελευθερωμένος από τα δεσμά της κομματοκρατίας. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος, εξ άλλου, που όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνήθηκαν και αρνούνται πεισματικά να θεσμοθετήσουν την διενέργειά τους. Εξάλλου , αν είχαμε επιτύχει να διεξαχθεί δημοψήφισμα για το εάν ο ελληνικός λαός αποδέχεται ή όχι το μνημόνιο, όπως είχε προτείνει και το Άρδην από το 2010 –τότε το πολιτικό τοπίο της χώρας μας θα ήταν σήμερα σίγουρα διαφορετικό και η θέση της πολύ καλύτερη. Ωστόσο, κανείς από τους «μεγάλους» του λεγόμενου αντιμνημονιακού τόξου δεν έδειξε την εμπιστοσύνη που απαιτούνταν στην λαϊκή βούληση και σε μορφές πραγματικής δημοκρατίας. Το πάθημα, να μας γίνει μάθημα…
