Μαζί τα καταστρέφουμε

Τι συμβαίνει στις Αλυκές του Κίτρους;

Του Δημήτρη Μπούσμουρα από τη Ρήξη φ. 105

Παραφράζοντας την ρήση του Πάγκαλου, μπορούμε να πούμε: «Μαζί καταστρέψαμε την φύση της Ελλάδας». Η δημιουργία ενός οικισμού μέσα σε υγρότοπο και σε ενταγμένη περιοχή του δικτύου NATURA και τμήμα μάλιστα εθνικού πάρκου είναι μια απόδειξη. Στην περίπτωση αυτή δεν είναι το ΤΑΙΠΕΔ που παρεμβαίνει, αλλά μια πολυπλόκαμη διαπλοκή όπου εμπλέκεται η κοινωνία της Πιερίας. Πρόκειται για τον οικισμό Ολυμπιάδα, δίπλα στον Κορυνό της Πέριας, στην ζώνη των αλυκών Κίτρους.
Έρχεται σαν συνέχεια της προηγούμενης απόπειρας, τις δεκαετίες του ’70 και ’80, να γίνει οικισμός στην ακτή, μπροστά από την λιμνοθάλασσα των αλυκών Κίτρους. Τότε η χούντα είχε παραχωρήσει την έκταση σε οικοδομικό συνεταιρισμό που δημιουργήθηκε στο Κίτρος και είχαν τοποθετηθεί πάσσαλοι που ορίζανε οικόπεδα ακόμα και μέσα στο νερό. Πολλοί πάσσαλοι ακόμη υπάρχουν. Καθώς όμως η υπόθεση αυτή ήταν κραυγαλέα, δεν μπόρεσε να προχωρήσει και η δημόσια γη δεν έγινε οικόπεδα.
Στην συνέχεια ήρθε η εποχή της απόλυτης διαπλοκής. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας μαζί με δημάρχους ξεκίνησαν μια προσπάθεια να γίνει ένας οικισμός κοντά στον Κορυνό, σε μια φυσική υγροτοπική έκταση με εκτεταμένες αμμοθίνες στην ακτή. Παρά τις αντιρρήσεις των στελεχών του υπουργείου Περιβάλλοντος, από το 1990, σχεδίασαν με παράνομο τρόπο τον οικισμό και πλαστογράφησαν τα όρια των προστατευόμενων περιοχών για να μπορέσουν να εκδώσουν άδεια για δημιουργία ενός οικισμού που τον ονόμασαν Ολυμπιάδα.
Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντόπουλος και ο δήμαρχος Κατερίνης Χιονίδης το στηρίζουν σθεναρά και μάζεψαν ψήφους, καθώς όλοι όσοι μπήκαν στο παιχνίδι βρέθηκαν να είναι συνένοχοι. Εκπονήθηκαν σχέδια, που εγκρίθηκαν με απόκρυψη στοιχείων από ορισμένες υπηρεσίες, ώστε να βγουν «νόμιμες» αποφάσεις και να δημιουργηθεί πολεοδομικό σχέδιο.
Η κοινωνία του Κορυνού θεώρησε ότι ήταν μια ευκαιρία πλουτισμού, καθώς παρουσιάστηκε μια δυνατότητα από το πουθενά. Ξαφνικά, μπορούσε κάθε οικογένεια του Κορυνού να έχει ένα οικόπεδο σε μια δημόσια γη που τους χαρίζονταν. Με την αδειοδότηση του νέου οικισμού, η γη που πήρε κάθε οικογένεια, το οικόπεδο πλέον, θα είχε μία τεράστια υπεραξία. Έτσι, με μια πολιτική κίνηση οι πολιτικoί άρχοντες της Πιερίας δημιούργησαν έναν νέο τύπο συλλογικού ρουσφετιού. Για να αρπάξουν αυτή την ευκαιρία έτρεξαν πολλοί που κατάγονταν από τον Κορυνό. Μάλιστα έγιναν ακόμη και εικονικοί γάμοι, για να πάρει μερίδιο η οικογένεια. Πολλοί από αυτούς, διαβλέποντας το αδιέξοδο, πούλησαν κατευθείαν το «οικόπεδο» και «χώρισαν».
Στην κίνηση αυτή έχει αντιδράσει ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα και αλυκών Κίτρους και περιβαλλοντικές οργανώσεις. Λίγο πριν τις εκλογές, εκατοντάδες πολίτες, εξαρτημένοι με την θέλησή τους και με πλήρη επίγνωση της λαμογιάς, μαζί με λίγους αφελείς, πίεζαν να προχωρήσει ο οικισμός και οι πολιτικοί παράγοντες πίεζαν με την σειρά τους το υπουργείο Περιβάλλοντος να προχωρήσει στην παράνομη αδειοδότηση. Ο Σύριζα της Πιερίας παρέμεινε αδρανής, καθώς εμπλεκόταν στην διαπλοκή πολύς λαός.
Και, ακριβώς πριν τις εκλογές (στις 22/5), κυκλοφόρησε η γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ που εγκρίνει τον οικισμό, περιορίζοντας τα όρια, σε μια προσπάθεια να περισώσει ό,τι μπορεί. Η υπόθεση είναι παρόμοια με τον οικισμό Κισσός στον Χορτιάτη, μόνο που εδώ είναι υγρότοπος και υπάρχει ένας ακόμη λόγος να μην προχωρήσει.
Σήμερα στους δρόμους, που άνοιξαν από τους εργολάβους για να δημιουργηθεί μια ντε φάκτο κατάσταση, αλλά σταμάτησαν μετά από καταγγελίες γιατί ήταν παράνομοι, φωλιάζουν καλαμονανάδες και πετροτριλίδες και τρέφονται ερωδιοί. Αν πιστεύουμε πραγματικά στον δημόσιο χώρο και θέλουμε να προστατέψουμε το φυσικό περιβάλλον, πρέπει τα σχέδια αυτά να σταματήσουν. Οι υγρότοποι έχουν μεγάλες δυνατότητες επανόρθωσης.