ΣΥΡΙΖΑ και Ελλάδα: το «νέο μαύρο 1897»
Από το ιστολόγιο Κοινωνικό Οδόφραγμα
Η πρόσφατη εξέλιξη με το «αριστερό» μνημόνιο, οδηγεί σε πολλά συμπεράσματα και συμβολισμούς. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα και ο λαός της, βιώνει τα επίδικα ενός «βεβιασμένου πολέμου» και θα υποστεί, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, τις επιπτώσεις ενός νέου 1897. Τότε που η Ελλάδα, επιδόθηκε σε ένα πόλεμο με την οθωμανική αυτοκρατορία, χωρίς ρεαλιστικές δυνατότητες επιτυχίας, συρόμενη από τα ντόπια παρασιτικά συμφέροντα και τις αναδιατάξεις του διεθνούς κεφαλαίου και των ιμπεριαλισμών. Υπερασπιζόμενη μεν ένα εθνικό ζήτημα όπως αυτό της αυτοδιάθεσης της Κρήτης, αλλά στριμωγμένη ανάμεσα στη διαπλοκή των μεγάλων δυνάμεων ωθήθηκε στην σύγκρουση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, καταλήγοντας σε μια επώδυνη «συμφωνία».
Τα δίκαια πατριωτικά αισθήματα των Ελλήνων, αποτέλεσαν αντικείμενο εκμετάλλευσης ντόπιων και ξένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Ταπεινωμένος ο λαός ήταν έτοιμος να δεχτεί έναν κάθετο και απροκάλυπτο πια έλεγχο της οικονομικής του ζωής. Ας δούμε τι έγραφε ο Κωστής Μοσκώφ για τον πόλεμο της «εξάρτησης»: «…Έτσι 70 τόσα χρόνια μετά την Ανεξαρτησία η αναπτυγμένη Ευρώπη, με διεθνείς κύρους τώρα συμφωνία, αποκτά τον ανεξέλεγκτο έλεγχο στα δημοσιονομικά της χώρας, κλειδί της εθνικής αυτονομίας. Ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, όπου συμμετέχουν όλοι οι δανειοδότες της Ελληνικής οικονομίας, αλλά όπου κυριαρχεί η Μ.Βρεττανία η Γαλλία και η Γερμανία, διαχειρίζεται κατευθείαν τα κρατικά μονοπώλια (πετρέλαιο, σπίρτο, αλάτι, τσιγαρόχαρτα και παιγνιόχαρτα), τα κρατικά ένσημα, τα μεταλλεία σμύριδας, τα τελωνειακά έσοδα του Πειραιά, με την δυνατότητα επέκτασης της διαχείρισης και στα λοιπά τελωνεία της χώρας. Η διαχείριση αφορά τα 50% των κρατικών προσόδων και όπως εισηγείται και επιβάλλει ο Γάλλος πρεσβευτής στην Αθήνα, “ο Δ.Ο.Ε θα πρέπει να διαχειρίζεται κατ’ευθείαν τις προσόδους που ανέλαβε, δίχως την οποιαδήποτε παρεμβολή ενδιάμεσης ελληνικής αρχής”. Και βέβαια τότε μπαίνει δυναμικά στο προσκήνιο της «προστασίας» της Ελλάδας, η Αυτοκρατορική Γερμανία, αποκτώντας ποσοστά στους σιδηροδρόμους και εγκαινιάζοντας τη συνεργασία της Deutsce Bank με την Εθνική τράπεζα. Ενώ παράλληλα, προσπάθησε να αποκτήσει ένα λαϊκό έρεισμα, ευνοώντας κάποια ντόπια κοινωνική ομάδα.
Οι συγκρίσεις και οι αναλογίες είναι εφιαλτικές! Τώρα βέβαια, η Ευρώπη των τραπεζών και του νεοφιλελευθερισμού των χωρών του κέντρου, θα περάσει τις «μεταρρυθμίσεις» μέσω μιας αριστερίζουσας κυβέρνησης. Η συμφωνία της …κυβερνητικής ομάδας του Τσίπρα, θα επιβεβαιώσει το νόμο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού τα τελευταία 25 χρόνια, όπου ότι επώδυνο δεν μπορούσε να εμπεδώσει μια νεοφιλελεύθερη δεξιά, το «διαχειριζόταν» μια φιλελεύθερη αριστερά.
Η συμφωνία αυτή, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της ελληνικής πλευράς, θα ολοκληρώσει την βαθιά εξάρτηση της χώρας και θα επιταχύνει και την «εκσυγχρονιστική» μηχανή του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού.
Ο πόλεμος αυτός τελείωσε. Οι μάχες αρχίζουν…!
Δημήτρης Ναπ. Γ.
2 ΣΧΟΛΙΑ
Καιρό τώρα, κάποιοι προσδιορίζαμε την συγκυβέρνηση με το επίθετο “ατυχής”, κατά το κακό ιστορικό προηγούμενο του ατυχούς πολέμου του 1897.
Η επιβεβαίωσή μας μακάρι να μην ερχόταν.
Η ιστορία του πολέμου του 1897 δεν είναι ακριβώς αυτή.
Με λίγα λόγια : Η Ελλάδα μετά την πτώχευση του 1893 ήταν κάτω από διεθνή έλεγχο κυρίως με πίεση της Γερμανίας. Η στρατοκρατική αυτή κωλοαυτοκρατορία το 1894 απείλησε την Ελλάδα ευθέως με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων αν δεν ικανοποιούνταν οι Γερμανοί κάτοχοι ομολόγων ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΑΞΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΣΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΟΣΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ.
(Τα ίδια κάναν περίπου τα ίδια χρόνια και τη Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική όπου το 1894 οδήγησαν με τις παράλογες απαιτήσεις τους στην πρώτη εξέγερση των καημένων Αφρικανών που είχαν την ατυχία να γίνουν στόχος της καθυστερημένης γερμανικής αποικιοκρατίας. Στα επόμενα χρόνια εκτέλεσαν την πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα με τα χεράκια τους ενώ αλλού χρησιμοποιούσαν τους Τούρκους. Το 2004 η Γερμανία αναγνώρισε την γενοκτονία εναντίον των Χερέρο και των Νάμα, αρνούμενη ωστόσο να καταβάλει οποιαδήποτε αποζημίωση).
Η Ελλάδα πολύ καλώς υποστήριξε την Κρητική επανάσταση όπως και πολλοί άλλοι λαοί της Ευρώπης.
Ο υποκινούμενος ανώμαλος (ουσιαστικά ακήρυχτος) πόλεμος της Τουρκίας προς την Ελλάδα είχε την ατυχή έκβαση που είχε γιατί απλά στη χώρα μας έπρεπε να εφαρμοστούν τελεσίδικα οι Γερμανικές συνταγές.
Να πάψουμε το αυτομαστίγωμα περί υπερπατριωτών που οδήγησαν τη χώρα απροετοίμαστη σε πόλεμο. Αυτοί πιθανόν να ήταν και κάποια υποκινούμενα, με διάφορους τρόπους, στοιχεία, τα χρήσιμα στην περίσταση. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί. Πατριώτες που πολεμούσαν για την Ένωση υπήρχαν και συνέχισαν να υπάρχουν και στην Κρήτη και την Ήπειρο και τη Μακεδονία και παντού όπου υπήρχαν Έλληνες και φυσικά δεν θα έπρεπε να είναι αλλιώς.
Φυσικά δεν ήταν θέμα κυβερνητικών χειρισμών η ήττα αλλά έλλειψη συμμαχιών της Χώρας τη δεδομένη στιγμή που εκβιάστηκε σε αντίθεση με την Τουρκία.
Όμως όπως και σήμερα η Γερμανία και η Τουρκία εκτέθηκαν και χάσαν τις συμμαχίες τους ή τη διεθνή ανεκτικότητα και το πλήρωσαν λίγο αργότερα ακριβά.