Όταν η Μέρκελ απειλεί το Αιγαίο

912

Μια είδηση που χθες πέρασε στα ψηλά, λόγω της υπουργολογίας των ΜΜΕ για την σύνθεση της νέας κυβέρνησης, είναι η δήλωση της Μέρκελ, για ελληνοτουρκική συνεργασία στην φύλαξη των συνόρων της ΕΕ. Επειδή το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό, αναδημοσιεύουμε μιαν ανάλυση την οποία έκανε ο Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης στην προσωπική του σελίδα στο facebook, η οποία και αναλύει το γεωπολιτικό βάθος της κίνησης στην οποία προέβη η γερμανίδα Καγκελάριος.

ardin-rixi.gr

Του Γ. Παπαδόπουλου-Τετράδη

Μπορεί να φαντάζει κορυφαίο θέμα της ημέρας η σύνθεση της (νέας;) κυβέρνησης, αλλά το σημαντικότερο γεγονός, και ελπίζω να το έχει πάρει χαμπάρι η «νέα», ειδοποιημένη ίσως από τον υπηρεσιακό υπουργό Π. Μολυβιάτη, είναι η δήλωση της Αγγ. Μέρκελ, ότι η Ελλάδα χρειάζεται τη βοήθεια της Τουρκίας για να «υπερασπιστεί τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης από τους μετανάστες»!

Κατ αρχήν πρέπει να επισημάνουμε, ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 8 ετών, έχουν λιώσει την πόρτα της ΕΕ, επομένως και της Γερμανίας, ζητώντας, αλλά και απαιτώντας από την Ένωση να αναγνωρίσει, ότι η Ελλάδα ΕΙΝΑΙ τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε! Καμία τέτοια αναγνώριση δεν έχει γίνει επίσημα ή ανεπίσημα! Αντιθέτως, οι χώρες της ΕΕ, με πρωταγωνιστή τη Γερμανία, επαναλαμβάνουν μονότονα, ότι η Ελλάδα μπορεί και οφείλει να φυλάξει τα σύνορά της!

Επιπλέον, όλες οι κυβερνήσεις έχουν ζητήσει φορτικά και πιεστικά από την ΕΕ να συνδράμει την Ελλάδα στη φύλαξη των συνόρων της, κυρίως από τη δράση των Τούρκων δουλεμπόρων, που διοχετεύουν όλο τον όγκο των εξ ανατολών προσφύγων στα ελληνικά παράλια και στον Έβρο.

Η πάγια απάντηση της ΕΕ είναι, ότι η Ελλάδα έχει τις δυνάμεις για τη φύλαξη και είναι δικά της τα σύνορα και δική της η ευθύνη για τη φύλαξή τους. Μοναδική συμβολή της ΕΕ στο θέμα ήταν η αποστολή μικρής δύναμης της FRONTEX, κι αυτό πριν από λίγα μόλις χρόνια έγινε φανερό, ότι κύματα κύματα προσφύγων κατευθύνονταν από την Ελλάδα στην Κεντρική Ευρώπη μέσω Ιταλίας! Τρομερή αλληλεγγύη.

Η ξαφνική έγνοια της κ. Μέρκελ για τη φύλαξη των ελληνοτουρκικών συνόρων και μάλιστα με επίκληση στην Ελλάδα (!) να συνεργαστεί με την Τουρκία είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα, που μπορεί να αντιμετωπίσει η ελληνική εξωτερική πολιτική σήμερα.

Επειδή, ο αναγνώστης πρέπει να ξέρει, ότι τίποτε στην Τουρκία δεν δίνεται χωρίς να το γνωρίζει και χωρίς να το κινεί το τουρκικό κράτος. Με εξαίρεση τις μυστικές κινήσεις των Κούρδων μαχητών, μέχρι και αυτές να διαβρωθούν.

Η χύδην μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων από την Ανατολή στα ελληνικά παράλια, με την καθοδήγηση αυτών που λέμε αφελώς «Τούρκοι δουλέμποροι» δεν είναι τίποτε άλλο από την τουρκική πίεση στην Ελλάδα και στην ΕΕ, όχι για να λυθεί κανένα προσφυγικό ζήτημα. Η Τουρκία δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Αλλά για να κερδηθούν δύο τουλάχιστον τουρκικές επιδιώξεις:

1. Να βρεθεί η Ελλάδα στο τραπέζι με την Τουρκία με θέμα την «κοινή διαχείριση» των ελληνικών (!) αλλά όχι των τουρκικών συνόρων. Δηλαδή τον επαναπροσδιορισμό της κυριαρχίας επί των 6 μιλίων (ή 12) στο Αιγαίο, της μέσης γραμμής μεταξύ των παραλίων της Τουρκίας και των ελληνικών νησιών, και της κυριαρχίας επί των νησιών, που αμφισβητεί η Τουρκία, όπως τα Ίμια. Δηλαδή τον επαναπροσδιορισμό της Συνθήκης της Λωζάνης!

Αυτή είναι η τουρκική επιδίωξη, και δεν είναι τυχαία, που αρθρώνεται από την Αγγ. Μέρκελ τώρα, σήμερα. Αντιθέτως είναι πολύ επικίνδυνη. Η Τουρκία πάντα χτυπά, όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι φρέσκιες, χωρίς πείρα και αδύναμες. Κυρίως όταν ο πρωθυπουργός της χώρας δεν ξέρει καν και αμφισβητεί ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα!! Δεν έχει παρά να ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη ιστορία. Και, το σημαντικότερο, η Τουρκία έχει ΜΙΑ, ΕΝΙΑΙΑ, και ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ εξωτερική πολιτική, που δεν αλλάζει σαν τα πουκάμισα, όπως οι δικές μας. Είναι μεθοδική, έχει στόχος και στρώνει το δρόμο επί χρόνια για να πετύχει τους στόχους.

Να θυμίσω στον αναγνώστη ποια ήταν η θέση της Τουρκίας στη διεθνή σκακιέρα σε σχέση με την Ελλάδα πριν από 40 χρόνια, όταν ίσχυε ποσόστωση (7 προς 10) στον εξοπλισμό των δύο χωρών από τις ΗΠΑ (το λέγαμε βοήθεια κατ ευφημισμόν), όταν ο ΟΗΕ έβγαζε τις καταδίκες τη μία πίσω από την άλλη για το Κυπριακό (μέχρι να καταντήσουμε στο σχέδιο Ανάν και να απεμπολήσουμε ότι το θέμα είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής), όταν η Τουρκία ήταν ένας ζητιάνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο τουρκικός στόλος δεν ξεμύτησε από τα Δαρδανέλια τον Μάρτιο του 1985, που ο Ανδρέας Παπανδρέου έβγαλε τον ελληνικό στο Αιγαίο και απείλησε με πόλεμο.

2. Η δεύτερη τουρκική επιδίωξη είναι να πιέσει την ΕΕ ώστε να πάρει τα περισσότερα δυνατά ανταλλάγματα σε σχέση με τους Τούρκους, που ζουν στην Ευρώπη, και τους οποίους τους υπολογίζει ως πέμπτη φάλαγγα ενός μουσουλμανικού μοχλού πίεσης, και να εκβιάσει μια καλύτερη μεταχείριση προς τη συνθήκη ένταξής της στην Ένωση, την οποία μέχρι στιγμής αρνείται σθεναρά η Γερμανία. Φυσικά, να τραβήξει όσα περισσότερα λεφτά «βοήθειας» μπορεί από τα ταμεία της ΕΕ!

Αυτές είναι οι φανερές τουρκικές επιδιώξεις σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το θέμα γίνεται πολύ σοβαρό όταν η ίδια η Γερμανία δια στόματος Μέρκελ ανοίγει την κερκόπορτα στην Τουρκία να θέσει θέμα ελληνοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων, χρησιμοποιώντας, κουτοπόνηρα όπως πάντα, ως αφορμή τους πρόσφυγες!

Η κ. Μέρκελ δεν είναι ηλίθια. Τουλάχιστον δεν είναι βραχυπρόθεσμα ηλίθια. Γιατί μακροπρόθεσμα είναι. Ξέρει πολύ καλά, ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα που έχει φορτωθεί η Ελλάδα εδώ και χρόνια και στην Κεντρική Ευρώπη πρόσφατα, το δημιουργεί κατ αρχήν η ένοπλη επίθεση της Δύσης στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, για τον απόλυτο έλεγχο των περιοχών και τον παραγκωνισμό της Ρωσίας από εκεί. Ξέρει ότι το δημιουργεί και η ίδια η Τουρκία, που πλουτίζει και καθοδηγεί όλους τους πρόσφυγες προς την Ελλάδα και την ΕΕ.

Τα ξέρει αυτά και η Μέρκελ και η εξωτερική πολιτική της ΕΕ. Αλλά, αντί να πιέσει την Τουρκία να σταματήσει αυτό το παιχνίδι, και να της το επιβάλει κιόλας (η γερμανική οικονομική διείσδυση στην γείτονα είναι απόλυτη σε επίπεδο εξοπλισμών, κατασκευαστικών έργων, τουρισμού, έργων υποδομών, τεχνολογίας και εμπορίου) καλεί την Ελλάδα (!) να συνεργαστεί με την Τουρκία στη… φύλαξη των «εξωτερικών συνόρων της ΕΕ»! Τα οποία  μόλις προχτές ανακάλυψε! Τυχαίως, μετά και την ιστορική δήλωση Τσίπρα, ότι δεν ξέρει να έχει η θάλασσα σύνορα!

Είναι γνωστό στη δημοσιογραφία που ασχολείται με την άμυνα και την εξωτερική πολιτική, ότι οι ΗΠΑ έχουν βαλθεί να γίνει μια μοιρασιά του Αιγαίου έτσι, που να σταματήσει να αποτελεί αμιγώς ελληνική κυριαρχία. Γιατί οι αμιγείς κυριαρχίες σε νευραλγικά σημεία του πλανήτη δεν εξυπηρετούν τα σχέδια των επικυρίαρχων. Τους εξυπηρετεί να είναι «διαιτητές». Τους υπηρέτησε σε αυτό αρκούντως ο κ. Σημίτης και προσφάτως ο κ. Δραγασάκης με τις ευχαριστίες τους!

Ήδη η Ελλάδα, με εγκληματικές κινήσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και με αντίστοιχες του ΝΑΤΟ, που υποδαύλισε έξυπνα η Τουρκία, έχει χάσει ένα κομμάτι από την εναέρια πολιτική κυριαρχία στο Αιγαίο, πράγμα που οι πολίτες αγνοούν, παρ όλο που έχει γραφτεί, τουλάχιστον στην «Ε».

Φαίνεται, ότι η Γερμανία, με τον αέρα του ισχυρού μέσα στην Ευρώπη, θέλει να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη. Και να διαιτητεύσει στο Αιγαίο. Έχει να εξυπηρετήσει μερικά εκατομμύρια Τούρκους εργαζόμενους στο έδαφός της, που είναι ψηφοφόροι. Δεν έχει καμία διάθεση να προσθέσει άλλους ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ. Ήδη έχει εγκαταλείψει το δόγμα της μη ανάμειξης στα διπλωματικά και στρατιωτικά παιχνίδια, που της είχε επιβληθεί με την συνθήκη του Β΄ Παγκοσμίου. Και η Τουρκία έχει 45.000.000 εν δυνάμει καταναλωτές και εργάτες, και την πύλη της Μέσης Ανατολής.

Ας τα έχει αυτά υπ όψιν του ο πρωθυπουργός του 15μελούς σχολείου και τα διπλωματικά του επιτελεία. Γιατί ΚΑΙ η θάλασσα έχει σύνορα, ΚΑΙ η ασχετοσύνη. Και στην Ελλάδα έχουμε πολύ και από τα δύο.