Ανακοίνωση της οργάνωσης Egalité et Réconciliation* μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη
Πώς, παρ’ όλους τους νεκρούς που η Γαλλία θρηνεί, αυτές οι επιθέσεις μπορούν να μας κάνουν πιο δυνατούς; Συμφιλιώνοντας τη χώρα με τον εαυτό της.
Η τρομοκρατική απόπειρα φανερώνει το θάνατο παντού. Στη Δύση, είμαστε εξοικειωμένοι να διαχειριζόμαστε το θάνατο, να τον ελέγχουμε· με την ιατρική φροντίδα, τις ανέσεις μας, τα φάρμακα, τη διατροφή μας κτλ. Το προσδόκιμο ζωής το αποδεικνύει. Οι Γάλλοι ξέρουν να ζουν, να ζουν καλά. Ξέρουν λιγότερο καλά να πεθαίνουν, πράγμα που γνωρίζουν καλύτερα – παρά τη θέλησή τους – οι λαοί που βιώνουν τον πόλεμο. Αλλά η Γαλλία δεν θέλει να βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου. Ωστόσο, κάποιοι την υποχρεώνουν.
Ποιοι; Ίσως το μάθουμε. Ελπίζουμε το «Ισλαμικό Κράτος» που διεκδικεί τις δολοφονίες της νύχτας της 13ης Νοεμβρίου του 2015, να μην είναι απλώς το προσωπείο για τις «ειδικές επιχειρήσεις» της Αυτοκρατορίας. Κάτι τέτοιο θα ήταν απογοητευτικό για τους πραγματικούς στόχους και τις μεθόδους της παγκόσμιας κυριαρχίας. Με αυτόν τον τρόπο, η ποιότητα ζωής μας, η γαλήνη μας, που τόσες χώρες φθονούν, και που το Παρίσι συμβολίζει, κατακρημνίζεται. Θα χρειαστεί να την ανοικοδομήσουμε, γιατί είναι το πολυτιμότερο μας αγαθό, αποτέλεσμα προσπάθειας αιώνων, εξέλιξης, ευφυΐας, παρ’ όλο που τα πράγματα δεν υπήρξαν πάντοτε ιδανικά.
Να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη μεταξύ μας και μέσα μας. Να μην αντιμετωπίζουμε τον Άραβα του κάτω ορόφου θαρρείς και είναι ένας εν δυνάμει δολοφόνος που «τη βρίσκει» με Κάπταγκον και κρύβει ένα καλάσνικοφ κάπου μεταξύ ενός σφαγμένου οβελία και της κλεισμένης στο σπίτι γυναίκας του. Να μην αντιμετωπίζουμε τον Εβραίο του πάνω ορόφου σαν έναν γεννημένο χειραγωγό, με το πορτοφόλι γεμάτο από τη φοροδιαφυγή, σαν την αιτία των «κακώς κειμένων» της πολυκατοικίας μας και κατ ‘επέκταση ολόκληρης της χώρας.
Να αντιμετωπίσουμε τη χειραγώγηση των απελπισμένων νέων των προαστίων από τους πραγματικούς ενορχηστρωτές των τρομοκρατικών επιθέσεων που παρέχουν στα παιδιά αυτά στρατιωτική, πολιτική και θρησκευτική εκπαίδευση παρουσιάζοντας την επιλογή της εκδίκησης ως μονόδρομο απέναντι στους φερόμενους ως «έχοντες» αλλά και ως εναλλακτική μιας μοίρας που αξίζει να υπηρετήσουν. Γεγονός που αναμφισβήτητα μας πληγώνει. Λένε, ότι εκεί που κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή: η τρομοκρατική βία είναι κατά κάποιον τρόπο το αρνητικό σύστοιχο της κοινωνικής μας αδικίας…
Να αντικρίσουμε επίσης την πραγματικότητα της αμερικανό-ισραηλινής, αυτοκαταστροφικής, επιθετικότητας στη Μέση Ανατολή, που εγκλωβίζει μία ολόκληρη περιοχή σε μία θανάσιμη δίνη, χωρίς να προσφέρει καμία δυνατότητα εξόδου, διαπραγμάτευσης ή ειρήνης. Αυτή η ειρήνη είναι ένα ιερό και πολύτιμο αγαθό, που η Γαλλία κατάφερε να οικοδομήσει μέσα από μια χιλιετή προσπάθεια στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό της, με τους γείτονες.
Και όλα αυτά όχι χάριν μιας ειρηνιστικής ηθικολογίας ποτισμένης με φρούδες ελπίδες, αλλά σαν ο μόνος τρόπος εξόδου από τον πόλεμο που κηρύχτηκε στο λαό της Γαλλίας, ένα λαό που δεν επιθυμεί να σπάσει σε κομμάτια.
Γι’ αυτό, θα πρέπει να ενισχύσουμε τους οριζόντιους δεσμούς και όχι απαραίτητα τους κάθετους, όπως θα ήθελε ο πρόεδρός μας, του οποίου η κάστα έχει ρίξει μόνο λάδι στη φωτιά προς ίδιον όφελος, τα τελευταία τρία χρόνια. Ο λαός μας που κάποιοι τον νομίζουν ασθενή, ξέρει να αναδιπλώνεται.
Όπως είπε ο Χριστός, στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, «Ιδού, σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους να είσθε φρόνιμοι σαν τα φίδια, [ώστε να μην εκθέτετε τον εαυτό σας σε άσκοπους κινδύνους], και άκακοι σαν τα περιστέρια». Να διατηρήσουμε την ηθική μας ακεραιότητα, την τάση μας για το Καλό χωρίς να αγνοούμε όμως το Κακό.
Να ενώσουμε τα ρήγματα μέσα στη Γαλλία, που σίγουρα είναι πραγματικά, και που οι φανατικοί κάθε πλευράς θέλουν να διαπλατύνουν. Συμφιλίωση είναι αυτό που επιχειρεί να κάνει η Egalité et Réconciliation με ενάργεια και θάρρος παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.
Η Γαλλία αξίζει καλύτερα από αυτά που τις προσφέρουν αυτοί που σήμερα τη διοικούν.
*Η Egalite et Reconciliation ιδρύθηκε το 2007 και έχει σαν στόχο να φέρει κοντά όλους τους πολίτες που θεωρούν το Έθνος καθοριστικό πλαίσιο της πολιτικής τους δράσης και την κοινωνική πολιτική θεμέλιο της Αδελφοσύνης και ουσιώδες στοιχείο εθνικής ενότητας.
Υπερασπίζεται μία «αριστερά της εργασίας και μία δεξιά των αξιών» ενάντια στο σύστημα της ελευθεριακής αριστεράς και της φιλελεύθερης δεξιάς.
Πρόεδρός της είναι ο Αλέν Σοράλ, φίλος και πολιτικός σύντροφος του γαλλο-καμερουνέζου κωμικού Ντιεντονέ Μ’Μπαλά Μ’Μπαλά.
Περισσότερες πληροφορίες: www.egaliteetreconciliation.fr
Μτφ. Δημήτρης Παπαμιχαήλ
