Αναδημοσιεύουμε το άρθρο της Καθημερινής για να φωτιστεί όσο είναι δυνατόν τι περιλαμβάνει το σχέδιο Σόιμπλε περί Grexit. Η αφήγηση μπορεί να είναι από την πλευρά του Βενιζέλου (και γι’ αυτό το ύφος είναι φλύαρο και εξοργιστικό), αλλά αυτό δεν αλλοιώνει το βασικό, που είναι η αποκάλυψη τι θα επέφερε το grexit για την χώρα και τους πολίτες της.
Του Βασίλη Νέδου από την Καθημερινή
[…] Ο κ. Βενιζέλος εξομολογείται σήμερα στην «Κ» ότι το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 2011 δεν υπήρχε καμία ένδειξη για τον τρόπο που θα εξελισσόταν εκείνη η ημέρα. Ο τότε υπουργός Οικονομικών είχε ήδη συμφωνήσει με τον Γερμανό ομόλογό του κ. Σόιμπλε να συναντηθούν στο Βρότσλαβ. Επρόκειτο για εκδήλωση της πολωνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία θα συνεδρίαζε πρώτα το άτυπο Ecofin, με τη συμμετοχή των 28 κεντρικών τραπεζιτών της Ε.Ε. (την Ελλάδα εκπροσωπούσε τότε ο κ. Γ. Προβόπουλος), ενώ είχε κληθεί και ο τότε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ.
[…]
Εκεί αποφασίστηκε η μορφή του δεύτερου πακέτου, δηλαδή η χρηματοδότηση και η ελάφρυνση του χρέους (PSI). Ο κ. Βενιζέλος θυμάται ότι έκτοτε μεσολάβησαν –μεταξύ άλλων– τα stress tests των ελληνικών τραπεζών, η επίσημη διατύπωση της συμφωνίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (21 Ιουλίου) και η επίσκεψη της τρόικας στις 29 Αυγούστου, όταν και προέκυψε η ανάγκη για νέα μέτρα. Τότε, όπως είναι γνωστό, επινοήθηκε το ΕΕΤΗΔΕΕ, δηλαδή η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας διά του, άμεσου και αποδοτικού, λογαριασμού της ΔΕΗ.
Όταν ο κ. Βενιζέλος περνούσε το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου 2011 την υπερπολυτελή, ανακαινισμένη νεομπαρόκ πρόσοψη του ξενοδοχείου «Μόνοπολ», γνώριζε ότι στο περιθώριο των συνεδριάσεων θα συναντηθεί με τον κ. Σόιμπλε. Εκείνο που δεν γνώριζε ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα πραγματοποιούνταν αυτή η συνάντηση.[…]
Ένας απεσταλμένος του κ. Σόιμπλε τούς μετέφερε ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είναι έτοιμος να τους συναντήσει. Οι δύο άνδρες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, καθώς γνώριζαν ότι κάποια στιγμή το συγκεκριμένο ραντεβού έπρεπε να πραγματοποιηθεί και άκουσαν τον νεαρό που είχε αναλάβει να τους ειδοποιήσει να λέει: «Ακολουθήστε με».
Οι κ. Βενιζέλος και Ζανιάς κατέβηκαν δύο επίπεδα και έφτασαν στο δεύτερο υπόγειο του ξενοδοχείου. Εκεί υπήρχε ένα παλιό μπαρ-ρεστοράν το οποίο ήταν κλειστό, δεν λειτουργούσε. Τα φώτα ήταν κλειστά. Τα περισσότερα τραπέζια είχαν μαζευτεί στην άκρη, ενώ οι καρέκλες ήταν στοιβαγμένες σε διάφορα σημεία του ρεστοράν, το οποίο παρά το ημίφως ανέδιδε τον κεντροευρωπαϊκό χαρακτήρα που σίγουρα έχει όταν είναι σε λειτουργία. Σε ένα τραπέζι στο βάθος του ρεστοράν, το οποίο ήταν φωτισμένο, κάθονταν ήδη ο κ. Σόιμπλε και ο κ. Γεργκ Ασμουσεν, τότε υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. […]
Ακολούθησαν οι τυπικοί χαιρετισμοί ανάμεσα στους τέσσερις άνδρες, ενώ ήταν απολύτως σαφές ότι ο κ. Σόιμπλε είχε ευχάριστη διάθεση. Με δική του εντολή έφυγαν και οι άνδρες της ασφάλειας. Ο κ. Ζανιάς, συνηθισμένος στα ουκ ολίγα «θερμά επεισόδια», βρήκε την ατμόσφαιρα ελαφρώς απόκοσμη, αλλά πιο ανακουφιστική από τις προηγούμενες φορές που είχε βρεθεί απέναντι σε Γερμανούς τεχνοκράτες, όπως ο αυστηρός και συνοφρυωμένος κ. Ασμουσεν. Η αίσθησή του θα άλλαζε πολύ σύντομα…
«Έχω να σας κάνω μια πρόταση, η οποία δεν είναι ευρωπαϊκή, αλλά δική μας, της Γερμανίας», είπε ο κ. Σόιμπλε, ο οποίος ξέμπλεξε τα δάκτυλά του και εναπόθεσε στο τραπέζι έναν ανοικτόχρωμο φάκελο και ορισμένα τυπωμένα χαρτιά. Αμέσως οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν ότι η συνάντηση δεν επρόκειτο να έχει τον τυπικό χαρακτήρα της συμφωνίας για τις λεπτομέρειες που εκκρεμούσαν στην πορεία προς τη νέα συμφωνία.
Ο κ. Σόιμπλε, κατά τη συνήθη πρακτική του, δεν εισήλθε καθόλου στις τεχνικές λεπτομέρειες και είπε στον κ. Βενιζέλο ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να συνέλθει οικονομικά δίχως υποτίμηση. Και επειδή η εσωτερική υποτίμηση που είχε υποστεί ώς εκείνη τη στιγμή η ελληνική οικονομία δεν είχε φέρει αποτελέσματα, ίσως είχε έρθει η ώρα για κάτι πιο δραστικό: την εθελούσια έξοδο της χώρας από το ευρώ.
[…] Τι περιείχε εκείνη η πρόταση; Προβλεπόταν η άμεση έξοδος από το ευρώ με επιβολή capital controls. Θα επιτρεπόταν η εκταμίευση 50 ευρώ την εβδομάδα για κάθε πολίτη. Ολες οι καταθέσεις πάνω από 3.000 θα μετατρέπονταν άμεσα από ευρώ σε δραχμές. «Είχαμε 200 δισ. ευρώ καταθέσεις στις τράπεζες τότε. Αν συνέβαινε αυτό, θα είχε διαλυθεί η οικονομία», σχολιάζει στην «Κ» ο κ. Βενιζέλος εκείνες τις προτάσεις. […]
Τρόφιμα – φάρμακα
Ο κ. Σόιμπλε γνώριζε, βέβαια, ότι οι πρώτοι μήνες θα οδηγούσαν σε ραγδαία υποτίμηση του νομίσματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις εισαγωγές σε τρόφιμα και φάρμακα. Γι’ αυτό και προσέφερε στον κ. Βενιζέλο ένα πλήρες πρόγραμμα βοήθειας σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα, αλλά και μια ενισχυμένη πρόσβαση στα ευρωπαϊκά κονδύλια. Ο κ. Βενιζέλος αντιλαμβανόταν, την ίδια στιγμή, ότι η πρόταση Σόιμπλε θα ήταν «βούτυρο στο ψωμί» των προυχόντων του κόμματος της δραχμής που είχαν «τις ζημιές μέσα και τα λεφτά έξω».
Έπειτα από 90 λεπτά επαφής με αυτή την εμπειρία Αποκαλύψεως, ο κ. Βενιζέλος επανέλαβε την άρνησή του στον κ. Σόιμπλε και τον αποχαιρέτισε. «Δεν συζητάω το σενάριο αυτό. Ούτε και έχω να συμβουλευθώ κανέναν», φέρεται να είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βενιζέλος. Ο κ. Σόιμπλε δέχθηκε την άρνηση του Έλληνα ομολόγου του και αποχώρησε.
Από άλλο ρεπορτάζ εφημερίδας διαβάζουμε ότι η πρόταση Σόιμπλε είχε ακόμα μια διάσταση “τη μορφή επενδύσεων με την έννοια της εύκολης εξαγοράς του ελληνικού εθνικού πλούτου από ξένα funds ή ελληνικά συμφέροντα που θα διέθεταν ευρώ εκτός Ελλάδος”, δηλαδή το ξεπούλημα όσο του εθνικού πλούτου.
Αυτό λοιπόν είναι το σχέδιο Σόιμπλε που εδώ και έξι χρόνια προσπαθεί να μας επιβάλλει και για να μην έχουμε αυταπάτες αν κάποια στιγμή γίνει το grexit, με αυτούς τους όρους θα γίνει (ίσως πια και χειρότερους) και όχι κάποιους άλλους καλύτερους.
5 ΣΧΟΛΙΑ
grexit = finis graeciae σε ffwd
Η Ελλάς από γεωστρατηγικής απόψεως βρίσκεται σε σημείο κλειδί στην παγκόσμια σκακιέρα και ο Ατλαντικός παράγοντας δεν θα επιτρέψει ποτέ να απομακρυνθεί από τις δομές του. Ένα GRexit θα επέφερε ψυχολογικό χάσμα ανάμεσα στους Έλληνες και τους Δυτικούς το οποίο αργά ή γρήγορα θα εκδηλωνόταν και πολιτικά. Αυτό οι αγγλοσάξωνες δεν θα άφηναν ποτέ να συμβεί, γι’ αυτό και το GRexit έμεινε μόνο στα λόγια. Η επιβίωση της Δύσης είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στους λογιστές του Βερολίνου.
Και η Κύπρος βρίσκεται σε κομβική γεωστρατιγική θέση αλλά οι πίκρες και οι ήττες του Κυπριακού ελληνισμού όπως και τα στρατεύματα κατοχής είναι μια πραγματικότητα. Η διαδικασία αποδυνάμωσης της Ελλάδας με φορέα τον οικονομικό παράγοντα έχει εγείρει και εθνικά-κυριαρχικά ζητήματα. Παράλληλα η Τουρκία με την αρωγή της Γερμανίας έχει γίνει πλέον ισότιμος συνομιλητής για τα ευρωπαϊκά θέματα με την ταυτόχρονη υποβάθμιση της χώρας μας η οποία απειλείται με όλους τους πιθανούς διπλωματικούς τρόπους. Συμφωνώ ως προς το ότι η Δύση δε θα επιτρέψει να διακυβευτεί η επιβίωσή της αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η πιθανότητα μιας ταπεινωτικής έκβασης για την Ελλάδα δεν είναι υπαρκτή.
Ποντάροντας όλα τους τα λεφτά «στην Ευρώπη» πίστευαν πως θα απέφευγαν την περιφερειοποίηση σε σχέση με την Τουρκία και τον αναθεωρητισμό της. Και τώρα είναι η ίδια «η Ευρώπη» που τους οδηγεί σε περιφερειοποίηση (η οποία «Ευρώπη» κατά τη διάρκεια των Ιμίων σφύριζε κλέφτικα ή έβλεπε όνειρα).
http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/2016/02/blog-post_89.html
Η επιλογή “εσωτερική” έναντι “εξωτερικής” υποτίμησης ήταν μία καθαρά πολιτική απόφαση που αφενός (κυρίως) είχε στόχο τη διατήρηση της σάπιας πολιτικής, μηντιακής και οικονομικής ελίτ στη θέση της [απόδειξη οι εφεδρείες που συνεχώς βγάζει από το καπέλο: Σταύρος, Λεβέντης, Alexis, και τώρα #emeton_Koulis], αφετέρου δε το να ευνοηθούν οι καταθέτες έναντι των δανειοληπτών (ειδικά των στεγαστικών) και οι συνταξιούχοι έναντι των εργαζομένων.
Την εσωτερική υποτίμηση την πλήρωσε η κοινωνία ανισοβαρώς και κυρίως οι νέοι. Κι αυτό γιατί ενώ με την “εσωτερική” υποτίμηση πολλοί – μισθωτοί και ελευθεροεπαγγελματίες – είδαν τα εισοδήματα τους να μειώνονται στο 50% ή και πλήρως (όσοι έχασαν τη δουλειά τους) αλλά όσοι χρωστούσαν μεγάλα ποσά – ειδικά εκατοντάδες χιλιάδες με σταγαστικά – τα δάνεια τους ΕΜΕΙΝΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ. Με την εξωτερική υποτίμηση, αν υποτιμηθεί το νόμισμα κατά 50% έναντι του δολαρίου, το ίδιο γίνεται και για τα δάνεια και τις καταθέσεις. Όλοι χάνουν το ίδιο αλλά τουλάχιστον οι εργαζόμενοι μπορεί να δουν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται αλλά μειώνονται εξίσου οι υποχρεώσεις τους στις τράπεζες – τώρα όσοι είχαν μείωση 50% του μισθού, τα χρέη τους έμειναν ανέπαφα!
Όπως έγραψα όμως δεν θίγονται όλες οι ομάδες του πληθυσμού το ίδιο. Στατιστικά και διαχρονικά, περισσότερα χρέη έχουν οι νέοι και οι μεσήλικες οικογενειάρχες (λόγω στεγαστικών κυρίως) που είναι και εργαζόμενοι, και οι επιχειρηματίες και ελευθεροεπαγγελματίες που εχουν επαγγελματικά. Αντίθετα καταθέσεις είχαν κυρίως οι συνταξιούχοι (ειδικά όσοι είχαν μεγάλες συνταξεις και εφάπαξ) και όσοι κεφαλαιοποίησαν τα “χρόνια του πάρτι” με αποταμίευση. Δηλαδή κυρίως οι ηλικιωμένοι. Ως προς την τελευταία ομάδα, κάποιοι (αρκετοί ίσως) από τους αποταμιευτές κεφαλαιοποίησαν λεφτά από λαμογιές (φοροδιαφυγή, φακελάκια, “μπίζνες” με το Δημόσιο κλπ) αλλά αρκετοί άλλοι είχαν νόμιμα τα χρήματα τους.
Ακούω συχνά το επιχείρημα γιατί να χάσουν τα λεφτά τους οι τελευταίοι. Αν και δεν μ’ αρέσει η ηθικολογία σε οικονομικά ζητήματα, θα απαντήσω το εξής: εφόσον δεχτήκαμε ότι “ζουσαμε με δανεικά, πάνω από τις δυνατότητες μας” τότε και οι αποταμιεύσεις ήταν επίσης προϊόν των δανεικών ακόμη κι αν κάποιος δεν τα έλαβε άμεσα από τα δάνεια π.χ. ένας καταστηματάρχης είχε αυξημένο τζίρο (και κέρδη) επειδή κυκλοφορούσε χρήμα στην αγορά – από τα δανεικά. Όταν βρέχει, όλοι βρέχονται. Επομένως, ακόμη και ηθικά εάν ζούσαμε με δανεικά – όλοι επρεπε να την “πληρώσουν”. Και οι καταθέτες.
Οι λαμογιές είναι αλλο κομμάτι που απαιτεί νομική και ποινική αντίδραση, όχι οικονομολογική, και δεν τις βάζω στο κάδρο.
Όμως όπως έγραψα η απόφαση έπρεπε να ληφθεί με οικονομικούς όχι ηθικούς όρους. Και έπρεπε να ληφθεί απόφαση που να στηρίζει την απασχόληση, τον επιχειρηματία, τον νέο και τον οικογενειάρχη και όχι τον καταθέτη και τον συνταξιούχο. Αυτό έγινε στην Ισλανδία και η αύξηση της ανεργίας ήταν ελάχιστη, και αποκαταστάθηκε γρήγορα, ακόμη και με 80% πτώση της ισοτιμίας κορώνας – δολαρίου. Στην Ελλάδα επελέγη μέσω της “εσωτερικής” υποτίμησης να διασωθούν οι καταθέτες και όσοι είχαν πολλά να φυγαδεύσουν τα περισσότερα στο εξωτερικό (μεταξύ τους και αρκετοί πολιτικοί), και να την πληρωσουν οι εργαζόμενοι και όσοι έχουν δάνεια δλδ, οι οικογενειάρχες, οι νέοι και επαγγελματίες.
Επίσης, με ένα bail-in μέσω του grexit, θα δίνονταν ένα τέλος στο σάπιο σύστημα που προκάλεσε την κρίση. Αντ’ αυτού – και λόγω της απουσίας εναλλακτικης πολιτικής πρότασης – το συστημα, αργά αργά παράγει αναπληρωματικούς.
Για όλα αυτά …. Μνημόνια μέχρι να μαυρίσει ο ήλιος και “ευρώ πάση θυσία”, μόνο που πλέον δεν υπάρχει “άλλος” να θυσιαστεί. Ήρθε η σειρά σου. Και μόλις στεγνωσουν τα μπαούλα και τα στρώματα από το μπαγιόκο, θα σας πετάξουν σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι.
ΥΓ Η εξίσωση “grexit = finis graeciae σε ffwd” είναι έτσι μόνο για τους λατινόφρονες γραικύλους. Γι’αυτό και εύστοχα διατυπώνεται στα λατινικά!