Ντιπ για ντιπ Τούρκος, καθόλου διπλωμάτης
Από τον Αντιφωνητή
Η επίσκεψη του Τούρκου πρέσβη Κερίμ Ουράς στη Θράκη (1-2 Απριλίου 2016) ήταν από τις λιγότερο «διπλωματικές» που θυμόμαστε. Οι επισκέψεις του στα παρανόμως λειτουργούντα σωματεία και στους τουρκομουφτήδες που η ίδια η Τουρκία έχρισε και χρηματοδοτεί δεν εξέπληξαν κανέναν, αφού έχουμε πια συνηθίσει στις ευθείες προκλήσεις κατά της έννομης τάξης της πατρίδας μας. Όμως αυτά που είπε στα λογύδριά του, τουλάχιστον στην Κομοτηνή, ήταν κυριολεκτικά πρωτόγνωρα.
Π ρώτα πρώτα εμφανίστηκε στον χώρο της θεατρικής ομάδας TOÇEK (φωτό), η οποία διευθύνεται από τη Σουκράν Ραΐφ και στεγάζεται παρανόμως σε ακίνητο της Διαχειριστικής Επιτροπής. Καθώς μάλιστα η τελευταία προσέφυγε δικαστικώς για να εξωπετάξει την Σουκράν και τους άλλους «τζαμπατζήδες», η παρουσία του πρέσβη και οι έπαινοί του για το «έργο» της λεγάμενης ήθελαν προφανώς να δείξουν την αντίθεση της Τουρκίας στη δρομολογημένη έξωση. Φυσικά και δεν θα του περάσει, αλλά το μήνυμα το έστειλε.
Στο μειονοτικό σχολείο
Στο μειονοτικό γυμνάσιο – λύκειο όπου πήγε «ιδιωτικά», ο Ουράς άκουσε τον διευθυντή Τουνάλπ Μεχμέτ να αναφέρεται στο πρόβλημα χώρου που έχει το σχολείο του και το οποίο δεν πιστεύει ότι θα λυθεί ούτε με τις δύο αίθουσες που αναμένεται να προστεθούν το καλοκαίρι. Πιο αιχμηρός ο Αχμέτ Αρήφ, πρόεδρος του συλλόγου κηδεμόνων και δεξί χέρι του τουρκομουφτή Σερήφ, θύμισε το ατελέσφορο αίτημα για μειονοτικό σχολείο στα Αρριανά, την απειλή της κλήρωσης για την εισδοχή των παιδιών στην Α΄ Γυμνασίου, αλλά και την πρόσφατη οδηγία του περιφερειακού διευθυντή εκπαίδευσης Παν. Κεραμάρη να μη χρησιμοποιείται υπηρεσιακά (μόνο) η τουρκική γλώσσα. Όταν λοιπόν ο Τούρκος πρέσβης πήρε τον λόγο, αναφέρθηκε στην ίδια οδηγία μιλώντας για διάβρωση των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων της μειονότητας, που ανησυχεί την Τουρκία. «Τα εντός της Ε.Ε. προβαλλόμενα εμπόδια στη γλώσσα και στη χρήση της δεν είναι κάτι σωστό και καλό. Ελπίζω, όποιος και αν έκανε αυτή την οδηγία, να το σκεφτεί ξανά. Δεν πιστεύω πως αυτά εξυπηρετούν σε θετική κατεύθυνση την κοινωνική αλληλεγγύη και τον κοινωνικό ιστό. Επίσης, αυτό δεν είναι κάτι που αποφασίζει η τοπική αρχή», συμπλήρωσε. Διέγνωσε, δηλαδή, όλα τα παραπάνω, σε μια αυτονόητη οδηγία που καλεί σε χρήση της ελληνικής γλώσσας εντός των μειονοτικών σχολείων όταν πρόκειται για διάφορα έγγραφα και για προφορικές ανακοινώσεις προς τους μαθητές, χωρίς και πάλι να αποκλείεται η παράλληλη χρήση της τουρκικής! Είτε παραποίησε σκοπίμως την ουσία της υπηρεσιακής οδηγίας είτε από παραπληροφόρηση, έκανε σαφή υπέρβαση των ορίων στα οποία πρέπει να κινείται ο λόγος ενός διπλωμάτη.
Μας συνέκρινε με την Κύπρο!
Αλλά είχε και χειρότερα: «Στην Κύπρο προχωρούμε στην οδό της επίλυσης. Στην Κύπρο πλέον γίνεται λόγος όχι για δύο κοινότητες και δύο γλώσσες, αλλά για δύο ιδρυτικά κράτη. Σήμερα η ελληνοκυπριακή πλευρά απέστειλε επιστολή στην Ε.Ε. με την οποία ζητά τα τουρκικά να αναγνωριστούνε ως επίσημη γλώσσα. Στην πραγματικότητα αυτό εντέλλεται και το Σύνταγμά τους. Με την κατάσταση να είναι λοιπόν έτσι, το να λέγεται σε ένα μειονοτικό σχολείο, “μην μιλάτε τουρκικά”, αποτελεί μια πρωτόγονη και απαράδεκτη νοοτροπία. Αυτό είναι ανάγκη να ειπωθεί ξεκάθαρα. Αυτό θα αποτελέσει θέμα ανάμεσα στις δύο χώρες. Με αυτή την ευκαιρία θέλω να το θέσω σε αυτόν τον χώρο. Πιστεύω πως θα κυριαρχήσει η κοινή λογική. Αυτό είναι σαν να ειπωθεί στο Ζωγράφειο Λύκειο “μην μιλάτε ελληνικά” και αυτό δεν γίνεται». Δεν είναι δηλαδή μόνο η γελοία σύγκριση με την εξολοθρευμένη μειονότητα της Πόλης, όπου η Τουρκία όντως χαλάρωσε τους ελέγχους, αφού χρειάζεται το ρωμέικο απολειφάδι ως πρόσχημα. Είναι και η σύγκριση με την Κύπρο, όπου μας θύμισε ότι δεν μιλάμε πια για δύο κοινότητες ή για δύο γλώσσες, αλλά για δύο κράτη! Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
«Μα πόσο ανελεύθερη χώρα!»
Αλλά κι όταν μίλησε στην «Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής», ενώπιον των σεσημασμένων επαγγελματιών Τούρκων (Αχμέτ Φαϊκόγλου, Γκαλίπ Γκαλίπ, Κοράι Χασάν, Σαμί Τοραμάν, Μπεκίρ Μουσταφάογλου, Ασίμ Τσαβούσογλου, Μουσταφά Αλή Τσαβούς) και άλλων (Μουσταφά Κατραντζί, Εσάτ Χουσεΐν, Σαλίχ Αχμέτ…), βρήκε πάλι να πει ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα: Μέμφθηκε την Ελλάδα για …λογοκρισία στο μειονοτικό σχολείο!!! Ναι, είχε το θράσος να δηλώσει: «Σε ποια εποχή ζούμε; Τι θα πει ελέγχονται τα βιβλία; Στη βιβλιοθήκη του λυκείου τα μισά από τα ράφια της ήταν άδεια. Όταν ρώτησα μου είπαν πως πρέπει να περάσουν από έγκριση. Δηλαδή, κάνουμε δωρεά, αλλά πρέπει να περάσουν από έλεγχο. Σε ποια εποχή ζούμε; Τι θα πει πρέπει να περάσουν από έλεγχο τα βιβλία; Μήπως βρισκόμαστε στα ολοκληρωτικά καθεστώτα που υπήρχαν μετά τον Β’ Π. Π.; Τώρα εδώ είμαστε στην Ε.Ε., δεν κατάλαβα, μπερδεύτηκα. Το να παίρνει κάποιος αυτά τα βιβλία, να τα αναλύει ανά σελίδα, αυτό είναι καλό βιβλίο, το άλλο είναι κακό βιβλίο και φυσικά στα σχολεία θα βάλουμε τα καλά βιβλία, όλα αυτά είναι προϊόντα απαρχαιωμένης σκέψης. Πρόκειται για περιττές αναστολές. Σήμερα στον υπολογιστή με το πάτημα ενός κουμπιού κατεβαίνει κάθε είδος βιβλίου (…) Εμείς θα καταστήσουμε άνευ ουσίας τα προβαλλόμενα εμπόδια. Διότι σήμερα δεν υπάρχει μέρος όπου δεν πάει το διαδίκτυο. Σήμερα από τη Μιανμάρ μέχρι την Κίνα έχει γίνει αντιληπτό πως αυτά τα τεχνητά εμπόδια δεν λειτουργούν».
Έκανε λοιπόν ότι αγνοεί το όλο πλαίσιο λειτουργίας των μειονοτικών σχολείων και «ξιπάστηκε» με την «τριτοκοσμική» τακτική που αντίκρισε! Και καλά να τα έλεγε αυτά κάποιος Ελβετός, κάποιος Δανός, κάποιος από χώρα, ας πούμε, κάπως δημοκρατική. Αλλά να τα λέει ΤΟΥΡΚΟΣ επίσημος τη στιγμή που το ερντογανικό φασίζον καθεστώς κατεβάζει το τουίτερ, βάζει επιτρόπους στα ιδιωτικά ΜΜΕ, απαγορεύει την κουρδική γλώσσα και τον πολιτισμό παντού, πολιορκεί και βομβαρδίζει τους πολίτες του κ.λπ. κ.λπ., έ, πάει πάρα πολύ να δεχόμαστε μαθήματα δημοκρατίας και ελευθεριότητας από ΑΥΤΟΝ!
Κάποτε θυμάμαι γινόταν ολόκληρο ζήτημα μια φράση από επίσημα χείλη περί «μητέρας πατρίδας» της μουσουλμανικής κοινωνίας. Τώρα αυτό –που και πάλι ειπώθηκε– είναι κυριολεκτικά ασήμαντο μπροστά σε όλα τα άλλα. Άραγε θα υπάρξει κάποια κυβερνητική σύσταση στον προκλητικό πρέσβη που ήρθε για να μας πει πόσο …τυχερή χώρα είμαστε που έχουμε μια τέτοια ειρηνόφιλη και νομιμόφρονα μειονότητα;! «Τέτοια μειονότητα δεν δίνεται σε κάθε χώρα», είπε σε μια αποστροφή του λόγου του ο Ουράς. Μήπως να του θυμίζαμε ότι και τέτοιος γείτονας σαν την Ελλάδα δεν δίνεται σε κάθε χώρα, αλλά ακόμη κι εμείς έχουμε κάποια όρια ανοχής;
