Σκίτσο του Κυρ
Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη από το liberal.gr
Την πρώτη μέρα του τρίτου έτους της κυβέρνησης συριζανελ, ένας ψύχραιμος απολογισμός αποδεικνύει ότι ο ελληνικός λαός έχει κερδίσει πολλά απ’ αυτή τη διακυβέρνηση, που αν τα εκμεταλλευτεί μπορεί να οδηγηθεί σε μια πραγματική έξοδο από την κρίση και να δημιουργήσει ένα πραγματικά πολιτισμένο κράτος, αντί για το τριτοκοσμικό που έχει σήμερα.
Κατ’ αρχήν τελειώσαν οι μύθοι.
- Το παραμύθι ότι υπάρχει εύκολος και ανώδυνος δρόμος για να δημιουργηθεί κράτος που να παράγει και να πουλάει, ενώ παράλληλα θα ξεχρεώνει τα δάνειά του, πέθανε στα χέρια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ- ΝΔ, ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ- ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Απέμειναν μόνο δύο ακόμα δρόμοι. Ο εξαιρετικά επώδυνος, της στάσης πληρωμών με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και χτίσιμο ενός δημοκρατικού κράτους εξ αρχής με ό,τι αυτός συνεπάγεται και ο επίσης επώδυνος δρόμος της ανοικοδόμησης προς ένα κράτος δικαίου μέσα στην Ε.Ε., με κανόνες ισονομίας και ισοπολιτείας, που δεν ισχύουν σήμερα στο ελληνικό κομματικό κράτος γκάνκστερ. Και οι δύο είναι στρωμένοι με ιδρώτα και αίμα. Αλλά, αυτοί είναι. Δεν έχει άλλους.
- Το παραμύθι ότι υπάρχει ελληνικό κόμμα μικροαστών (το 90% της ελληνικής κοινωνίας), που είναι πρόθυμο ή μπορεί να ακολουθήσει άλλη πολιτική από αυτή που επιβάλλουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ τα παρόντα χρόνια, πέθανε στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ.
Επομένως, όποιος πολιτικάντης που στοχεύει στην εξουσία πουλάει επανάσταση και αντίσταση χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει το τίμημα και των δύο είναι για φούμο. Τελεία και παύλα. Επειδή δεν υπάρχει επανάσταση και αντίσταση χωρίς ιδρώτα και αίμα.
- Το παραμύθι ότι υπάρχει πλούτος στη χώρα, άλλος από το έδαφος, το υπέδαφος, την ενέργεια, τις αποδοτικές υπηρεσίες, την εργασία των πολιτών και την εκμετάλλευση όλων αυτών με ιδρώτα, τελειώνει όπου να’ ναι στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Που σαν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου τάισε το λαό με τα κουτόχορτα των δισεκατομμυρίων που θα αντλούνταν από τους πλούσιους του εξωτερικού, τις μεγαλοκαταθέσεις, τις λίστες που κουκουλώθηκαν.
Μόνο τεμπέληδες και απατεώνες υπόσχονται στο λαό άλλον πλούτο, εύκολο, από τον δύσκολο πλούτο της εργασίας. Κάθε είδους εργασίας. Από του βιομήχανου μέχρι του αγρότη.
- Το παραμύθι της ιδεολογίας των κομμάτων εξουσίας πέθανε στην πράξη στα χέρια της πρώτης φοράς αριστεράς. Η οποία ακολούθησε και ακολουθεί την ίδια οικονομική πολιτική που ακολούθησαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, συμπληρωμένη και με τον ιδεολογικό της αντίποδα! Τους ΑΝΕΛ για καθαρά λογιστικούς λόγους: Να συμπληρώνεται ο αριθμός 151+ στο ταμπλώ της Βουλής!
Όλα τα κόμματα κάνουν απλή διαχείριση ενός και του ίδιου μοντέλου που λέγεται καπιταλισμός. Στην Ελλάδα λειτουργεί σε κρατικοδίαιτου τύπου, μέχρι να σκάσει στον τοίχο για τα καλά. Επειδή, ακόμα κι ένα τέτοιο μοντέλο μπορεί να υπάρχει αν οι υπηρεσίες του παράγουν πλούτο. Είτε άμεσα είτε έμμεσα ως υπηρεσίες προς το λαό. Εδώ ούτε άμεσα παράγει πλούτο το δημόσιο ούτε υπηρεσίες προς το λαό προσφέρει. Μ αυτό, τα κόμματα καταστρέφουν τη χώρα για να υπάρχουν.
- Το παραμύθι ότι όποιος δηλώνει αριστερός είναι κι όλας, πέθανε στα χέρια του Συριζα. Επειδή η αριστεροσύνη αποδεικνύεται με την καθημερινή ζωή και τις πράξεις του καθενός. Δεν μπορείς να φοράς τη βαριά φανέλα του υπερασπιστή των δικαιωμάτων και να είσαι στην καθημερινή ζωή και στις πράξεις σου ο νεκροθάφτης των δικαιωμάτων των διπλανών σου. Δεν μπορεί να σκίζεις τα ρούχα σου για ισότητα και να σπέρνεις την ανισότητα. Ούτε μπορεί να μιλάς για Δημοκρατία την ώρα που κουρελιάζεις τους νόμους και το Σύνταγμα και την πολυφωνία.
- Το παραμύθι ότι υπάρχουν «κεκτημένα» πέθανε. Ό,τι δεν υπερασπίζεσαι διαρκώς, το χάνεις. Και ό,τι αποκτάς χαριστικά στο παίρνουν πίσω. Μισθοί, συντάξεις, κέρδη, τίποτε δεν είναι δεδομένο. Είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναμάθει ο νεοέλληνας αυτό που ήξεραν όλοι του οι πρόγονοι μέχρι και το ’60.
- Το παραμύθι ότι υπάρχει στον πλανήτη άλλη δύναμη που μπορεί να σε βοηθήσει να ευημερήσεις πέθανε. Ρωσίες, Κίνες, Περσίες, Αμερικές και Ευρώπες φροντίζουν τα μαγαζιά τους. Και περιφρονούν αυτούς που δεν φροντίζουν τον εαυτό τους. Ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει τη χώρα του είναι ο λαός της και οι κυβερνήσεις της. Το γράφει η πράξη διαχρονικά, το γράφει ο Σολωμός από το βράχο της Ζακύνθου, το γράφει ο Θουκυδίδης κι ο Αριστοτέλης, το γράφει η ελληνική και η παγκόσμια ιστορία ολόκληρη.
- Το παραμύθι ότι ο Έλληνας είναι ο εξυπνότερος λαός του κόσμου πέθανε. Αν ήταν στοιχειωδώς έξυπνος δεν θα ήταν εδώ που είναι. Ούτε θα είχε στη Βουλή για αντιπροσώπους αυτούς που έχει. Ούτε και θα ανεχόταν να τον κοροϊδεύουν οι ίδιοι του οι αντιπρόσωποι κατάμουτρα με όλες τις ψευτιές του κόσμου την ώρα που του κλέβουν το βιός χωρίς να έχει επαναστατήσει.
Ο λαός αυτός, μέσα σε όλα του τα δεινά θα πρέπει να ευγνωμονεί τα δύο χρόνια Συριζανελ για όσα του έμαθαν με τον πιο επώδυνο και ακριβό τρόπο, ως το χειρότερο αποκορύφωμα των προηγούμενων απαράδεκτων χρόνων.
Και να τα χρησιμοποιήσει για να χτίσει μια Οικογένεια, ένα Σχολείο και ένα Κράτος στηριγμένα πάνω στην Αυτογνωσία, την Ισονομία, την Αξιοκρατία, τη Δικαιοσύνη και τον Αλληλοσεβασμό. Γιατί χωρίς αυτά δεν υπάρχει Δημοκρατία. Υπάρχει αυτό που έχει ως σήμερα. Μία χαβούζα.
