Σωτηρία, ψηφιδωτό πρώιμης βυζαντινής περιόδου (5ος αι.), Αντιόχεια
Του Γιώργου Καραμπελιά
Το γεγονός της πλήρους αφωνίας των Ελλήνων, που διαπιστώνεται κατ’ εξοχήν τον τελευταίο χρόνο και ιδιαίτερα αυτό το καλοκαίρι, δεν είναι απλώς συνέπεια του οικονομικού και πολιτικού αδιεξόδου το οποίο βιώνουν οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο: Η συνειδητοποίηση πως η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στην «κατηγορία» που της «αρμόζει» και, επομένως, σηματοδοτεί μια αποδοχή αυτής της νέας πραγματικότητας. Μέχρι το 2015 και το περιβόητο δημοψήφισμα, οι Έλληνες πίστευαν ότι είναι δυνατό, έστω με κάποιες μαγικές λύσεις, να ξανακερδίσουν τον χαμένο «παράδεισο» της παρελθούσης ευημερίας. Εξ ου και οι Αγανακτισμένοι και οι αντιμνημονιακές κορώνες, η εκλογή των αντιμνημονιακών κομμάτων στην κυβερνητική εξουσία, με έσχατη έκφραση το ΟΧΙ στο περιβόητο δημοψήφισμα Έκτοτε, και όσο εδραιώνεται η νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, οι αντιδράσεις αντί να εντείνονται, γίνονται όλο και πιο ασθενικές.
Και όμως, ποια είναι αυτή η νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα; Είναι η οριστική καταβαράθρωση του παραγωγικού χαρακτήρα της χώρας και η επικέντρωση της οικονομίας στον τουρισμό, η φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των μεσαίων στρωμάτων, που ξημεροβραδιάζονται στις ουρές για τις ρυθμίσεις των δόσεων, και ενίοτε των συσσιτίων, η γενικευμένη φυγή της νεολαίας των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων, η εξαφάνιση των εργασιακών δικαιωμάτων και η γενικευμένη επιβολή της ελαστικής εργασίας, η θηριώδης ανεργία, η εξαθλίωση των πόλεων, των νοσοκομείων και της καθημερινής ζωής, η υποβάθμιση μέχρις γελοιοποιήσεως της πολιτιστικής ζωής, το κλείσιμο των εφημερίδων, η μεταβολή της τηλεόρασης σε ένα απέραντο διαφημισάδικο, η μετατροπή των ανθρώπινων σχέσεων σε ανθρωποφαγικές –γενικότερα, η παρακμή.
Και σε ό,τι αφορά στην εθνική κυριαρχία της χώρας, στο εσωτερικό και το εξωτερικό, η εξαγορά των πιο κερδοφόρων τμημάτων της οικονομίας και του δημόσιου τομέα από τις ξένες κρατικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις, πριν απ’ όλα τις γερμανικές, η συστηματική εξαγορά χιλιάδων κατοικιών στις παραθεριστικές περιοχές από ξένους, το μοίρασμα των επιρροών ανάμεσα σε Ρώσους (και Σαββίδη) στον βορρά, σε Τούρκους στα ανατολικά και τη Θεσσαλονίκη, σε Ισραηλίτες στη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη και το νοτιοανατολικό Αιγαίο, σε Κινέζους στα λιμάνια, σε Γάλλους στο νερό, στους υδρογονάνθρακες, στις τράπεζες και σε οπλικά συστήματα, στους Γερμανούς… στα πάντα –δεκατέσσερα αεροδρόμια, ΟΤΕ, λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ΔΕΗ, για την οποία προετοιμάζεται, ξενοδοχειακές μονάδες και πάνω απ’ όλα η απόλυτη επικυριαρχία στα δημοσιονομικά. Τέλος, οι Αμερικανοί στις τράπεζες, τα κόκκινα δάνεια και προφανώς… στη Σούδα. Και αν σκάψουμε πιο πέρα, τα πράγματα είναι εξίσου απογοητευτικά. Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου κατέχονται πλέον από πρόσφυγες, μετανάστες, ΜΚΟ και Τούρκους τουρίστες. Εκείνα του Ιονίου από τους Ιταλούς, και όλοι οι μεγάλοι τουριστικοί προορισμοί από μια πανσπερμία Δυτικών και Ανατολικών, οι οποίοι σταδιακώς εκδιώκουν τους φτωχοποιημένους Έλληνες, μέσα από μια άνευ προηγουμένου άνοδο του κόστους.
Όσο για τη διεθνή θέση της χώρας, η υποβάθμισή της είναι τόσο δραματική, ώστε λειτουργεί μόνον ως γεωπολιτικό οικόπεδο το οποίο –ευτυχώς ακόμα– εξακολουθεί να ανήκει, τουλάχιστον τυπικά, στους Έλληνες. Η Ελλάδα αποδέχεται στην πραγματικότητα τη σταδιακή τουρκοποίηση της Κύπρου και αντιδρά μόνον κατόπιν υποκινήσεως άλλων δυνάμεων, όπως του Ισραήλ, ή μερικών ευρωπαϊκών χωρών –βλ. Γαλλία– που δεν επιθυμούν την παραχώρηση ολόκληρης της Κύπρου στην Τουρκία.
Το καινούργιο λοιπόν στοιχείο είναι πως, πλέον, αυτή η πραγματικότητα έχει γίνει αποδεκτή από τους περισσότερους και όσοι δεν μπορούν να την ανεχτούν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία δραπετεύουν είτε στο εξωτερικό είτε σε μια εσωτερική εξορία, στο χωριό τους, στις παρέες τους, στην προσκόλληση στην ορθοδοξία και στη λαϊκή παράδοση (έξαρση των παραδοσιακών χωρών, μουσικής κ.λπ.) ή σε στοιχειώδεις μορφές αλληλεγγύης γύρω από την Εκκλησία ή κάποιες, ελάχιστες πλέον, κινήσεις πολιτών. Σε ό,τι αφορά δε στη συνολική κοινωνική και πολιτική αμφισβήτηση, έχουν πάψει πλέον να πιστεύουν πραγματικά σε κάποια δυνατότητα ουσιαστικής αλλαγής και βυθίζονται στην απόσυρση, την απολιτικοποίηση, την ακραία ατομικοποίηση – ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Επομένως, μία οποιαδήποτε πολιτική πρόταση και στρατηγική είναι υποχρεωμένη να ξεκινάει, κατ’ εξοχήν, από αυτή την παγιωμένη πλέον, υλικά και ιδεολογικά, πραγματικότητα. Η Ελλάδα έχει αλλάξει κατηγορία, αποτελεί μια εσωτερική αποικία στα πλαίσια της Ευρώπης και με βάση αυτή τη διαπίστωση θα πρέπει να κινηθούμε στο εξής, αν θέλουμε να επιτύχουμε μια οποιαδήποτε αναστροφή αυτών των δεδομένων.
Πράγμα που σημαίνει πως θα πρέπει να εκκινήσουμε από εκείνα τα στοιχεία στα οποία παραμένει ακόμα σχετικά ισχυρός ο ελληνισμός. Και αυτά είναι πριν απ’ όλα η ισχύς του πολιτισμικού αποθέματός μας, καθώς και η εκμετάλλευση εκείνων των οικονομικών τομέων όπου εξακολουθούμε ακόμα να διαθέτουμε κάποιο πλεονέκτημα. Ως προς το πρώτο, το οποίο τείνουμε με έναν βλακώδη επαρχιωτισμό και ξενομανία να υποτιμούμε, είναι ίσως ακόμα, μαζί με τη γεωπολιτική μας θέση, ένα από τα ελάχιστα βαρύνοντα στοιχεία στη διεθνή εικόνα της χώρας. Δηλαδή, ευτυχώς που υπάρχει ακόμα η Πνύκα, η Ακρόπολη, ο Αριστοτέλης και ο Μ. Αλέξανδρος, για να υποκαθιστούν και να υπερκαλύπτουν γελοίες φιγούρες τύπου ΓΑΠ, Τσίπρα, και… Καρανίκα. Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός, ο Μάξιμος Ομολογητής και ο Κοσμάς Αιτωλός, τα Μετέωρα και το Άγιον Όρος, για να σκεπάζουν –για πόσο άραγε;– ένα τουρκοποιημένο και ανήμπορο πατριαρχείο. Ευτυχώς, υπάρχει ακόμα ο Διονύσιος Σολωμός, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Κωνσταντίνος Καβάφης και ο Γιώργος Σεφέρης ο Παπαϊωάννου, ο Καστοριάδης, ο Κονδύλης, για να θυμίζουν την ελληνική πνευματική παραγωγή στο εξωτερικό. Πάνω σε αυτά και μόνο στηριζόμαστε ακόμα για να υπάρχουμε ως έθνος, αξιοπρόσεκτο στην παγκόσμια κονίστρα. Και όμως, την ίδια στιγμή, αυτή τη μεγάλη παράδοση, που θα έπρεπε να προσελκύει και το κέντρο βάρους των επενδύσεων της χώρας, ώστε να αλλάξει ριζικά και τον εθνοκτόνο χαρακτήρα του σημερινού τουρισμού, τη διαφεντεύουν Κονιόρδου, Μπαλτάδες, Γαβρόγλου, Κουντουρά και άλλοι ναρκισσευόμενοι Ζουράρηδες.
Είναι σύνηθες να μιλάμε μόνο για τον πρωτογενή τομέα, που βεβαίως πρέπει να αναβαθμιστεί αλλά αποτελεί το 4% του ΑΕΠ και μόνο και δεν αρκεί. Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στη δυνατότητα να μεταβληθεί ακόμα και το τουριστικό μοντέλο, που κυριαρχείται από το μυκονιάτικο παραλήρημα, σε ισχυρό μοχλό ενίσχυσης και του πολιτισμού και της παραγωγής μας – αρκεί να σκεφτεί κανείς πως τα ελληνικά ξενοδοχεία καταναλώνουν μόνο κατά 14% εγχώρια προϊόντα έναντι 75% των ιταλικών!
Έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στην τεράστια σημασία του αμυντικού τομέα και του ρόλου του στη βιομηχανική ανασυγκρότηση της χώρας, την ώρα που κλείνει και η ΕΛΒΟ.
Ο τελευταίος και σημαντικός τομέας της παραγωγής –όπου οι Έλληνες πρωταγωνιστούν διεθνώς, αρδεύοντας όμως ξένα χωράφια–, που θα μπορούσε να αλλάξει τη μοίρα της χώρας, ακόμα και σήμερα, είναι η ναυτιλία. Μόνο και μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό των ναυπηγοεπισκευαστικών αναγκών της να μεταφερόταν στη χώρα, θα προκαλούσε μία κυριολεκτική έκρηξη της παραγωγής στη μηχανολογία, τη μηχανουργία, τις σιδηροκατασκευές, τις ηλεκτρονικές κατασκευές, για μην αναφερθούμε σε ναυτιλιακό πανεπιστήμιο, ακαδημίες, συνέδρια. Και αυτό, το διαφεντεύει ο Σταθάκης με τον Κουρουμπλή!
Έχουμε λοιπόν κατεβεί κατηγορία και κινδυνεύουμε να εξαφανιστούμε κυριολεκτικώς μέσα από τη δημογραφική συρρίκνωση, τη μετανάστευση, την είσοδο ξένων πολιτισμικά λαών, μιας και αποτελούμε το σύνορο Ευρώπης-Ανατολής.
Και όμως, έστω και στο έσχατο σημείο της παρακμής, η κατάρρευση ενός μοντέλου και η συνειδητοποίησή της θα μπορούσε να είναι και μια ευκαιρία. Η τελευταία –κυριολεκτικώς– του έθνους μας.
11 ΣΧΟΛΙΑ
Οι διαπιστώσεις σου, αγαπητέ Γ.Κ., για την πολιτική και ενδεχομένως τη βιολογική εξαφάνιση του Ελλήνων είναι γροθιά στο στομάχι και βεβαίως απόλυτα ακριβείς. Η σιωπή ημών των αμνών φανερά αποτελεί ομολογία πως απερίσκεπτα, ανόητα και αντί πινακίου (χρηματοπιστωτικής) φακής επιτρέψαμε η χώρα μας να μετατραπεί σε γεωπολιτικό και οικονομικό οικόπεδο έρμαιο του κάθε διεθνούς και ντόπιου μασκαρά. Και βεβαίως είναι συγκινητική και επαινετή η προσπάθειά σου να μας θυμίσεις πως δεν φτάσαμε ακόμα στου βαρελιού τον πάτο, πως ακόμα έχουμε κάποια πολιτιστικά και οικονομικά αποθέματα, πως κάτι μπορεί ακόμα να γίνει για να ανακοπεί η μοιραία κατρακύλα μας προς τον γκρεμό.
Όμως, σαν μεγαλύτερος και πιο κυνικός θα μου επιτρέψεις να ρωτήσω ωμά: Ποιός θα ηγηθεί σε ένα τέτοιο απελπισμένο αγώνα οπισθοφυλακών; Ο Αλέξης, ο Κούλης, ο Μπουμπούκος ή ο… Καρανίκας; Ή μήπως οι δέκα μικροί νέγροι (υποψήφιοι πρόεδροι του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ), που ονειρεύονται να εγκαταστήσουν στην προεδρία της Δημοκρατίας ένα… Γιωργάκη; Ποιός λοιπόν; Με την εξαίρεση ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής, που όμως ο καθένας τους βρίσκεται μέσα στην προπολεμική ιδεολογική κοσμάρα του, όλοι οι υπόλοιποι σφάζονται στην ποδιά της φράου Μέρκελ ποιός θα ξεπουλήσει πιο γρήγορα και πιο φτηνά ό,τι απέμεινε ακόμα από την Ελλάδα. Πιστεύει κανείς πως το υπάρχον πολιτικό προσωπικό της χώρας μας έχει το διανοητικό και ηθικό ανάστημα για να αντιμετωπίσει, έστω εν μέρει, έστω και άτσαλα, τον θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε; Μήπως κάποιο καινούργιοι; Αλλά ποιόν αφήνει να βγει στην επιφάνεια η αποπνιχτική λαβή των ξεπουλημένων ΜΜΕ, οι μηχανορραφίες του Βερολίνου και των Βρυξελλών και προπαντός το συμβόλαιο εθνικής αυτοκτονίας που όπως φαίνεται έχουμε συλλογικά υπογράψει οι Έλληνες;
Έτσι, για μένα τουλάχιστον, η πρότασή σου είναι πολύ ωραία για να είναι ρεαλιστική. Θα ήθελα φυσικά να είμαι πιο αισιόδοξος, αλλά φοβάμαι πως χρειάζονται πολύ δραματικά γεγονότα (δεν νομίζω πως θα αργήσουν) για να αρχίσει να βγαίνει η μικρή και ανόητη Ελλάδα από τον λήθαργό της. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει πόνο, αίμα, νέες εθνικές τραγωδίες, συρρίκνωση του εθνικού χώρου. Αλλά τότε μόνο μπορεί ίσως, ενδεχομένως, πιθανόν να ξαναβγούν στην επιφάνεια οι καλές πλευρές μας. Με τρομάζει το κόστος, αλλά έχω την ελπίδα πως ο Παλαμάς έχει δίκιο:
Και μη έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί
Να κατρακυλίσεις πιο βαθιά στου κακού στη σκάλα,
Για το ανέβασμα ξανά που σε καλεί
Θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά, τα φτερά,
Τα φτερά τα πρώτινά σου τα μεγάλα.
Και με την ευκαιρία, το μπλογκ μου λέγεται Κατάβασις
και η διεύθυνσή του είναι: https://katavasis.wordpress.com/
Ἤ Κύπρος ἤ Λίβανος μᾶς μέλλεται!
Τὰ δημογραφικὰ στοιχεῖα εἶναι ἀπελπιστικά :
Μὲ βάση τὰ δεδομένα τῆς Στατιστικῆς Ἀρχῆς τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ θάνατοι (θάνατοι ἡμεδαπῶν, ἀναγκαστικὰ) ξεπερνοῦν τὶς 100.000 ἐτησίως, ἐνῶ οἱ γεννήσεις ἡμεδαπῶν (ποὺ μόνον αὐτὲς πρέπει νὰ ληφθοῦν ὑπ᾽ ὄψη σὲ μιὰ τέτοια, στοιχειωδῶς σοβαρή, συζήτηση) ἐτησίως εἶναι γύρω στὶς 40.000. Ἰσοφαρίζονται, ὅμως, οἱ γεννήσεις αὐτὲς ἀπὸ ἀνάλογο ἀριθμὸ οἰκονομικὰ ἐνεργῶν καὶ σὲ γόνιμη ἡλικία Ἑλλήνων ποὺ μεταναστεύουν γιὰ πάντα.
Μιλᾶμε, ἑπομένως, γιὰ 100.000 λιγώτερους Ἕλληνες ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ σὲ τούτην ἐδῶ τὴν ἐσχατιὰ τῆς Βαλκανικῆς γιὰ τὸ ἐφεξῆς διάστημα. Σὲ εἴκοσι χρόνια, λοιπόν, θά ᾽μαστε κατὰ δύο ἑκατομμύρια (2.000.000) λιγώτεροι, τραγικὰ γερασμένοι καὶ κατωτάτης ἠθικῆς καὶ διανοητικῆς ὑποστάθμης στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία.
Ταυτόχρονα,
μὲ τὴν ἀνακοπὴ τῶν προσφυγικῶν ροοῶν ἀπὸ Σκόπια, Οὑγγαρία κλπ.,
ἀλλὰ καὶ τὴν ὁριστικὴ ἐπαναπροώθηση ἀπὸ τὴν Δ. Εὐρώπη καὶ τὴν μόνιμη παραμονὴ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἀνεπιθυμήτων (Ἀφγανῶν, Σομαλῶν κλπ.) μὲ βάση τὸν (ἐνεργοποιούμενο ἐκ νέου) Εὐρωπαϊκὸ Κανονισμό, γνωστὸ ὡς «Δουβλίνο ΙΙ»,
εἶναι ζήτημα 2 ἤ 3 ἑξαμήνων ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ἡ παγίωση ἐδῶ μιᾶς ριζοσπαστικῆς, νεάζουσας καὶ ἀπαιτητικῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς τάξεως κάποιων ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀτόμων.
Ἡ προβολὴ τῆς δημογραφικῆς δυναμικῆς τῆς ἐν λόγῳ μειονότητας σὲ βάθος 20ετίας (μαζὶ μὲ τοὺς ἤδη ὑπάρχοντες λαθρομετανάστες, πού, ὅμως, ὅλοι τους εἶναι πιὰ ἐφοδιασμένοι μὲ «νόμιμες» ἄδειες διαμονῆς βάσει τῶν ἐθνοκτόνων νόμων τῶν ἐτῶν 1998, 2001/2002 καὶ 2005/ 2007) μᾶς δίνει μιὰν ἀπογοητευτικὴ εἰκόνα 6.500.000 γερασμένων Ἑλλήνων καὶ κάποιων ἐκατομμυρίων ἀλλοδαπῶν, στὴν πλειοψηφία τους ριζοσπαστικοποιημένων μουσουλμάνων ἤ UÇKάδων.
[Οἱ λοιποὶ (διαφόρων Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ φυλετική τους προέλευση) δὲν πρόκειται νὰ ἐνσωματωθοῦν -σὲ ἱκανοποιητικὸ τουλάχιστον βαθμὸ- καὶ νὰ ταχθοῦν ἀποφασιστικὰ μὲ τὸ μέρος μας στὴν ἀποφασιστικὴ καμπή, ἐκεῖ, γύρω στὸ 2035-2040
Δὲν μποροῦν, συνεπῶς, νὰ ληφθοῦν στὰ σοβαρὰ ὑπ᾽ ὄψιν].
Μιὰ τέτοια κατάσταση εἶναι ἤ δὲν εἶναι Λίβανος ;
(Τὸ αἰσιόδοξο σενάριο εἶναι αὐτὸ τῆς Κύπρου,
ὅπου ὕστερα ἀπὸ σερνάμενες ἐθνοτικὲς συγκρούσεις,
ἐπέρχεται ἐδαφικὸς -εἰδικὰ- ἀκρωτηριασμός,
τὸ δὲ ἐναπομένον μόρφωμα σοβαρεύεται, «τσιμεντώνεται» κι ἀνασυγκροτεῖται.)
Καὶ μιλᾶμε ὅτι αὐτό,
ἡ ταχύτατη δηλ. ἀνατροπὴ τῶν δημογραφικῶν δεδομένων,
τὴν ὁποίαν διαχειρίζεται ὁ θλιβερὸς Μουζάλας,
ἔχει βραχυπρόθεσμο χρονικὸ ὁρίζοντα, δύο ἤ τριῶν, ἄντε πέντε, ἑξαμήνων,
πολὺ πρὶν ἀπ᾽ τὴν ὅποια ἑπόμενη ἐκλογικὴ ἔκφραση τοῦ δύσμοιρου λαοῦ (Εὐρωεκλογὲς Μάιο τοῦ ᾽19).
Εἶναι δὲ παντελῶς ἀσύνδετη μὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ προοπτικὴ τῆς Τουρκίας (εἰδικὰ μετὰ τὴν 15.7.2016 …)
ἤ τὴν ἔκβαση τοῦ πολέμου στὴν Συρία,
διότι αὐτοὶ οἱ λαθρομετανάστες, ὅπως κι οἱ ἀπὸ χρόνια «νόμιμοι»,
ΕΡΧΟΝΤΑΙ γιὰ νὰ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ,
νὰ ἐποικίσουν τὸ Γιουνανιστάν (μὴ φοβᾶστε τὸν ὅρο “ἐποικισμός”),
εἴτε εἶχαν ἐπιλέξει τὴν Ἑλλάδα ὡς τελικό τους προορισμὸ εἴτε ὄχι.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Σωστό το άρθρο κι ακόμα σωστότερα τα σχόλια. Όσον αφορά το μέλλον μας μην αγνοείτε και το πιο πιθανό μοντέλο για μας που είναι η… μπανανία α λα Λατινική Αμερική…. Κι εδώ που τα λέμε τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πια και τόσο δραματικά: Μπανανία ήμασταν, μπανανία είμαστε και μπανανία θα παραμείνουμε στο πρόβλεψιμο μέλλον. Γιατί; Διότι κρατισμός, ωχαδερφισμός, ρουσφέτι, κουτοπονηριά και καραγκιοζιλίκι!
Ἄς μὴν ἐλπίζουμε, λοιπόν, σὲ ἀπὸ μηχανῆς θεό, ποὺ θὰ εἶναι
(κατὰ φθίνουσα σειρὰ σοβαρότητας τῶν σχετικῶν ἀναλύσεων) :
*οἱ «εὐρύτερες γεωπολιτικὲς ἐξελίξεις»,
* ἡ «συνειδητοποίηση / πατριωτικὴ ἀναδίπλωση τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης»,
* ἡ «ἀνάδυση ἑνὸς πολυ-πολικοῦ κόσμου»,
* ἡ «δημιουργία ἑνὸς πατριωτικοῦ ἐναλλακτικοῦ πολιτικοῦ πόλου» στὴν Ἑλλάδα
(μ᾽ ὅλο τὸ σεβασμὸ στὸ ἔντιμο καὶ ἰδεολογικὰ συνεκτικὸ πολιτικὸ ἐγχείρημα τοῦ «ΑΡΔΗΝ»),
* ἡ «ἐκ τῶν ἔνδον διάβρωση τῆς Τουρκίας»,
* ὁ «Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος»,
* ἡ «Ἀριστερὴ Εὐρώπη»,
* ἡ πτώση τῆς Κυβέρνησης ΣΑΝΕΛ,
* οἱ ἐκλογὲς ἤ, τέλος,
* οἱ ἀγυρτεῖες τῶν προφητειῶν γιὰ τὴν ἀνάκτηση τῆς Κωνσταντινουπόλεως κι ἄλλα τέτοια φαιδρά, ἀπότοκα ἑνὸς ἐκφυλισμένου λαοῦ ὁ ὁποῖος «χάνει τὸ μυαλό του» ὅπως ἔλεγε ὁ Παναγιώτης Κονδύλης, «ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ χρειάζεται περισσότερο».
Οἱ εὐρύτερες, ἐκτὸς ἡμῶν, ἀνακατατάξεις προϋποθέτουν μακροπρόθεσμη κλίμακα χρόνου
– ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΑ
[γιὰ νὰ μὴ μιλήσω γιὰ τὸ πόσο μακρόσυρτη κι ἐπίπονη
(καρπὸς «τιτάνιας προσπάθειας», ὅπως ὀρθὰ ἐκτιμᾶ τὸ «ΑΡΔΗΝ»)
θά ᾽ταν μιὰ προσπάθεια γι᾽ ἀνάταξη τῆς Χώρας, προερχόμενη ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους,
ὡς ἀκαδημαϊκό, βέβαια, σενάριο ἤ ἀνέκδοτο αὐτό …]
Θά ᾽θελα, λοιπόν, νά ᾽μαι αἰσιόδοξος,
μὰ κι αὐτὸ προϋποθέτει ἕνα minimum ρεαλισμοῦ,
ἕνα στοιχειῶδες ἐμπειρικὸ ὑπόβαθρο, ἀπ᾽ ὅπου νὰ πιαστοῦμε.
Ἀντιθέτως,
ἐδῶ, ἐν ἔτει 2017 μ.Χ.,
ἔχουν ἤδη συντρέξει ὅλες οἱ προϋποθέσεις, ὥστε μὲ μιὰν ἀδήριτη αἰτιότητα νὰ μποροῦμε νὰ προσδιορίσουμε τὴν ἐπέλευση τοῦ ἱστορικοῦ τέλους τοῦ ἑλληνισμοῦ γύρω στὸ 2060,
ἴσως καὶ μὲ ὅρους Κοπτικῆς μειονότητας στὴν Αἴγυπτο …
Όσον αφορά τα δραματικά γεγονότα,
που ενδεχομένως θ᾽ άλλαζαν την περιρρέουσα παρακμή και τον τρόπο του σκέπτεσθαι των -παραιτημένων πια απ᾽ ο,τιδήποτε- συμπολιτών μας,
(στα οποία αναφέρεται γλαφυρά η κύρια ανάρτηση του Γ.Κ.),
φοβάμαι πως ούτε κι εκεί αχνοφέγγει κάποια ελπίδα …
Οι μάζες συνειδητοποιούνται όχι τόσο με εθνικούς ακρωτηριασμούς ή με την “αντικατάσταση του πληθυσμού” και τα τοιαύτα, όσο με την ΠΕΙΝΑ.
Μιλάμε για ΠΕΙΝΑ, όχι αστεία!
Πείνα, ανάλογη της δικής μας, τον Δεκέμβρη του ‘ 41 …
Παράδειγμα in vivo και όχι in vitro
είναι η αντιδιαστολή αφ’ ενός της μετα-σοβιετικής Ρωσίας και αφ’ ετέρου της Σερβίας.
Στην δεύτερη, παρά τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο έως και το 1999, ούτε ο επισιτισμός κατέρρευσε ούτε έμεινε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ο πληθυσμός, μαζικά και για μεγάλο διάστημα. Ας είναι καλά η κεκτημένη ταχύτητα των οργανωτικών δομών του Τιτοϊσμού και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας [μικρή κλίμακά της, υδροηλεκτρικά, εγγύτητα γεωργικών περιοχών στα αστικά κέντρα].
Στην πρώτη (Ρωσία), αντιθέτως, συνέβησαν αμφότερα (ΠΕΙΝΑ, διακοπές ρεύματος και γκαζιού) την ίδια εκείνη περίοδο (1987-1999), μ’ αποτέλεσμα πολλές εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ τους. Χώρια η αθρόα μετανάστευση εκατομμυρίων Ρώσων στο εξωτερικό.
Στην Σερβία, τώρα,
παρά τον εθνικό ακρωτηριασμό που υπέστησαν,
δεν παρατηρούμε καμμία ανάταξη στο φρόνημα, αλλά μάλλον κούραση και παρακμή :
* ζητιανεύουν την ένταξη στην Gayland -συγγνώμη, στην Euroland-,
* εκλέγουν “εκσυγχρονιστικές” ηγεσίες,
* πουλούν το Κόσοβο,
* ξέχασαν τους ακρωτηριασμούς και την προσφυγιά, ενώ
* μετανάστευσαν μαζικά στο εξωτερικό (μάλιστα, σε χειρότερο βαθμό από μάς, τους Έλλληνες, τόσο ποσοτικά όσο και ποσοστιαία) …
Στην Ρωσία, αντιθέτως,
μετά τους θανάτους, την ΠΕΙΝΑ και την απώλεια των καταθέσεων το 1998 (ποιός δεν την θυμάται;)
ΚΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥΣ
ο κοσμάκης πλέον “τσιμεντώθηκε” :
Εκφράσθηκε πολιτικά / στοιχήθηκε μετά το 1999 πίσω από τον
(αυταρχικό, κακό, ψυχρό, ανάποδο, Βεελζεβούλη)
Πούτιν
(Τί να κάνουμε; “Ξυδάκι” !..),
τον οποίον στηρίζει μαζικά, σταθερά και αταλάντευτα, σε αδιανόητα για την Ελλάδα ποσοστά,
διότι, ασφαλώς,
δεν είναι δυνατόν να ξεμείνεις στο Τσελιαμπίνσκ, στον Αρχάγγελο και στην Ούφα από ψωμί, ηλεκτρικό και γκάζι, προκειμένου ν’ απολαύσεις τ’ αγαθά του κοινοβουλευτισμού τύπου Westminster ή την πολυχρωμία μιας gay pride parade.
Κι έτσι,
* και τ’ αντεράκι των μουζίκων άρχισε να λιγδώνει από το 1999 και εξής,
* κι η οικονομία τους ν’ ανακάμπτει,
* και η εκροή πληθυσμού νά ‘χει σταματήσει,
* κι η ελεύθερη πτώση της δημογραφίας τους ν’ ανατάσσεται,
* και η πολιτική να χαράσσεται με γνώμονα πλέον τα συμφέροντά της χώρας κι όχι ανάμεσα σε δυό μεθύσια του Τσάρου,
(παράμετροι, άλλωστε, που τις έχετε αναδείξει και σεις, στο “Αρδην”, σε παλιότερα αφιερώματά σας).
Στην Ελλάδα, όμως,
φοβούμαι πως δεν έχουμε το βάθος μιας Ρωσίας
και ἐν πάσῃ περιπτώσει δεν βλέπω,
πως από μια “πείνα”
(που είναι ΑΜΦΙΒΟΛΟ αν θα επέλθει με όρους “Αρμαγεδδώνα” και η οποία, πάντως, θα συνδυασθεί αναπόφευκτα με εθνικό ακρωτηριασμό),
θα μπορούσε να προέλθει αφύπνιση στο μικρό “λείμμα” Ελλήνων
το οποίο θ’ απομείνει μετά ταύτα ως μειοψηφία στον χώρο – πρώην χώρα μας.
Εν συντομια: παρακαλουθω με μεγαλο σεβασμο το προβληματισμό σας. Το αρθρο ειναι βαρυσήμαντο. Και δεν μπορει να παρα να συμφωνησει κανεις σε ολα τα επιπεδα.
Το κρίσιμο ειναι τι κανουμε. Και ενω στο επιπεδο της κοινωνικης πολιτικής, της εξωτερικής, του πολιτισμου κλπ υπαρχουν ευκολως εννοουμενα, πχ αντιμετωπιση του δημογραφικου, εξωτερική πολιτική με γνωμονα την θεση της χωρας και τα συμφεροντα της κλπ κλπ στο τομεα της οικονομιας παρατηρω μια υστερηση.
Και ο τομεας της οικονομιας ειναι κρισιμο γιατι καθοριζει πολλά απο τα παραπανω.
Θα πρεπει λοιπον να αποφασισουμε τα εξης: το θεμα της βελτιστης κινητοποιησης παραγωγικών πορων για την δημιουργια (οικονομικου) πλουτου ειναι λυμενο και ειναι η ελευθερη οικονομια καλως ή κακως. Δεν εχουμε τωρα την πολυτελεια να ανακαλυψουμε κατι αλλο. Επισης τα εθνη που μεγαλουργουν οικονομικα (και δεν αναφερομαι σε ελεφαντες δεκαετιων αλλα στα μικρα Σουηδια, Δανια, ΦΙλανδια) ειναι α) αυτα που δεν φοβουνται να αλλαξουν β) αυτα που εχουν κανει την ποιοτητα και την αριστεια σημαια παντου γ) αυτα που εφαρμοζουν μπροστα απο το κυμα της νεες τεχνολογιες.
Εμεις φοβομαστε να αλλαξουμε καθεστως απασχολησης στις καθαριστριες στο ΥπΟικ, διαδικασίες στο δημοσιο, ηλεκτρονικα εισητηρια στις μεταφορες, αριστεια στα ΑΕΙ κλπ κλπ.
Θα βυθιστουμε μαζι με τις εμμονες μας. Πολεμαμε τον προηγουμενο πολεμο. Δεν γινεται στην εποχη των drone, εμεις να μιλαμε ακομα για το δημοσιο του 80 και του 90.
Θα πρεπει να το παρουμε αποφαση η ΕΛλαδα αν ειναι να πεθανει δεν θα πεθανει επειδη πηραν οι Γερμανοι τα αεροδρομια. Αλλα επειδη αρνειται να αλλαξει να βρει μπροστα απο το κυμα της τεχνολογιας.
Οι Φιλανδοι μολις φετος δωσαν αδεια σε δοκιμες πλοιου … χωρις πληρωμα. Εμεις που ειμαστε; Θα εξαφαντιστουμε σαν τους Λουδιτες.
Δυστηχως, δυστηχως… το μεγαλο μας προβλημα που μας εχει φτασει στα προθυρα της διαλυσης ειναι ακριβως αυτο που θεωρουμε και προτερημα μας. Δηλαδη το πολιτισμικο.
1) Δεν μπορουμε ουτε να ΣΥΝαποφασιζουμε και ουτε να κουνησουμε το χερακι μας να κανουμε εστω πραξη αυτα που λεμε. Ξερουμε μονο να κατηγορουμε ο ενας τον αλλον, σ’αυτο ειμαστε πολυ καλοι! Αρα για ποιο πολιτισμο μιλαμε? Οποιος θεωρει οτι μπορει να προσφερει κατι καλυτερο η’ εστω κατι καλο ας το κανει. Ποιος τον εμποδιζει? Με λιγα λογια ειμαστε απολιτιστοι.
2) Αλλο χαρακτηριστικο των απολιτιστων οτι δεν εχουν πατριωτικες ελιτ. Οι ‘’δικες μας ελιτ’’ αντι να μας βαλουν στον καλο το δρομο…μας χωνουνε ολο και πιο βαθια στο βαλτο. Γιατι απλουστατα δεν ειναι καν ελιτ. Να αντιδρασουμε και να μας οδηγησουνε αυτοι που?…Αλλωστε επι δεκαετιες, μαζι με τους πολιτικους απατεωνες και τους αεριτζηδες παρεσυραν τον ελληνικο λαο να κυνηγαει μεχρι τελικης εξαντλησεως χειμαιρες , κοκκινα , μπλε και πρασινα αλογα. Ευτυχως που εξαντληθηκαμε ενα βημα πριν πεσουμε στο γκρεμο! Στον οποιο γκρεμο βεβαια οπως παμε θα πεσουμε λογο κεκτημενης ταχυτητας. (διεφθαρμενο κρατος δεξιας – μαρξ-εμφυλιος αριστερας δεξιας- διεφθαρμενο κρατος αριστερας- εμπεδωση της ιδεας οτι ολοι ειναι διεφθαρμενοι με εκπομπες τσαντιρια- γαπ- τσιπρας…) Το ηθικο του ελληνα εχει σπασει!
3) Οπως πανε τα πραγματα και δεδομενου του χαμηλου μας πολιτισμικου επιπεδου μονο αυτες οι θεωριες περι καταστροφων σε ολο κοσμο και περι πατερ παησιου μπορουν να μας σωσουν και θα πρεπει ιδεολογικα να επενδυσουμε. Εγω αλλο τροπο δεν βλεπω… Μονο η ιδεα οτι συντομα θα επελθει το χαος και ο πολεμος και η καταστροφη σε ολο το πλανητη μπορει να να κρατησει πλεον τον νεοελληνα στην ελλαδα και να παλεψει για τον τοπο του. Η ιδεα οτι εμεις οι ελληνες αν οργανωθουμε καλα θα μπορεσουμε να τα αποφυγουμε ολα αυτα. Και νομιζω οτι σε αυτο το ‘’οραμα’’ θα πρεπει να επενδυσει η ελλαδα. Αυτο θα πρεπει να ειναι το καινουργιο μας αφηγημα που πες-πες θα φτασουμε να το πιστεψουμε’ Οτι δηλαδη πριν την κριση οι μεγαλες οικονομιες του πλανητη ηταν υπο καταρρευση και γι’αυτο εσπρωξαν την ελλαδιτσα στην κριση , για να στρεψουν τα φωτα επανω της για να τραβηξουν την προσοχη απο τα δικα τους χαλια και την καταρρευση τους η οποια ομως ερχετα! Στο οτι θα ερθει τετοιο χαος στον πλανητη που ακομα και αυτοι που εφυγαν θα παρακαλανε σε λιγο να γυρισουν πισω στην ελλαδα. Αυτο θα φερει πισω στην ελλαδα και της επενδυσεις. Αυτο θα κανει ακομα και τους εφοπλιστες να παλεψουν για τον τοπο τους.
ΥΓ 1). Και μπορει εσυ φιλε ‘’Ανωνυμε’’ αυτες τις προφητειες να τις λες ‘’αγυρτειες’’ ομως προς το παρον η πραξη δειχνει οτι επαληθευονται κατα γραμμα…
ΥΓ2) Διαβαζω πολλες σωστες αναλυσεις περι των κινδυνων του μεταναστευτικου αλλα δεν εχω διαβασει ουτε μια σχετικα με το οτι αν δουλευαν ασφαλισμενοι οι ξενοι τοσα χρονια ισως να ειχαμε λυσει και το ασφαλιστικο μεχρι τωρα.
@ Νόστος
Επιβεβαιώθηκε, μήπως, κατά γράμμα η προφητεία ότι ο Στρατηγός Γράψας θά ᾽παιρνε την Πόλι και την Αγια-Σοφιά;
Μήπως επιβεβαιώθηκαν κατά γράμμα οι προφητείες “γερόντων” και ιστολογίων ότι -όπου νά ᾽ναι- έρχεται ο παγκόσμιος ή ο τοπικός Αρμαγεδδώνας,
οι οποίες έκαναν πολλούς ηλιθίους και μωροπίστευτους να μαζεύουν μακαρόνια που μαμούνιασαν και κονσέρβες που έληξαν;
Πότε γίναν όλ᾽ αυτά και δεν το πήραμε είδηση;
Πρόκειται για ΑΓΥΡΤΕΙΕΣ!
Τις διακινούν άτομα όπως ο Χειλαδάκης, ο Ησαΐας Παπαδόπουλος κι ο Κ. Βαρδάκας
(κι ένας ακόμα διανοητικά διαταραγμένος , ο “Λεόντιος μοναχός Διονυσιάτης”, που αξίζει να μπείτε στο σάιτ του, για να πάρετε μιαν εικόνα της ανθρωπογεωγραφίας του “χώρου”).
Κανένα αφήγημα δεν συγκροτούν οι ΑΓΥΡΤΕΙΕΣ, ούτε για να το πιστέψουμε ούτε για να επενδύσουμε σ᾽ αυτό.
Εγώ, αντιθέτως, βλέπω
ότι χάνουμε τα νησιά μας σιγά-σιγά,
ότι ως έθνος λιγοστεύουμε κατά 100.000 κεφάλια ετησίως,
ότι ψηφίζουμε πουστονομοσχέδια κττ.
Και χωρίς να ξέρω τι (πράγματι) είπε (ή φέρεται ότι είπε) ο όσιος Παΐσιος,
ξέρω το Αγιογραφικό : “ἐλασσονοῦσι φυλὰς ἁμαρτίαι”.
Και το βλέπω να λειτουργεί με άτεγκτο τρόπο,
ως εφαρμογή των “πνευματικών” κατά Παΐσιο “νόμων”.
Πολυεπίπεδος αγώνας για την ανάταξή μας χρειάζεται, όπως το φωνάζουν εδώ μέσα, στο ΑΡΔΗΝ,
χρόνια τώρα. Και τα περιθώρια γι᾽ αυτό έχουν στενέψει απελπιστικά, όπως έγραψα στις πιο πάνω αναρτήσεις μου.
Οι ψευδοπροφήτες αυτοί (κι οι όμοιοί τους) χρειάζονται ΠΙΣΣΑ και ΠΟΥΠΟΥΛΑ,
διότι σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για την συλλογική μας επιβίωση,
θολώνουν το μυαλό του κοσμάκη
(αφού επηρεάζουν ευρύτατες μάζες,
δείγμα κι αυτό της παρακμής μας, όπως κι ο Σώρρας),
προσφέροντας στον ετοιμοθάνατο ευφραντικά παραισθησιογόνα
κι έτσι τον αποπροσανατολίζουν από τα καίρια,
από την προσωπική του ευθύνη για την ορθή αντιμετώπιση της ατομικής του κατάντιας και της γενικότερης κατάστασης.
Έχουμε θολώσει τόσο πολύ, συλλογικά, σε τούτο τον τόπο και έχουμε τρομάξει κι έχουμε παραδοθεί τόσο πολύ στα ξένα αφηγήματα, που δεν μπορούμε να δούμε την μεγάλη εικόνα. Πως τα πράγματα μπορεί να μην πάνε καλά για την Ελλάδα, αλλά σίγουρα δεν πάνε καλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, ακόμα και για τα νέα αφεντικά μας. Συνεπώς, η φυγή στο εξωτερικό δεν θα είναι μια μακροπρόθεσμη λύση, αλλά μια λύση που δεν εξασφαλίζει απαραίτητα την ατομική επιβίωσή μας. Αντίθετα, όσο περνά ο καιρός, είναι εμφανές πως μόνο μια συσπείρωση της ελληνικής κοινωνίας και πιθανώς η στρατιωτικοποίησή της (αλλά Ισραήλ, αλλά πλέον μόνο σε τοπικό επίπεδο – βλέπε δομές τύπου κιμπούτς) θα είναι ένας μονόδρομος για την ατομική και συλλογική επιβίωση. Κάτι που έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν.
Τα συμπτώματα που βιώνουμε εδώ (οικονομική καταστροφή, φυγή της παραγωγικής μερίδας της κοινωνίας στο εξωτερικό, η έντονη παρακμή, η ολική κατάρρευση των θεσμών, η συλλογική παράδοση, ο εποικισμός από ολοένα και πιο εχθρικούς και ριζοσπαστικοποιημένους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, οι οποίοι δεν πρόκειται να απορροφηθούν, μαζί με την παράλληλη ριζοσπαστικοποίηση μερίδας των αλβανικών πληθυσμών, και η προοπτική συνύπαρξης όλων μας ή όχι, μαζί τους) είναι τα αντίστοιχα συμπτώματα μιας ευρύτερης καταστροφικής παρακμής, τα οποία γίνονται αισθητά στον ευρύτερο δυτικό κόσμο. Μπορεί όλο αυτό να τα ερμηνεύουμε με ηττοπάθεια, ως τα συμπτώματα κατάπτωσης μιας θανάσιμα ανίκανης και άξιας να πεθάνει νεοελληνικής κουλτούρας, αλλά το κάνουμε βλέποντας το δέντρο και αγνοώντας το δάσος. Η κατάπτωση είναι παγκόσμια, ακριβώς γιατί η παγκοσμιοποίηση απέτυχε παταγωδώς, την μεγάλη στιγμή του θριάμβου της.
Τα αποσχιστικά κινήματα δεν είναι μόνο εκφράσεις της υποστήριξης της παγκοσμιοποιημένης ελίτ με στόχο την κατάλυση των εθνικών κρατών και την μεγιστοποίηση των κερδών της, μέσω της κατάργησης των εθνικών συνόρων, αλλά παράλληλα και η τραγική αποτυχία τους να κατανοήσουν πως εδώ και χρόνια πυροβολούν το ίδιο τους το πόδι με μανία, προσπαθώντας να υλοποιήσουν μη-βιώσιμα βολονταριστικά σχέδια, τα οποία συγκρούονται ευθέως με την πραγματικότητα. Κι έχουν επιλέξει να κηρύξουν τον πόλεμο στην πραγματικότητα, αντί να παραδεχτούν πως κάτι δεν πάει καθόλου, μα καθόλου καλά.
Γιατί εκτός από μια Καταλονία που επιθυμεί να αποσχιστεί από την Ισπανία και να ενωθεί με την… Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχει και μια Καταλονία που εδώ κι αιώνες ονειρεύεται να αυτονομηθεί. Και όταν δεν θα υπάρχει μια ανώτερη (Uber Alles) εξουσία να συνενώνει ή να εκβιάζει την τοπική οικονομική ελίτ και να εμποδίσει τέτοιες αυτονομιστικές αξιώσεις, μαντέψτε τι μορφή θα πάρει αυτή η ιστορική αξίωση. Προσωπικά, οι λέξεις “σφαγή” και “τραγωδία” μου έρχονται στο μυαλό. Ακόμα κι αν προς το παρόν αυτό αποφευχθεί, σε αυτή τη φάση, δεν σημαίνει πως τελείωσε το τεράστιο αυτό ζήτημα. Την στιγμή που το παρόν οικονομικό σύστημα, που βρίσκεται στο τελικό στάδιο, μας τελειώσει με ένα τεράστιο βρόντο, η αυτοδιάθεση σε τοπικό επίπεδο θα γίνει βασικό πολιτικό αίτημα, για πολύ πρακτικούς λόγους. Κι όταν αυτό συμβεί, γνωρίζουμε ακριβώς τι θα συμβεί. Η ανθρωπότητα ξέρει μόνο ένα τρόπο για να λύνει τα προβλήματά της.
Για τον τόπο μας δεν περιμένω κάτι καλύτερο. Και δεν περιμένω σε βάθος 20ετίας για να δω τα αποτελέσματα αυτής της άνευ όρων παράδοσης της ελληνικής επικράτειας, σε όλους όσους ενδιαφέρονται να αποκτήσουν ένα κομμάτι της από το ξεπούλημα. Κάτι που έχει δημιουργήσει παράλληλα κι ένα τεράστιο κενό ισχύος στην περιοχή, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Το ξεκαθάρισμα θα γίνει πολύ νωρίτερα και πριν προλάβει να ολοκληρωθεί η διαδικασία αδειάσματος της πρώην χώρας από το εν δυνάμει μάχιμο δυναμικό της. Σαφώς, στις πρώτες ανταλλαγές πυροβολισμών, το μεγαλύτερο μέρος του δυναμικού αυτού θα επιδιώξει να μεταναστεύσει (αλλά Συριάνα) στην νέα Γη της Επαγγελίας, τη Γερμανία, για να γλυτώσει και να διατηρήσει τα κεκτημένα του. Τα καλά νέα είναι πως δεν χρειάζεται πάνω από ένα 3-5% του πληθυσμού για να πολεμήσει και να υπερασπιστεί τον χώρο μας, το οποίο θα προέρχεται από εκείνους που θα επιλέξουν να μείνουν, αλλά και των συμμάχων τους.
Τέλος, δεν θα βασιζόμουν στην υπό κατάρρευση κρατική δομή εξουσίας, της τέως Ελληνικής Δημοκρατίας, να προστρέξει να υπερασπιστεί θεσμικά την απειλούμενη ελληνική κοινωνία και το όποιο Έθνος έχει απομείνει από την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης και του ξεπουλήματος. Θα στοιχημάτιζα όμως, πως σε βάθος 5ετίας με 10ετία, όταν θα έχει χαθεί η νομιμοποίηση της κεντρικής εξουσίας, οι μικρότερες περιφερειακές εξουσίες στον ελλαδικό χώρο θα αρχίσουν να συνεργάζονται σε ένα χαλαρό δίκτυο σχέσεων, επικοινωνιών και συνεργασιών, με στόχο να υποκαταστήσουν βασικές κρατικές δομές, οι οποίες θα εκλείψουν ουσιαστικά μέχρι τότε. Θα είναι εκείνες που θα κληθούν να υπερασπιστούν τους πληθυσμούς, τους οποίους θα εντάξουν στις περιοχές τους, ειδικά τους πρόσφυγες από το υπό κατάρρευση Κλεινόν Άστυ. Κοινώς, οι εναπομείναντες Έλληνες, και ένα μικρό μέρος των εποίκων-συμμάχων τους, θα αναγκαστούν να δημιουργήσουν κάποιους θύλακες ασφαλείας, οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας, εκτός των μεγάλων πόλεων. Οι τελευταίες, το πιθανότερο, θα καταρρεύσουν τελικά, αντιμετωπίζοντας ανυπέρβλητα προβλήματα και απώλεια υποδομών. Παράλληλα, είναι πολύ πιθανόν να δημιουργηθούν και κάποιοι θύλακες ξένων πληθυσμών σε μεριές ή πόλεις του ελλαδικού χώρου, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν παρόμοιες εξουσίες και να εξασφαλίσουν την δημιουργία θεσμικής παρουσίας του ριζοσπαστικού Ισλάμ στον χώρο μας. Αυτό είναι το σενάριο, του οποίου θα έδινα μεγάλες πιθανότητες να εξελιχθεί, αν τα πράγματα ακολουθήσουν την ίδια σταθερή πορεία προς τον γκρεμό.
Αναξιμανδρε
Σχετικα με το εξωτερικο τα ιδια προβλεπω και εγω. Ηδη εχουν αρχισει τα δυνατα κρατοι εναν πολεμο χωρις κλασσικα οπλα μεταξυ τους ο οποιος κλιμακονεται και σε λιγο θα φερει καταστροφες (κυβερνοπολεμος, οικονομικος αποκλεισμος ρωσιας, υποβοηθηση αποσχιστικων κινηματων, αντεπιθεση και εμπλοκη ρωσιας στην εκλογη αμερικανου προεδρου..και εχουμε να δουμε πολλα ακομα).
Αλλωστε ηδη τα πραγματα στον οικονομικο τομεα για τους απλους πολιτες ειναι ασχημα και στο εξωτερικο. Εγω βλεπω οτι εχει γινει παντου χαλια, οχι μονο στην ελλαδα.
Ομως οι ελληνες συντομα θα σταματησουν να μεταναστευουν στο εξωτερικο, ειτε γιατι θα εχει γινει εκει πολυ χειροτερα, ειτε γιατι θα εχει φουντωσει ο ρατσισμος, ειτε γιατι θα σταματησουν να δεχονται ξενους (μαλλον και τα τρια). Αλλωστε με την βελτιωση των διδακτικων προγραματων τα οργανομενα κρατοι μπορουν ηδη να παραγουν πολυ πιο γρηγορα εκπαιδευμενο προσωπικο εκ των εσω αλλα και να κατευθυνουν τους δικους τους σπουδαστες προς τους τομεις που εχουν αναγκη.
Οποτε γνωμη μου ειναι οτι συντομα θα εγκλωβιστουμε ολοι εδω στην ελλαδα και οποιος αντεξει…
Σχετικα με την διαλυση του κρατους.. η γνωμη μου ειναι οτι αν συμβει αυτο τοτε καηκαμε ολοι! Οι προκλησεις που θα κληθουμε να αντιμετοπισουμε μεσα στην γενικοτερη αποσταθεροποιηση θα ειναι τετοιες που δεν θα μπορουν τοπικες κοινοτητες η’ συλλογικοτητες να τα βγαλουν περα μονες τους ουτε κατα διανοια! Σκεψου μονο μια πιθανη επιθεση με βιολογικα η’ χημικα οπλα απο τους ισλαμοφασιστες της τουρκιας (ξερουμε οτι ειναι ικανοι να το κανουν)… Αυτο μονο ενα κρατος μπορει να το αποτρεεψει και να το αντιμετοπισει. Ουτε θα μπορεσουν να αντισταθουν τοπικες κοινοτητες σε οργανομενους στρατους που μολις βρουν ευκαιρια θα μας επιτεθουν. Για να μην αναφερω και αλλες κρατικες λειτουργιες που οι τοπικες κοινοτητες μονο σε υποτυπωδες και φαντασιακο επιπεδο θα μπορουσαν να φερουν εις περας.
Ας μην παραβλεπουμε τα χαλια των τοπικων αυτοδιοικησεων. Η λειτουργια τους ειναι πολλακις χειροτερη απο αυτη του κρατους. Αλλωστε και τα κουφετα που ειναι τωρα στην βουλη απο τις τοπικες κοινοτητες εκλεχθηκαν.
Εχεις δικιο οτι υπαρχουν πολλοι αγυρτες στον χωρο των προφητειων και της θρησκειας. Ομως αγυρτεια υπαρχει παντου φιλε μου, απο την οικονομια μεχρι τον ερωτα… Θα τα καταργησουμε και αυτα? Η ιδια η εκκλησια θα πρεπει πρωτη αυτη να καταγγελνει τις αγυρτειες βεβαιως.
Απ’εκει και και περα και η επιγνωση της καταστασης και των κινδυνων χρειαζεται αλλα και καποιες προφητειες βοηθητικες ειναι και αυτες μαζι με την γενικοτερη ομαδικη προσπαθεια που επιβαλεται να γινει. Ας μην ξεχναμε οτι δεν αντεχουν ολοι στην πιεση και πρεπει να πιστευουν σε κατι ιδιαιτερα τωρα που δεν πιστευει κανενας στις δυνατοτητες της κοινωνια μας.