Χριστούγεννα 2019: οι δύο αγιοβασίληδες
Οι σημερινοί Έλληνες πιέζονται από δύο πλευρές, που είναι τόσο αντιφατικές μεταξύ τους ώστε απειλούν να τον τρελάνουν: Από την μία είναι η οικονομική ανέχεια και δυσπραγία, η έλλειψη ακόμα και των στοιχειωδών για πολλούς. Και από την άλλη, αυτή η σαρωτική ισοπέδωση που ασκεί ο καταναλωτισμός στο νόημα των γιορτών, ακόμα και των πιο ιερών στην συνείδηση των ανθρώπων: τίποτε πιο χαρακτηριστικό από τον Σάντα Κλάους της Κόκα Κόλα, αυτόν τον παχύσαρκο γενειοφόρο κύριο που μπαίνει από το φεγγίτη, με τον σάκο του γεμάτα σμάρτφοουν, και προκαλεί τον φθόνο που επιτείνει ακόμα περισσότερο την αίσθηση της ανέχειας.
Ας δούμε όμως τι έχει να του πει ο δικός μας, ο αυθεντικός Άγιος Βασίλειος:
«Και εσάς η αχόρταγη επιθυμία σας κάνει να στερείσθε από πολλά…. Οι νεόπλουτοι, αφού αποκτήσουν πολλά, επιθυμούν περισσότερα, τρέφοντες την ασθένεια με αυτό που πάντοτε προστίθεται και καταντά η φροντίδα τους στο αντίθετο. Διότι δεν τους ευφραίνουν τα παρόντα, αν και είναι τόσα πολλά, όσον τους λείπουν τα ελλείποντα, όσα βέβαια αυτοί υποθέτουν ότι τους λείπουν, ώστε πάντοτε η ψυχή να λιώνει από τις φροντίδες, εφόσον επιδιώκουν περισσότερα. Ενώ αυτοί πρέπει να ευφραίνονται και να είναι ευχαριστημένοι, επειδή είναι τόσο πολλοί εύποροι, αυτοί όμως δυσφορούν και θλίβονται, διότι είναι κατώτεροι από ένα ή δύο υπερπλούσιους. Όταν φθάσουν αυτόν τον πλούσιο, αμέσως αγωνίζονται να εξισωθούν με τον πλουσιότερο. Και όταν και αυτόν τον φθάσουν, τότε μεταφέρουν την φροντίδα στον άλλον…».
Δηλαδή, η παράδοση μας, από τον Άγιο Βασίλειο μέχρι τον Παπαδιαμάντη, διαθέτει τα πνευματικά και πολιτιστικά όπλα να αντιπαρέλθει την καταθλιπτική δικτατορία της συσσώρευσης και της οικονομετρικής αναγκαιότητας.
Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, και ας (ανα) γεννηθεί η ελπίδα που τόσο λείπει από τον λαό μας.
Κίνημα Άρδην
Χριστούγεννα 2019
3 ΣΧΟΛΙΑ
Ο Βασίλειος ο “Μέγας” ήταν ένας φανατικός ανθέλληνας. Πως έφτασε το ΑΡΔΗΝ να αποκρύπτει αυτή την πραγματικότητα και να προωθεί την κατά φαντασία “ελληνορθοδοξία”; Δείτε τι έγραψε αυτός ο “Άγιος Βασίλειος” για μας τους Έλληνες:
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων.»
Βασίλειος Καισαρείας, εις Προφήτην Ησαϊα 9.230
«Προσταγή: Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων …; τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν.» –
Βασίλειος ο Μέγας, (330-379 μ.Χ.) εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3
https://ellaniapili.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_629.html
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
Ακόμη κι εγώ που δεν ανήκω στους “διαβασμένους” γνωρίζω ότι ο Μ. Βασίλειος όταν έγραφε για “Έλληνες” εννοούσε τους εθνικούς, τους ειδωλολάτρες δηλαδή.
Και είναι δείγμα παρακμής η προώθηση της ακραίας αρχαιολατρίας σε σύγκρουση με την εξίσου σπουδαία διάδοχη ελληνοορθόδοξη παράδοση για ακόμα μεγαλύτερο διχασμό του λαού μας στις δύσκολες συνθήκες που βιώνει σήμερα.
Αγαπημένε σύντροφε Πέτρο, χρόνια πολλά. Τα τεκμήρια φέρουν το χρόνο και το χώρο όπου αυτά εγγράφηκαν. Στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και κυρίως στους πρώτους χρόνους της, οι Έλληνες δεν αποτελούν έθνος αλλά μια θρησκευτική πίστη ζυμωμένη με τη φιλοσοφία, την πολιτική, κοινωνική καλλιέργεια η οποία βρίσκεται σε κρίση ήδη από την εποχή του Αλέξανδρου και ουσιαστικά παρακμάζει από τους ρωμαίους και δώθε ως ελληνορωμαϊκός πολιτισμός. Οι Έλληνες είναι οι εκπρόσωποι μιας ανώτερης τάξης (οικονομικά, μορφωτικά, κοινωνικά) που πλέον δεν μπορούν να αποτελέσουν το στοιχείο συνοχής μιας αυτοκρατορίας που καταρρέει. Ουσιαστικά η χριστιανική πίστη και πριν ξεκινήσει να νομιμοποιείται και να ολοκληρώνεται ως οργανωμένη κρατική θρησκεία από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και μετά για πολιτικούς λόγους, είναι η πίστη κυρίως των πληβειακών μαζών αυτών που αγνοούν την επιστήμη, τη φιλοσοφία την πνευματική καλλιέργεια δια της φοίτησης σε σχολές. Αυτών που πιστεύουν και πεθαίνουν μαζικά για την πίστη τους. Αυτών που συγκροτούν τις πρώτες εκκλησίες και μοιράζονται τα πάντα. Από εκεί και η υπολανθάνουσα ταξική κριτική των ιεραρχών (Ι. Χρυσόστομος για την πρώτη κοινότητα στα Ιεροσόλυμα: “…την ανωμαλία της άνισης κατανομής των αγαθών την είχαν εξαφανίσει από ανάμεσά τους…”-προσοχή στην έκφραση “ανωμαλία” για την οικονομική ανισότητα) αιτιολογεί και την πρώτη φιλολογική καταγραφή της καθημερινότητας από πλευράς Ιεραρχών που είναι και οι πρώτοι πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας. Ο “ανθελληνισμός” τους είναι μέχρι ένα σημείο: αφορά την διάσταση ανάμεσα στο νέο και στο παλιό. Αυτός σταματάει στην αναγκαιότητα γνώσης της θύραθεν παιδείας την οποία θεωρούν απαραίτητη για την καλλιέργεια του νου και απαραίτητη για το τι δεν πρέπει να κάνουν οι πιστοί στην καθημερινότητά τους και σαφώς απαραίτητη για την γραπτή ανάπτυξη της νέας φιλολογίας-να μη μιλήσουμε για το τεράστιο έργο καταγραφής και αντιγραφής του αρχαίου πλούτου. Οι ίδιοι δεν γνωρίζουν ότι θεμελιώνουν τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό όπου το πνεύμα και οι λογική είναι ελληνικά, η πίστη και το ήθος είναι χριστιανικά. Όλα αυτά αχνοφαίνονται στην πάροδο του χρόνου και η παρακμή της αυτοκρατορίας στον 12ο ή 13ο αιώνα καταμαρτυρεί τη στροφή στο ελληνικό με όρους σύνθεσης πάλι. (Ο ΠΡΩΤΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ, LEMERLE PAUL εκδόσεις ΜΙΕΤ)
Το μήνυμα του Άρδην είναι αυτό που -ανεξάρτητα από την όποια θρησκευτική πίστη ή μη πίστη ακολουθεί ή δεν ακολουθεί ο καθένας/μια- μας μας λέει ότι έχουμε ένα παλιό, “δικό μας”, κοντινό μας καταφύγιο απέναντι στον ξεπεσμό των πάντων: εμπορευματοποίηση καπιταλισμός, χρησιμοθηρικές σχέσεις ανθρώπων, ιδιοτέλεια… Απέναντι στον καλοζωισμένο αγιούλη της Κόκα-Κόλα που ικανοποιεί όλες τις ορέξεις, που έχει γίνει ένα πολυαξεσουάρ ποικίλων καταναλωτικών αναζητήσεων έχουμε τον Άι-Βασίλη της Καισαρείας, αδύνατο, καχεκτικό, που δεν κάνει χατηράκια σε όλους (μοιράζει στους φτωχούς το μεγάλο βιός του ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία κλπ.), που έχει σπουδάσει στην Καισάρεια, στην Πόλη και στην Αθήνα ένα σκασμό επιστήμες: γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική, γραμματική κλπ. μια φιγούρα που δεν μπορεί να γίνει μπρελόκ και φουσκωτό ντεκόρ έξω κι από το τελευταίο περίπτερο που πουλάει μαντολάτα. Αυτή η παράδοση, τον 21ο αιώνα δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με άλλες αντιχρησιμοθηρικές, αντικαπιταλιστικές κουλτούρες. Αυτά.
Με τις καλύτερες ευχές για τους καθημερινούς αγώνες και μάχες που δίδετε και τις απίστευτες προσπάθειές σας στην Κύπρο.