Αν τα γλυκά σκυλάκια του καναπέ – κανίς, πεκινουά και τέτοια – είχαν ανθρώπινη λαλιά, θα μιλούσαν και θα έλεγαν όσα λέει ο Τσίπρας κάθε φορά που μιλάει σε ηγέτες της Δύσης, Μέρκελ, Μακρόν, ακόμα και σε αυτόν τον Πωστονλέν της Μάλτας.

Κι αν τα μαντρόσκυλα είχαν κι αυτά ανθρώπινη λαλιά, θα μιλούσαν και θα γαύγιζαν στον Τσίπρα αυτά που συνήθως κανοναρχούν στα ανδρείκελα και στους θεληματάρηδες. (Όπερ και γίνεται, σ’ όποια γλώσσα κι αν μιλούν τα σκυλιά του πολέμου.)

Για μιαν ακόμα φορά, αμετανόητος, ο Τσίπρας υπερέβη εαυτόν λέγοντας στον κ. Μακρόν ότι «Υπήρξαν διαδηλώσεις ακροδεξιών λαϊκιστών κατά της συμφωνίας». Πάλι τα ίδια! Μάλιστα δεν είπε καν (όπως ορισμένοι Συριζαίοι, που προσπαθούν να στρογγυλέψουν το πράγμα) ότι ακροδεξιοί λαϊκιστές συμμετείχαν στις διαδηλώσεις – όχι! επανέλαβε την ίδιαν ύβριν, ότι δηλαδή οι διαδηλωτές ήταν ακροδεξιοί λαϊκιστές.

Αδιόρθωτος, αλαζών, ψεύτης, μισερός με τον λαό – όχι μόνον με το 70% που διαφωνεί με τη Συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ (υπό τον Πάιατ) αλλά με το σύνολο του λαού ως έννοιας.

Ο Τσίπρας γράφει στα καινούργια (χειροποίητα) πλέον παπούτσια του τον λαό που αντιτίθεται στη Συμφωνία, κατά τον ίδιον τρόπο που έγραψε στα παλιά του (φτωχικά τότε) παπούτσια τον λαό που εκφράσθηκε στο Δημοψήφισμα με το «όχι».

Όμως ο άνθρωπος αυτός προχώρησε ακόμα περισσότερο, προχώρησε στο απροχώρητο! Απαντώντας κατά τη διάρκεια της ίδιας συνομιλίας στην ερώτηση του Μακρόν αν η «πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν υπέρ», ο Τσίπρας απάντησε: «Ναι, νομίζω. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που μπορούν να σκέπτονται και να ασκούν κριτική με το μυαλό τους». Άριστα! Οι υπόλοιποι είμαστε ηλίθιοι!

Δεν μπορούμε να σκεπτόμαστε. Ούτε να ασκούμε κριτική με το μυαλό μας – την ασκούμε με τις πατούσες μας.

Όμως, προσέξτε δοκησισοφία: Η διακριβωμένη πλειοψηφία κατά της Συμφωνίας στο στόμα του Τσίπρα εξαερώνεται και αντικαθίσταται από μια «άλλη» πλειοψηφία – εκείνων που «μπορούν να σκέφτονται»!!!

Αυτό ούτε ο πιο εξτρεμιστής ολιγαρχικός θα μπορούσε να το ισχυρισθεί, εκτός κι αν ήταν βλαξ. Ο Τσίπρας χωρίς να το ξέρει (μέσα στη γενική αμορφωσιά που αμέριμνος επιδεικνύει) στην ουσία κατέφυγε στο ολιγαρχικό ιδεολόγημα (του Πλάτωνα) για τη δημοκρατία των επαϊόντων. Στην τσίπρια εκδοχή: αυτών που «ασκούν κριτική με το μυαλό τους» κι όχι εκείνων που ασκούν κριτική με τα ρουθούνια τους, όπως οι πληβείοι και οι θήτες, οι ποπολάροι και η πλέμπα, οι «ετερόκλητοι όχλοι» και οι «ακροδεξιοί λαϊκιστές».

Ο Τσίπρας μιμείται (διότι δεν έχει τα φόντα να είναι ούτε αυτό) τον απεχθή ελιτισμό μιας «αριστεράς» που βρίσκει τον λαό πολύ μπρουτάλ, μπανάλ και καθυστερημένον. Σε αυτά τα θέματα. Διότι εις ό,τι αφορά τον λαό – πελάτη, τα ρουσφέτια, τους διορισμούς και τον εν γένει εκμαυλισμό, αυτή η σνομπ ελίτ μετατρέπεται σε μια κατ’ εξοχήν δημαγωγική σέχτα που κολακεύει όποιου είδους κατιμά (τύπου Πολάκη) που ο κάθε λαός, έτσι κι αλλιώς, περιέχει στα σπλάχνα του.

Αυτές οι απόψεις για τον λαϊκιστή λαό και τους ετερόκλητους όχλους είναι τόσον αριστερές όσον χριστιανικές είναι οι απόψεις του Αμβρόσιου. Αν ο Αμβρόσιος λατρεύει να αγαπά το μίσος, οι αριστεροί που εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές (και κάθονται σούζα μπροστά στους Αμερικανονατοϊκούς) τον λαό τον έχουν για μαλάκα. Για να τον δουλεύουν (με αυξήσεις της δεκάρας), για να του αρπάζουν το σπίτι, να τον υποδουλώνουν στην Εποπτεία και τα Υπερταμεία, για να θέτουν την πατρίδα του λαού σε κίνδυνο και για να τον βρίζουν κι από πάνω ότι δεν μπορεί να σκεφτεί!

Ακούς, βλάκα;

Ακούς, κορόιδο;

Εσύ που δεν μπορείς να σκεφτείς!

Ακούς, βλακέντιε;

Ακούς;