Του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη από Το Ποντίκι
Το Ρένα Δούρου μας υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει τη ζωή μας και το πέτυχε. Ο ανθρωπισμός, το κύδος (όνειδος – ύβρις), η αξιοπρέπεια, η αισχύνη, το πένθος και μια σειρά βασικών πολιτισμικών αξιών κάνουν τους ανθρώπους να διαφέρουν και η κάθε διαφορά συνιστά μιαν ανισότητα και η Αριστερά δεν ανέχεται τις ανισότητες. Κατά συνέπεια, ο ανθρωπισμός κι όλα τα πιο πάνω αξιακά πολιτισμικά χαρακτηριστικά σημαίνουν δέσμευση στο δρόμο της δημιουργίας ενός νέου ανθρώπου, απαλλαγμένου από την συντήρηση του παρελθόντος.
Το Ρένα Δούρου ξυρίζεται σε μιαν ακόμα επίδειξη υψηλού αριστερού συμβολισμού που ευαγγελίζεται το νέο άνθρωπο που είναι απαλλαγμένος από τον αντιδραστικό ανθρωπισμό του παρελθόντος. Προτάσσει το όραμα ενός κόσμου δίχως πένθος, δίχως λύπη και στεναγμούς, έναν κόσμο χωρίς το φάντασμα του χαρακτήρα, απαλλαγμένου από το πάθος, από την συντριβή, τον οδυρμό.
Το Ρένα Δούρου προτάσσει έναν κόσμο, δίχως την ευθύνη των πράξεών του, έναν κόσμο αγγελικό και ουδέτερο δίχως χαρακτηριστικά, έναν κόσμο δίχως διαφορές. Προτάσσει ένα απάνθρωπο τέρας, ένα νεοναζιστικό μοντέλο ανθρώπου, όπου τα θύματά του δεν αξίζουν παρά μόνο τη χλεύη, τον φυσικό και μεταφυσικό αφανισμό τους.
Το Ρένα Δούρου ονειρεύεται έναν κόσμο δίχως ταυτότητα, δίχως συνείδηση, έναν κόσμο αδιαφοροποίητο, έναν κόσμο δίχως πολιτισμική μνήμη, δίχως πρόσωπο, προσωπικότητα και τσίπα.
Έναν κόσμο αήθους ουδετερότητας που ο μόνος εχθρός θα είναι τα μούσια των fake news.
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την υπερνομαρχία: το φάντασμα της απόλυτης ξεφτίλας!
10 ΣΧΟΛΙΑ
Μην ξεχνάτε ότι η λεγομένη “πρώτη φορά …περιστερά”, λέω τώρα εγώ χαριεντιζόμενος (το τελευταίο, με την αρχαία σημασία), έχει την τάση και κυρίως το ταλέντο στα “δύσκολα”, να ακολουθεί το ηθικό δίδαγμα ενός εκ των μύθων του Αισώπου· (τώρα θα μου πείτε, η “αριστερά” να ασχολείται με μύθους των αρχαίων ημών προγόνων, ναι συμφωνώ, αλλά βλέπετε σύμφωνα με το σινάφι της “κυρίας” Δούρου ο Αίσωπος ήταν ολίγος μελαμψός στην όψη οπότε δεν λογίζεται ως Έλλην). λοιπόν, πριν το ξεχάσω, αναφέρομαι στον μύθο της αλεπούς με τα σταφύλια, που επειδή δεν τα έφτανε, τα έκανε κρεμαστάρια.
Σοβαρά τώρα, με την …δούρου ακόμα θα ασχολούμαστε;
Έξοχο κείμενο.
Ντροπή. Νομίζω πως ο τίτλος αυτού του κειμένου το κατατάσσει στα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ και πιο ΑΙΣΧΡΑ κείμενα που έχει δημοσιεύσεις το Άρδην.
Άλλο η πολιτική κριτική και άλλο το φαλλοκρατικό “ευφυολόγημα” του δρόμου. Ντροπή.
Να με συγχωρέσει ο κύριος Ευδόκας αλλά γιατί είναι αισχρό το κείμενο; Το πρόβλημα δεν είναι αυτό καθαυτό το αν ξυρίζεται ή το αν χτενίζεται η κυρία υπερΝομάρχης αλλά το ότι άτομα τα οποία αποδείχθησαν τραγικά ανεπαρκή και όχι απλά “άτυχα” (βέβαια όταν τους συμφέρει περνάνε από το διαλεκτικό υλισμό κ’ στο κακό το μάτι σε χρόνο dt) για να επιδίδονται σε συμβολισμούς, σε οποιουσδήποτε συμβολισμούς ανεξαρτήτως της απώτερης εικόνας που θέλουν να μεταδώσουν.
Όπως ο Καμμένος είναι εμετικός όταν ζώνεται αγίους για να προστατεύσει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας, όταν μιλάει για την επικείμενη συμφωνία με τη χώρα…βορείως της Μακεδονίας, όταν πάει να πετάξει στεφάνια κλπ. άλλο τόσο είναι εμετική και η Δούρου. Γιατί σανό δε τρώμε είτε έχουμε “συντηρητικές” είτε “προοδευτικές” ανησυχίες. Από το Βιο και τη Πολιτεία μας κρινόμαστε όχι από τους εσκεμμένους και επιτηδευμένους συμβολισμούς.
Σε άλλες χώρες το ξυράφι θα το είχαν χρησιμοποιήσει για να κόψουν το λαιμό τους οι υπεύθυνοι. Και βέβαια δε μιλάμε μόνο για το τί έκαναν όλο το καιρό ΠΡΙΝ να συμβούν οι πλημμύρες στη Μάντρα ή η φωτιά στο Μάτι γιατί η απάντηση είναι ΤΙΠΟΤΑ.
Αλλά το ζήτημα είναι τί έκαναν και ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ή και ΜΕΤΑ τις καταστροφές. Στη Φουκουσίμα, οι τεχνικοί και οι εργάτες του ηλεκτροσταθμού πυρηνικής ενέργειας αλλά και άλλων σταθμών είτε παρέμειναν είτε προσφέρθησαν να πάνε για να σταθεροποιήσουν τη ψύξη των αντιδραστήρων γνωρίζοντας τί σημαίνει έκθεση σε ραδιενέργεια. Δεν είπαν τσουνάμι είναι, είμασταν γκαντέμηδες, φταίει η διαπλοκή κλπ.
Αν έλεγε οι εποχές είναι δύσκολες, η εμπειρία μου περιορισμένη, τα σχέδια αντιμετώπισης καταστροφών ανεπαρκή φυσικά και δεν θα την έκρινα θετικά. Όμως σε καμιά περίπτωση δε θα συμμετείχα και θα αντιδρούσα στο μηντιακό λιθοβολισμό που κάποιοι άλλοι επιζητούν για δικούς τους λόγους. Στο τέλος βέβαια αυτός συμβαίνει έτσι και αλλιώς όμως και γίνεται και άλλοθι για τη κάθε Δούρου όχι μόνο για να αρνηθεί την οποιαδήποτε αυτοκριτική αλλά και για να αρνηθεί την ίδια τη πραγματικότητα.
Όχι άλλο κάρβουνο.
Συμφωνώ βέβαια με το σύνθημα “όχι άλλο κάρβουνο”, που γράφτηκε πιο πάνω, καθώς και με την κριτική που αρθρώθηκε για ΠΟΛΙΤΙΚΑ θέματα στο εν λόγω άτομο. Αλλά υπάρχει τρόπος να αποκρυφθεί το νόημα του δήθεν “χαριτωμένου” λογοπαίγνιου στον τίτλο; Καλά, εμείς οι υπόλοιποι δεν ξέρουμε να βρίσουμε και να χυδαιολογήσουμε με το γάντι; Χρειαζόμασταν το ΑΡΔΗΝ να έλθει και να μας ρίξει τα “ζουμερά” αστειάκια της φαλλοκρατίας; Όχι βέβαια. Αναμέναμε από το ΑΡΔΗΝ να αρθρώσει ΠΟΛΙΤΙΚΟ λόγο και να μην πέφτει στο χαντάκι ή στον βόθρο μαζί με τους άλλους. Να μας δείχνει τον καθαρό δρόμο, μπροστά.
Τολμά εδώ κανείς να ομολογήσει το ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ το “λογοπαίγνιο” του τίτλου;
Αλλά ας το δούμε και αντίστροφα, γιατί είναι πιο αποδοτική αυτή η όψη: ο τίτλος πράγματι αρθρώνει πολιτικό λόγο. Δείχνει ότι ΔΕΝ μπορείτε να αντισταθείτε στα εκφυλισμένα ένστικτα του ανδρικού σωβινισμού όπου μια γυναίκα με την οποία διαφωνείτε υπόκειται επίθεση όχι για αυτά με τα οποία διαφωνείτε, αλλά υπόκειται επίθεση εξευτελισμού για το ότι είναι ΓΥΝΑΙΚΑ.
Αυτή η νοοτροπία με ντροπιάζει, με αφοπλίζει, με αφήνει ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ για να υποστηρίξω το ΑΡΔΗΝ.
Κύριοι του Άρδην; Γιατί δεν εμφανίζετε τα σχόλιά μου; Τι πρόβλημα έχετε προσωπικά μαζί μου; Γνωριζόμαστε από παλιά; Μπας και έχουμε …προηγούμενα και δεν το ξέρω ή μήπως έβρισα και είπα κάτι ανεπίτρεπτο; Ειλικρινά ανεξήγητη η συμπεριφορά σας!
Γιατί πολύ συχνά είστε υβριστικός και εριστικός. Αφού δεν σας αρέσει τίποτα από ότι δημοσιεύει το Άρδην δεν καταλαβαίνουμε γιατι επιμένετε να σχολιάζετε παραλλάσσοντας το όνομά σας.
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από το Ποντίκι.
Το γράφει καθαρά
Αποφεύγουμε τους διαδικτυακούς διαξιφισμούς όσο μπορούμε και πολλές φορές κάνουμε πίσω. Το κείμενο του κ. Ξενοφώντα Μπρουτζάκη, κρίναμε σκόπιμο να το αναδημοσιεύσουμε γιατί το περιεχόμενο του. Ο τίτλος και σε μας δεν άρεσε, αλλά όταν αναδημοσιεύεις ένα κείμενο δεν επεμβαίνει επ’ αυτού, αλλά επειδή υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από κάποιους φίλους τον παραλλάξαμε ελαφρώς. Ελπίζω αυτή η εξήγηση να καλύπτει τους φίλους.
■ Ορθή διαχείρηση της αναδημοσίευσης του κειμένου: Θα έπρεπε να βάλετε μια μικρή σημείωση στην αρχή ότι διαφωνείτε με τον τίτλο και με την επαναλαμβανόμενη χρήση της προσβλητικής φράσης μες το κείμενο, και να το δημοσιεύσετε. Αυτό θα γλύτωνε και την αξιοπιστία και το κύρος και την αξιοπρέπεια του ΑΡΔΗΝ, από την αρχή.
■ Ορθή διαχείρηση των σχολίων από άτομα που σας έκαμαν κριτική για το άρθρο: Θα έπρεπε να τα δημοσιεύσετε και να απαντήσετε. Σβήνοντας τα, δείχνετε ασέβεια προς την πολιτική κοινότητα που πρόσκειται στο ΑΡΔΗΝ.