της Ε. Νάκου, από το Άρδην τ. 18, Μάρτιος-Απρίλιος 1999
Κάαατσε καλα-δε θα πε- ράσει! Κάαατσε καλά δε θα πε-ράσει! Κάαατσε καλά, Γερά- σιμέ, Κατσε καλάαα!
-Γύρισες, πουλάκι μου; Καλώς το! Πώς πήγε το σκολειό σήμερα;
-Φάααση, γιαγιάκα μου! Μεγάλη φάση!!
-Μπα!!;;
-Βέβαια!
-Πώς και τέτοιος ενθουσιασμός; Τίποτε δε σε ρώτησε σήμερα η κα Πόπη; Ούτε τις ασκήσεις κύπαξε; -Ποιες ασκήσεις, καλέ γιαγιά! Αφού σου λέω σκέτη πόρωση!!!… -Τι είναι “πόρωση”, πουλάκι μου; Η “φάση”;
-… Πανικός!!
-Πανικός; Γιατί: Πιάσα…
-Γιαγιά! Ακουάκουάκου…
– …τε φωτιά; Χτύπησε κανείς; Τι έγινε; Έ; Λέγε, βρε παιδί μου!
-Αφού σου λέω “άκου”, καλέ γιαγιά! Αφού δε μ’ακούς!
-Λέγε! Λέγε!
-Λοιπόν, λέω: Φεggαράκι μου λabpo, μου νά περπατώ, να τελειώσω το δημοτικό και να πάω να πνιγώ!
-!!!!!
-Καλό ε; Ακουάκου, γιαγιάκα, το λες κι έτσι: Φεggαράκι μου Xabpo,
Φeggε μου να περπατώ να μη φτάνω στο σκολειό, να τα παίρνει ο υπουργός! -Μαρία! Μαρία! Τρέχα! -Δε θααα πε- ράσει! -Τι φωνάζεις, καλέ μητέρα; Τι έπαθες; -0 Μάκης, τά παίρνει, πα- ντα- χόθεν! -Μαρία, το παιδί παλάβωσε! -Ναι! Σιγά μην παλάβωσε σήμερα! Αυτό παλαβό ήταν ανέκαθεν! -Δε θα π… -Ελένη! Έλα ‘δώ! -Ωχ!
-Εδώ είπα!
-Εδώ είμαι, καλέ μαμά! -Πιό κοντά. Για να σε δω! Τι χάλια ειν’ αυτά; Γιατί φοράς ανάποδα τη φόρμα σου; Πού είναι οι κάλτσες σου; Γιατί γύρισαν έτσι τα πόδια σου; Μα τι έκανες; Φόρεσες το δεξί παπούτσι στ’ αριστερό και τ’αριστερό στο δεξί; -Ε, καλά! Τα ξέχασα, καλέ μαμά! -Παιδί μου, γιατί τάκανες όλα τούτα; -Για το πάρτυ! -Ποιο πάρτυ;
-Το ρέηβ-πάρτυ, καλέ μαμά! Αφού στο σκολειό κάναμε πάρτυ σήμερα; -Πάρτυ κάνατε; Δεν κάνατε μάθημα; -Τσ!
-Και γιατί δεν κάνατε μάθημα;
-Αφού έγινε, λέει, πανικός, Μαρία! Μήπως χτύπησε στο κεφάλι το παιδί; -Πουθενά δε χτύπησε “το παιδί”! Μια χαρά είναι! Κάτι άλλο έγινε! -Αφού δε χτύπησα, καλέ γιαγιά! -Ορίστε! Δε χτύπησε! Ησύχασες τώρα; Λοιπόν, λέγε Ελένη. Γιατί δεν κάνατε μάθημα; Τι πανικός ήταν αυτός; -Δεν κάναμε, καλέ μαμά, αφού μας βάλανε στο μπερντέ για… -Στο μπερντέ;;
-Μαρία, ‘”μπερντέ” λέει το παιδί την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, γιατί εκεί τούς παίζουνε καμμιά φορά καραγκιόζη. -Όοοοχι, καλέ γιαγιά, σήμερα δεν είδαμε καραγκιόζη, σήμερα είδαμε τον υπουργό.
-Ήρθε στο σχολείο ο υπουργός; -Ναι, αμέ; Αφού μας βάλανε για να τον δούμε, σου λέω! -Ποιον υπουργό;
-Αυτόν που δείχνει η τηλεόραση, καλέ! Το Γεράσιμο Κατσεκαλά. -Αρσένη!
-Α! Εγώ δε ξέρω αρσένει- δεν- αρσέ-νει…
-Αρσένης, πουλάκι μου, είναι το επίθετο του!
-Και αφού το Λύκειο τον φωνάζει “Κατσεκαλά”;
-Ελενίτσα μου, το ” κάτσε καλά” δεν είναι…
-Μητέρα, σε παρακαλώ! Δεν είναι της στιγμής! Προέχει να ξεκαθαρίσω τι έγινε τελοσπάντων! Λέγε, Ελένη. Λοιπόν, ήρθε ο υπουργός. Τι έγινε μετά; -Ε, μπήκε!
-Μπήκε; Πού; Σε σας; Στο Δημοτικό; -Ναι, αμέ; Αφού δεν τον άφηναν να μπει αλλού;
-Παρακάτω.
-Ε, να, και πήγε ο Αρχιμανδρίτης να μας…
-Ήρθε και ο Χριστόδουλος μαζί με τόν υπουργό;
-“Αρχιμαντρίτη” , Μαρία, λέει το παιδί τη δασκάλα του, την κα Πόπη! -Όοοοχι, καλέ γιαγιά, τώρα λέω το διευ-θυντή! Η κα Πόπη ήταν μαζί μας, ΕΚΕΙΝΟΣ ήρθε να μας μαντρώσει! ΚΑΙ την κα Πόπη!
-Λέγε παρακάτω, Ελένη. Λοιπόν, σας βάλανε στο “μπερντέ” και σας μίλησε ο υπουργός; -Μμμμ.
-Και τι σας είπε;
-Ε, να, ήρθε, λέει, κι εμάς η ώρα μας, να μας κάνειειει… αρίθμηση…
-Θα γίνει μεταρρύθμιση και στο Δημοτικό;
-Μμμμ.
-Μπράβο! Επί τέλους! Μήπως μάθετε και το αλφάβητο πριν από το Πανεπιστήμιο! 0α σας κάνουν και εξετάσεις; -Μμμμ.
-Άντε μπράβο! Και από πότε; -Από την τετάρτη.
-Ποια Τετάρτη; Αυτή την Τετάρτη; Αύριο είναι Τετάρτη!
-Όοοοχι, καλέ μαμά, αφού σου λέω από την τετάρτη τά- ξή!
-Α! Ωραία! Ωστε, δηλαδή, εσύ θα δώσεις φέτος εξετάσεις. Επί τέλους, να στρωθείς. 0′ αρχίσεις αμέσως το διάβασμα!
-Μ’ αφού σου λέω από την τετάρτη, καλέ μαμά!
-Αυτό σου λέω κι εγώ! Από φέτος! -Ναι, αλλά από την τετάρτη. -Παιδί μου, στην τετάρτη δέν είσαι;
-Όοοοχι πια, καλέ μαμά, τώρα μας ξα-ναβάλανε στη μπρώτη για να μάθουμε να διαβάζουμε, λέει, ολημέρα γιατί είμαστε, λέει, αλαφάβητοι.
-Αναλφάβητοι! Ε, σ’αυτό δεν έχουν άδικο, δυστυχώς, Ελενίτσα! -Τώρα με γείωσες, καλέ γιαγιά! Και πότε θα παίζω:
-Δηλαδή θα σας γυρίσουν πίσω: Και θα πάνε χαμένα τέσσερα χρόνια και τόσα λεφτά; ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ! -Μπράβο, μαμά! Αυτό λέμε κι εμείς! Εμείς θέλουμε τετάρτη χωρίς εξετάσεις ΚΑΙ χωρίς διάβασμα ΚΑΙ Πανεπιστήμιο όπου θέλουμε!
-Μήπως δεν κατάλαβες καλά, Ελένη: -Αφού έτσι είπε, καλέ μαμά! ΚΑΙ θα πάμε στη μπρώτη ΚΑΙ θα μας κάνουνεεε… σχυ-υυ.,.τική δασκαλία το βράδυ και μετά είπε ο διευθυντής αν σας πάνε, λέει, οι γονιοί σας και στο φροάιστήριο και το Λύκειο τραγουδούσε… -Δε βγάζω άκρη με όσα μου λες εδωπέ-ρα, Ελένη…
-Να σου πω τι τραγουδούσε; Ακου Φεggαράκι μου λαbρό, φέggε μου να περπατώ, Να πηγαίνω φροντιστήριο Για να πάρω απολυτήριο! Κατάλαβες τώρα; Και μετά, λέει, θα πάμε γρήγορα στο Γυμνάσιο, άμα κάνουμε μάθημα και το Σάββατο και την Κυριακή και το Πάσχα και τα Χριστούγεννα και το καλοκαίρι φτάνει, λέει, και περισσεύει να τα μάθουμε όλα σε μια-δυο χρονιές… -Α, εάάξει! Αν είναι να κερδίσετε χρονιές, εάάξει! Καλά το σκεφτήκανε! -Μαρία, τρελλάθηκες, Είναι δυνατόν να μάθουνε σε μια-δυο χρονιές ό,τι δε μάθανε σε τέσσερεις; Είναι δυνατόν να συμπτύξουν χρονιές; Τι είναι οι σχολικές χρονιές; Δρομολόγια της Ολυμπιακής;
-Τώρα, δηλαδή, τι θέλεις να πεις, μητέρα; Ότι δεν ξέρουν να κάνουν μεταρρύθμιση οι σχολικοί σύμβουλοι, ολόκληρος υπουργός και ο Σημίτης που είναι και καθηγητής Πανεπιστημίου;… -Σιγά το καθηγητηλίκι! -…Ή να ΜΗΝ κάνουν μεταρρύθμιση: -Εγώ δε λέω να μην κάνουνε μεταρρύθμιση, αλλά όχι κι έτσι, από τη μια στιγμή στην άλλη! Χρόνια και χρόνια κάνανε τα παδιά αγράμματα και ξαφνικά τα θέλουν εγγράμματα! Κι έπειτα, με τι βιβλία και με ποιους δασκάλους θα κάνουν ” μεταρρύθμιση”; Μην κυττάς που η Ελενίτσα στάθηκε τυχερή με την κα Πόπη! Αυτή έτυχε να είναι… ιδεολόγος! -Αν η περίφημη κα Πόπη σου είναι “ιδεολόγος”, γιατί δε στηρίζει τον εκσυγχρονισμό και το ΠΑΣΟΚ; -0α σούλεγα κάτι για τον εκσυγχρονισμό και για το ΠΑΣΟΚ αλλά είναι το παιδί μπροστά! Και σε ποια σχολεία θα κάνουνε τον “εκσυγχρονισμό”; Στα ερείπια; Και με χρονιές τα 2 σε 1; Σα νάναι σαμπουάν με κοντίσιονερ; -Σταμάτα την αντιπολίτευση, μητέρα! Λέγε, Ελένη!
-… και αυτό, λέει, είναι το ανοιχτό σκολείο και δε θα κλείνει ποτές και θα μας δώσουνε, λέει καινούργια βιβλία… -Ακούς, μητέρα; Ορίστε τα βιβλία που ήθελες!
-Και γιατί θα είναι τα καινούργια βιβλία καλλίτερα από τα παλιά;
-Αφού τους άλλαξαν τα ξώφυλλα, καλέ γιαγιά! Αφού μας τάδειξε!
-Άκουσες, Μαρία; ΤΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ!!
-Μ’ ακούτε τώρα; Θα μας δώσουνε ΚΑΙ γκομπιούτερ…
-Μπράβο!
-Μπααα! Στο ΜΠΡΑΒΟ δεν πιστεύω να μας πάνε!
-Και πότε θα σας τα δώσουνε, πουλάκι μου, όλα τούτα;
-Α! Λέει μη βιάζεστε! Θα τα πάρετε! -Ακουσες, Μαρία; ΘΑ!.. -Και να ξεχάσουμε, λέει, αυτά που ξέραμε, Ο,ΤΙ ΕΓΙΝ’ ΕΓΙΝΕ και τώρα θα γίνουν άααλλα και το Λύκειο φώναζε απ’ όξω δεν ξεχνώ, κι εμείς φωνάζαμε θέλουμε και παιχνίδια στα γκομπιούτερ και ο υπουργός είπε εντάξει, θα βάλουμε μερικέσε διδαχτικέσε ώρεσε παραπάνω.. -Ελένη! Μην κοροϊδεύεις τον υπουργό! -Αφού έτσι τόπε, καλέ μαμά! Και η κα Πόπη είπε ότι ευτυχώς δε θα κάνουνε κανένα μεγάλο κόπο να ξεχάσουνε τα παλιά αφού στο σκολειό δε μάθανε και τίποτα σπουδαίο και φταίει το πρόγραμμα και ο υπουργός είπε ωραία, ωραία! Και άρα γιατί φωνάζει το Λύκειο; Και η κα Πόπη του λέει εδώ είναι το Δημοτικό και ο υπουργός είπε το σκολείο, κυρία μου είναι ένα δώμα… -Ενιαίο δόγμα! Τώρα το θυμήθηκε το ενιαίο αμυντικό δόγμα; ΜΕΤΑ το ρεζιλίκι με τούς S-300; Πώς να μην πάθουνε πανικό τα παιδάκια με τέτοιο αλαλούμ! Αμ, δε βλέπω να περνάει μεταρρύθμιση! Απορρύθμιση βλέπω!
-Μπράβο, γιαγιάκα! Αυτό λέμε κι εμείς! Δε θα πε- ράσει! Ακούς εκεί; Να μας μαντρώνουνε ολημέρα να διαβάζουμε! Σιγά μη μας χτίσουνε κιόλας, που λέει και το Λύκειο!
-Αααα! Σε αυτό Ελενίτσα, δε με βρίσκεις σύμφωνη!
-Και τι μαι ‘γώ για να με χτίσουνε, καλέ γιαγιά; Τούβλο; Τι κουνάς το κεφάλι σου, καλέ γιαγιά;
-Σιωπή, Ελένη! Κατάλαβες, τώρα, μητέρα; Δε θέλουνε τη μεταρρύθμιση επειδή δε θέλουνε να διαβάζουνε! -Δε θέλουνε γιατί δεν τα ΜΑΘΑΝΕ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΝ το διάβασμα! Το θεωρούν άχρηστο! Εκεί είναι το πρόβλημα! Και ούτε η μεταρρύθμιση του Κατσ… του Αρσένη θα τα μάθει! Τώρα τόπιασε το ΠΑΣΟΚ ο πόνος για την αγραμματωσύνη των παιδιών; Ποιος τα κατάντησε σ’ αυτά τα χάλια; Εγώ;
-Α ρε γιαγιάκα! Μεγάλη! Πες κι άλλα! -Ορίστε, Βλέπεις τι κάνεις τώρα; Κάτι τέτοια ακούει και αποθρασσύνεται! -Δε θα πε- ράσει!!
-ΕΛΕΝΗ!! Αυτό, να μην το ξανακούσω! Λέγε παρακάτω! Γιατί δεν κάνατε μάθημα αφού έφυγε ο υπουργός; -Αφού μετά κάναμε πορεία, καλέ μαμά! -ΠΟΡΕΙΑ;;; Εσείς του δημοτικού; -Πορεία; Για φαντάσου, τα πουλάκια μου! Από τώρα!
-Ναι αμέεε; Πήγαμε γύρω-γύρω από το αυτοκίνητο που ήτανε μέσα ο υπουργό-σε…
-Χριστός και Παναγία το παιδί! Να το πατήσουν!
-… με το Λουλουδά… -Με ποιον;;;
-Τον Ανθόπουλο θα εννοεί το παιδί, Μαρία.
-Α ρε γιαγιάκα! Είσαι πολύ μεγάλη! Ναι, αυτόσε και οι γορίλλεσε και μετά κάναμε πάρτυ και ήρθε η αστυνομία… -Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ; Πού; Στο σχολείο; -Για κύττα κάτι εκσυγχρονιστές! -Γιατί, καλέ μαμά, αγριοκυττάζεις τη γιαγιάκα;
-Λέγε ‘συ! Τι κάνατε και ήρθε η αστυνομία;
-Τι μπορούνε να κάνουνε, βρε Μαρία, μωρά παιδιά; Τίποτε δεν κάνανε! -Τι λές καλέ; Κάναμε κατάληψη! -ΚΑΤΑΛΗΨΗ;;; ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ;;; -Αφού το Λύκειο δε μπορούσε, καλέ μαμά! Αφού ήτανε μέσα οι άλλοι! -Κατάληψη; Βρε τα αθεόφοβα! -Μητέρα!!
-Γιατί, καλέ μαμά, φωνάζεις στη γιαγιάκα; Αφού κάναμε πάρτυ στο μπερντέ, του κάναμε ΚΑΙ κατάληψη, μας είπε το Λύκειο!
-Και η αστυνομία τι έκανε; Έπιασε κανένα;
-Τι σου λέω; Το Λύκειο! Έκανε κατάληψη για να μην κάνουνε τα παιδιά! -Απίστευτα πράματα! Δε βγάζω άκρη!… -Τι, καλέ μαμά, δε βγάζεις άκρη; Αφού σου λέω: μέσα η αστυνομία, έξω τα παιδιά!
-…Κι αυτή, παιδί μου, η περίφημη κα Πόπη δε μπορούσε να σας συμμαζέψει; Τι σόϊ “ιδεολόγος” είν’ αυτή, να μη μπορεί να κάνει καλά μια χούφτα παλιόπαιδα! Είναι εντελώς ανίκανη! Εντελώς ακατάλληλη! Καλάαα το είχα πει εγώ στο σύλλογο όταν…
-Καλά, βρε Μαρία, κάνει η αστυνομία κατάληψη του σχολείου κι εσύ κάθεσαι και διαμαρτύρεσαι για την κα Πόπη; -Ναι, καλέ μαμά! Τι ήθελες να κάνει η κα Πόπη; Αφού π]ν κάνανε ρόμπα ο Κατσε-καλά και ο Αρχιμαdρίτης! Ντέφι! Την έστειλαν!
-Μη σε ξανακούσω να λές τον υπουργό “Κατσεκαλά”! Νωρίτερα έπρεπε να την είχαν στείλει! -Ναι, στη Γυάρο…
-Άσε τις προβοκάτσιες, μητέρα! Πού την έστειλαν; Να παίζει ντέφι; -Ναι, αμέ;…
-Όχι, βρε Μαρία, την ” έστειλαν” θα πει την έκαναν άνω-κάτω! -Ορίστε! Χρειαζόμαστε τώρα και μεταφραστή για να συνεννοούμαστε! Κι εσύ πάλι, μητέρα, που τάμαθες αυτά τα ελληνικά:
-Από την Ελενίτσα! Εγώ κάνω διάλογο, Μαρία…
-Άσε τις σπόντες, μητέρα! -Μα θα μ’ αφήσετε τελοσπάντων νασα-σπώ; Την κάνανε ρόμπα γιατί είπε στον Κατσεκαλά ότι η αρίθμηση είναι υποκρα-σία και πίεση και αντιπαιδαγωγία και ότι ο Γιάννης κερνάει και πίνει στα καλά καθούμενα… ή μήπως είπε για το Μανωλιό:… Δε θυμάμαι καλά! -ΕΒΓΑΛΕ ΓΛΩΣΣΑ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ; -Ναι, αμέ; Κι εμείς φωνάζαμε: ΕΙΣΑΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΑΣ!! Και: Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ, ΜΠΑΚΛΑΒΑΣ ΓΩΝΙΑ!! Κι ο Κατσεκαλά της λέει συdεχνία και τέτοια… -Δηλαδή, έγινε της τρελλής… -Τι σου λέω τόση ώρα, γιαγιά; Φάση πού’ ν’ η μπάλλα
-ΑΙΣΧΟΣ!! ΑΙΣΧΟΣ!! Ορίστε σε τι ανθρώπους εμπιστευόμαστε τη μόρφωση και την αγωγή των παιδιών μας!! Δεν ξέρω πια τι να πω!…. Ελένη, πήγαινε ΑΜΕΣΩΣ στο δωμάτιο σου! Θα αρχίσεις ΑΜΕΣΩΣ να ξεχνάς αυτά που ξέρεις και ΔΙΑ-ΒΑ-ΣΜΑ! Ακούς, μητέρα; Θα αρχίσει ΑΜΕΣΩΣ το διάβασμα τούτη ‘δω! Εγώ θα πάρω τη μαμά της Ρόης να μάθω για τη μεταρρύθμιση.
-Μμμμ! Άλλη κουλή κι αυτή! -ΤΙ;;;
-Λέω, Πασόκα, καλέ μαμά! -Σκασμός! Ορίστε μας! Στο δωμάτιο σου! Γρήγορα! -Χι! Χι! Χι!
-Σώπα, πουλάκι μου! Μην κλαις! Δε βλάφτει και να διαβάσεις και λιγουλάκι! -Σε παρακαλώ, μητέρα! Δε χρειάζονται καλοπιάσματα! Ορίστε μας τώρα! Αηδία έχει καταντήσει η εγγονή σου! Να βάζει τα κλάμματα κάθε φορά που είναι να κάνει εκείνο που πρέπει! Είναι και αναιδέστατη! Κι εσύ πάλι, αντί να της πεις καμμιά κουβέντα, παίρνεις τα κομμάτια της!
-Λάθος κάνεις, Μαρία! Παίρνω το μέρος της όταν έχει δίκηο! -Δίκηο έχει τώρα; Να κάνει πορείες και καταλήψεις και ρέηβ πάρτυ δέκα χρονώ παιδί; Τι θέλεις, δηλαδή: Να καταντήσει πρεζόνι, να σπάει βιτρίνες και να φτύνει τη φωτογραφία του υπουργού της κυβέρνησης;
-Α! (Χι! Χι!) Καλά που το θυμήθηκα! (Χι! Χι!) Γιαγιάκα, (Χι! Χι!) μήπως έχει τίποτα γιαούρτια ζωντανά στο ψυγείο; -Γιαουρτάκι θέλεις, πουλάκι μου; -Ναι, καλέ γιαγιά, (Χι! Χι!) το χρειάζομαι για το σχολείο!
-Πάρε από το ψυγείο πουλάκι μου! Κι εσύ, Μαρία, δε μας τα ‘λεγες έτσι όταν έκανε μεταρρύθμιση ο Κοντογιαννόπου-λος!
-Γιαγιά! Κι αυτός αρχιμαdρίτης ήτανε! -Ήτανε, αλλά σώπα τώρα, πουλάκι μου, μιλάω με τη μαμά!
-Πώς δεν τά’ λεγα; Δεν έλεγα στη Σούζυ να προσέχει;
-Να προσέχει! Όχι να μη συμμετέχει στην κατάληψη!
-Αφού σας λέω πως κι αυτός αρχιμαdρί-της ήτανε!
-Ορίστε, μέχρι και η Ελένη, που δεν πήγαινε ακόμα στο σχολειό, είχε καταλάβει τι ήταν ο Κοντογιαννόπουλος! -Σιγά μην κατάλαβε! -Πώς δεν κατάλαβα, καλέ γιαγιά; Κι άμα λέτε τη Σούζυ Σούζυ, να με λέτε κι εμένα Χέλεν!
-Τι κατάλαβες, δηλαδή, Ελενίτσα; -Όλα! Όλα τα κατάλαβα εγώ, γιαγιάκα! Υπουργοί, μαμάδες, σκολειά, αρχιμαdρί-τες ώρα μηδέν!… Μα πού στην ευχή είν’ εκείνο το ζωντανό*;
*Σημείωση: “Ζωντανό γιαούρτι” ονομάζεται εκείνο που εκσφενδονίζεται, όχι εκείνο που τρώγεται!
