Έφυγε από κοντά μας ο αγαπημένος σύντροφος Παύλος Τουμανίδης -

Î— ÎµÎ¹ÎºÏŒÎ½Î± Î¯ÏƒÏ‰Ï‚ Ï€ÎµÏÎ¹ÎÏ‡ÎµÎ¹: 1 Î¬Ï„Î¿Î¼Î¿

Από το ιστολόγιο του Γερομοριά

Το τελευταίο αντίο στον Παύλο μας, την Τετάρτη στις 1.30μ.μ. στο κοιμητήριο του Βύρωνα.

————————————–
Δυστυχώς ο φίλος , αδελφός , σύντροφος , Παύλος Τουμανίδης δεν είναι πια μαζί μας.
Έδωσε άνιση μάχη με την επάρατο και έφυγε όπως έζησε. Περήφανος και φωτεινός.
Έχασα το μισό κομμάτι του εαυτού μου μα και στο άλλο μισό ο Παυλάκης μου θα ζει μέχρι να τον συναντήσω .
Παύλο μου σου αφιερώνω ένα ποίημα του Μανόλη Ἀναγνωστάκη που ξέρω πόσο σου άρεσε.”Οἱ στίχοι αὐτοὶ μπορεῖ καὶ νά ῾ναι οἱ τελευταῖοι
οἱ τελευταῖοι στοὺς τελευταίους ποὺ θὰ γραφτοῦν
Γιατί οἱ μελλούμενοι ποιητὲς δὲ ζοῦνε πιὰ
αὐτοὶ ποὺ θὰ μιλούσανε πεθάναν ὅλοι νέοι
Τὰ θλιβερὰ τραγούδια τους γενήκανε πουλιὰ
σὲ κάποιον ἄλλον οὐρανὸ ποὺ λάμπει ξένος ἥλιος
Γενῆκαν ἄγριοι ποταμοὶ καὶ τρέχουνε στὴ θάλασσα
καὶ τὰ νερά τους δὲν μπορεῖς νὰ ξεχωρίσεις
Στὰ θλιβερὰ τραγούδια τους φύτρωσε ἕνας λωτὸς
νὰ γεννηθοῦμε στὸ χυμό του ἐμεῖς πιὸ νέοι.”

Πέτρος Μαγκανιάρης

———————————————-

Αγαπημένε μου Παύλο

σαν είχες νιώσει τη δίψα που είχα για να πιω από τις πηγές της γνώσης με πήρες από το χέρι,

“μην πας με τη βιασύνη σου μου είπες , περίμενε “

Μία μέρα, αξέχαστη για μενα, χαθήκαμε μαζί στα φορτωμένα γνώση ράφια της Πρωτοπορίας.

Πρωτοπόρος εσύ, μου φώτιζες τα σκοτεινά μου μονοπάτια που αδημονούσα να διαβώ.

Εικοσάχρονα παιδιά είμασταν στην πρόβα της Επανάστασης,

και οι ρόλοι περίμεναν πάλι να ερμηνευτούν με της ψυχής και της πίστης τη δύναμη και της γνώσης το φως….

και κάποιοι μείναμε ΕΚΕΊ!

Για εμάς είχε σταματήσει ο χρόνος….

την ευκαιρία περιμέναμε, τη συγκυρία αρπάζαμε κάθε φορά που νομίζαμε πως ήρθε η στιγμή το έργο να παιχτεί….να ρίξουμε Αυλαία …..

ΤΌΤΕ, κάθε σου φράση είχε άγνωστες για μένα λέξεις….

μία αγωνία με έπιανε…το ρόλο πώς να νιώσω και πώς ν’ αποδώσω ….

” σιγά σιγά μη βιάζεσαι” , μου λεγες πάλι χαμογελαστά και έπαιρνα θάρρος τα μονοπάτια ν’ ανιχνεύσω …..

και ήρθε ο καιρός που πάλι μας έφερε κοντά….

τις Αγωνίες να μοιραστούμε, το βάρος να μοιράσουμε, τους οιωνούς ν’ ανατρέψουμε, τους κουρασμένους μας εαυτούς να προτρέψουμε …..

Και τώρα πάλι μου έδωσες το χέρι,

και σε μένα και στο παιδί, αυτό το χέρι που σου φίλαγα προχθές και σε παρακαλούσα…….

Δύο χρόνια συμπαράστασης που φώτιζαν και φωτίζουν τις μοναχικές διαδρομές μου είναι περιουσία και φυλαχτό ψυχής…..

Είσαι ένας από τους τέσσερις που κρατούσαν το χαοτικό μυαλό μου σε σειρά….. ΤΩΡΑ πια, δεν έχανα ούτε μία σου λέξη κι έπαιρναν νόημα οι μέρες που κουβεντιάζαμε μαζί…..

Άλλαξες σύμπαν…..

Μα στο δικό μου είσαι και θα ΕΊΣΑΙ ΕΔΏ, χαμογελαστός και αισιόδοξος έντιμος και ειλικρινής…..

Αγαπημένε μου Παύλο…..

Ελπίδα Λέκκα

——————

Παύλος Τουμανίδης, 1963-2019

«Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε λιμάνι,

Λιμάνι κατασκότεινο, στενό, χωρίς φανάρια»

Νίκος Καββαδίας, Πικρία

Τι να γράψεις για τον Παύλο. Για τον φίλο μας, τον αδελφό μας, τον σύντροφό μας, που έφυγε, γλίστρησε από κοντά μας μέσα σ’ ένα 6μηνο, χωρίς καλά-καλά να το συνειδητοποιήσουμε. Για έναν άνθρωπο που συνδιαμορφώθηκες, που συζητούσες συχνά και ήταν οι συνομιλίες μια ανάσα ελπίδας στην αέναη προσπάθεια για μια πολιτικά αξιοπρεπή και δημιουργική ζωή, όπως την καταλαβαίναμε, σύμφωνη με τα όνειρα της νιότης, που η ζωή τα γέννησε και η ίδια η καθημερινότητα τ’ αλλοιώνει, τα συντρίβει, τα σπρώχνει στη λησμονιά, τα μεταμορφώνει. Ο Παύλος Τουμανίδης ήταν με τη ζωή, το παράδειγμα, το λόγο και την πράξη απέναντι σ’ αυτού του είδους την προσαρμοστικότητα, τις πρακτικές των «πονηρών» και των ιδιοτελών.

Βλέπω τα μηνύματα που ανταλλάσσαμε στο τηλέφωνο, ακούω τη συνέντευξη που μου είχε δώσει για τη διατριβή ακριβώς πριν πέντε χρόνια, ανακαλώ στη μνήμη μου το χαμογελαστό μειδίαμά του που εναλλασσόταν με το τρανταχντό και πλατύ γέλιο. Ευγενέστατος, πάντα διακριτικός, με αδαμάντινο ήθος. Ποτέ επιθετικός, ουδέποτε προσβλητικός. Με γνώσεις, υψηλές διανοητικές συνθετικές ικανότητες, αυθεντική λαϊκότητα, πηγαίος. Αστείρευτη πηγή ιστορικών γνώσεων και μνήμης κομματικών μετασχηματισμών. Εξαιρετικά μελετηρός. Στο νοσοκομείο την Κυριακή, διέκρινα δίπλα στο κρεβάτι του το βιβλίο Τα μονοπάτια του κεφαλαίου, του Αρίγκι. Οπότε τα προσωπικά θα εναλλάσονται με τα πολιτικά και ας μου συγχωρέσετε τη σχετική απειθαρχία.

Βαθιά Πολιτικός άνθρωπος ο Παύλος. Μέχρι τις τελευταίες του στιγμές. Με στράτευση μακράς πνοής. Ορισμένα στοιχεία μιας πλούσιας κομματικής με πολιτικο-οργανωτικά αλλά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά βιογραφίας.

Βυρωνιώτης, με μικρασιατική-ποντιακή καταγωγή από πατέρα και μητέρα από την Μυτιλήνη. Εντάσσεται στο ΠΑΣΟΚ από μαθητής και ειδικότερα στην ΠΑΜΚ το 1978 και στη συνέχεια στην καθοδήγησή της. Στην Επιτροπή Νεολαίας από το 1980 έως το 1984, ενώ αρχές της δεκαετίας του ‘80 έκανε το φοιτητικό πέρασμα από την ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ. Πάντα τοποθετημένος στην αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, τη σοσιαλιστική-αντιιμπεριαλιστική, πλησιέστερα στο ρεύμα των «Ιταλών». Απέναντι στη γραμμή της 9ης συνόδου της ΚΕ (1982) περί του εφικτού- αναγκαίου – επιθυμητού, αλλά υπέρ της 5ης συνόδου (1979) για τη μαζική πρωτοπόρα οργάνωση. Αυτή ήταν και αναδρομικά μια «απόκλιση» από τη θέση του ρεύματος «Ιταλών». Ο Παύλος έβλεπε πιο πολύ έναν δυνατό ρόλο του κόμματος, με δημοκρατική βέβαια λειτουργία. Αισθανόταν κοντά στη γραμμή του ΑΣΚΕ, ενώ διάβαζε τον προβληματισμό του Φυλλαδίου τη δεκαετία του ’80. Την περίοδο 1992-1996 διετέλεσε μέλος της παλιάς Β1 Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ, ενώ την περίοδο 1996-1999 ήταν Γραμματέας Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Βύρωνα.

Μετά την παράδοση Οτζαλάν το 1999, αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ και συμμετείχε στη συγκρότηση της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης (Χαραλαμπίδης) οπότε και ήταν υποψήφιος στις εκλογές στη Β΄ Αθηνών. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο ΔΗΚΚΙ όπου εκλέχθηκε μέλος της Κ.Ε. και του Π.Σ. Ο Πέτρος Κονταρίνης ήταν ένας από τους στενότερους φίλους και συντρόφους στο ΔΗΚΚΙ. Στα χρόνια μετά το 2010 και ως μέλος του ΔΗΚΚΙ μετείχε ενεργά στο αντιμνημονιακό κίνημα, στη συγκρότηση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια. Αποχωρεί το 2015, ακολουθώντας το ΔΗΚΚΙ στη Λαϊκή Ενότητα. Μετείχε ενεργά σε κινήσεις πολιτών, ενάντια στο Σχέδιο Ανάν, κατά των Ολυμπιακών Αγώνων, στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών οφειλών. υποστηρικτής της Συρίας και διαχρονικά των Παλαιστινίων, των Κούρδων, των αγωνιζόμενων λαών, των εθνικοαπελευθερωτικών-αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων. Κοντά σε όλες τις κινήσεις τις ιδεολογικο-πολιτικά πασοκοπροερχόμενες, παλαιότερα στο Νέο Αγωνιστή, πρόσφατα στην πρωτοβουλία της 14ης Μαϊου. Παρακολουθούσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το Άρδην και τον Γιώργο Καραμπελιά.

Φανατικός υποστηρικτής διαχρονικά του Ανδρέα Παπανδρέου. Αντιγράφω ενδεικτικά από το κινητό μου ένα διάλογό μας πριν από έναν περίπου χρόνο : «Β.Α. : Από τις τελευταίες πράξεις κυβέρνησης Α.Π. 81-89: 1) Η Μακρόνησος ιστορικός τόπος, ΥΠΠΟ/1285/24225/16-5-89, 2) Στους εργαζόμενος σε επιχειρήσεις που πτώχευσαν χορηγούνται από τον ΟΑΕΔ αποδοχές 3 μηνών, αρ. 16 ν. 1836/89» «Παύλος Τουμανίδης : Είναι αυτό που λένε : Και πεσμένος ο Χριστός για δυο αγίους κάνει». Στοιχεία που συγκροτούσαν την ιδεολογικο-πολιττική του ταυτότητα ήταν η αγάπη προς τον Βάσο Λυσσαρίδη και τον Τάσσο Παπαδόπουλο, την Κύπρο. Επίσης αγαπούσε ιδιαίτερα και ξεχώριζε τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ενώ εκτιμούσε τον Νίκο Καργόπουλο, όπως και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Την τελευταία διετία, διαπιστώνοντας την ευρύτερη πολιτική αδυναμία, έβλεπε και προς ΚΚΕ στη λογική της αναγκαιότητας ύπαρξης ενός αντιιμπεριαλιστικού-αντιμονοπωλιακού πόλου, σε μια ενιαιο-μετωπική γραμμή.

Ο Παύλος Τουμανίδης κατανούσε ως κεντρικό το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας, ενώ ανέλυε τα ζητήματα στη γραμμή της ενότητας του εθνικού με το κοινωνικό. Ο ίδιος ως εργαζόμενος στην Ολυμπιακή, ήταν ενεργός συνδικαλιστής στην ΟΣΠΑ, με διαρκή συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες και στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Ήθελε και αγωνιζόταν στην πράξη για ένα συνδικαλιστικο-εργατικό κίνημα ταξικό, πολιτικοποιημένο που με αφετηρία το κλαδικό ζήτημα θα το υπερβαίνει σε μια συνολική προοπτική, για το κοινό καλό.

Διάβαζε πολύ. Αναγνώριζε τον εαυτό του στο νεομαρξιστικό ρεύμα μητρόπολη-περιφέρεια, διαβάζοντας όμως και άλλα ρεύματα και πολιτικά περιοδικά. Από τους αγαπημένους του διανοητές-συγγραφείς ήταν μεταξύ άλλων ο Σαμίρ Αμίν, ο Νίκος Ψυρούκης, ο Τάκης Φωτόπουλος, ο Περικλής Ροδάκης. Τελευταία ξαναδιαβάζαμε παράλληλα κεφάλαια από το Αγροτικό ζήτημα του Κώστα Βεργόπουλου, ιδίως το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου για τη Νεοελληνική Ιδεολογία. Επίσης είχε ιδιαίτερη προτίμηση στον Ευτύχη Μπιτσάκη και εκτιμούσε πολύ τον Δημήτρη Μπελαντή. Του άρεσε η ποίηση του Αναγνωστάκη και του Καββαδία, καθώς και η μουσική του Ηλία Ανδριόπουλου και Θάνου Μικρούτσικου. Τον Παύλο θα τον συναντούσες στα βιβλιοπωλεία των εκδόσεων Στοχαστής, στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, στο Γόρδιο, στην Πολιτεία. Ένα από τα τελευταία αναλυτικά κείμενα του Παύλου, που δημοσιεύσαμε στα Τετράδια το 2017, το επισυνάπτω.

Στην γυναίκα του Αναστασία, την αγαπημένη του Τέση όπως τρυφερά την αποκαλούσε, στην αδελφή του Όλγα, στον εγγύτερο αδελφικό του φίλο στο πέρασμα από τη ζωή, συμμαθητή και διπλανό από την Α΄ Δημοτικού Πέτρο Μαγγανιάρη τα θερμότερα συλλυπητήρια.

Για εμάς αξέχαστος θα μείνει στη μνήμη μας ο Παύλος Τουμανίδης.

Το τελευταίο αντίο θα πούμε στον Παύλο, αύριο Τετάρτη, 15 Μαϊου και ώρα 13:30 στο Νεκροταφείο Βύρωνα.

Αντίο φίλε

Βασίλης Ασημακόπουλος

https://tetradiamagazine.gr/2017/issue68-69/toumanidispavlos/363/

——————–
Κι εσύ βρε Παύλο? Τους σιχάθηκες και αποφάσισες να φύγεις? Και δεν είπες τίποτα…έτσι κάνουν οι φίλοι, φίλε;
Μας άφησες στην μιζέρια μας και που θα βρούμε τώρα πια, μυαλό τόσο φωτεινό σαν το δικό σου? Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα σε ξαναδώ…
Αντίο Παύλο, πας κάπου σίγουρα καλύτερα από δω….

Periklis Danopoulos

————————

Καλό ταξίδι φίλε… ..

Δυστυχώς μας άφησε χτες ο Παύλος Τουμανίδης που υπήρξε επί πολλά χρόνια : σπουδαίος φίλος, με καρδιά μικρού παιδιού, ανιδιοτελής, πάντα γελαστός, αγαπητός σε όλους, σύντροφος & συναγωνιστής σε πολλούς αγώνες για τα Εθνικά μας Ζητήματα & την Δημοκρατία, μεγάλος πατριώτης, ανυποχώρητος …

Ο Παύλος ήταν πηγή αναφοράς για το πατριωτικό και κοινωνικό κίνημα της χώρας λόγω της αγωνιστικής του συνέπειας, του δημοκρατικού του χαρακτήρα, του ηθικού και πνευματικού του επιπέδου. Πόλος έλξης φίλων και συναγωνιστών, ακόμη και αντιπάλων, που γοητεύονταν από την διανοητική ποιότητα, την θεωρητική κατάρτιση και τον μειλίχιο χαρακτήρα του.

Εξελέγη μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου για τις γερμανικές οφειλόμενες αποζημιώσεις προς την Ελλαδα και είχε αμείωτο ενδιαφέρον για το ζήτημα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει!

Το τελευταίο αντίο στον Παύλο μας, την Τετάρτη στις 1.30μμ στο κοιμητήριο του Βύρωνα

Εδώ ίσως το τελευταίο του άρθρο:

Για μια πολιτική αρχών ανεξαρτησίας και δημοκρατίας στην αυτοδιοίκηση

https://geromorias.blogspot.com/2018/12/blog-post_65.html?spref=fb&m=1

Γιάννης Κιουλέκας

————————

ΜΝΗΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥ …..
ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣΠώς να μοιραστεί κανείς τη λύπη, όταν φεύγουν φίλοι, σύντροφοι, αγωνιστές της πολιτικής και της ζωής σαν τον Παύλο ; Η λύπη απλώνεται με τη διάδοση του χαμού σαν κηλίδα μελανιού σε χαρτί, σαν αίμα σε ρούχο πληγωμένου.
Ωατόσο η μνήμη μένει. Η σταθερότητα στις αρχές, η αγωνιστικότητα, η ευγένεια, η ανιδιοτέλεια, η αναζήτηση της αλήθειας.
Πατριώτης, δημοκράτης, σοσιαλιστής δείγμα μιας παλιάς ποιότητας ή πάλι υπόδειγμα για μια -ζητούμενη- καινούργια πορεία της κοινωνίας.
Ναι, ρε φίλε. Καλό ταξίδι !Περίμενέ μας εκεί, στη γειτονιά των αγγέλων. Γι αυτά που παλέψαμε μαζί, γι αυτά που μισήσαμε, γι αυτά που αγαπήσαμε, και θα συνεχίσουμε ν αγαπάμε ,αλλίμονο χωρίς εσένα, μέχρι να ξαναβρεθούμε …
Hasta la victoria siempre !

ΥΓ Συγνώμη για τον προσωπικό τόνο…συλληπητήρια στην γυναίκα, στην μητέρα και την αδελφή του….

Γιάννης Χατζηαντωνίου

———————-
+ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ
( 1963 – 2019)

Έφυγε σήμερα από κοντά μας ο Παύλος Τουμανίδης. Ένας από μας, ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, μαχητής στον Αγώνα για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ. Σύντροφος και φίλος. Λαμπρό κοφτερό μυαλό, αντισυμβατικός, ιδρυτικό μέλος της «Πρωτοβουλίας 14ης Μάη», μέλος του Καταναλωτικού Συνεταιρισμού «Προμηθέας Λυόμενος», της Επιτροπής «Ελλάδα-Κύπρος». Στέλεχος του ΔΗΚΚΙ. Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Ελαφρύ το Χώμα, φίλε και σύντροφε Παύλο!
Θα λείψεις σε πολλούς..

«Πρωτοβουλία 14ης Μάη»

—————–—-

ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ 1963 – 2019
ΕΦΥΓΕ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΦΙΛΟΣ, ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ στους αγώνες για Δημοκρατία, Σοσιαλισμό, Εθνική Απελευθέρωση – αθεράπευτα πατριώτης, οραματιστής του Δικαίου και Καλού, ο Παύλος.
Πάλεψε σκληρά με τον ύπουλο εχθρό και τελικά δεν νίκησε.
Θα τον αποχαιρετήσουμε την Τετάρτη στις 13. 30 μ.μ. στο Κοιμητήριο του Δήμου Βύρωνα.
Καλό σου ταξίδι Παύλο μας. Εμείς όπως και η σύζυγος σου, η αδελφή σου, όλοι οι συγγενείς φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι σου δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Τα όνειρα σου – όνειρα μας.

Λευτέρης Ριζάς

———————-

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΚΚΙ 13/05/2019

«Έφυγε» ο Παύλος Τουμανίδης

«Έφυγε» σε ηλικία 56 ετών, μετά από μια άνιση μάχη για την υγεία του, μια ξεχωριστή προσωπικότητα – σημείο αναφοράς για τον σοσιαλιστικό πατριωτικό χώρο. Έφυγε ο σύντροφος Παύλος Τουμανίδης.

Ο Παύλος γεννήθηκε στον Βύρωνα και συνδέθηκε από τα γυμνασιακά του χρόνια με τους αγώνες της νέας γενιάς στη δεκαετία του 1970 και με τις αντιστασιακές λαϊκο-δημοκρατικές παραδόσεις των Ανατολικών και Νότιων συνοικιών της Αθήνας, στις οποίες εμβάθυνε υπό το πρίσμα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Παραδόσεις, των οποίων υπήρξε γνήσιο τέκνο και τις οποίες υπηρέτησε στρατευμένα ως τις τελευταίες στιγμές του.

Ο Παύλος ήταν απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών, εργάσθηκε στην Ολυμπιακή και διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ο.Σ.Π.Α. Ήταν από το 1999 μέλος της Κ.Ε. και του Π.Σ. του ΔΗΚΚΙ και μέλος της ΛΑ.Ε., με συμμετοχή σε επιτροπές της.

Την περίοδο της «αναστροφής του πολιτικού κλίματος του ΄81», όπως ο ίδιος χαρακτήριζε την περίοδο μετά από το 1993 – 1995, περίοδο η οποία συνέπιπτε με την πιο παραγωγική ηλικία στη πολιτική του δράση, ο Παύλος βρέθηκε με αναγνωρισμένες τις πολιτικές του δυνατότητες και με ευρεία καταξίωση στον χώρο του. Δεν αντάλλαξε όμως με τίποτα τα πιστεύω του. Δεν υπέκυψε στην Κίρκη της εξουσίας.

Όχι μόνο διαχώρισε την θέση του, αλλά, σε καιρούς δύσκολους όπου κυριαρχούσε η Ευρωπαϊκή «μεγάλη ιδέα», στάθηκε απέναντι από ό,τι προδιάγραφε για τη χώρα η εκχώρηση της εθνικής της κυριαρχίας. Ανέδειξε με άρθρα και με παρεμβάσεις του τη συνολική ιδεολογική στροφή η οποία συντελείτο με τη συνοδό του Μάαστριχτ ιδεολόγημα του «εκσυγχρονισμού» και της κεντροαριστεράς (ψευδο-αριστεράς) των Κ. Σημίτη – Γ. Παπανδρέου.

Ιδεολόγημα, το οποίο, δέσποζε όλα τα επόμενα χρόνια και έμελλε να καθορίσει και την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεολόγημα που χρησιμοποιείται τώρα, μαζί με τη Κίρκη της εξουσίας, ως βάση της προσχηματικής, κούφιας αντι-δεξιάς ρητορείας, για την μεταλλαγή των κοινωνικών δυνάμεων που αντιστάθηκαν στα μνημόνια και στη νέο-φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, και ακολούθησαν στο δημοψήφισμα του 2015 την Αριστερά.

Αλλά δεν ήταν αυτό το κύριο σημείο που τον ξεχώριζε και προσέδιδε εμβληματικά στοιχεία, επάνω σε μια στέρεα συγκροτημένη προσωπικότητα.

Ο Παύλος, συνδύαζε την αυθεντική ελληνική λαϊκότητα και αμεσότητα στον πολιτικό του λόγο, με την πολιτική επάρκεια και την υψηλή ιδεολογική κατάρτιση. Παρήγαγε πολιτικό λόγο, ο οποίος, όπως αποδεικνύεται από τα γραπτά που μας αφήνει, χωρίς να χάνει την αμεσότητά του, δομείται με πρωτογενή στοιχεία, σε αντίθεση με τον διαδεδομένο μετανεωτερικό – σοφιστικό πολιτικό λόγο των καιρών μας.

Παράλληλα, συνδύαζε την ανυποχώρητη στάση αρχών, την ελευθερία σκέψης και το ανυπότακτο πνεύμα που βγάζει αυτός ο τόπος, με την ενσυνείδητη προσήλωση στην οργανωμένη πάλη και την υπόθεση του Ενιαίου Μετώπου.

Ιδιαίτερα ασχολήθηκε, από τα χρόνια που θήτευσε στον ιδεολογικό τομέα της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ, και θα μείνει γνωστός για την συμβολή του -κυρίως μετά το 1990 και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων- στα γεωπολιτικά και στα μεγάλα εθνικά ζητήματα, στο Παλαιστινιακό και κυρίως τον τουρκικό επεκτατισμό στο Αιγαίο και την πολύπαθη Κύπρο.

Ήταν από τους πρώτους που αρθρογράφησαν από το 2011 και πήραν θέση για την υπεράσπιση της Συρίας, αντιλαμβανόμενος την σημασία και τον χαρακτήρα αυτού του πολέμου, κόντρα στο ρεύμα που μιλούσε για εμφύλιο.

Ήταν από τους πρώτους που κάλεσε να υπάρξει ένα κίνημα αλληλεγγύης στην χώρα μας, αντιδιαστέλλοντας τον αληθινό διεθνισμό απ΄ τον φιλελεύθερο δικαιωματισμό της Παγκοσμιοποίησης. Ήταν από τους πρώτους που συνέδεσαν τον αγώνα για εθνική και λαϊκή απελευθέρωση, που απαιτείται στη χώρα μας, με τον αγώνα κατά του νέου κύκλου επεμβάσεων και σταυροφοριών της Δύσης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Γνωρίζαμε ότι η μάχη που έδινε ο Παύλος ήταν άνιση, αλλά δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Δεν μας επέτρεπε να το πιστέψουμε. Είναι αδύνατον αυτές τις ώρες να συγκεντρωθούμε περισσότερο. Το ΔΗΚΚΙ, θα επανέλθει με μια εκτενή αναφορά στην προσωπικότητα του και το έργο του.

Αναπαύσου, ακριβέ μας σύντροφε και αγαπημένε μας φίλε.

————————-

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης για τον Παύλο ΤουμανίδηΟ Παναγ. Λαφαζάνης μόλις πληροφορήθηκε την πρόωρη απώλεια του Παύλου Τουμανίδη έκανε την παρακάτω δήλωση:

“Με αισθήματα οδύνης και πόνου πληροφορήθηκα την απώλεια ενός φίλου, ενός αληθινού λαϊκού αγωνιστή και φλογερού πατριώτη. Ενός συντρόφου με απαράμιλλο ήθος, ανιδιοτέλεια, σεμνότητα, αφοσίωση σε αρχές και αξίες και απεριόριστη συνέπεια, του Παύλου Τουμανίδη.

Καλό ταξίδι φίλε, η μνήμη σου θα θερμαίνει πάντα με ελπίδα και θέληση τις καρδιές μας. Τα βαθιά συλλυπητήρια μας στην οικογένεια σου.”

Έφυγε από κοντά μας ο αγαπημένος σύντροφος Παύλος Τουμανίδης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΚΚΙ 13/05/2019

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης για τον Παύλο ΤουμανίδηΟ Παναγ. Λαφαζάνης μόλις πληροφορήθηκε την πρόωρη απώλεια του Παύλου Τουμανίδη έκανε την παρακάτω δήλωση:

Κοινοποιήσεις:

ΣΧΕΤΙΚΑ

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ Cancel Reply