Του Νίκου Μελέτη από το liberal.gr
Να αποκρυπτογραφήσουν τον τρόπο που η συντριπτική ήττα στην καρδιά της Τουρκίας, τον Δήμο Κωνσταντινούπολης θα διαμορφώσει την από εδώ και πέρα διακυβέρνηση της χώρας από τον Ταγίπ Ερντογάν και το πώς η νέα πολιτική ανισορροπία στο εσωτερικό θα αποτυπωθεί στην εξωτερική πολιτική της χώρας που είναι αντιμέτωπη με ζωτικές προκλήσεις επιχειρούν από χθες οι ξένες κυβερνήσεις και ο Διεθνής Τύπος.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, η Βόρεια Συρία αλλά και η Ουάσιγκτον είναι οι πρώτες που θα δοκιμάσουν στην πράξη το νέο δείγμα γραφής του Τούρκου ηγέτη σε μια νέα, ριζικά διαφορετική περίοδο που ξεκινά στην 17χρονη διακυβέρνηση της Τουρκίας από τον ίδιο και το κόμμα του ΑΚΡ.
Ο Ταγίπ Ερντογάν επέλεξε να μην αποδεχθεί το οριακό αποτέλεσμα της κάλπης τον Μάρτιο όπου η ήττα του Γιλντιρίμ με λίγες χιλιάδες ψήφους θα μπορούσε να ξεπερασθεί πολιτικά. Και έτσι μετά από τις γνωστές παλινωδίες οδήγησε σε επαναληπτική εκλογή που οι ψηφοφόροι τιμώρησαν τον ίδιο και το ΑΚΡ δίνοντας μεγάλη διαφορά σχεδόν 750.000 ψήφων στον κ. Ιμάμογλου.
Βλέποντας το κλίμα των τελευταίων ημερών ο κ. Ερντογάν είχε ουσιαστικά αποδεχθεί την ήττα και για τον λόγο αυτό δεν έδωσε με ιδιαίτερη σπουδή την προεκλογική μάχη, ώστε και πιο εύκολα να μπορεί να χαρακτηρίσει το χθεσινό αποτέλεσμα «ήττα του Γιλντιρίμ», παρά δική του. Όμως έδωσε την μάχη επιστρατεύοντας ένα τελευταίο αλλά και επικίνδυνο όπλο: το κουρδικό. Αφήνοντας τους δικηγόρους του Οτσαλάν να διαρρεύσουν επιστολή του καταδικασμένου σε ισόβια ηγέτη του ΠΚΚ, που ζητούσε από τους οπαδούς του να μην αναμιχθούν στην εκλογή της Κωνσταντινούπολης, όπου μαζικά το κουρδικό στοιχείο εκφράζοντας την αντίθεση του στον Ερντογάν ψήφισε τον υποψήφιο της Αντιπολίτευσης.
Έτσι πλέον ο κ. Ερντογάν βλέπει να αμφισβητείται η απόλυτη κυριαρχία 17 ετών στην πολιτική ζωή της Τουρκίας καθώς φυσικά εκτός της εμβληματικής θέσης που έχει ο Δήμος της Κωνσταντινούπολης, είναι η πόλη με 16 εκατομμύρια κατοίκους και η οικονομία της είναι το 1/3 του τουρκικού ΑΕΠ.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο κ. Ερντογάν βλέπει να αναδεικνύεται για πρώτη φορά ένας ηγέτης στην Αντιπολίτευση που μπορεί να τον κοιτάξει στα μάτια και να τον αντιμετωπίσει στα ίσα, στο μπαλκόνι και στην κάλπη…
Τρία χρόνια μετά την απόπειρα πραξικοπήματος και το κύμα διώξεων και εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων του, ο κ. Ερντογάν μετά τα χθεσινά αποτελέσματα πιθανότατα δεν θα έχει άλλη επιλογή από μεγαλύτερη σκλήρυνση, περισσότερο αυταρχισμό προκειμένου να διατηρήσει την ισχύ του και τον απόλυτο έλεγχο του κράτους από τον ίδιο και τον στενό περίγυρο του.
Αυτό θα τον απομακρύνει ακόμη πιο πολύ από την Ευρώπη και τη Δύση, θα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τη συνεννόηση με εταίρους και συμμάχους.
Η ήττα στον Δήμο της Κωνσταντινούπολης έρχεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη και ευαίσθητη στιγμή για τον ίδιο τον Ερντογάν και την Τουρκία. Οι συναντήσεις που θα έχει στην Ιαπωνία το επόμενο Σαββατοκύριακο με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντ. Τραμπ και τον Ρώσο πρόεδρο Β. Πούτιν θα είναι αποφασιστικές για το μέλλον του ίδιου και της χώρας του.
Εάν οι σχέσεις με την Ουάσιγκτον επιδεινωθούν και έρθουν σε ρήξη λόγω των S400 των οποίων η παραγγελία φαίνεται ότι προς το παρόν δεν ακυρώνεται, τότε θα ακολουθήσουν άμεσα κυρώσεις οι οποίες θα πλήξουν περαιτέρω την τουρκική οικονομία η οποία δεν μπορεί να διασωθεί μόνο με τις «ενέσεις» του Κατάρ και τις εκπτώσεις στο φυσικό αέριο από την Ρωσία και την αποστολή μερικών εκατομμυρίων Ρώσων τουριστών στα τουρκικά θέρετρα.
Ο κ. Ερντογάν χάνοντας το χαρτί της οικονομίας, που τον διατήρησε στην εξουσία όλα αυτά τα χρόνια, θα πρέπει να καταφύγει σε άλλους τομείς και ο πιο πρόσφορος για τον ίδιο είναι η εξωτερική πολιτική και η προβολή της εικόνας της Ισχυρής Τουρκίας.
Θα επιδιώξει να επιδείξει άμεσα κέρδη στην Βόρεια Συρία, τα οποία εξαρτώνται άμεσα όμως από το πόσο συνεπής και γενναιόδωρος θα φανεί απέναντι του ο Πρόεδρος Πούτιν…
Και το άλλο μέτωπο του είναι η Ανατολική Μεσόγειος και η Κύπρος σε πρώτη φάση, που πλέον θα αναδειχθεί για τον ίδιο σε διακύβευμα του προσωπικού κύρους και της πολιτικής ηγεσίας του, το να επιχειρήσει μια δυναμική παρέμβαση που θα ανατρέψει αυτά που θεωρεί κυπριακά τετελεσμένα στο ενεργειακό παιγνίδι της περιοχής.
Και εκεί θα είναι ένας ανεξέλεγκτος αλλά μεθοδικός Ερντογάν, που ξέρει πως και πόσο να πιέσει ώστε να ωθήσει τα πράγματα στον επιθυμητό στόχο, που δεν είναι άλλος προς το παρόν από το να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον που η απειλή κλιμάκωσης να επιβάλει τον εξαναγκασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας σε άνευ όρων συζήτηση για επίλυση του κυπριακού διασυνδεδεμένης με την πορεία των γεωτρήσεων και της εξόρυξης του φυσικού αερίου
