Από το Άρδην τ. 92, Μάρτιος-Απρίλιος 2013
Τα εγκληματικά γεγονότα στην Μανωλάδα αποδεικνύουν περίτρανα την ολοκληρωτική παρακμή στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία. Ένα παρασιτικό μοντέλο, οιονεί δουλοκτητικό στην ύπαιθρο, όπου ένα μέρος των Ελλήνων αγροτών πάτησε πάνω στην μαύρη κακοπληρωμένη εργασία των ξένων εργατών για να μεταβληθεί σε άεργους πάτρωνες των καφενείων, σκάει σαν απόστημα υπό την πίεση της κρίσης. Τα λεφτά λιγοστεύουν, η καταβολή του άθλιου μεροκάματου στους ξένους εργάτες αναβάλλεται επ’ αόριστον, ξεσπούν διαμαρτυρίες και οι επιστάτες παίρνουν τις καραμπίνες: Φράουλες και αίμα…
Πίσω από το αίσχος της Μανωλάδας κρύβεται ένα ολόκληρο ιδεολογικό-πολιτιστικό και ψυχολογικό υπόβαθρο. Κάποτε, το πλαισίωνε η σημιτική αυταπάτη της «ισχυρής, ευρωπαϊκής Ελλάδας», η πολιτική τον αρχουσών τάξεων, οι οποίες έστησαν το σκηνικό της «οιονεί δουλοκτησίας» πάνω στα φτηνά μεροκάματα των ξένων εργατών για να ρίξουν τους μισθούς και τον πληθωρισμό και να μας βάλουν στην Ευρωζώνη. Εξανδραπόδισαν έτσι μια ολόκληρη κοινωνία, την έκαναν σαν τα μούτρα τους, ξεπάτωσαν σχεδόν κάθε ευγενική αξία του μόχθου που χαρακτήριζε αυτόν τον λαό. Σήμερα, που οι μέρες της αφθονίας τελείωσαν και η καταστροφή του μοντέλου που έστησαν τείνει να εξελιχθεί σε ολοκληρωτική καταστροφή για τη χώρα, τη σκυτάλη παίρνει η αντιδραστική υστερία της Χρυσής Αυγής, υπέρτατη ένδειξη της ελληνικής παρακμής, η οποία λειτουργεί νομιμοποιητικά ώστε να διαπραχθεί αυτή η ύβρις. Η φασιστική επίθεση της Μανωλάδας είναι το σύμβολο των Ελλήνων νεοναζί, ανακεφαλαιώνει όσα αυτοί προπαγανδίζουν: εκεί θέλουν να μας φτάσουν, αυτός είναι ο στόχος τους.
Την ίδια στιγμή που ο τόπος ερημώνει, που οι νέοι φεύγουν μετανάστες, που η μπότα της μεταμοντέρνας κατοχής έχει καλύψει τον ουρανό της χώρας, κάποιοι προετοιμάζουν την έσχατη εκτόνωση. Εκείνην που θα πάει την κατάντια μας ένα βήμα παραπέρα, εγκαθιδρύοντας ως μοναδικό νόμο τη διαλεκτική του κυρίου και του δούλου: Η γερμανική Ευρώπη πατάει με την μπότα της τον λαιμό των Ελλήνων και κάποιοι από αυτούς, οι ισχυρότεροι, επαναλαμβάνουν το ίδιο στους από κάτω. Ο μεγάλος δεσμοφύλακας και, δίπλα, ο μικρότερος. Αυτή είναι η Μανωλάδα των φραουλάδων. Αυτός είναι ο κόσμος της Χρυσής Αυγής. Για να ξεφτιλιστούμε εντελώς, να μην έχει μείνει ίχνος αξιοπρέπειας και ηθικής σ’ αυτόν τον τόπο. Για να τον μεταβάλουμε οι ίδιοι, σαν υπνωτισμένοι, σε ζούγκλα.
Όσοι ακόμα διαθέτουν έστω και κάποια ελάχιστα ίχνη από το αντιστασιακό φρόνημα των Ελλήνων θυμούνται ακόμα ότι η ελληνική ταυτότητα είναι αξεδιάλυτα διαποτισμένη από τις ευγενικές αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αλήθειας: ξέρουν ότι το απόστημα της Μανωλάδας αποτελεί καίρια υπονόμευση της ταυτότητάς μας, μια γερή κλωτσιά προς τον βούρκο της βαρβαρότητας. Αν το επιτρέψουμε να επεκταθεί, δεν θα σταθούμε ποτέ ξανά όρθιοι. Γι’ αυτό πρέπει να τσακίσουμε ανελέητα τους φυσικούς και τους ηθικούς αυτουργούς: διότι πρώτοι εμείς πρέπει να απονείμουμε δικαιοσύνη στον τόπο μας. Για να ’χουμε και αύριο Πρόσωπο ν’ αντισταθούμε.
17-4-2013 ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΡΔΗΝ
