Του Γιώργου Καραμπελιά από την Ρήξη (φ. 158) που κυκλοφορεί
Η αποφασιστική εξέγερση των κατοίκων των νησιών ενάντια στην εισβολή των ΜΑΤ, την οποία αδυνατούσαν μέχρι χθες ακόμα να συλλάβουν όλοι οι αργόσχολοι χρυσοκάνθαροι της πλατείας Κολωνακίου, οι Κασιμάτηδες και Μανδραβέληδες της Καθημερινής, οι μπιζημπόντηδες του χρηματιστηρίου και οι ψευδοανθρωπιστές των ΜΚΟ, της Αριστεράς και των Εξαρχείων, αποτέλεσε την απαρχή των γεγονότων που μέσα σε δέκα μέρες κορυφώθηκαν στα σύνορα του Έβρου.
Στις Καστανιές, μπροστά στην ανοικτή μετατροπή του μεταναστευτικού σε αυτό που στην ουσία είναι, δηλαδή σε ανοικτή επιβουλή της νεοθωμανικής Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, υποχρεώθηκαν προς στιγμήν να σιγήσουν –τουλάχιστον πρόσκαιρα– οι περισσότεροι, και να μείνουν να «διαμαρτύρονται» για τον ελληνικό «ρατσισμό» εκείνοι , το 5% ή 3% που καταγράφτηκε και στη δημοσκόπηση της Pulse της 3ης Μαρτίου, δηλαδή ο σκληρός εθνομηδενιστικός πυρήνας των αλληλέγγυων, υπαλλήλων των ΜΚΟ και άλλων ψευδοδιεθνιστών της Αριστεράς. Προφανώς η εθνομηδενιστική υποχώρηση υπήρξε πρόσκαιρη, μια και ήδη ο Τσίπρας τα έστριψε ελαφρώς, για την ώρα, μπροστά στο «αριστερό» ακροατήριο την Πέμπτη 5 Μαρτίου, ενώ ο περιβόητος υβριστής των πάντων, Στέφανος Κασιμάτης στις 6 Μαρτίου στην «Καθημερινή» περιγράφει σε μισή σελίδα τα δίκια του Ερντογάν για το μεταναστευτικό υπογραμμίζοντας πως, «όπως γράφει και ο Τζωρτζ Σόρος, όσον αφορά τη Συρία…η Τουρκία αξίζει την υποστήριξη της Ευρώπης’».
Πάντως η πλειοψηφία των Ελλήνων κατανόησε πως η κρίση αυτή αφορά την ίδια την εθνική ακεραιότητα της χώρας, για το εάν θα επιβεβαιωθεί μέσω του μεταναστευτικού-προσφυγικού η απειλή του Οζάλ από το 1988, ότι μέρος της Ελλάδας θα καταληφθεί μέσω της αποστολής μουσουλμανικού πληθυσμού χωρίς να χρειαστεί πόλεμος! Τελικώς, οι νησιώτες με τον ανυποχώρητο αγώνα τους κέρδισαν μία πρώτη μεγάλη μάχη. Υποχρέωσαν την κυβέρνηση να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής που είχε αποστείλει στο νησί, και να υπερασπιστεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τον Έβρο και τα θαλάσσια σύνορα.
Για άλλη μία φορά η ψευδοελίτ βρέθηκε απέναντι στην πραγματικότητα του λαού, τον οποίο πιστεύει ότι μπορεί να διαχειρίζεται ανενόχλητη. Διότι κατά τον ίδιο τρόπο που η αντίδραση ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών ξεκίνησε από τη Μακεδονία για να γενικευτεί σε όλη την Ελλάδα γκρέμισε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και διέλυσε το κόμμα του Καμμένου, έτσι και τώρα η αντίδραση στην εγκατάσταση μουσουλμανικών πληθυσμών στη χώρα θα πάρει πανελλαδικές διαστάσεις και θα απειλήσει κυριολεκτικά την κυριαρχία του συμπλέγματος πολιτικών κομμάτων ΜΜΕ και ΜΚΟ.
Είναι φανερό λοιπόν πως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη – μία κυβέρνηση σημιτικής κοπής , με στήριξη ΝΔ–, θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει πραγματικά το ζήτημα.
Α. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να αφαιρέσει οριστικά και αμετάκλητα τη διαχείριση του μεταναστευτικού από τις ΜΚΟ. Το ελληνικό κράτος θα πρέπει να έχει την αποκλειστική διαχείρισή του. Οι ΜΚΟ των φιλανθρώπων μπορούν να δραστηριοποιηθούν στην Αφρική, τη Συρία, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν, εκεί όπου γεννιέται το ζήτημα των μετακινήσεων των ξεριζωμένων πληθυσμών.
Β. Θα πρέπει να πιέσει επίμονα την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναιρέσει το Δουβλίνο και να υποχρεώσει όλες τις χώρες της ΕΕ να δέχονται όσους καταφθάνουν στην Ελλάδα (το 2019 από τις 120.000 παράνομες εισόδους στην Ένωση, οι 75.000 πραγματοποιήθηκαν από την Ελλάδα). Παράλληλα και κυρίως η FRONTEX θα πρέπει να εγκατασταθεί στα τουρκικά παράλια, μια και η Τουρκία έχει λάβει πάνω από 6 δισ. ευρώ για το προσφυγικό, διαφορετικά να πρέπει τεθεί βέτο από την Ελλάδα στη χρηματοδότησή της και εν τέλει να τεθεί και πάλι στο τραπέζι η τελωνειακή Ένωση ΕΕ-Τουρκίας, που είναι το μόνο ζήτημα που καίει πραγματικά την Τουρκία.
Γ. Να γίνει αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων της χώρας, θαλάσσιων και χερσαίων, να εκδιωχθούν οι ΜΚΟ από οποιαδήποτε εμπλοκή τους. Τα νέα κλειστά κέντρα ελέγχου των όποιων εισόδων παρ’ όλα αυτά θα γίνονται, να εγκατασταθούν εκτός των νησιών της πρώτης γραμμής, κατά προτίμηση σε μικρά νησιά με πρόσβαση σε μεγαλύτερα ή την ηπειρωτική Ελλάδα και όχι βέβαια μεταφορά τους σε κέντρα στην ηπειρωτική χώρα. Κάτι τέτοιο και θα λύσει το πρόβλημα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και θα αποτελεί στοιχείο αποτροπής νέων εισροών, ενώ θα βγάλει και τις ΜΚΟ έξω από το παιγνίδι που παίζουν με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες για να θησαυρίζουν.
Και αυτό διότι, όπως καταλαβαίνουμε, δεν είναι δυνατό πλέον να ανοίξει πάλι θέμα εγκατάστασής τους στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όχι μόνο λόγω της πάνδημης αντίδρασης των κατοίκων, αλλά και γιατί έχουν γίνει απολύτως καταφανείς οι προθέσεις της Τουρκίας για την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης των νησιών και της Ελλάδας στο σύνολό της. Επί πλέον, μετά την κινητοποίηση ολόκληρου του ελληνικού λαού και της ίδιας της Κυβέρνησης για την αποτροπή της «εισβολής» μέσω μεταναστών στον Έβρο, δεν είναι εφικτή ούτε η δημιουργία κέντρων ελέγχου στην ηπειρωτική χώρα. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται πλέον στα κάγκελα και οποιαδήποτε δημιουργία νέων κλειστών κέντρων είναι κυριολεκτικά ανέφικτη χωρίς νέες εμφύλιες συγκρούσεις.
Όταν πριν από μερικούς μήνες είχαμε τολμήσει να προτείνουμε, ως μόνη εφικτή λύση, την εγκατάσταση των κέντρων υποδοχής και ελέγχου σε μικρά νησιά, με λίγους κατοίκους ή και εντελώς ακατοίκητα, τότε αυτή μας η πρόταση συκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε ως «εγκλεισμός στα ξερονήσια». Οι εθνομηδενιστές εργαλειοποιούν μια αποτρόπαια μνήμη και εικόνα του εμφυλίου σχετικά με μια ριζικά διαφορετική πραγματικότητα.
Και όμως, αν δεν θέλουμε κολαστήρια όπως εκείνο της Μόριας, ή βίαιες συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και τοπικών πληθυσμών, πρέπει αυτά τα κέντρα να εγκατασταθούν σε σχετικά απομονωμένες περιοχές και βέβαια όχι στη… Μακρόνησο.
Εξάλλου, μετά τη συμφωνία που έχει αποδεχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όλοι εκείνοι οι μετανάστες των οποίων απορρίπτονται οι αιτήσεις ασύλου θα πρέπει να βρίσκονται σε νησιά, για να δεχτεί η Τουρκία τον επαναπατρισμό τους. Μέχρις ότου γίνει κάποια νέα συμφωνία με την Τουρκία, αυτή θα βρίσκει πρόσχημα την πιθανή μεταφορά τους στην ηπειρωτική Ελλάδα για να μην επιτρέπει τον επαναπατρισμό τους.
Πολλά από τα νησιά αυτά βρίσκονται κοντά σε μεγαλύτερα νησιά ή στην ηπειρωτική Ελλάδα και σχετικά σχέδια έχουν ήδη παραδοθεί στις κυβερνητικές αρχές. Πρόσφατα ο στρατηγός Φράγκος πρότεινε τα Αντίψαρα, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από τα Ψαρά και που διαθέτουν ελικοδρόμιο, ο υφυπουργός Στεφανής είχε προτείνει τα Λέβιθα κοντά στην Αμοργό, ενώ ο βουλευτής της ΝΔ Άγγελος Συρίγος στην εκδήλωση του Άρδην στις 4 Μαρτίου πρότεινε και τη νησίδα Άγιος Γεώργιος, δίπλα στη Σαλαμίνα. Εκεί θα ήταν δυνατή η κατασκευή, σε σύντομο χρονικό διάστημα, κέντρων ελέγχου, και μάλιστα μπορούν μέσα λίγες εβδομάδες να γίνουν ελαφρές κατασκευές και μπορούν να μεταφερθούν οι εγκαταστάσεις από τη Βιάλ και τη Μόρια, μέχρις ότου ολοκληρωθούν σταθερότερες δομές. Σε αυτά μπορεί να εξασφαλίζεται η τροφοδοσία και η ύδρευση και να μπορούν πολλοί από τους εργαζόμενους να πηγαινοέρχονται καθημερινά. Τα κέντρα μπορούν να κατασκευαστούν με τη συνδρομή και τον έλεγχο της ΕΕ, που έχει υπογράψει τις σχετικές συμφωνίες επαναπροώθησης με την Τουρκία, και του ΟΗΕ.
Και όπως μας πληροφορεί το CNN Greece στις 6 Μαρτίου, η κυβέρνηση εξετάζει άμεσα την εφαρμογή του μέτρου: «…η Ελλάδα απαντά με αποτροπή και συλλήψεις στις περιπτώσεις των μεταναστών που περνούν στο ελληνικό έδαφος. Προχωρά επίσης στην κατασκευή δύο κλειστών κέντρων κράτησης και άμεσης επιστροφής για όσους περνούν παράνομα τα ελληνικά σύνορα. Ως δεύτερο σχέδιο, η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν κλειστά κέντρα σε αραιοκατοικημένα νησιά, αν το προτείνουν τα δημοτικά συμβούλια της Μυτιλήνης ή της Χίου…».
Με τη δημιουργία τους, πέραν του ότι θα πάψουν οι συγκρούσεις με τους τοπικούς πληθυσμούς και θα ελέγχονται οι παράνομα εισερχόμενοι στη χώρα, θα δοθεί και ένα μήνυμα σε όλους ότι πλέον δεν είναι εφικτή η μετάβαση μέσω της Ελλάδας στην υπόλοιπη Ευρώπη και επομένως θα μειωθούν δραστικά και οι ροές και η εργαλειοποίησή τους από τον Ερντογάν και την τουρκική ΜΙΤ.
Κατανοούμε ότι η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδιασμού δεν θα είναι εύκολη. Διότι πολλοί καλοθελητές, Έλληνες και ξένοι, θα σπεύσουν να τη συκοφαντήσουν αυτή την πρόταση και θα βάλουν λυτούς και δεμένους στην κυβέρνηση ώστε να μην την εφαρμόσει. Γι’ αυτό και–κάτω και από την πίεση των ΜΚΟ και πολλών φιλανθρώπων με το αζημίωτο– υπήρξε αρχικώς απόρριψη της σχετικής πρότασης. Πάντως σήμερα επανέρχεται μετ’ επιτάσεως.
Είναι επίσης βέβαιο ότι θα αποτελέσει την τελευταία γραμμή αμύνης του εθνομηδενισμού. Μια και έχει πλέον αποτύχει η ταύτιση του μεταναστευτικού με το δίπολο «ανθρωπισμός-ακροδεξιά», η σύγκρουση θα βρει προνομιακό πεδίο τα «ξερονήσια». Εν τούτοις, είναι η μόνη εφικτή και πραγματοποιήσιμη πρόταση και τον ρεαλισμό της κατέδειξαν περίτρανα τα πρόσφατα γεγονότα στα νησιά, καθώς και η επιχειρούμενη και καθοδηγούμενη από τους Τούρκους εισβολή.
Υ.Γ. Και για να μην ξεχνιόμαστε, υπενθυμίζουμε πως η Ιταλία έχει την νησίδα Λαμπεντούζα για την υποδοχή μεταναστών και προσφύγων ενώ η «ανθρωπιστική» Δανία τον Νοέμβριο του 2018 αποφάσισε να δημιουργήσει στο απομονωμένο νησί Λίντχολμ στα ανοικτά της χώρας κέντρο που «θα φιλοξενεί τους αιτούντες άσυλο το αίτημα των οποίων έχει απορριφθεί και έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα, καθώς και ξένους υπηκόους που δεν έχουν άδεια παραμονής, αλλά δεν μπορούν να απελαθούν νομίμως». Όμως οι ανθρωπιστές μας και οι αλληλέγγυοι δεν συγκεντρώνονται στη Δανία αλλά στην απειλούμενη από τον Ερντογάν Ελλάδα. Διότι μόνο η Ελλάδα διαθέτει ελίτ και Αριστερά που μισούν τη χώρα τους σε τέτοιο βαθμό.
