του Ανδρέα Χρυσάφη από το Άρδην τ. 91, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2013
Ο ικονομικό και κοινωνικό χάος πλήττει σοβαρά την Κύπρο. Λόγω της κακής οικονομικής διαχείρισης, της διαφθοράς και της ανικανότητας, έχει παγιδευτεί ένα ολόκληρο έθνος. Η αποτυχία της κυβέρνησης να εισαγάγει προληπτικά οικονομικά μέτρα έχει μετατρέψει τη χώρα σε ένα πτωχευμένο κράτος, με πιστοληπτική αξιολόγηση «σκουπίδια». Το γεγονός αυτό καθιστά το δανεισμό χρημάτων αδύνατο για τη χώρα.
Η Κύπρος ποτέ στο παρελθόν δεν βίωσε ένα τόσο καταστροφικό φαινόμενο –ούτε ακόμα και μετά την τουρκική στρατιωτική εισβολή, το 1974. Αυτό το χρηματοπιστωτικό τσουνάμι έχει αρχίσει να καταστρέφει εκατοντάδες οικογένειες, εταιρείες και οτιδήποτε άλλο βρεθεί στο δρόμο του, καθώς βαίνει επιταχυνόμενο και δεν μπορεί να ανακοπεί –μόνο ένα θαύμα μπορεί να σώσει το νησί από τον κοινωνικό και οικονομικό αφανισμό. Αν η Κύπρος δεν βρίσκεται σε εγρήγορση, η διάσωση μπορεί επίσης να συνεπάγεται εγκλωβισμό σε μεγαλύτερες παγίδες στο μέλλον.
Η κυπριακή κυβέρνηση προσκάλεσε την τρόικα (μια ομάδα διεθνών τραπεζιτών ΔΝΤ, ΕΕ & ΕΚΤ) να σώσει τη χώρα και να κάνει το θαύμα –ακριβώς ό,τι έκανε και στην Ελλάδα, με τραγικά αποτελέσματα. Αρνείται να εξετάσει άλλες δυνατότητες και επέλεξε την εύκολη διέξοδο.
Το αρχικό μνημόνιο (πακέτο διάσωσης), διάρκειας τριάντα ετών, προβλέπεται να ανέλθει στα 21-25 δισ.€ (27.6 – 32.9 δισ.$) περίπου. Από αυτό το εντυπωσιακό ποσό, περισσότερα από 12 δισ.€(15.8 δισ.$) θα κατασπαταληθούν για τη διάσωση των αναξιόπιστων τραπεζών, εις βάρος των αθώων φορολογουμένων. Ένα δαιμόνιο σχέδιο οικονομικής αποικιοποίησης έχει τεθεί σε κίνηση.
Για τη μικρή κυπριακή οικονομία, αυτοί οι αριθμοί συνεπάγονται οικονομική και κοινωνική αυτοκτονία. Αποστερημένη από σημαντικές ξένες επενδύσεις, ένα χρέος τέτοιου μεγέθους θα είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί χωρίς δημόσιες θυσίες ή την πώληση δημόσιας περιουσίας. Υπάρχει επίσης ο φόβος ότι επιπρόσθετα μνημόνια (δάνεια) θα απαιτηθούν στο μέλλον – η Ελλάδα βρίσκεται στο τρίτο, μέχρι στιγμής.
Ειδικοί οικονομολόγοι εκτιμούν ότι μόνο οι τόκοι του πρώτου κυπριακού μνημονίου θα ανέλθουν σε περισσότερα από 900 εκατ.€ (1.18 δισ.$) ετησίως, ποσό εξωφρενικά υψηλό για να αποπληρωθεί από τους φορολογούμενους.
Η τρόικα το γνωρίζει. Ευφυώς, δεν έχει ακόμα αποκαλύψει την πραγματική της μνημονιακή ατζέντα, αλλά ασφαλώς σχεδιάζει να δημιουργήσει στην πράξη ένα μακροχρόνιο γεω-οικονομικό και γεω-πολιτικό έρεισμα στην περιοχή. Οι διεθνείς τραπεζίτες στοχεύουν στην ανάληψη ενεργού ρόλου και στην άσκηση της επιρροής και κυριαρχίας τους επί του μελλοντικού εισοδήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, από την πώληση του φυσικού αερίου.
Με βάση τα αποτελέσματα των πρώτων δειγμάτων, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει την προοπτική να καταστεί το κέντρο μίας βιομηχανίας φυσικού αερίου αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς και ξένων συμφερόντων, και η τρόικα το γνωρίζει. Χρησιμοποιεί την τακτική του «καρότου και του μαστιγίου» για να επιβάλει το αμφίβολο σχέδιό της. Για να επιτύχει, είναι επιτακτική ανάγκη να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα, και η ΕΕ αποσκοπεί στο να διαδραματίσει έναν καθοριστικό ρόλο ως προς το τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Δεν θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι αμφότερες η ΕΕ και η τρόικα, σχεδιάζουν να ασκήσουν πιέσεις στην Κύπρο για να συμφωνήσει σε μία λύση «δύο κρατών», νομιμοποιώντας έτσι τη βάρβαρη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού. Θα πρόκειται για μια πολύ έξυπνα καμουφλαρισμένη τρόπον τινά ψευδο-ομοσπονδία. Το κυπριακό ζήτημα θα «λυθεί», ενώ ταυτόχρονα θα ανοίξουν οι πύλες για ξένο έλεγχο και εκμετάλλευση.
Η ΕΕ θα έχει εξασφαλίσει μια αδιάκοπη ροή φυσικού αερίου από την Κύπρο –ένα κράτος μέλος της– ενώ θα είναι επίσης σε θέση να εκμεταλλευτεί ανεμπόδιστα τις μεγάλες τουρκικές αγορές των 75 εκατομμυρίων καταναλωτών και το φθηνό εργατικό δυναμικό που παρέχει. Αυτή είναι μία κλασική τεχνική παγίδευσης που εξαπολύει η οικονομική αποικιοποίηση στην πράξη. Όχι πολεμικές βιαιότητες πλέον, αλλά βιαιότητες οικονομικής κυριαρχίας μέσω δανείων και δημιουργίας χρεών.
Η Κυπριακή Συνωμοσία
Οι όροι του κυπριακού μνημονίου δεν έχουν αποκαλυφθεί πλήρως, αλλά οι πολιτικοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, έχουν σκανδαλωδώς τοποθετηθεί υπέρ του, υιοθετώντας όλα τα μέτρα λιτότητας της τρόικας, χωρίς να διαβουλευθούν με το λαό. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην Ελβετία, θα πραγματοποιούνταν δημοψήφισμα, επί τη βάσει του δικαιώματος πληροφόρησης και λήψεως αποφάσεων. Οι πολίτες της Κύπρου δεν είναι τόσο προνομιούχοι –μόνο η ασεβής πολιτικοκρατία έχει αυτό το δικαίωμα.
Υπάρχουν ήδη πάνω από 50.000 άνεργοι και ο αριθμός αυτός μπορεί σύντομα να διπλασιαστεί: μία συγκλονιστική δυστυχία για ένα τόσο μικρό κράτος. Παρ’ όλα αυτά, η ανεκδιήγητη κυβέρνηση είναι πεπεισμένη ότι η μόνη λύση είναι ο δανεισμός δισεκατομμυρίων, η πτώχευση και η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Ανάλογες τακτικές εκβιασμού χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν και αποδείχθηκαν εσφαλμένες –η Ισλανδία είναι ένα καλό τέτοιο παράδειγμα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του 2013 βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη κι αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί σε χειρότερη στιγμή. Οι επίδοξοι πρόεδροι –πλην ενός– είναι υπέρμαχοι μιας οικονομικής λύσης βασισμένης στην τρόικα και αρνούνται να εξετάσουν την πιθανότητα αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, ως διέξοδο από την οικονομική ακινησία.
Δεν είναι ασυνήθιστο για τα κράτη να αξιοποιούν και να κεφαλαιοποιούν τους ορυκτούς τους πόρους για να ξεπεράσουν πρόσκαιρες οικονομικές δυσκολίες. Αυτή είναι μια συνηθισμένη πρακτική και η Κύπρος θα μπορούσε να κάνει το ίδιο, αντί να επιλέξει τους αφόρητους όρους της τρόικας. Η «πολιτική αναδιάρθρωσης» που ακολουθεί η τρόικα ήταν καταστροφική για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη και η Κύπρος είναι το επόμενο θύμα του οικονομικού αποικισμού.
Η ανακάλυψη φυσικού αερίου προσφέρει πράγματι μια μεγάλη ευκαιρία στην Κύπρο να αναπτύξει ένα δικό της Ταμείο Φυσικής Ενέργειας. Η υιοθέτηση του νορβηγικού, ή του βρετανικού μοντέλου Κολούμπια/Αλμπέτρα για την αξιοποίηση των πλούσιων πηγών της θα ήταν εξαιρετικά επωφελής. Μαθαίνοντας από την εμπειρία αυτών των κρατών και εφαρμόζοντας ανάλογες επιτυχημένες πρακτικές, η Κύπρος θα μπορούσε να εκτοξευθεί σε μία ηγετική θέση παγκοσμίως στον τομέα της αειφόρου ανάπτυξης φυσικού αερίου και της εξαγωγής ενέργειας.
Όμως, ως πρώτο βήμα, το κυπριακό Σύνταγμα πρέπει να αναθεωρηθεί, ώστε να απαγορεύει στα πολιτικά κόμματα και τις εφήμερες κυβερνήσεις να «βουτάνε τα δάχτυλά τους στο βάζο με το μέλι». Και για τον ίδιο ακριβώς λόγο είναι επιτακτική η ανάγκη υιοθέτησης μιας νέας, επαναστατικής νομοθεσίας, που θα βασίζεται στην απόλυτη διαφάνεια και την εξάλειψη της διαφθοράς και του νεποτισμού.
Η διαφάνεια και αξιοπιστία θα δημιουργήσουν ένα εξαιρετικό μέλλον για το νησί και θα το εισαγάγουν μετά βεβαιότητας σε μία νέα εποχή- μια εποχή ευημερίας προς όφελος όλων των πολιτών και όχι των προνομιούχων ολίγων. Δυστυχώς, η τρόικα και οι διεθνείς τραπεζίτες έχουν κατά νου άλλα σχέδια για τον εγκλωβισμό της Κύπρου και όσο πιο σύντομα το καταλάβει, τόσο πιο σύντομα θα μπορέσει η Κυπριακή Δημοκρατία να λάβει μέτρα για να προστατεύσει τους πολίτες της από την πιθανή καταστροφή.
Όπως έχουν τα πράγματα, υπάρχει μικρή ελπίδα (δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια) για κάτι τέτοιο, ή για μια δημοκρατική επαναστατική αλλαγή. Ο οικονομικός αποικισμός έφτασε στην Κύπρο και ήρθε για να μείνει.
Μετάφραση: Δήμητρα Παπαλεοντίου
πηγή: http://greece.greekreporter.com/2012/12/23/troika-bailout-will-cost-cyprus-its-gas/
