Τούρκοι από λάσπη

603

του Κ. Καραΐσκου, από το Άρδην τ. 66, Αύγουστος-Οκτώβριος 2007

Τὸ προ­ε­κλο­γι­κὸ κλί­μα τῶν φε­τει­νῶν ἐ­κλο­γῶν ἦ­ταν πο­λὺ ὑ­πο­το­νι­κὸ σὲ ὅ­λη τὴ χώ­ρα. Λί­γο οἱ πυρ­κα­γι­ές, λί­γο ἡ μι­κρὴ (καὶ κα­λο­και­ρι­νή) προ­ε­κλο­γι­κὴ πε­ρί­ο­δος, λί­γο ἡ γε­νι­κευ­μέ­νη ἀ­πο­γο­ή­τευ­ση ἀ­πὸ τὸ ἀ­δι­έ­ξο­δο πο­λι­τι­κὸ σύ­στη­μα, καὶ οἱ Ἕλ­λη­νες φτά­σα­νε στὴν κάλ­πη χω­ρὶς φα­να­τι­σμοὺς καὶ ἀ­κρό­τη­τες. Ὅ­λοι; Ὄ­χι. Οἱ μου­σουλ­μά­νοι καὶ τουρ­κό­φρο­νες τῆς μει­ο­νό­τη­τας ΛΥΣ­ΣΑ­ΞΑΝ νὰ ἐ­κλέ­ξουν «δι­κούς τους» βου­λευ­τές, κόν­τρα στὴ θέ­λη­ση τῶν ἁ­πλῶν ἀν­θρώ­πων της. Ὁ στό­χος ἦ­ταν σα­φῶς δι­α­κη­ρυγ­μέ­νος: νὰ ἐ­κλέ­ξουν στὴν Ξάν­θη τὸν Τσε­τὶν Μάν­τατ­ζη καὶ στὴν Ρο­δό­πη τὸν Ἀχ­μὲτ Χατ­ζη­ο­σμὰν καὶ τὸν Ἰλ­χὰν Ἀχ­μέτ. Μό­νο μί­α σύμ­πτω­ση τοὺς στέ­ρη­σε τὸν ἕ­ναν ἀ­πὸ τοὺς τρεῖς στό­χους: Οἱ 125 ψῆ­φοι δι­α­φο­ρᾶς τῶν δύ­ο με­γά­λων κομ­μά­των, ποὺ ἔ­φε­ραν τὴν πρω­τιὰ τοῦ Πα­ΣοΚ στὴ Ρο­δό­πη (καὶ τὸν Γι­ῶρ­γο Πε­τα­λω­τὴ στὴ Βου­λὴ ἀν­τὶ τοῦ Ἰλ­χάν, ποὺ εἶ­χε τὶς δι­πλά­σι­ες πε­ρί­που ψή­φους). Οἱ με­τα­φε­ρό­με­νοι ἀ­πὸ τὴν Τουρ­κί­α ψη­φο­φό­ροι δὲν ἔ­δει­ξαν νὰ ἐ­πηρ­ε­ά­ζουν, στὴ Ρο­δό­πη του­λά­χι­στον.

Στὴν Ξάν­θη ἡ πό­λω­ση γύ­ρω ἀ­πὸ τὸ πρό­σω­πο τοῦ Μάν­τατ­ζη καὶ ἡ ἐ­κλο­γὴ του διὰ τοῦ Πα­ΣοΚ μὲ τὴν ὑ­πό­δει­ξη τοῦ Προ­ξε­νεί­ου, ἀν­τὶ νὰ συ­σπει­ρώ­σει τοὺς χρι­στια­νοὺς τῆς ΝΔ, πυ­ρο­δό­τη­σε συ­ζή­τη­ση με­τα­ξύ τους γιὰ τὸ γιὰ ποι­ὸν λό­γο δὲν κα­τέ­βα­σαν κι αὐ­τοὶ ἕ­ναν ἐ­ξί­σου φα­να­τι­κὸ καὶ προ­ξε­νι­κὸ ὑ­πο­ψή­φιο, ὥ­στε νὰ μὴ χά­σουν τὴν ἕ­δρα! Ὅ­μως τί­πο­τε δὲν ἐκ­φρά­ζει κα­λύ­τε­ρα τὸν φα­να­τι­σμὸ τῆς μει­ο­νο­τι­κῆς ἡ­γε­σί­ας ἀ­πὸ τὴν συγ­κέν­τρω­ση ποὺ δι­ορ­γά­νω­σε ἡ κί­νη­ση «Ἰ­σό­τη­τα στὸν δῆ­μο Ξάν­θης», στὶς 3-9-2007 στὸ χω­ριὸ Ζυ­γός, στὸ κέν­τρο «Χρυ­σὴ Φω­λιά». Με­τα­φρά­ζου­με ἀ­πὸ τὴν τουρ­κό­φω­νη φυλ­λά­δα «Μιλ­λὲτ» τῆς 6ης Σε­πτεμ­βρί­ου: «Σὲ συγ­κέν­τρω­ση ποὺ ὀρ­γά­νω­σε ἡ κί­νη­ση συμ­με­τεῖ­χαν ἡ μου­φτεί­α Ξάν­θης, ἡ Τουρ­κι­κὴ Ἕ­νω­ση Ξάν­θης, ὁ Σύλ­λο­γος Ἐ­πι­στη­μό­νων, ὁ Σύλ­λο­γος Τούρ­κων Δα­σκά­λων Δ. Θρά­κης καὶ ἄλ­λοι σύλ­λο­γοι. Πε­ρί­που 400 ἄ­το­μα. Ὁ (ψευ­δο)μου­φτὴς Ξάν­θης Α. Μέ­τε ἀ­νέ­φε­ρε πὼς ἐ­πὶ μῆ­νες προ­σπα­θεῖ νὰ προ­σθέ­σει δυ­ὸ δω­μά­τια γιὰ τοὺς ξέ­νους στὴ μου­φτεί­α καὶ πὼς ἡ Ἀ­στυ­νο­μί­α ἦρ­θε πολ­λὲς φο­ρὲς καὶ ὁ ἴ­διος ἐ­κλή­θη νὰ κα­τα­θέ­σει. Εἶ­πε: “Ἂν λοι­πὸν δώ­σου­με τὴν ψῆ­φο μας σὲ αὐ­τοὺς ποὺ δὲν ἐ­πι­τρέ­πουν νὰ φτι­ά­ξου­με δυ­ὸ δω­μά­τια, τό­τε νὰ πά­ρου­με τὰ μπο­γα­λά­κια μας καὶ νὰ φύ­γου­με. Ἔρ­χο­μαι ἀ­πὸ τὸ χω­ριὸ Γκέ­τσεν, ὅ­που μὲ πλη­σί­α­σε ἕ­νας ὁ­μο­ε­θνὴς καὶ μοῦ εἶ­πε πὼς πά­λι δὲν θὰ μπο­ρέ­σου­με νὰ βγά­λου­με βου­λευ­τή. Ἀ­πὸ μῆ­νες κά­ποι­οι ἄρ­χι­σαν νὰ λει­τουρ­γοῦν σὰν φε­ρέ­φω­να τοῦ Σγου­ρί­δη καὶ τοῦ Κον­τοῦ. Ὄ­χι, ἀ­δέρ­φια μου! ΤΟΥΡ­ΚΟΣ ΝΑ ΕΙ­ΝΑΙ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙ­ΝΑΙ Α­ΠΟ ΛΑ­ΣΠΗ!”­»

Βε­βαί­ως εἶ­πε κι ἄλ­λα, ποὺ δὲν τὰ ἔ­γρα­ψε ἡ κα­λὴ ἐ­φη­με­ρί­δα, ὅ­πως ὅ­τι «ὁ Τοῦρ­κος μό­νο μὲ Τοῦρ­κο γί­νε­ται φί­λος» καὶ ἄλ­λα συ­νυ­παρ­ξια­κά. Στὸ ἴ­διο φύλ­λο ὁ γνω­στὸς γιὰ τὸν μι­σελ­λη­νι­σμό του ἀρ­θρο­γρά­φος Τζεν­γκὶς Ὀ­μὲρ ἔ­γρα­φε: «Ἂς μὴ μᾶς πα­ρε­ξη­γή­σουν, ἀλ­λὰ τὴ στιγ­μὴ ποὺ δὲν μᾶς δί­νουν αὐ­τοὶ ψή­φους, τὸ νὰ ἔρ­χον­ται νὰ μᾶς ζη­τᾶ­νε καὶ ἐ­μεῖς νὰ ψη­φί­ζου­με αὐ­τοὺς τοὺς ξε­δι­άν­τρο­πους, αὐ­τὸ εἶ­ναι ἀ­βλε­ψί­α, λά­θος, ἀ­κό­μα καὶ προ­δο­σί­α. Ἐ­μεῖς μπο­ροῦ­με νὰ δώ­σου­με στοὺς Ρω­μιοὺς μό­νο ὅ­σες ψή­φους μᾶς δώ­σουν..

Αὐ­τὲς οἱ ἐ­κλο­γὲς εἶ­ναι μιὰ με­γά­λη εὐ­και­ρί­α γιὰ μᾶς. Ὅ­λοι μα­ζί, σκε­πτό­με­νοι ὑ­γι­ῶς αὐ­τὴ τὴ φο­ρά, νὰ κρα­τή­σου­με μιὰ ἔν­τι­μη στά­ση. Μπο­ροῦ­με νὰ ποῦ­με “ὄ­χι” στὴν ὁ­μα­δι­κή μας αὐ­το­κτο­νί­α. Μὴν ξε­χνᾶ­τε ὅ­τι ἡ ἱ­στο­ρί­α δὲν θὰ συγ­χω­ρή­σει ὅ­σους ὑ­πὸ αὐ­τὲς τὶς συν­θῆ­κες δί­νουν ψή­φους στοὺς Ρω­μιούς. Καὶ νὰ ξέ­ρε­τε κι αὐ­τό, πὼς οὔ­τε ὁ θε­ὸς θὰ τοὺς συγ­χω­ρέ­σει. Δι­ό­τι στὴ θρη­σκεί­α μας μί­α ἀ­πὸ τὶς πιὸ με­γά­λες ἁ­μαρ­τί­ες εἶ­ναι νὰ προ­δί­δεις τοὺς θρη­σκευ­τι­κούς σου ἀ­δελ­φούς. Τὸ νὰ δί­νον­ται ψῆφοι στοὺς χρι­στια­νοὺς τὴ στιγ­μὴ ποὺ μιὰ τουρ­κο­μου­σουλ­μα­νι­κὴ μει­ο­νό­τη­τα ἀν­τι­με­τω­πί­ζει τὸν κίν­δυ­νο νὰ ἐ­ξα­λει­φθοῦν οἱ θρη­σκευ­τι­κὲς καὶ ἐ­θνι­κές της ἀ­ξί­ες, εἶ­ναι μιὰ κί­νη­ση ἔ­ξω ἀ­πὸ τὰ ὅ­ρια τῆς θρη­σκεί­ας».

Καὶ γιὰ ὅ­ποι­ον δὲν τὰ πο­λυ­κα­τά­λα­βε, ὁ ἀ­γα­πη­μέ­νος θα­μώ­νας τῶν ἀ­θη­να­ϊ­κῶν κα­να­λι­ῶν, ὁ Ἀμπ­ντουλ­χα­λὴμ Ντεν­τέ, μὲ τὸ γνω­στό του ὕ­φος ἀ­πευ­θύν­θη­κε στὸ ἀ­κρο­α­τή­ριο τοῦ Ζυ­γοῦ λέ­γον­τας: «Τὸ 2004 φτά­σα­με νὰ δώ­σου­με σὲ μει­ο­νο­τι­κοὺς 12.000 ἀ­πὸ τὶς 33.000 τουρ­κι­κὲς ψή­φους. 30 χρό­νια λέ­με τὰ ἴ­δια: “Ὁ Τοῦρ­κος νὰ ψη­φί­σει τὸν Τοῦρ­κο”, ὅ­μως ὅ­ταν πᾶ­με στὴν κάλ­πη ψη­φί­ζου­με τὸν γκι­α­ού­ρη. Του­λά­χι­στον ἐ­γὼ μπο­ρῶ νὰ χρη­σι­μο­ποι­ή­σω τὴ λέ­ξη “γκι­α­ού­ρη”, ὁ μου­φτὴς ὄ­χι. Κα­τά­ρα στὸν Τοῦρ­κο ποὺ ψη­φί­ζει χρι­στια­νό! Θαυ­μά­ζω τὸ ΡΚΚ για­τί, ὅ­ταν βά­ζουν ἕ­ναν στό­χο, τὸν ἀ­κο­λου­θοῦν πι­στά, κι ὅ­ποι­ο μέ­λος ἀλ­λά­ζει δρό­μο τὸν δέρ­νουν. Στὰ χω­ριά μας ξέ­ρου­με ποι­οὶ ψη­φί­ζουν τοὺς γκι­α­ού­ρη­δες. Για­τί δὲν τοὺς ἀ­πο­μο­νώ­νου­με κοι­νω­νι­κά, νὰ δοῦ­με ἂν θὰ τολ­μή­σουν νὰ ξα­να­μι­λή­σουν γιὰ τὸν Σγου­ρί­δη, τὸν Κον­τὸ καὶ τὸ μ.­..ί τῆς μά­νας τους;!»

Ναί, τό­σο κα­λά!

Κώστας Καραΐσκος,
Ἐκδότης τοῦ Ἀντιφωνητῆ