Του Γιάννη Ξένου
Τα προχθεσινά γεγονότα στην πλατεία Βικτωρίας μας έφεραν μνήμες Αγίου Παντελεήμονα δέκα χρόνια πριν. Οι αυτόκλητοι καλεσμένοι, αντιφάδες και «πρώην» χρυσαυγίτες(;), προσπάθησαν και πάλι να μοιραστούν στην σκηνή τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, προβοκάροντας μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας των κατοίκων. Και οι δύο χώροι ποντάρουν στο ότι μέσω επανάληψης σκηνών τύπου Αγίου Παντελεήμονα θα βγουν από την δύσκολη θέση που έχουν περιέλθει και θα ανεβάσουν τις μετοχές τους, αλλά εκείνη η εποχή είναι δύσκολο να επαναληφθεί.
Τι συμβαίνει στην Πλατεία Βικτωρίας; Το τελευταίο διάστημα χιλιάδες πρόσφυγες που έχουν λάβει άσυλο και άδεια παραμονής, μετακινούνται από τα νησιά του Βορείου Αιγαίου (Λέσβος, Χίος κ.λπ.) και καταφθάνουν στην Αθήνα. Μέχρι να δουν τι θα κάνουν, αν θα βρουν τρόπο να φύγουν από την Ελλάδα, ή θα μπουν σε κάποιο διαμέρισμα στο πρόγραμμα Εστία της Ύπατης Αρμοστείας ή θα υπενοικιάσουν* ένα κρεβάτι από κάποιον που είναι ήδη στο πρόγραμμα, διαμένουν στον «πρόχειρο καταυλισμό» της πλατείας Βικτωρίας. Έτσι, η πλατεία έχει μετατραπεί σε καταυλισμό διερχομένων, που οι ικανότεροι βρίσκουν τον τρόπο να φύγουν, αλλά όσοι έχουν λιγότερες δεξιότητες υπάρχει ο κίνδυνος να παραμείνουν μονιμότερα στην πλατεία, τουλάχιστον όσο ο καιρός είναι καλός, δηλαδή για τους επόμενους τρεις τέσσερις μήνες.
Το άγχος του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Νότη Μηταράκη να αδειάσει τα νησιά και την προχειρότητα του να το κάνει αυτό χωρίς να έχει μεριμνήσει να υπάρχουν οργανωμένοι κλειστοί χώροι φιλοξενίας, έξω από το ήδη επιβαρυμένο κέντρο της πόλης το πληρώνουν για άλλη μια φορά οι κάτοικοι. Ουσιαστικά το πρόβλημα μεταφέρεται από την Μόρια της Λέσβου και τη ΒΙΑΛ της Χίου (που είναι η εκλογική περιφέρεια του υπουργού) στην πλατεία Βικτωρίας. Μιλάμε για μνημείο ανεύθυνης και καταστροφικής πολιτικής από πλευράς υπουργείου.
Οι κάτοικοι της περιοχής, μη ανεχόμενοι η πλατεία τους να γίνει μια νέα Μόρια, αντέδρασαν και διοργάνωσαν την προηγούμενη Τετάρτη μια διαμαρτυρία για τις συνθήκες που επικρατούν στην πλατεία.
Ο χώρος του ακραίου δικαιωματισμού από την ΚΕΕΡΦΑ του Πέτρου Κωνσταντίνου έως τους αναρχικούς πίστεψε ότι βρήκε την ευκαιρία να βγει στο προσκήνιο και σημειώσει μια συμβολική νίκη που φαίνεται ότι την έχει ανάγκη αυτή την περίοδο, προβάλλοντας τον κίνδυνο του ρατσισμού που απειλεί να επανέλθει στο Κέντρο της Αθήνας. Τάχιστα κάλεσε σε αντισυγκέντρωση μιάμιση ώρα πριν την συγκέντρωση των κατοίκων με σκοπό να την ματαιώσει. Αντιφασιστικό κίνημα που να μετέρχεται πρακτικές του ακροδεξιού παρακράτους είναι ένα ακόμα παράδοξο της ύστερης μεταπολίτευσης.
Στην πλευρά των κατοίκων που ήταν εμφανώς λιγότεροι και τρομοκρατημένοι, γιατί απέναντί τους είχαν οπλισμένους με παλούκια, κράνη κ.λπ., καμιά ώρα αφότου είχε ξεκινήσει η συγκέντρωση εμφανίστηκε ο Κασιδιάρης με μερικούς «πρώην» χρυσαυγίτες μόνο και μόνο για να κάνει δηλώσεις στα κανάλια και καπελώσει πολιτικά την διαμαρτυρία των κατοίκων.
Ο Κασιδιάρης λειτούργησε για πολλοστή φορά προβοκατόρικα. Με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσε ως βουλευτής και υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής και ως επικεφαλής της της δημοτικής κίνησης της Χρυσής Αυγής, έδωσε αυτό που χρειάζονταν οι «αντιφάδες» μπάχαλοι για να δικαιολογήσουν την δική τους αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Αφού ο Κασιδιάρης παρουσιάστηκε, σύσσωμα τα Μέσα, από τα φιλικά προς την ΝΔ, ως τα πλέον αντιπολιτευόμενα, καταδίκασαν την διαμαρτυρία των κατοίκων. Χάθηκε για άλλη μια φορά η ουσία, το σφιχταγκαλιασμένο ταγκό Αντιφά – Φασιστών, έκρυψε για άλλη μια φορά το πρόβλημα, ότι δεν είναι δυνατόν το κέντρο της Αθήνας, όπως και καμιά άλλη περιοχή, να μετατρέπεται αδιαμαρτύρητα σε γκέτο.
Πολλοί έχουν αρχίσει να ψελλίζουν ότι ο Κασιδιάρης τώρα που έφυγε από την Χρυσή Αυγή και θέλει να φορέσει τον μανδύα εθνικιστή τύπου Σαλβίνι, και έχει βγάλει αυτόν του ναζιστή, δεν είναι όπως παλιά. Ουδέν ψευδέστερον. Ο Κασιδιάρης και ο Λαγός, οι πιο πιστοί υπαρχηγοί του Μιχαλολιάκου εμφανίζονται ότι δήθεν τα έσπασαν μαζί του. Στην πραγματικότητα ακολουθούν ένα σχέδιο τύπου ΕΠΕΝ. Το 1984 ο φυλακισμένος δικτάτορας Παπαδόπουλος δημιούργησε την ΕΠΕΝ για να παζαρέψει προεκλογικά την αποφυλάκισή του. Ο πρώην δικτάτορας έχρισε αρχηγό της νεολαίας τον Νίκο Μιχαλολιάκο και έτσι ξεκίνησε η πολιτική καριέρα του Μιχαλολιάκου. Το κόμμα Κασιδιάρη και του Λαγού μπροστά στην επερχόμενη καταδίκη της Χρυσής Αυγής στη δίκη για την δολοφονία του Π. Φύσσα, θέλουν να εκφράσουν πολιτικά την καταδικασμένη και φαλιρισμένη Χρυσή Αυγή. Και έτσι βέβαια εξηγούνται οι υποτονικές αντιδράσεις του Μιχαλολιάκου κατά των πρώην πρωτοπαληκαρών του.
Εξάλλου το κόμμα Κασιδιάρη και Λαγού συγκεντρώνει αποκλειστικά και μόνο χρυσαυγίτες. Αδιάψευστη απόδειξη η παρουσίαση των στελεχών του κόμματος που πραγματοποίησε στις 21 Ιουνίου[1], ο Κασιδιάρης όπου ήταν όλοι χρυσαυγίτες. Με τον τον Κασιδιάρη και τον Λαγό πρώην υπαρχηγούς της Χρυσής Αυγής, και οικοδομικά υλικά χρυσαυγίτες το μόνο που μπορεί να προκύψει είναι ένα κομματίδιο που δεν θα χαιρετά ναζιστικά στις δημόσιες εκδηλώσεις, αλλά το πάθος τους για τον ναζισμό θα εκφράζεται στις εσωτερικές τους συναντήσεις.
Επομένως, μην ξεγελιούνται οι κάτοικοι του πολύπαθου Κέντρου και όσοι αντιδρούν για τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, πρόσωπα σαν τον Κασιδιάρη και τον Λαγό χαντακώνουν τους αγώνες τους. Η μόνη λύση είναι να συγκροτήσουν ένα κίνημα στα πλαίσια του δημοκρατικού πατριωτισμού, αποβάλλοντας και απαγορεύοντας την παρουσία των φασιστών. Άλλωστε, σήμερα οι συνθήκες είναι τέτοιες (δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων αντιλαμβάνεται τις δυσμενείς συνέπειες της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης) που επιτρέπουν να μην ξαναεμφανιστεί το πνιγηρό ταγκό «μπάχαλων»-φασιστών του 2010 στον Άγιο Παντελεήμονα που χαντάκωσε όλο το κέντρο της πόλης μια και οι αντιδράσεις των κατοίκων εμφανίστηκαν επιδέξια ως φασιστικές.
*Μια πρακτική που είναι πολύ διαδομένη μεταξύ των αιτούντων προσφύγων, δηλαδή ο δικαιούχος του διαμερίσματος να υπενοικιάζει, παράνομα, το διαμέρισμα και σε άλλους. Σε συνθήκες πανδημίας αυτό φυσικά είναι και μια πραγματική υγειονομική βόμβα.
[1] https://www.youtube.com/watch?v=47zVWpYzNQU
