Μ. Δρουσιώτης: Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις (μέρος Α΄)

922

«Η αληθινή επέτειος της Κύπρου είναι η 4η Ιουνίου όταν ο Σουλτάνος παρέδωσε την Κύπρο στους Άγγλους ύστερα από 4 αιώνες κυριαρχίας. Το 1878, οι Κυπραίοι φορούσαν φέσια. Οι Άγγλοι μας πήραν από τις σπηλιές και στις 16/8/60 μας παρέδωσαν κράτος. Ύστερα εκάμαμεν τα σκατά πατημένα».

ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗΣ, 16 Αυγούστου 2020

Κατ’ ακρίβειαν, ο κύριος Μακάριος Δρουσιώτης, δεν εξέφρασε προσωπική άποψη. Δεν του κατέβηκαν στον μεγάλο του νου οι 46 λέξεις που ξέρασε σαν κακότροπος έφηβος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο κύριος Δρουσιώτης έγραψε ό,τι έγραψε, συνεπαρμένος από μια συγκεκριμένη άποψη με σαφέστατη πολιτική κατεύθυνση προς το παλάτι του Μπάκινγχαμ. Η τοποθέτησή του δεν έχει να κάνει με προτίμηση προς την αποικιοκρατία, εν αντιθέσει δήθεν με την οθωμανοκρατία, μα είναι ιδανική για να ξεκαθαριστεί ότι μια συγκεκριμένη «διανόηση» έχει βαθύ πόθο να ξεπλύνει οποιαδήποτε σπάθα, οποιοδήποτε ξένο χέρι, φέσι ή στέμμα, φτάνει να μπορεί να «επιχειρηματολογήσει» εις βάρος της πατρίδας και του λαού της.

Εξ ου και το παραπάνω: Ο Δρουσιώτης, μάνα στο ξέπλυμα οποιουδήποτε φασισμού, αποφάσισε στην 60ή επέτειο της Κυπριακής Δημοκρατίας (όσο κουτσή και να είναι) να ξεδιπλώσει την τραγικότητα που κουβαλούν οι λεγόμενοι διανοούμενοι τούτης της γης. Τη μετριότητα που προτάσσουν, με μοναδικό σκοπό να απαλλάξουν τους ισχυρούς της γης από τα εγκλήματά τους. Την αβάστακτη ελαφρότητα του είναι τους, τη διαρκή ήττα που φέρουν στις πλάτες τους, την αλαζονεία που ξερνούν μπροστά στη σεμνή παράδοση του κυπριακού Ελληνισμού.

Ο Δρουσιώτης δεν εξέφρασε προσωπική άποψη, δυστυχώς. Δεν είναι ο τρελός του χωριού, που κουβαλεί και μια «σοφία» άλλων εποχών, μα… από τους καλύτερούς τους. Από τους καλύτερους μιας φάρας που μπερδεύει τα μπούτια της, μήπως και κατορθώσει να πείσει πως οι Κύπριοι «φορούσαν φέσια» και «ζούσαν σε σπηλιές» κι ήρθε η βασίλισσα Βικτώρια με τη ράβδο της και εκπολίτισε αυτούς τους «ψαράδες» της Ανατολικής Μεσογείου. Από τους καλύτερους μιας νομενκλατούρας που επιμένει πως η αποικιοκρατία ήταν καλό πράγμα στην Κύπρο, μα όταν είναι να προτάξουν… επανάσταση, θυμούνται τα κακά των Βέλγων στο Κογκό και των Ολλανδών στη Νότια Αφρική.

Ο Δρουσιώτης δεν είναι μόνος. Είναι από τους καλύτερους –κι όμως– ενός συρφετού που λατρεύει τους πάσης φύσεως κατακτητές, βαρβάρους, νεοναζί φτάνει να αυτοεπιβεβαιώνεται ο εγωκεντρισμός τους. Το «μας πήραν από τις σπηλιές και μας παρέδωσαν κράτος» είναι ενδεικτικό του τι θεωρεί ένας μεγάλος του ενδοτισμού για την περίοδο της αγγλοκρατίας και ό,τι αυτή περιείχε: Το Ενωτικό Κίνημα, τα Οκτωβριανά, τους εθελοντές στον μεγάλο πόλεμο, το Δημοψήφισμα, την πέρκαλλη ΕΟΚΑ και τους αντάρτες της. Είναι ενδεικτικό του τι θεωρεί μια περίεργη φάρα που δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να φορά φέσι, να πληρώνει χαράτσι, να δοξάζει τον Σουλτάνο ή και να γιορτάζει τα γενέθλια της Ελισάβετ Β΄. Επί τούτου και η θέση «ύστερα εκάμαμεν τα σκατά πατημένα», που εκφράζει ξεκάθαρα τον πόθο της επιβολής μιας νέας αποικιοκρατίας, ενός νέου φασισμού, μιας νομιμοποιημένης κατοχής που θα «καθαρίσει» την Κύπρο. Μα ποιος τους ρώτησε;

«Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια».

Κ.Π. Καβάφης, Η Σατραπεία