Από την Σημερινή
Για μια ακόμη φορά Τουρκοκύπριοι και έποικοι κατάφεραν να έχουν τον ηγέτη που στηρίζει η Άγκυρα.
Πώς η ανοιχτή στήριξη των επαναπροσεγγιστών Ελληνοκυπρίων προς τον Ακιντζί τελικά βοήθησε επικοινωνιακά την «εκλογή» του Τατάρ.
Με τον Ερσίν Τατάρ στην ηγεσία του ψευδοκράτους βρίσκει την Κύπρο η επόμενη μέρα. Ήδη, άρχισε να μιλά για συνομιλίες με βάση τις «πραγματικότητες στο νησί», θυμίζοντας τον Ραούφ Ντενκτάς που χρησιμοποιούσε αυτό το σύνθημα από την επομένη της εισβολής του 1974.
Ο Τατάρ «εξελέγη» μέσα από μια διαδικασία παράνομη και βεβαίως διαβλητή και καθόλου αξιόπιστη, αφού λαμβάνει χώρα σε μη-αναγνωρισμένο, αποσχιστικό καθεστώς το οποίο συντηρείται με τα όπλα και τα χρήματα της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής.
Ήταν πάντοτε γνωστό πως το ψευδοκράτος της λεγόμενης «ΤΔΒΚ» ήταν καθεστώς-μαριονέτα της Τουρκίας, αποτέλεσμα της βίαιης, ρατσιστικής απόσχισης που επέβαλε ο Ραούφ Ντενκτάς με όργανο την ΤΜΤ. Με αυτόν στην ηγεσία τους, οι Τουρκοκύπριοι προλείαναν το έδαφος για την εθνοκάθαρση του τουρκικού στρατού το 1974, με αποκορύφωμα την προσφυγοποίηση των Ελληνοκυπρίων και την μεταφορά όλων των Τουρκοκυπρίων στον κατεχόμενο βορρά.
Μετά την αποχώρηση του Ραούφ Ντενκτάς από την λεγόμενη «προεδρία», άλλοι Τουρκοκύπριοι εναλάσσονταν σε αυτή τη θέση, όπως οι Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, Ντερβίς Έρογλου και Μουσταφά Ακιντζί. Όλοι, τη στιγμή που ανέρχονταν στην εξουσία, είχαν την στήριξη ή έστω την ανοχή της Τουρκίας.
Και βεβαίως, όλοι είχαν αποδεχτεί την νομιμότητα του αποσχιστικού ψευδοκράτους που ίδρυσε ο Ντενκτάς, συμπεριλαμβανομένου και του Ακιντζί, όπως φαίνεται και από τα δημοσιεύματα που παραθέτει πιο κάτω η ακαδημαϊκός των κατεχομένων Εμετέ Γκιοζουγκιουζελί.
Καθόλη την διάρκεια αυτής της στερούμενης αξιοπιστίας «εκλογικής διαδικασίας», ο ίδιος ο απερχόμενος Τουρκοκύπριος ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, ανέφερε πως δέχθηκε ακόμη και απειλές κατά της ζωής του και ασφυκτική πίεση από την Τουρκία. Μετά δε την δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων, ευχήθηκε συγχαρητήρια στον Τατάρ και ανακοίνωσε άρον-άρον την αποχώρησή του από την πολιτική, λέγοντας:
«Εχω αναφερθεί στο τί βιώσαμε. Να μην το επαναλάβω. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποιος που δεν έχει δει το έχει γίνει. Εάν λέγαμε ότι αυτές οι εκλογές έγιναν κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα ήταν η πραγματικότητα… Εύχομαι άλλη φορά η δημοκρατία μας να μην περιέλθει σε αυτή τη θέση».
Οι απόκρυφες δηλώσεις Ακιντζί δείχνουν και τα όρια της πολιτικής ελευθερίας, βούλησης και «ανεξαρτησίας» των Τουρκοκυπρίων. Αποδεικνύουν πως ακόμη και ένας Τουρκοκύπριος πολιτικός να θέλει κάποιας μορφής περιορισμένη τουρκοκυπριακή αυτονομία από την Τουρκία, ακόμη και στα κατεχόμενα από αυτήν εδάφη, δεν του επιτρέπεται.
Την βδομάδα που μας πέρασε, πολλοί Ελληνοκύπριοι, υπέρμαχοι της επαναπροσέγγισης και της σχολής της «όποιας λύσης», ισχυρίζονταν πως η αντικατοχική εκδήλωση των μοτοσικλετιστών το Σάββατο, 17 Οκτωβρίου, θα δημιουργούσε «επεισόδια» και θα λειτουργούσε υπέρ του Ερσίν Τατάρ. Κάποιοι, έφτασαν σε τόσο χαμηλά επίπεδα ποταπότητας και φανατισμού, που χαρακτήρισαν την «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» ως «φασιστική», ξεχνώντας προφανώς πως είναι στις δικές τους διαδηλώσεις που σημειώθηκε βία στα οδοφράγματα.
Εκτός του ότι διαψεύστηκαν (παρά την προβοκατορική τουρκική τρομολαγνεία που υιοθέτησαν και οι ίδιοι) και η αντικατοχική πορεία στη Δερύνεια ήταν άψογη και με μεγάλη παρουσία κόσμου, αυτό που δεν αντιλήφθηκαν τελικά είναι πως ήταν η δική τους ανοιχτή στήριξη προς τον Ακιντζί που χρησιμοποιήθηκε ως επικοινωνιακό όπλο υπέρ του Τατάρ.
Η τόσο απροκάλυπτη στήριξη στον Ακιντζί, όχι από την επίσημη κυπριακή κυβέρνηση η οποία κράτησε αποστάσεις, αλλά από πρώην ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους, ενεργά στελέχη κομμάτων, ακτιβιστές και διάφορες προσωπικότητες με πολλούς ακόλουθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρουσιάστηκε από τους Τουρκοκύπριους εθνικιστές ως «παρέμβαση των Ελληνοκυπρίων στα εσωτερικά μας».
Τα παραδείγματα (ακολουθούν περισσότερα μετά το κείμενο) είναι χαρακτηριστικά του τι «πέτυχαν» οι Ελληνοκύπριοι υποστηρικτές του Ακιντζί:
«Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η παρέμβαση της ρωμαίικης πλευράς στις εκλογές. Σεβαστείτε τη βούλησή μας. Ψηφίστε Ερσίν Τατάρ για βούληση.»
«ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΜΑΣ. Πάλι οι Ρωμιοί άρχισαν να ασκούν πίεση. Άρχισαν να κραυγάζουν υπέρ του Μουσταφά Ακιντζί. Γιατί ο Ακιντζί και οι οπαδοί του Ερχιουρμάν δεν λένε ότι επεμβαίνουν στα εσωτερικά μας;»
«Η στήριξη των Ρωμιών δεν είναι προς τον Ακιντζί αλλά και προς τον Ερχιουρμάν. Προς Ακιντζί και Ερχουρμάν: Πάρτε τις ψήφους σας από τους Ρωμιούς. Ντραπείτε! Ντραπείτε!»
Εθνικιστική εφημερίδα «Nacak»: «Οι Ρωμιοί έδωσαν πλήρη στήριξη στον Ακιντζί»
Αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να προβληματίσει τους υποστηρικτές της «όποιας λύσης», πρέπει να μειώσει τον ευσεβοποθισμό και πρέπει να τερματίσει την επικίνδυνα αφελή πολιτική πως μια διάτρητη «εκλογική» διεργασία σε εδάφη υπό στυγνή στρατιωτική κατοχή μπορούσε να αποδώσει αντικατοχικούς καρπούς.
Το αντίθετο, ενθάρρυνε τον τουρκικό και τουρκοκυπριακό εθνικισμό και απομάκρυνε ακόμη περισσότερο την προοπτική μιας καλής λύσης μέσα από τις συνομιλίες, αφού όμως καρπώθηκε η κατοχική Τουρκία τετελεσμένα (όπως την «Πενταμερή») μέσα από τις δικές μας υποχωρήσεις. Η λανθασμένη βάση των συνομιλιών, ιδιαίτερα των υποστηρικτών της «όποιας ομοσπονδίας» αντί να απομακρύνει την λύση δύο κρατών, την δυνάμωσε στη συνείδηση των Τουρκοκυπρίων.
Όπως μαρτυρούν και τα παραδείγματα που παραθέτουμε, οι υπέρμαχοι του συμβιβασμού και της «όποιας ομοσπονδίας» πέτυχαν, εν τη αφελεία αυτών, ακριβώς το αντίθετο – τη συσπείρωση Τουρκοκυπρίων και εποίκων υπέρ του Τατάρ…
Αυτό, δηλαδή, που κατηγορούσαν ψευδώς τους μοτοσικλετιστές…
