Μέσα σε γενικευμένη ευφορία και ανακούφιση όλη σχεδόν η Ευρώπη πανηγυρίζει για την (μετ’ εμποδίων) εκλογική νίκη του Μπάιντεν, αναγορεύοντάς την λίγο-πολύ σε «απελευθέρωση» από τα δεσμά του αυταρχικού, ρατσιστικού κ.λπ. «Τραμπισμού». Ιδιαίτερα στη Γερμανία η κατάσταση στα Μέινστριμ μοιάζει να «έχει ξεφύγει» αφού άπαντες πλέουν περιχαρείς μέσα στον φαντασμαγορικό κόσμο της ψευδαίσθησης για το τι μέλλει γενέσθαι στην αμερικανική πολιτική υπό τον Μπάιντεν. Κάτι ανάλογο, αν και σε μικρότερο βαθμό, παρατηρείται και στην Ελλάδα, όπου η πεποίθηση ότι ο Μπάιντεν σε αντίθεση με τον όντως φιλερντογανικό Τραμπ «είναι φίλος της Ελλάδας» (sic), αποτελεί κοινό τόπο και βεβαιότητα. Σίγουρα όμως πολύ μακριά από τον ρεαλισμό.
Μια διαφορετική και προφανώς απόλυτα μειοψηφική άποψη, αλλά με αδιάψευστες και αιχμηρές αλήθειες, μας έρχεται και πάλι από τον «αειθαλή» Γερμανό πολιτικό της Αριστεράς Όσκαρ Λαφοντέν που αξίζει να την προσέξουμε.
Παραθέτουμε σε μετάφραση από τα γερμανικά σημερινό του άρθρο στο προσωπικό του ιστολόγιο.
Βασίλης Στοϊλόπουλος
«Ο Μπάιντεν, ο Τραμπ και τα γερμανικά Μέινστριμ».
Του Όσκαρ Λαφοντέν
Πανηγυρίζουν τώρα οι πολιτικοί μας και οι δημοσιογράφοι μας. Όμως, λίγα έχουν κατανοήσει. Ενδεικτικά, είπε ο Όλαφ Σολτς (υπουργός οικονομικών της Γερμανίας): Οι εκλογές στις ΗΠΑ είναι και «μια προειδοποίηση για εμάς στη Γερμανία για το που μπορεί να οδηγηθούμε όταν η κοινωνία επιτρέψει να διχαστεί». Και στη Γερμανία, συνεχίζει, μπορεί να παρατηρήσει κάποιος ότι «η κοινωνία τρέχει προς διαφορετικές κατευθύνσεις». (…).
Αυτή, η σίγουρα καλοπροαίρετη άρνηση της πραγματικότητας πρέπει να την εκλάβουμε με ευχάριστη διάθεση. «Η κοινωνία επιτρέπει να διασπαστεί» – αυτός που φταίει ήταν πιθανότατα ο καλός Θεός, όχι οι «αρνητές της κοινωνικής αποδόμησης», για να χρησιμοποιήσουμε την νεωτερική γλώσσα, από το CDU, CSU, SPD, FDP και τους Πράσινους. Είναι όλοι αθώοι. Μπορείτε να δείτε πώς η κοινωνία «τρέχει σε διαφορετικές κατευθύνσεις» – οι χαμηλόμισθοι απλά το βάζουν στα πόδια, έτσι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι εκατομμυριούχοι επίσης κατά κάποιον τρόπο. Κανείς δεν φταίει για την αυξανόμενη ανισότητα που δημιούργησε ο Τραμπ στις ΗΠΑ και τα δεξιά κόμματα στην Ευρώπη. (…)
Και εκπροσωπώντας όλους τους άλλους στη νεοφιλελεύθερη χορωδία, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε λέει πως έχει «μια καλή διαίσθηση» για τον Μπάιντεν. Ακούει (ο Μπάιντεν) άλλους ανθρώπους και νοιάζεται γι’ αυτούς. Όπως και ο ίδιος, η Μέρκελ, ο Σολτς και οι άλλοι. Σίγουρα, και στις ΗΠΑ μόνο ο καλός Θεός είναι υπεύθυνος για την αυξανόμενη ανισότητα. Οι άπληστοι Κλίντον, ο υποκριτής Ομπάμα του οποίου αντιπρόεδρος ήταν ο Μπάιντεν και η Γουόλστριτ δεν έχουν καμία σχέση με αυτό.
Ναι, ο Τραμπ είναι ένας νταής χωρίς κανένα ήθος. Και ο Ομπάμα ή ο Μπάιντεν έχουν καλύτερη συμπεριφορά. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι ο Τραμπ, σε αντίθεση με την κλίκα Κλίντον και Ομπάμα στην οποία ανήκει ο Μπάιντεν, δεν ξεκίνησε κανέναν νέο πόλεμο.
Αντί για τις αστοιχείωτες φλυαρίες των Γερμανών πολιτικών και σχολιαστών για τις αποφασιστικές κοινωνικές δομές εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ας ακούσουμε μερικούς Αμερικανούς προέδρους:
- Τζέιμς Μέντισον (4ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, από το 1809 έως το 1817): «Η πρωταρχική λειτουργία μιας κυβέρνησης είναι να προστατεύει την μειονότητα των πλουσίων από την πλειοψηφία των φτωχών.»
- Θεόδωρος Ρούζβελτ (26ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, από το 1901 έως το 1909): «Πίσω από την ορατή κυβέρνηση υπάρχει στον θρόνο μια αόρατη κυβέρνηση που δεν οφείλει καμία αφοσίωση στον λαό και δεν αναγνωρίζει καμία ευθύνη. Το να καταστρέψεις αυτήν την αόρατη κυβέρνηση, το να διαλύσεις αυτόν τον άθεο δεσμό μεταξύ διεφθαρμένων επιχειρήσεων και διεφθαρμένης πολιτικής, αυτή είναι η δουλειά του πολιτικού.»
- Ντουάιτ Ντ. Αϊζενχάουερ (34ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, από το 1953 έως το 1961): «Κάθε κανόνι που κατασκευάζεται, κάθε πολεμικό πλοίο που καθελκύεται, κάθε πύραυλος που εκτοξεύεται τελικά σημαίνει μια κλοπή από εκείνους που λιμοκτονούν και δεν έχουν τίποτα να φάνε, από εκείνους που παγώνουν και δεν έχουν ρούχα. Ένας κόσμος γεμάτος με όπλα δεν εξανεμίζει μόνο χρήματα. Εξανεμίζει και τον ιδρώτα των εργαζομένων του, το πνεύμα των επιστημόνων του και την ελπίδα των παιδιών του.»
Οι ΗΠΑ έχουν σήμερα προϋπολογισμό για εξοπλισμούς πάνω από 730 δισεκατομμύρια δολάρια, η Κίνα 261 δις, η Ρωσία, 65 δις (Peace Research Institute Sipri, 2019).
- Τζίμυ Κάρτερ (39ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, από το 1977 έως το 1981): Οι ΗΠΑ είναι σήμερα «μια ολιγαρχία με απεριόριστη πολιτική δωροδοκία».
Είναι ευχάριστο να βλέπει κανείς ότι υπήρχαν Αμερικανοί Πρόεδροι που δεν ήταν τόσο ηλίθιοι όσο τα γερμανικά Μέινστριμ που έμαθαν: ΗΠΑ το καλό, Ρωσία το κακό, και πιο πρόσφατα η Κίνα το κακό.
