Από τον προσωπικό λογαριασμό του Αλεξέι Ναβάλνι στο τουΐτερ
Το αν οι Ρώσοι υποστηρίζουν στην πραγματικότητα τον φρικιαστικό πόλεμο που εξαπέλυσε ο Πούτιν εναντίον της Ουκρανίας είναι ένα ζήτημα ύψιστης πολιτικής σημασίας. Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη θέση της Ρωσίας στην ιστορία του 21ου αιώνα.
Είναι άλλο ο Πούτιν να δολοφονεί Ουκρανούς πολίτες και να καταστρέφει ζωτικές για την διαβίωση υποδομές με την πλήρη υποστήριξη των Ρώσων πολιτών, και είναι άλλο εάν η αιματοβαμμένη εκστρατεία του Πούτιν δεν τυγχάνει υποστήριξης από την κοινωνία.
Πως μπορούμε να το εξετάσουμε αυτό; Η διεξαγωγή μιας τηλεφωνικής δημοσκόπησης είναι πολύ χρονοβόρα. Έτσι αποφασίσαμε να διεξάγουμε μια σειρά 4 ταχύτερων και μικρότερων σε έκταση δικτυακών δημοσκοπήσεων. Η κάθε μια από αυτές απευθύνονταν σε 700 κάτοικους της Μόσχας, χρήστες του διαδικτύου· κατά την δειγματοληψία λήφθηκαν υπόψη ποσοστώσεις ανά φύλο και ηλικία.
Από τα αποτελέσματα μπορούμε να διαπιστώσουμε σημαντικές μεταβολές στον τρόπο που γίνεται αντιληπτός ο ρόλος της Ρωσίας στον πόλεμο. Το μερίδιο των ερωτηθέντων που βλέπουν την Ρωσία ως επιτιθέμενο διπλασιάστηκε, ενώ το μερίδιο όσων βλέπουν τη Ρωσία ως «ειρηνοποιό» μειώθηκε στο μισό.
Παρ όλο που αρκετοί ακόμα τείνουν να θεωρούν υπεύθυνη τη «Δύση» για την έναρξη του πολέμου, το μερίδιο όσων θεωρούν ότι φταίει η Ουκρανία μειώθηκε στο μισό. Την ίδια στιγμή, το μερίδιο όσων κατηγορούν την ίδια τη Ρωσία αυξήθηκε από 14% σε 36% –δηλαδή, κατά 2,5 φορές.
Το μερίδιο όσων θεωρούσαν ότι ο πόλεμος δεν θα έχει συνέπειες ήταν πολύ μικρό από την αρχή, ενώ συνέχισε να μειώνεται στο διάστημα της μίας εβδομάδας.
Τέλος, η πλειοψηφία τάσσεται υπέρ των διαπραγματεύσεων, την ειρήνης και της όσο το δυνατόν ταχύτερης λήξης αυτού του αδελφοκτόνου πολέμου.
Όπως σημειώσαμε εξ αρχής, δεν πρόκειται για μια πανεθνική δημοσκόπηση. Επομένως, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για την σχέση μεταξύ αυτών των ποσοστών και του γενικού πληθυσμού. Ωστόσο, το να διεξάγουμε 4 κύματα δημοσκοπήσεων σε τόσο μικρή χρονική διάρκεια, ακολουθώντας την ίδια μέθοδο, μας έδωσε τη δυνατότητα να καταγράψουμε τις δυναμικές της κοινής γνώμης.
Καθ’ όλη τη διάρκεια ύπαρξης του τμήματος δημοσκοπήσεων που διατηρεί το Ίδρυμα για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς (σημ. μετ. ο φορέας που διοργάνωσε τις δημοσκοπήσεις) δεν είδαμε ποτέ ξανά τέτοια δυναμική μεταβολής των στάσεων της κοινής γνώμης. Λίγες ημέρες πολέμου ήταν αρκετές να προκαλέσουν ριζικές μετατοπίσεις μεταξύ των Ρώσων.
Ο χαρακτήρας αυτών των αλλαγών είναι απλός και ξεκάθαρος: Ο κόσμος αρχίζει σταδιακά και καταλαβαίνει ποιος είναι υπεύθυνος για την έναρξη αυτής της σύγκρουσης, καθώς και τις πραγματικές στοχεύσεις και συνέπειες του πολέμου.
Το δίχως άλλο, και το Κρεμλίνο μπορεί να διαπιστώσει την ίδια δυναμική, πράγμα που δικαιολογεί την νευρικότητά του, καθώς και τις απελπισμένες προσπάθειές του να λήξει τον πόλεμο το συντομότερο δυνατόν.
Το αντιπολεμικό ρεύμα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται σε όλη την κοινωνία, και γι’ αυτό οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις δεν πρέπει να σταματήσουν ό,τι συνθήκες και να επικρατήσουν.
Ο κόσμος έχει διάθεση να μεταβάλει την στάση του, όμως κάτι τέτοιο θα συμβεί μόνον αν έλθουμε μαζί τους σε διάλογο, και τους παρέχουμε με αληθινές πληροφορίες για το τι συμβαίνει στον πόλεμο.
