του Μ. Διόγου, από το Άρδην τ. 18, Μάρτιος-Απρίλιος 1999
Άργησαν, αλλά τελικά η “Χρυσή Αυγή Βρέθηκε και πάλι στον αφρό της δημοσιότητας: Βλέπετε τίποτα δεν γίνεται τυχαία στα ελληνικά ΜΜΕ.
Οι “χρυσαυγίτες” μπορεί να είναι κυνηγημένοι από “φίλους και εχθρούς”, όμως υπάρχουν πάντα εκείνοι που ξέρουν να τους χρησιμοποιούν την κατάλληλη στιγμή.
Μόλις κάτι κινήθηκε (;) με τους S-300 τον Χριστόδουλο, τις μαθητικές και αγροτικές κινητοποιήσεις, ξάφνου οι “Ιοί” ανακάλυψαν το επεισόδιο στο Ξυνό Νερό της Φλώρινας. Όμως δεν αρκούσε αυτό!
Εκεί που κανένα μεγάλο ιδιωτικό κανάλι δεν έκανε καμία συζήτηση για τους S-300. γιο την άμυνα της Κύπρου, τις συνεχείς προκλήσεις των Τούρκων, έρχεται το «Μαύρο Κουτί» θεωρητικά από τις πιο σοβαρές εκπομπές τον MEGA, και διαφημίζει ότι την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου ένα από τα θέματα της εκπομπής θα είναι η “Χρυσή Αυγή”. Τι σύμπτωση. Την Κυριακή 17/1/99, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ο “Ιός” έχει αφιέρωμα (Sic!) στις λογοτεχνικές ανησυχίες των “χρυσαυγιτων και άλλων ακροδεξιών!
Ποιος είναι ο λόγος που ξαφνικά (;) κάποιοι δήθεν προοδευτικοί αποφάσισαν να αναστήσουν τη “Χρυσή Αυγή”; Ποια ανάγκα ενημέρωσης φέρνει σε τακτά χρονικά διαστήματα αυτή την οργάνωση στα μεγάλε Μ. Μ. Ε; Γιατί δεν κάνουν και μια εκπομπή για τις οργανώσεις της Άκρας αριστεράς ή των Αναρχικών;
Η δημοσιότητα της “Χρυσής Αυγής” εξυπηρετεί έναν και μόνο σκοπό: αυτό του “μπαμπούλα” για όσους έχουν διαφορετική άποψη στα εθνικά θέματα από την κοσμοπολίτικη, κρατούσα άποψη των κυρίαρχων κύκλων: Έτσι απλά…
