του Γ. Βασιλακόπουλου, από το Άρδην τ. 27, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2000
Τι Είναι, τι Εκφράζουν, Τι αντιπροσωπεύουν, χι Επιδιώκουν και που σκοποθετούν οι “Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες”; Την απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα την έχει ήδη δώσει ο αρμοδιότερος όλων και μάλιστα κατά τρόπο σαφή, γλαφυρό και μη επιδεχόμενο παρερμηνειών.
“Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια μεγάλη Εμπορική Επιχείρηση”, τονίζει ο πρόεδρος της Δ.Ο.Ε. Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ και αφήνει έκθετους όσους με περισσή υποκρισία προσπαθούν να πείσουν ότι αποτελούν συνέχεια της Αρχαιοελληνικής παράδοσης στα πλαίσια της “Αθανασίας του αρχαίου πνεύματος” και άλλα τέτοια ηχηρά, πομπώδη και παραπλανητικά. Κοινή είναι πλέον η διαπίστωση ότι οι σύγχρονοι Ο.Α. αποτελούν ένα τεράστιο παγκόσμιο εμπορικό πανηγύρι.
Είναι ανάγκη η ανεύθυνη και επικίνδυνη “Σπέκουλα” περί “συνέχειας” που λειτουργεί και παρασύρει συναισθηματικά τις λαϊκές μάζες να σταματήσει μιας και οι Ολυμπιακοί του 776 π.Χ. ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό (και αυτό ανεξάρτητα από το ποια εργαλεία προσέγγισης και ανάλυσης χρησιμοποιεί ο καθένας), με τους Ολυμπιακούς του 1924 ή του 1936 ή του 1948 ή του 1996 κ.λ.π..
Οι Σύγχρονοι Ο.Α. δεν είναι ένα συνηθισμένο εγχείρημα, αντίθετα είναι ένα θηριώδες έργο τέτοιων διαστάσεων, το οποίο σε όποια πόλη οποιασδήποτε χώρας του κόσμου ανατεθεί, όχι μόνο δεν θα λύσει προβλήματα, όπως δυστυχώς κάποιοι ανευθυνοϋπεύθυνοι διακηρύπουν, αλλά αντίθετα θα προσθέσει μεγάλα και δύσκολα στη λύση τους ζητήματα και πολλές φορές θα δημιουργήσει ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Όταν λοιπόν και η πόλη η οποία καλείται να οργανώσει αυτό το προβληματικό γεγονός είναι η ΑΘΗΝΑ των πολλών και αξεπέραστων προβλημάτων και χώρα η Ελλάδα, η οποία ασφαλώς έχει άλλες εθνικές, πολιτιστικές, κοινωνικές, οικονομικές, διοικητικές και λαϊκές προτεραιότητες, τότε το ζήτημα παίρνει άλλες διαστάσεις, οι οποίες δεν επιτρέπουν τα “στημένα και αμήχανα χαμόγελα αισιοδοξίας”.
Ολυμπιακός ιμπεριαλισμός-γιγαντισμός
Βέβαια υπάρχουν και τα θετικά σημεία, αυτά όμως έχουν κατά κόρο και μονόπλευρα υπερπροβληθεί και υπερτονισθεί, γι αυτό θα προτιμήσω το δύσκολο δρόμο της άλλης πλευράς.
Η αλόγιστη και έξω από κάθε μέτρο και προγραμματισμό συνεχής αύξηση των μεγεθών με την προσθήκη νέων αθλημάτων, συνθέτουν μια πραγματικότητα, την οποία χαρακτηρίζει η αντίληψη και η λογική της διαρκούς επέκτασης, η οποία και άνετα μπορεί να ονομασθεί Ολυμπιακή Ιμπεριαλιστική Πρακτική.
Χρήσιμο είναι εδώ να παραθέσω τον πίνακα και στη συνέχεια κάποια στοιχεία στατιστικά, τα οποία εκτός των άλλων αναδεικνύουν το γιγαντισμό και αποδεικνύουν ότι η όποια προσπάθεια σύγκρισης ή μοντελοποίησης στερείται σοβαρότητας. Στη Βαρκελώνη συμμετείχαν 169 χώρες, στην Ατλάντα 197, στο Μόντρεαλ το 1976 απενεμήθησαν 594 μετάλλια για 198 Αγωνίσματα, στην Ατλάντα, μετά από είκοσι χρόνια, οι αντίστοιχοι αριθμοί ήσαν 813 μετάλλια για 271 αγωνίσματα, μια αύξηση δηλ. στα αθλητικά μόνο μεγέθη, της τάξης του 40%.
Στην Ατλάντα, μια πόλη 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων, υπήρχαν 3 εκατομμύρια θεατές και διατέθηκαν 8.383.290 εισιτήρια, 30% περισσότερα δηλ. απ’ όσα διετέθησαν στην Σεούλ και στη Βαρκελώνη μαζί.
Φυσική συνέπεια του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ – ΓΙΓΑΝΤΙΣΜΟΥ είναι η δημιουργία μιας σειράς σοβαρών προβλημάτων, που καλείται να αντιμετωπίσει η διοργάνωση, όπως:
1. Διαμονή-Φιλοξενία
Οι διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις των μελών της λεγόμενης ολυμπιακής οικογένειας δημιουργεί για τον οργανωτή κατάσταση “ΑΣΦΥΞΙΑΣ”.
Ειδικά για την Αθήνα και την ευρύτερη περιοχή της, το πρόβλημα παίρνει διαστάσεις τεράστιες, μετά την απόρριψη του χώρου των κατασκηνώσεων του ΑΓ. ΑΝΔΡΕΑ και σε συνδυασμό με την έλλειψη του απαραίτητου αριθμού αποδεκτών καταλυμάτων, η υπογραφή σύμβασης με τους ξενοδόχους, αναμενόμενη άλλωστε, δεν λύνει κανένα ζήτημα μιας και το σύνολο των προσφερόμενων αποδεκτών κλινών σε μία ακτίνα ΑΡΓΟΣ-ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ-ΓΑΛΑΞΕΙΔΙ-ΛΑΜΙΑ-ΧΑΛΚΙΔΑ-ΛΑΥΡΙΟ δεν επαρκεί, οι δυσκολίες αντικειμενικές και το θέμα αρκετά ακανθώδες.
Η δημιουργία του δεύτερου “ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ” πιθανό να περιορίσει κάπως το πρόβλημα, δεν το λύνει όμως και παράλληλα δημιουργεί μια σειρά ζητήματα πολεοδομικά, οικιστικά, περιβαλλοντικά και οπωσδήποτε επιβαρύνει το ΚΟΣΤΟΣ των ΑΓΩΝΩΝ. “Κάθε νέο τούβλο στην Απική ισοδυναμεί με έγκλημα”, αναφέρουν και τονίζουν οι ειδι-κοί.Οι προτασσόμενες λύσεις με κρουαζιερόπλοια στερούνται σοβαρότητας. Στην περιοχή της Αθήνας υπάρχουν 78 αποδεκτά ξενοδοχεία και με αριθμό διαθεσίμων δωματίων 9.877. Η ολυμπιακή οικογένεια, σύμφωνα με στοιχεία του φακέλου διεκδίκησης (τόμος 3 σελ. 66), ανέρχεται σε 33.890 άτομα, αριθμός ο οποίος θα είναι αυξημένος το 2004, καθ’ ότι μόνο οι δημοσιογράφοι υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσουν τις 25.000.
Εδώ χρήσιμο είναι να αναφερθεί ότι δεν απαιτείται μόνο η δημιουργία νέων αποδεκτών χώρων καταλύματος, αλλά και η ανακαίνιση των ήδη υπαρχόντων. Το κόστος της “Επικαιροποίησης” υπερβαίνει τα 110 δις δρχ. σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων.
2. Μεταφορές-διακίνηση
Το πρόβλημα αυτό είναι το πρώτιστο, το οποίο προκαλείται από τον “συνεχή επεκτατισμό” των ολυμπιακών αγώνων και των απαιτήσεων που συνδέονται με αυτούς. Ασφαλώς δε εντείνεται όταν συνδυάζεται με ανεπαρκή κυκλοφοριακή υποδομή (ΑΘΗΝΑ).
Η Ατλάντα, παρά το ότι διαθέτει ένα πολύ καλό σύστημα δρόμων και ένα από τα μεγαλύτερα αεροδρόμια του κόσμου, απέτυχε πλήρως και σε αυτό τον τομέα.
Παραδειγματικά αναφέρω ότι οκτώ μήνες πριν από τη διοργάνωση της Ατλάντα, επισκέφθηκε την πόλη αντιπροσωπεία της FIBA και με κανονικές κυκλοφοριακές συνθήκες, χωρίς τερτίπια ή τεχνάσματα, διευκολύνσεις κ.λ.π., χρειάσθηκε 25 -30′ να καλύψει την απόσταση από το ολυμπιακό χωριό στο χώρο τέλεσης των αγώνων. 0 αντίστοιχος χρόνος που απαιτήθηκε κατά τη διάρκεια των αγώνων
ήταν 2 ώρες και 30′.
Στο Σίδνεϋ, προβλέπουν ότι θα δημιουργηθεί μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα την περίοδο των αγώνων και μάλιστα προειδοποιούν ότι οι θεατές πρέπει να υπολογίζουν τρέις ώρες προκειμένου να μεταβούν στον προορισμό τους. Επισημαίνεται επίσης, λόγω της αδυναμίας ανταπόκρισης των μέσων μαζικής μεταφοράς στις αυξημένες υποχρεώσεις, η καθυστερημένη προσέλευση των εργαζομένων με αποτέλεσμα την απώλεια εκατομμυρίων εργατοωρών.
Χρήσιμο είναι επίσης να αναφερθεί ότι στην Ατλάντα, η οποία διαθέτει το δεύτερο σε δυνατότητα αεροδρόμιο στο κόσμο, υπήρξαν σκηνές σύγχυσης και ακαταστασίας λόγω της αυξημένης κίνησης περίπου 50% πάνω από τη συνήθη, υπήρχαν 2.200 πτήσεις και διεκινούντο 225.000 επιβάτες ημερησίως, όταν οι δυνατότητες του νέου αεροδρομίου των Σπάτων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των κατασκευαστών, είναι 600 πτήσεις και 45.000 επιβάτες την ημέρα αντίστοιχα.
3. Τεχνολογία-Επικοινωνία-Πληροφορική
Οι σύγχρονοι Ο.Α. αποτελούν το κορυφαίο τεχνολογικό γεγονός της τετραετίας και προσφέρονται για την εφαρμογή και προβολή των νέων επιτευγμάτων υψηλής τεχνολογίας. Είναι όμως τέτοιο το μέγεθος και το επίπεδο του εγχειρήματος που απαιτεί το όλο σύστημα κάλυψης των γεγονότων να λειτουργεί συνέχεια στα όριά του, η οποιαδήποτε δε προσπάθεια υπέρβασης είναι καταστροφική.
Το πρόβλημα επικοινωνίας είναι πάνω από όλα, πρόβλημα τεχνολογίας. Υπηρεσία έκδοσης αποτελεσμάτων, επικοινωνία μεταξύ αθλητών, προπονητών, παραγόντων και Μ.Μ.Ε. μέσω FAX και τηλεφωνικών γραμμών διαφορετικών τηλεφωνικών συστημάτων, φωτοτυπικά, διαπιστεύσεις, βιογραφικά, συνεντεύξεις κ.λ.π. καταλήγουν σε μια χιονοστιβάδα πληροφοριών.
Στην Ατλάντα είχαμε σκηνές πανικού και σύγχυσης λόγω ακριβώς του όγκου των πληροφοριών οι οποίες είχαν τη δυνατότητα να γεμίσουν μια καθημερινή πολυσέλιδη εφημερίδα για 35 χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ατλάντα υπέφερε παρά το ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα τεχνολογικά κέντρα του κόσμου. Η Αθήνα;;;
4. Ασφάλεια αγώνων
Στους Ο.Α. παρατηρείται συνάθροιση ενός τέτοιου όγκου ετεροκλήτων μαζών οι οποίες περιέχουν άτομα με διαφορετικές και εν πολλοίς αντίθετες πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις, θρησκευτικές δοξασίες, κίνητρα προσέλευσης, διαφορετικά ερ-
γαλεία θεώρησης των γεγονότων, άτομα που ζουν στο κοινωνικό περιθώριο της χώρας τους αλλά και άλλα διανοητικά άρρωστα και κοινωνικά και ηθικά στιγματισμένα.
Αυτό το πρωτοφανές ανθρώπινο μείγμα δημιουργεί καταστάσεις ανεξέλεγκτες γι’ αυτό και επικίνδυνες.
Το ΜΕΞΙΚΟ το 1968, το ΜΟΝΑΧΟ το 1972, η ΑΤΛΑΝΤΑ το 1996 είναι παραδείγματα που χρησιμοποιούνται από τους ισχυρούς προκειμένου να θέσουν υπό τον άμεσο έλεγχο το σύστημα εθνικής ασφάλειας της διοργανώτριας χώρας βάζοντας έτσι και ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας. Κάτι τέτοιο συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας με την υπερεκμετάλλευση της τρομοκρατικής επίθεσης (Σώντερς) και την άμεση σύνδεσή της με τη διεξαγωγή των Ο.Α. το 2004.
Στην Ατλάντα, όπου τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια και μάλιστα πολλές φορές δημιούργησαν καταστάσεις δυσφορίας λόγω των πολλαπλών και συνεχών ελέγχων με προκλητικές και αυθαίρετες συμπεριφορές των οργάνων ελέγχου, η τρομοκρατική επίθεση δεν απετράπη.
5. Οργανωτικά
Η οργάνωση των σύγχρονων Ο.Α. δεν έχει ασφαλώς καμία απολύτως σχέση με οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση. Δεν είναι ούτε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου ή Στίβου ή Basket ή ανοιχτές συναυλίες ή Φεστιβάλ ROCK κ.λ.π.
Λόγω διαστάσεων, πολυπλοκότητας, ποσότητας και ποιότητας παρεχομένων και ζητούμενα.. υπηρεσιών, αγαθών, κ.λ.π. που στήνουν τον “Υ-ΠΕΡΓΙΓΑΝΤΑ” που ονομάζεται “σύγχρονοι Ο.Α.” οτιδήποτε άλλο είναι τόσο μικρό άρα και αναξ.: αναφοράς και σύγκρισης.
Παραδειγματικά αναφέρω ότι οι τελευταίες ολυμπιακές διοργανώσεις Βαρκελώνη – Ατλάντα κινδύνευσαν να τιναχθούν στον αέρα διότι δεν είχε μελετηθεί σωστά ο όγκος των απορριμμάτων κα. γενικά των άχρηστων αντικειμένων ο οποίος κατε την περίοδο των αγώνων παρουσιάζει τρομακτικτ αύξηση. Στην Αθήνα για το 2004, αλήθεια, πάνω στο θέμα αυτό, τι έχουμε κάνει μιας και το ζήτημα αυτό, συνδυαζόμενο με τις συνθήκες της εποχής (Αύγουστος), πιθανό να δημιουργήσει εκρηκτικά προβλήματα υγείας, περιβάλλοντος, πυρκαγια.. κ.λπ.
6. Χορηγοί-Εμττορικοί εταίροι
Η μεγάλη απήχηση που βρίσκει ο αθλητισμός σε ευρύτερες κοινωνικές μάζες αποτελεί μια μεγάλΓ πρόκληση-πρόσκληση προς τα οργανωμένα οικονομικά εμπορικά συμφέροντα τα οποία εκτιμούν ότι η άμεση και δυναμική σχέση που έχει ο αθλητισμός με την κοινωνία είναι το καλύτερο μέσο προβολής και επίτευξης των στόχων τους και έτσι γινόμαστε μάρτυρες του φαινομένου θέσεις, αξίες, αρχές, ιδέες να θυσιάζονται στο βωμό εξεύρεσης νέων οικονομικών πόρων.
Χαρακτηριστικό λοιπόν γνώρισμα της σημερ νής Αθλητικής και Ολυμπιακής πραγματικότητας είναι η ΎΠΕΡΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ” κάθε πτυχής και κάθε γεγονότος
Φυσικό λοιπόν είναι οι Ο.Α., σαν κορυφαίο αθλητικό και όχι μόνο γεγονός της τετραετίας, να προσελκύει το ενδιαφέρον των συγκεκριμένων συμφερόντων και να έχει δημιουργηθεί μια τέτοια σχέση η οποία έχει οδηγήσει σε ένα εκφυλιστικό καθεστώς εξάρτησης. Χρησιμοποιώ τον όρο χορηγο -εμπορικοί εταίροι, μιας και ο αντίστοιχος χορηγία-χορηγός παραπλανά, διότι ενώ εμφανίζεται και προβάλλεται με την έννοια της δωρεάς, της συμβολής, της κοινωνικής προσφοράς και μάλιστα χωρίς ανταλλάγματα, στην ουσία, αποτελεί μια πολύ έξυπνη και προσοδοφόρα για τον χορηγό εμπορικ-πράξη με τους εκπροσώπους της κάθε κοινωνικής έκφρασης, αθλητικής, ολυμπιακής, πολιτιστικής, θρησκευτικής, καλλιτεχνικής κ.λ.π. με τους οποίους όχι μόνο συνδέεται αλλά τελικά ελέγχει και κατευθύνει.
Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι “Όλα στην υπηρεσία των χορηγών – εμπορικών εταίρων και της προβολής των προϊόντων τους”, με αποτέλεσμα να γινόμαστε ακούσιοι θεατές ενός πρωτοφανούς σκηνικού συνεχούς διαφήμισης εμπορικών προϊόντων και εμπορικών στόχων και επιδιώξεων.
Ιδιαίτερα λοιπόν όταν πρόκειται για χώρες με την πολιτική λογική και πρακτική της Ελλάδας, παίρνουν το χαρακτήρα παραπλάνησης- εξαπάτησης. Για να γίνω πιο σαφής, ακόμα και με τη τελευταία νομοθετική παρέμβαση του Ν. 2833/2000 δίνεται η δυνατότητα στην οργανωτική Επιτροπή Ο.Α. να λαμβάνει ή να εκδίδει τιμολόγια- πιστοποιητικά φοροελαφρύνσεων και φοροαπαλλαγών των συναλλασσομένων, με τις δε περί χορηγιών διατάξεις γίνεται απροκάλυπτη μεταφορά των οικονομικών βαρών από τους επονομαζόμενους χορηγούς στη φορολογική λαϊκή βάση. Ετσι λοιπόν έχουμε το φαινόμενο άλλοι να πληρώνουν και άλλοι να προβάλλονται προσωπικά και να διαφημίζονται εμπορικό.
Μια άλλη παράμετρος εξίσου σοβαρή με πολλές ιδεολογικές, πολιτιστικές, κοινωνικές και δημοκρατικές προεκτάσεις – προκλήσεις είναι ο σχηματισμός μιας ξεχωριστής, και απολαμβάνουσας ιδιαίτερης μεταχείρισης συμπεριφοράς και προνομίων, ομάδας η οποία λειτουργεί με δικούς της όρους και κανόνες.
7. Οικονομικό κόστος
Το κύριο χαρακτηριστικό του τρόπου λειτουργίας της Δ.Ο.Ε. και κατ’ επέκταση και της διοργάνωσης των όποιων Ο.Α., είναι η “Αδιαφάνεια” σε όλα τα επίπεδα. Πολλοί γνωρίζουν πόσο αμείβεται ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ή ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, το ύψος όμως αμοιβής του Προέδρου της Δ.Ο.Ε. σχεδόν ουδείς.
Γύρω από το οικονομικό κόστος και τα οικονομικά αποτελέσματα των τελευταίων Ο.Α. δεν υπάρχουν, δυστυχώς, επίσημα στοιχεία. Υπάρχει μόνο μια έντεχνα διαδεδομένη φημολογία περί κερδοφορίας τα οποία δυστυχώς επαναλαμβάνουν και διακηρύττουν διάφοροι ντόπιοι ανευθυνουπεύθυνοι.
Η αλήθεια, δυστυχώς, είναι τελείως διαφορετική. Σύμφωνα με στοιχεία, τα οποία έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό “Street and Smith’s Sport Business” και επίσης στη Γαλλική εφημερίδα “Le Monde”, αλλά και από άλλες πηγές, η εικόνα είναι η εξής:
Βαρκελώνη 1992:
Συνολικό κόστος Αγώνων (Οργάνωση-Έργα): 10,7 δις Δολλάρια. Έσοδα περίπου 1,4 δις δολλάρια. Υπόλοιπο αρνητικό 9,3 δις δολλάρια, δηλ. περίπου 3 τρις δρχ., το οποίο καλύφθηκε από την Κεντρική Κυβέρνηση και την Περιφερειακή Διοίκηση.
Ατλάντα 1996:
Κατά το “Street & Smith’s” το αποτέλεσμα ήταν ουδέτερο, δηλ. ούτε κέρδος ούτε ζημιά, κατά τη Γαλλική “Le Monde” όμως, το αποτέλεσμα ήταν ζημιά δεκάδων εκατομμυρίων δολλαρίων. Και φυσικά η Ατλάντα είχε από πριν αεροδρόμιο, μετρό, σύστημα δρόμων, ιδιωτικά κεφάλαια, τεχνολογία, τηλεόραση, ξενοδοχεία, Επικοινωνίες, μέσα μαζικής μεταφοράς, χώρους διαμονής αθλητών και συνοδών (ολυμπιακό χωριό) και φυσικά αθλητικές εγκαταστάσεις, και όμως και απέτυχε και αρνητικό οικονομικό αποτέλεσμα είχε, παρά το ότι έκανε ρεκόρ εισιτηρίων και μάλιστα πανάκριβων. Να σημειωθεί, προκειμένου να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα, ότι ο μέσος όρος της τιμής των εισιτηρίων στη γιορτή Έναρξης ήταν, σε δολλάρια ΗΠΑ, 562,6, της δε Λήξεως 519,0 δηλ. 200.000 δρχ. και 180.000 δρχ. αντίστοιχα. Συγκρίσεις με το “Αθήνα 2004” είναι απαγορευτικές.
Ναγκάνο 1998 – Χειμερινοί Ο.Α.: Μη προσδιορισμένο επακριβώς αποτέλεσμα, αλλά από πηγές του περιοδικού, υπολογίζεται αρνητικό (Ζημιά), της τάξεως των 11 δις δολλάρια, δηλ. περίπου 4 τρις δρχ.
Ειδικά για την Αθήνα, οι προβλέψεις και τα μηνύματα, βασισμένα και σχην εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος, δεν είναι καθόλου αισιόδοξα.
Προ δύο μηνών, το ύψος των δαπανών ευρίσκετο στο 1 τρις για να ανέβει, με τις ανακοινώσεις Πάχτα, στο 1,5 τρις και τελευταία με τις δηλώσεις Παπαντωνίου στα 2 τρις, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται κονδύλια, όπως -Ανακαίνιση Ξενοδοχείων -Τηλεοπτική κάλυψη -Εξωραϊσμός Λιμένων και Μαρίνων –Ολυμπιακά χωριά – Πόλεις -Μεταφορά Ιπποδρόμου -Κατασκευή έργων στο χώρο του σημερινοι Δέλτα Φαλήρου
-Απώλειες Δημοσιονομικές από απαλλαγές Φ.Π.Α. και φοροεκπτώσεις στις χορηγίες, Ν. 2833/ 2000 αρθ. 1 παρ. 4, δ, ε, στ, ζ, η, τα οποία, σύμφωνα με έγκυρους οικονομικούς και τεχνικούς κύκλους, υπερβαίνουν το 1,5 τρις. “
Πέρα των πιο πάνω, θα πρέπει να συνυπολογισθεί το κόστος επί μέρους πολλών και σοβαρών λεπτομερειών, όπως απασχόληση 50.000 ανδρών από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, χάσιμο λόγω κυκλοφοριακού εκατομμυρίων εργατικών ωρών, μειωμένες εισπράξεις από προϋπολογισθέντα έσοδα, όπως από πωλήσεις εισιτηρίων, όπου το ποσό των 200 εκατ. δολλαρίων θεωρείται απραγματοποίητο, ακόμα και στο 50%, επί πλέον κονδύλια για την τηλεοπτική και τεχνολογική κάλυψη κ.λ.π.
8. Ντόπινγκ
Κοινή διαπίστωση αποτελεί ότι το παγκόσμιο αθλητικό περιβάλλον είναι από πολλές πλευρές πιο μολυσμένο από το φυσικό. Οι συνεχείς αναφορές στη χρήση αναβολικών και άλλων εξελιγμένων μορφών χημικής υποστήριξης των αθλουμένων, έχει γίνει πια κάτι το κοινότοπο. Οι αμοιβές των αθλητών στα πλαίσια της ΎΠΕΡΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗ-ΜΕΝΗΣ” αθλητικής πραγματικότητας, εξαρτώνται άμεσα από τις επιδόσεις (record) και εκτός του ότι εκτινάσσουν στα ύψη το κόστος συντήρησης του αθλητικού κινήματος και τα κέρδη του κυκλώματος, παρακινούν και παρασύρουν στη χρήση απαγορευμένων ουσιών, αλλοιώνοντας έτσι τα αθλητικά χαρακτηριστικά.
Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. 0 κόσμος του ντόπινγκ και το κύκλωμά του, αποτελεί απαραίτητο εξάρτημα της σημερινής εποχής, όπου μοναδική και κυρίαρχη αξία είναι το χρήμα. Είναι επίσης πανίσχυρος μιας και τα συμφέροντα εξουσίας, τα οποία έχουν επενδύσει σε αυτό το χώρο, τον στηρίζουν, τον προφυλάσσουν και τον προστατεύουν. Οι έλεγχοι οι οποίοι γίνονται, είναι όχι για να αποκαλύψουν, αλλά αντίθετα, για να συγκαλύψουν και να νομιμοποιήσουν το αποτέλεσμα και την επίδοση, και αυτό όχι στα πλαίσια μιας συμπαιγνίας ή ενός στημένου παιχνιδιού. Όλα λοιπόν στην υπηρεσία του “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, προκειμένου να κερδίσουμε τις εντυπώσεις και τις προτιμήσεις μιας έντεχνα κατασκευασμένης κοινής γνώμης. Οι αθλητικοί ήρωες δεν δημιουργούνται πλέον στα γυμναστήρια, αλλά κατασκευάζονται στα εργαστήρια.
Προτείνω, και για να μη κοροϊδεύουμε πλέον και εαυτούς, να επιτραπεί η χρήση όλων των ουσιών, φτάνει μόνο να γίνεται γνωστή εκ των προτέρων και η ανακοίνωση του αποτελέσματος ή της επίδοσης να συνοδεύεται υποχρεωτικά και από την ανακοίνωση των ουσιών τις οποίες χρησιμοποιεί ο αθλητής, όπως επίσης και των επιπτώσεων που έχουν αυτές στο ανθρώπινο οργανισμό, αλλά και τη συμβολή τους στην επίτευξη της επίδοσης (record).
Νομίζω ότι είναι ο μόνος δρόμος, προκειμένου να προφυλαχθεί η κοινή γνώμη από τη δημιουργία πλαστών εντυπώσεων και να αποκαλυφθεί όλο το κύκλωμα κατασκευής αθλητών και αθλητικών υπερεπιδόσεων.
9. Τηλεοπτική κάλυψη
Θέμα πολυέξοδο, πολύπλευρο και πολυεπίπεδο, αποτελεί τον κύριο άξονα στήριξης της επιτυχίας των αγώνων. Στην Ατλάντα, όπου για την κάλυψη συνεργάστηκαν και οι τρεις Αμερικάνικοι κολοσσοί (N.B.C. – A.B.S. και C.B.S.), η επένδυση που απαιτήθηκε, και η οποία είναι ίδια για όλα τα μέρη του κόσμου, θεωρήθηκε υπερβολική σε μια χώρα όπως η Η.Π.Α., για την ΕΛΛΑΔΑ πως θα εκτιμηθεί;;;
10. Πληρότητα αγωνιστικών χώρων
0 γιγαντισμός και η διαρκής διόγκωση του αγωνιστικού προγράμματος, εκτός των άλλων, έχει προσθέσει έναν ακόμη οργανωτικό πονοκέφαλο, πώς θα γεμίσουν οι διάφοροι αγωνιστικοί χώροι και μάλιστα σε αθλήματα τα οποία σε ορισμένες διοργανώτριες πόλεις-χώρες είναι άγνωστα.
11. Αντί επιλόγου
Ύστερα από τα πιο πάνω, στα οποία θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει και άλλα, π.χ. κίνδυνος από Black out στην ηλεκτροδότηση λόγω υπερφόρτωσης, προβλήματα από απεργιακές κινητοποιήσεις κ.α., τα οποία για οικονομία χώρου δεν αναφέρω, νομίζω ότι το θέμα “Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες” και “τρόπος λειτουργίας της Δ.Ο.Ε.” πρέπει να αποτελέσει σε παγκόσμιο επίπεδο το αντικείμενο ενός μεγάλου και σοβαρού διαλόγου – συζήτησης, προκειμένου να αναθεωρηθεί και να ανακατασκευασθεί το όλο οικοδόμημα.
Αποψή μου, ο θεσμός των Ο.Α. πρέπει να ανατεθεί στην ευθύνη, πολιτική και οικονομική, του Ο.Η.Ε. και να αποκτήσει μόνιμο τόπο τέλεσης, προκειμένου να αποφύγουμε όλα αυτά τα εκφυλιστικά και ύποπτα τα οποία συμβαίνουν την περίοδο της διεκδίκησης και δίνουν τροφή στην σκανδαλολογία.
Ο Ο.Η.Ε. μέσα από ένα διακρατικό ταμείο να κατασκευάσει μόνιμες εγκαταστάσεις και να τις συντηρεί, ταυτόχρονα δε να έχει τις δυνατότητες να επιβάλει ορισμένες αρχές και αξίες, όπως π.χ. αυτή της εκεχειρίας ή της αποεμπορευματοποίησης κ.λ.π.
Η Δ.Ο.Ε. να μετατραπεί από “Απόκρυφη και αδιαφανή” Επιτροπή σε αιρετή δημοκρατικά οργανωμένη κορυφαία έκφραση του παγκοσμίου αθλητικού κινήματος.
Για τους Ο.Α. του 2004 στην Αθήνα, ήδη έχουν απονεμηθεί από τον διεθνή αλλά και τον ελληνικό Τύπο διάφορα “εύσημα” και “τιμητικοί τίτλοι”, με χαρακτηριστικότερο “ΟΙ ΡΕΖΙΛΗΔΕΣ” εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, Ριπές 21/4/2000. Η κατάσταση δεν πάει άλλο και το πρώτο το οποίο πρέπει να κάνουμε είναι να συντάξουμε ένα συγκεκριμένο πλάνο δράσης κα αντιμετώπισης των προβλημάτων, να στήσουμε το δικό μας μοντέλο – πρότυπο το οποίο, στο μέτρο του δυνατού, να είναι μέσα στις δυνατότητες κα: τις ικανότητες της πόλης και της χώρας και, αφήνοντας κατά μέρος τους επιπόλαιους “εθνικούς φανφαρονισμούς” του τύπου “θα κάνουμε τους καλλίτερους ολυμπιακούς στην ιστορία των αγώνων” να κάνουμε ό,τι έκανε το Λ. Αντζελες, ό,τι έκανε η Βαρκελώνη, ό,τι έκανε η Ατλάντα, ό,τι κάνει το Σίδνεϋ, να πούμε δηλ. στη μολυσμένη “Αθανασία” της Δ.Ο.Ε. “κύριοι, εμείς αυτό μπορούμε και αυτό θα κάνουμε”, είναι η μόνη διέξοδος και αυτά τα ότι θα μας πάρουν τους αγώνες και άλλα διάφορα, τα οποία μάλιστα χρησιμοποιούνται και σαν μοχλός πίεσης ακόμη και για “εθνικά θέματα”, στερούνται της όποιας σοβαρότητας και αποτελούν πολιτικές υποτέλειας.
Οπωσδήποτε, οι Ο.Α. είναι το μεγαλύτερο και δυσκολότερο εγχείρημα που έχει ανατεθεί στη χωρά μας από τη σύσταση του Νεοελληνικού Κράτους, ας το αντιμετωπίσουμε όμως με σύνεση, νηφαλιότητα, ταπεινότητα και ενότητα. Το τρίπτυχο στο οποίο πρέπει να στηριχθεί η οργάνωση είναι
“ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΜΕΤΡΟ – ΛΙΤΟΤΗΤΑ”
* Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι Πρόεδρος της Ε.O.K. (Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης) και έχει χρηματίσει Γενικός Γραμματέα; Αθλητισμού. Το άρθρο του αποτελεί συντομευμένη μορφή εκτεταμένης μελέτης του.
