του Ψ.Π., από το Άρδην τ. 29, Μάρτιος-Απρίλιος 2001
Εκτός από τη 17 Ν. δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μας πάρουνε πίσω τους Ολυμπιακούς πριν τα κάνουμε όλα τσιμέντο;
Ο Γιάννης Ξενάκης γράφει πως, όταν ήταν νεαρός, πήγαινε στον Τύμβο του Μαραθώνα και έκλαιγε. Μήπως είχε κάποιο προαίσθημα;
Ας μου πει κάποιος ένα λόγο -μόνο έναν- για να γίνουν οι Ολυμπιακοί στην Ελλάδα και εγώ πάω εθελοντής στη Γιάννα.
Εμείς τους Ταλιμπάν τους κάνουμε υπουργούς. Μάθαμε όμως γιατί έγινε ο Εμφύλιος ’46-’49 στην Ελλάδα: Επειδή η “ελίτ” της Αθήνας ήθελε να καταστρέψει την “ελίτ” της επαρχίας. Αν έχετε ακούσει κάτι γελοιωδέστερο, απευθυνθείτε στον κύριο Γ. Μαργαρίτη να το συμπεριλάβει στο επόμενο πόνημά του.
Ο Μεταξάς ήθελε τα πεζοδρόμια ασπρισμένα, ο Παττακός δεν ήθελε γόπες στους δρόμους και οι εκσυγχρονιστές, προτού θάψουν κάποιους εργαζόμενους, απαιτούν διάλογο. Θα μου πείτε, κακό είναι; Όχι. Φτάνει να μη διαφωνήσεις.
Ειδικά για τα μέλη της εκσυγχρονιστικής μας κυβέρνησης το “ασυμβίβαστο” δεν χρειάζεται συνταγματική ρύθμιση.
Επισυμβαίνει αυτομάτως.
Αν δεν το ξέρατε, η κυρία Σπυριδάκη υπήρξε γιατρός. Και ο κύριος Ευθυμιόπουλος ήταν οικολόγος. Γιατί, ο αχαλίνωτος Μπενίτο δεν ήταν παλαιότερα συνταγματολόγος;
Όσοι διαβαίνετε αυτή την πόρτα αφήστε πίσω κάθε ελπίδα…
Εδώ δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από τη Δαμανάκη, τα δικά μας προβλήματα θέλετε να λύσετε;
Οι άθλιοι που παρέδωσαν τον Οτσαλάν στους δήμιούς του προσπαθούν τώρα να τον εξευτελίσουν κι από πάνω.
Ό,τι και να πούνε, αυτό που έμεινε είναι η κραυγή χιλιάδων ανθρώπων εκείνη τη νύχτα στους δρόμους της Αθήνας:
“Σημίτη-Προδότη-Καταδότη”.
Ως γνωστόν, η μοναδική συμβολή των ευγενικών γειτόνων μας στην ανθρωπότητα (εκτός από γενοκτονίες, κανιβαλισμούς και ερείπια) είναι οι τουλίπες. Όχι, δεν τις έτρωγαν, τις πρόσφεραν στις τροφίμους των χαρεμιών τους. Γι’ αυτό προτείνω στον Γιωργάκη να ανακηρύξουμε τη 14η Σεπτεμβρίου επίσημη Ημέρα της Τουλίπας.
Πού ξέρεις, αν κάτσουμε κι εμείς σαν καλά χανουμάκια, μπορεί οι απέναντι σεβνταλήδες να μας προσφέρουν τουλίπες.
Εκεί που έφτασε η ξεφτίλα μας, τίποτα πια δεν είναι ντροπή.
Τελευταία έχω εφιάλτες…
Τη βλέπω να έρχεται στον ύπνο μου με λατινικούς χαρακτήρες: Fragoudaki.
Μετά τη βλέπω στην Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου
Παρελαύνει καμαρωτή καμαρωτή και ευσταλης και ξεσηκώνει τα πλήθη. Όχι με κανένα σχολείο αλλά με τις Ειδικές Δυνάμεις. Και πιο συγκεκριμένα με τους βατραχάνθρωπους. Αυτή δεν χρειάζεται στολή.
Δεν καταλαβαίνω γιατί χασκογελάτε με τον πρώην προπονητή του Παναθηναϊκού κύριο Αγγελο Αναστασιάδη, ο οποίος, κάθε φορά που κερδίζει η ομάδα του, αποδίδει τη νίκη στον Θεό. Σας πληροφορώ ότι, άμα θέλει ο Παντοδύναμος, όχι μόνο γκολ βάζει, αλλά σου κάνει πάσα και 70.000 ψήφους.
Αυτό είναι πλέον φιλοσοφικό αξίωμα, διά στόματος κυρίου Κωνσταντίνου Τσουκαλά, αν θυμάστε… “Με τη βοήθεια του Θεού κέρδισε τις εκλογές ο Σημίτης” δεν μας είχε πει;
Να πει ρετάλια τους Σασάκηδες, πως τόλμησε;
Και για τον Ανδρουλάκη να το καταλάβω. Για τον Κύρκο επίσης. Αλλά όχι και τον Μπίστη ρετάλι. Τόπι ολόκληρο είναι.
Μήπως έχει κάποιος το κινητό του Δαφέρμου: Κάτι θέλω να του πω για τα ευαίσθητα προσωπικά του δεδομένα. Κάτι που δεν γράφεται.
Γι’ αυτό μην παρεξηγείτε τον Διόδωρο (τέως Βο-κάκιο και αεί ψοφοδεή) της εγχώριας ΑλΑχράμ. Αφού με τη ν περί οινολογίας μελέτη του, αντί να βρει μια θεσούλα στον Κουρτάκη, βρέθηκε στο Πάντειο, θα γράφει ό,τι του λένε. Χρωστάει ο δύστυχος.
Οι πεινασμένοι της Ασίας προσπαθούν να δια-περαιωθούν στη Γηραιά Ήπειρο -ακόμη- ειρηνικά. Τους πνίγουμε, τους ληστεύουμε κι αυτοί περιμένουν στις ακτές υπομονετικά τη σειρά τους.
Κάποια μέρα θα περάσουν με το μαχαίρι στα δόντια.
Είδα τον Κόκκαλη σε ένα κότερο. Και τι έγινε, θα μου πείτε, δικό του είναι. Ναι, αλλά ποιος ήτανε δίπλα του; Ο Πάγκαλος.
Α, ρε Αβραμόπουλε, βρήκες και τα κάνεις. Άλλες εποχές “άμα τη εμφανίσει” θα σε είχαν πάρει με τις κοιλιές από τη Βαρβάκειο. Και ξέρεις πώς κολλάνε; Καινούργια επιδερμίδα θα έκανες.
Πάντως ο Σημίτης είναι το πιο αισιόδοξο μήνυμα του αιώνα που έφυγε. Αφού έγινε αυτός πρωθυπουργός, κάθε Έλληνας μπορεί να γίνει ό,τι του καπνίσει.
