Όταν παίζαμε ποδόσφαιρο μικροί, όποιος είχε φέρει τη μπάλα και η ομάδα του έχανε, κάποια στιγμή φώναζε, «το διαλύω»…
του Γιώργου Καραμπελιά από την Haffington Post
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του Ιουνίου, δημιούργησε από την αρχή πολλά ερωτηματικά για τις προθέσεις του. Ερωτηματικά που θα γίνουν όλο και πιο πυκνά στη συνέχεια καθώς θα εγκαταλείψει την οποιαδήποτε φανερή σχέση με τα τεκταινόμενα στο κόμμα. αποστασιοποιούμενος επιδεικτικά και από την κούρσα της διαδοχής.
Ήδη από τότε πάρα πολλοί υποστήριζαν πως ο Τσίπρας δεν είχε εγκαταλείψει το παιγνίδι, τον Σύριζα είχε εγκαταλείψει! Μάλλον ορθά, τόνιζαν πως ο Τσίπρας πετάει οριστικά το κομματικό πουκάμισο Σύριζα που πάλιωσε και δεν μπορεί να αποτελέσει πλέον το όχημα των φιλοδοξιών του για έναν κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή.
Και εντελώς συμβολικά αναχώρησε για ένα μακρύ ταξίδι την… Καλιφόρνια ως τη νέα Δαμασκό του. Στο μεγάλο εργαστήρι του πολιτικού μεταμοντερνισμού και του γουοκισμού του Αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, που αποτελεί το νέο του πρότυπο.
Για να υλοποιηθεί αυτό το νέο σχέδιο θα πρέπει προφανώς να ρευστοποιηθεί ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο θέλει να αντλήσει προνομιακά μέλη και στελέχη για το νέο του εγχείρημα. Συνεπώς μια έστω και συρρικνωμένη παρουσία ενός οργανωμένου κόμματος με τις ιεραρχίες και τη γραφειοκρατία του, θα αποτελούσε εμπόδιο σε αυτό.
Βλέποντας, μάλιστα, πως η νεότερη γενιά της γραφειοκρατίας του κόμματος, συσπειρώνεται γύρω από την Αχτσιόγλου (Χαρίτσης, Ηλιόπουλος, Ζαχαριάδης, Τζανακόπουλος, κ.λπ.) και πρόκειται να κυριαρχήσει στον Σύριζα, νιώθει ακόμα πιο έντονα τον κίνδυνο. Στον βαθμό μάλιστα που ο «χώρος» κινδυνεύει να καλυφθεί από άλλους , όχι μόνο τον ισχνό Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά και τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη που επεκτείνεται στην κεντροαριστερά.
Έτσι, ο κυνικότερος και πλέον εξουσιομανής πολιτικός της χώρας, αποφάσισε να ρίξει μια νέα βόμβα στα θεμέλια μιας οποιασδήποτε μετατσιπρικής κανονικότητας στον Σύριζα. Και το όνομα αυτής Στέφανος Κασσελάκης.
Πολλοί άλλωστε απόρησαν, βλέποντας τον Παύλο Πολάκη να στηρίζει έναν νάρκισσο, open gay, αμερικανοθρεμμένο «εφοπλιστή» υποψήφιο, ο οποίος προτείνει, όπως άλλοτε ο Βαρουφάκης, την κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης.
Και τα ερωτηματικά πολλαπλασιάστηκαν όταν ο Νίκος Παππάς, υποψήφιος ο ίδιος για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνει αιφνιδίως να ψηφίσουν στις εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου όχι μόνο τα μέλη αλλά και οι «φίλοι» του κόμματος! Και είναι προφανές πως κανένας από αυτούς τους «φίλους» δεν πρόκειται να στηρίξει τον Νίκο Παπά, που με το ζόρι θα αποσπάσει μερικούς αυστηρά κομματικούς ψήφους.
Ποιόν ευνοεί λοιπόν η διεύρυνση της εκλογικής βάσης; Αποκλειστικά τον ουρανοκατέβατο σούπερ Στέφανο, ενώ θα κόψει τα φτερά της Αχτσιόγλου και της ομάδας της, που υπήρχε περίπτωση να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο και να αποκτήσει μια ισχυρή νομιμοποίηση, κάτι που απεύχεται προφανώς ο Τσίπρας.
Αν λοιπόν τα δύο πρωτοπαλίκαρα του Τσίπρα, ο σωματοφύλακάς του και ο μυστικοσύμβουλός του, στηρίζουν τον Κασσελάκη, και ο εξαδελφός του Γίωργος Τσίπρας περιλαμβάνεται μεταξύ εκείνων που στηρίζουν την υποψηφιότητά του, δεν μπορούμε να έχουμε καμία αμφιβολία σχετικά με τον σκηνοθέτη του έργου: «Η αιφνίδια άνοδος του Στέφανου Κασσελάκη».
Άλλωστε ο Κασσελάκης εμφανίστηκε στο κόμμα πριν μερικούς μήνες και απέκτησε ρόλο στις εκλογές του Ιουνίου, ως μέλος της εκλογικής επιτροπής, με επιλογή του Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε ο «Αλέξης», όπως δήλωσε ο ίδιος, παρέμεινε με «πόνο ψυχής» στην ηγεσία και δεν παραιτήθηκε πριν τις εκλογές του Ιουνίου «για να προετοιμάσει το μέλλον του κόμματος». Δηλαδή για να του «ράψει κουστούμι», όπως έλεγαν οι παλιοί, για τον ενταφιασμό του. Σε αυτά τα πλαίσια είχε ως εφεδρεία και τον Κασσελάκη ήδη από τότε.
Ωστόσο οι αντιμαχόμενες ομάδες του Σύριζα δεν οδήγησαν στο αποτέλεσμα που επιθυμούσε ο Τσίπρας, δηλαδή στην οριστική αλληλοακυρωσή τους και το κόμμα συνέχιζe να λειτουργεί έστω υποτονικά. Εν όψει λοιπόν των εσωτερικών εκλογών έκανε την τελευταία κίνηση για την αποσύνθεση του. Έριξε στο παιγνίδι της φθοράς ως τελευταία «αλλαγή» τον Στέφανο Κασσελάκη.
Με μηντιακή μαεστρία αυτή η νέα υποψηφιότητα έσκασε σαν βόμβα μερικές μέρες μόνο πριν από τις εσωτερικές εκλογές στο κόμμα, ώστε να υπάρχει και ο απαραίτητος αιφνιδιασμός και κανείς να προλάβει να αντιδράσει. Δημιουργώντας μια άνευ προηγουμένου αναμπουμπούλα στο εσωτερικό ενός κουρασμένου κόμματος που είχε χάσει τον Μεσσία του.
Και ένα μηντιακό ολόγραμμα του Αλέξη Τσίπρα ήταν ότι χρειαζόταν για να τινάξει στον αέρα την όποια μετατσιπρική κανονικότητα στον Σύριζα.. Διότι ο Κασσελάκης εμφανίζεται ξαφνικά, έξω από την κομματική επετηρίδα ως ένα υποκατάστατο του Τσίπρα ως ένα ψευδώνυμό του για να υπενθυμίσει στους άλλοτε συντρόφους του εκπεσόντος αρχηγού, πως χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρχει Σύριζα.
Όταν παίζαμε ποδόσφαιρο μικροί, όποιος είχε φέρει τη μπάλα και η ομάδα του έχανε, κάποια στιγμή φώναζε, «το διαλύω», έπαιρνε τη μπάλα και το παιγνίδι τελείωνε. Μέχρι να ξαναφέρει τη μπάλα σε άλλο γήπεδο με διαφορετική σύνθεση της ομάδας.
Μια ακόμα παραγωγή της εταιρείας Τσίπρας, και Σία στις οθόνες μιας, ούτως ή άλλως, εικονικής πραγματικότητας με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον Στέφανο Κασσελάκη ως ρεπλίκα του Αλέξη Τσίπρα. Μέχρι το επόμενο επεισόδιο.
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Γνωρίστε τα βιβλία των Εναλλακτικών Εκδόσεων
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
