του Χ. Καπούτση, από το Άρδην τ. 44, Νοέμβριος 2003
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ (Ε.Ε) βρίσκεται στο μεταίχμιο της εξελικτικής της πορείας. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι υποχρεωμένοι να αποφασίσουν, αν η Ε.Ε των 25 κρατών-μελών θα γίνει μια ισχυρή οικονομική ένωση που θα στηρίζει την ευημερία της στην πολιτική υποστήριξη των Η.Π.Α. και την ασφάλειά της στο NATO, ή θα μετεξελιχθεί σε οικονομική και πολιτικοστρατιωτική οντότητα με αυτονομία δράσης και παρέμβασης στο Διεθνές γίγνεσθαι.
Είναι σαφές, ότι απαραίτητη προϋπόθεση της μετεξέλιξης της Ε.Ε σε ισχυρό πόλο εξουσίας είναι η πολιτική της ολοκλήρωση. Η διαμόρφωση Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας. Και ακόμη, η απόκτηση αξιόπιστης στρατιωτικής υποδομής, αμιγώς ευρωπαϊκής, που θα στηρίζει τις επιλογές της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας σε θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Η πολιτική ολοκλήρωση της Ε.Ε. περιέχει ως βασική συνιστώσα την χειραφέτηση της από τις Η.Π.Α. και την ελευθέρωση της από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του NATO.
Η διευρυμένη Ε.Ε. των 25 κρατών-μελών, όμως, ελαχιστοποιεί τις δυνατότητες μετάβασής της προς την πολιτική ολοκλήρωση.
Η γεωγραφική διεύρυνση της Ε.Ε. προκάλεσε ρήγματα στην πολιτική συνοχή.
Στο πλαίσιο της νέας Ε.Ε., έχουν διαμορφωθεί τρεις υπερεθνικές πολιτικές τάσεις, αποκλίνουσες σε κρίσιμα θέματα ευρωπαϊκής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής .
Η ΠΡΩΤΗ, εκτιμά ότι η Ε.Ε. θα έχει πολιτικο-οικονομικά οφέλη και ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις μόνο αν στηρίζει τις επιλογές της Υπερδύναμης. Η Κοινή Εξωτερική Πολιτική της Ε.Ε. έχει ζωτικό περιεχόμενο εφόσον ταυτίζεται με την αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Ο Ευρωστρατός και οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί ασφάλειας έχουν λόγο ύπαρξης να υποστηρίζουν και να συμμετέχουν στις στρατιωτικές αποστολές του αμερικανοκρατούμενου NATO.
Η πολιτική αυτή προωθείται στο πλαίσιο της Ε.Ε. κυρίως από τη Βρετανία, αλλά και από την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ολλανδία, την Τσεχία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και τις χώρες της Βαλτικής.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ εκτιμά ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να αποκτήσει αυτόνομη Κοινή Εξωτερική Πολιτική και αμιγώς ευρωπαϊκούς μηχανισμούς ασφάλειας και άμυνας. Η πολιτική ολοκλήρωση και η αναγνώριση της Ε.Ε. ως ανεξάρτητης πολιτικο-στρατιωτικής οντότητας αποτελεί όρο πολιτικής επιβίωσης της Ε.Ε. Στόχος είναι να εξελιχθεί η Ευρώπη σε εξισορροπιστική δύναμη της αμερικανικής υπερδύναμης, κατακτώντας σταδιακά και το δικαίωμα της ισότιμης συνεργασίας στην αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων, αυστηρά εντός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας.
Αυτή η πολιτική τάση εκφράζεται κυρίως από την Γαλλία και την Γερμανία (γαλλογερμανικός άξονας), αλλά και από το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Η ΤΡΙΤΗ πολιτική τάση, είναι αυτή της αποχής από κάθε στρατιωτική δραστηριότητα της Ε.Ε., με εξαίρεση τις στρατιωτικές αποστολές ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Εκχωρούν στην ουσία, το δικαίωμα της στρατιωτικής δράσης στις ΗΠΑ και το NATO και επιλέγουν το ρόλο του παρατηρητή των διεθνών πολιτικοστρατιωτικών εξελίξεων. Η τάση αυτή εκπροσωπείται κυρίως από τη Σουηδία, τη Δανία και την Ισλανδία.
Η θέση της Ελλάδας δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη. Η πολιτική ηγεσία του Υπ. Εθ. Άμυνας φαίνεται να υιοθετεί την πολιτική και στρατιωτική χειραφέτηση της Ε.Ε., ενώ η αντίστοιχη του Υπουργείου Εξωτερικών μάλλον «ερωτοτροπεί», κατά περίσταση και με τα τρία πολιτικά ρεύματα που διαπερνούν την Ευρώπη.
Επομένως, η διευρυμένη Ε Ξ των 25 κρατών-μελών πολύ δυσκολα θα διαμορφώσει όρους και προϋποθέσεις Κοινής Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής. Η Ε.Ε., με αφετηρία τον Μάιο του 2004. το πιθανότερο είναι να εξελιχθεί σε μια χειραγωγούμενη από τις ΗΠΑ οικονομική ένωση κρατών.
To NATO, μέσω των φιλοαμερικανικών ευρωπαϊκών κρατών υπονομεύει σταθερά κάθε προοπόθεια της Ε.Ε. να αποκτήσει αξιόπιστη αμυντική ταυτότητα. Ο μάγος της αμερικανικής διπλωματίας Henry Kissinger σε πρόσφατο βιβλίο του, είναι απόλυτα σαφής-η προσπάθεια κάποιων ευρωπαίων να δημιουργήσουν Ευρωπαϊκή Στρατιωτική Δύναμη, που θα δρα ανεξάρτητα από το NATO, είναι ανόητη και καταδικασμένη’
Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της διεθνούς τρομοκρατίας και των ασύμμετρων απειλών, η Ε.Ε. καθίσταται μάλλον α:_ : στην εδραίωσης της αμερικανικής πλανητικής κυριαρχίας και της Εξάπλωσης του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης.
Η Ε.Ε. θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ο επίσημος χορηγός των στρατιωτικών επεμβασεων του NATO, ανά τον Κόσμο
Τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. που αμφισβητούν την νομιμότητα των αμερικανικών πολιτικοστρατιωτικών πρωτοβουλιών (η παλιά Ευρωπη-κατά Ράμσφελντ), είτε θα περιθωριοποιηθούν, είτε θα συμβιβαστούν.
Η ισχυρή, πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά Ε.Ε., που θα προήγαγε την Δημοκρατία, τον Πολιτισμό και τα Ανθρωπιστικά ιδεώδη, το όνειρο των μεγάλων Ευρωπαϊστών, εξελίσσεται σε ουτοπία, αν δεν απαξιωθεί αποκαλυπτόμενη ότι υπήρξε η μεγαλύτερη απάτη προς τους Λαούς της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης.
Χρήστος Α. Καπούτσης
