Η αποικία γιορτάζει
Του Νικόλα Δημητριάδη
Τις μέρες αυτές φαίνεται ότι γίνονται συζητήσεις για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου και τη στρατιωτική παρέλαση στην Αθήνα. Το ζήτημα που έχει τεθεί δεν είναι μόνον η πραγματοποίηση ή μη της παρέλασης (τελικώς φαίνεται ότι θα γίνει), ή ο τόπος διεξαγωγής της, αλλά και οι ξένοι επίσημοι που θα προσκληθούν να παραστούν και να τιμήσουν εκ μέρους των χωρών τους την επέτειο. Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα στο Βήμα και την Καθημερινή, η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε τρεις αρχηγούς κρατών για να τους προσκαλέσει να παραστούν στην παρέλαση: τον βασιλιά Κάρολο της Αγγλίας, τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν και τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο συμβολισμός είναι προφανής: πρόκειται για τους αρχηγούς των τριών Προστάτιδων Δυνάμεων, που συμμετείχαν στη ναυμαχία του Ναυαρίνου και έδωσαν τα ονόματά τους στα νεοπαγή «κόμματα» του νέου ελληνικού κράτους.
Δεν πρέπει να μας προκαλεί απορία η επιλογή αυτή. Η στόχευσή είναι συγκεκριμένη: η πρόσκληση των τριών αυτών αρχηγών ανταποκρίνεται στις ιδεοληψίες του σκληρού πυρήνα του εθνομηδενισμού, όπως τις διατύπωσε πρόσφατα και ο καθηγητής Ρόντρικ Μπήτον σε συνέντευξή του: «η ελευθερία μας δεν κατακτήθηκε με αγώνες, μας χαρίστηκε από τους ξένους». Αυτό είναι το μήνυμα-νουθεσία που εκπέμπει ο φιλελεύθερος ακαδημαϊκός εθνομηδενισμός. Γι’ αυτό και η παρέλαση επιδιώκεται να πραγματοποιηθεί υπό την σκέπη των τριών χωρών που υποτίθεται ότι μας χάρισαν την ελευθερία μας.
Το Ναυαρίνο αποτελεί καταστατικό μύθο του ελληνικού εθνομηδενισμού. Η συνεισφορά των Μεγάλων Δυνάμεων στην Επανάσταση πάντα υπερτονίζεται από τους εθνομηδενιστές, (και αντίστοιχα αποσιωπώνται άλλες πτυχές, όπως οι δεκάδες Ευρωπαίοι αξιωματικοί που ηγήθηκαν των τουρκικών και αιγυπτιακών στρατευμάτων, ή τα διάφορα δεινά που προκάλεσαν πολλοί κατ’ όνομα «Φιλέλληνες» μισθοφόροι, ή η στάση των ευρωπαϊκών κρατών στα πρώτα –κρίσιμα– χρόνια της Επανάστασης). Το Ναυαρίνο είναι η σημαία όσων θέλουν να πλήξουν τη συλλογική μας αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια. Είναι παράλληλα μία διαρκής υπόμνηση ότι το κράτος μας ήταν (και θα πρέπει να συνεχίσει να είναι) κηδεμονευόμενο.
Πάντως, όσον αφορά στους επισήμους που θα έπρεπε να προσκληθούν, υπήρχαν πολλές εναλλακτικές επιλογές. Αν ήθελε η κυβέρνηση να αναδείξει τη διεθνιστική διάσταση της Επανάστασης, θα μπορούσε να προσκαλέσει τους αρχηγούς των κρατών που συνέβαλαν στο κύμα του Φιλελληνισμού. Να προστεθεί στη λίστα, δηλαδή, και η Γερμανία, η Πολωνία, οι Η.Π.Α. κ.α. Αλλά κάτι τέτοιο θα είχε έναν θετικό αντίκτυπο στη συλλογική μας μνήμη: θα υπεδείκνυε ότι ο αγώνας των προγόνων μας συνεκίνησε και κινητοποίησε χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Επιπλέον, αν ήθελε η κυβέρνηση να τιμήσει και την ιστορική αλήθεια, θα μπορούσε να προσκαλέσει τον Πρόεδρο της Αϊτής, του μικρού αυτού κράτους απελεύθερων σκλάβων που πρώτο αναγνώρισε την ελληνική επαναστατική κυβέρνηση. Αλλά κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πάλι ανεπιθύμητους συνειρμούς, καθώς θα υποδείκνυε ότι η Επανάσταση είχε ως βασικό της στόχο το αγαθό της Ελευθερίας. Σε αντίθεση με τους εθνομηδενιστές της κυβέρνησης και της Επιτροπής της κυρίας Αγγελοπούλου, που θεωρούν ότι η Επανάσταση είχε ως κύριο στόχο τον πολιτικό φιλελευθερισμό, την ελεύθερη αγορά, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη ψηφιακή διακυβέρνηση και Κύριος οίδεν τί άλλο παρεμφερές.
Από την άλλη, αν ήθελε η κυβέρνηση να δώσει και μία σύγχρονη νότα στον εορτασμό, θα μπορούσε να προσκαλέσει επισήμους ξένων λαών, που αγωνίζονται ακόμη και σήμερα για το αγαθό της ελευθερίας, όπως έκαναν τότε οι πρόγονοί μας: Κούρδους, Αρμένιους κ.α. Αλλά εκεί το πράγμα αρχίζει και ξεφεύγει τελείως και κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε ως αθεράπευτοι αιθεροβάμονες. Ας το αφήσουμε, λοιπόν, εδώ.
Στο κάτω κάτω της γραφής, η πρόσκληση των «Προστάτιδων Δυνάμεων», προδίδει την ίδια την κατάσταση των εμπνευστών της. Καθώς ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος της χώρας τελεί στην πλειοψηφία του σε μία μόνιμη κατάσταση ιδεολογικής εξάρτησης και πατρωνίας, προσπαθεί να προβάλλει την καταστατική αυτή αδυναμία του και στο συλλογικό σώμα, «υπεξαιρώντας» τους αγώνες και τις θυσίες του. Οι ταγοί μας αρνούνται να παραδεχθούν και να αναγνωρίσουν τους νικηφόρους αγώνες του λαϊκού σώματος, καθώς οι ίδιοι είναι αμέτοχοι και άμοιροι τέτοιων αγώνων. Αποδομώντας το ’21, προσπαθούν να χωρέσουν τον ελληνικό λαό στο δικό τους στενάχωρο κουστούμι.
Θα εορτάσουμε, λοιπόν, την 25η Μαρτίου, παρέα με τον λαοφιλή Κάρολο. Είναι κι αυτός μια κάποια λύσις…
Υ.Γ.: Άραγε, αφού η κυβέρνηση προσκαλεί στην παρέλαση τους ηγέτες των Προστάτιδων Δυνάμεων του ελληνικού κράτους, μήπως σκέπτονται και οι ομοϊδεάτες της στην Κύπρο να προσκαλέσουν τους ηγέτες των δικών τους «Προστάτιδων Δυνάμεων», Κάρολο και Ερντογάν; Γιατί όχι; Άλλωστε, ήδη ετοιμάζονται να διαμοιράσουν μαζί τους τα ιμάτια της Κύπρου στην Πενταμερή…
