Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
«Απ’ εδώ και πέρα ξανά διαπραγματεύσεις για την ομοσπονδία δεν θα γίνουν». Αυτή είναι η αφοριστική θέση που μετέφερε στα κατεχόμενα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Και μάλιστα, τα φόρτωσε στους Τουρκοκύπριους. Οι Τουρκοκύπριοι, είπε, με την εκλογή Τατάρ στις τελευταίες «προεδρικές» ενέκριναν την πολιτική της λύσης δύο κρατών. «Δηλαδή του έδωσαν την έγκριση». Τα φόρτωσε (για πολλοστή φορά) και στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Γνωρίζει πολύ καλά, είπε, ότι ο Αναστασιάδης θέλει λύση δύο κρατών. Παρέπεμψε και στις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου. «Δεν το είπε μόνο σε μένα, το είπε και σε άλλους». Κι από δίπλα ο Τατάρ, παρομοίως. «Πάμε σε αυτή τη συνάντηση», είπε για την πενταμερή, «για να υποστηρίξουμε τη συνεργασία δύο κρατών, με βάση την κυριαρχική ισότητα, που θα συνεργάζονται όντας δίπλα-δίπλα. Άλλωστε αυτό το έχω πει και στον κ. Γκουτέρες όταν μιλήσαμε».
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ό,τι θέλουν λένε οι Τούρκοι, το θέμα είναι τι λέει ο Γκουτέρες. Τι λέει, λοιπόν; Ο Γκουτέρες με συγκεκριμένες αναφορές στις τελευταίες εκθέσεις του λέει ότι αποδέχεται τις τουρκικές θέσεις, αποδέχεται την «κυριαρχική ισότητα», όπως μετονόμασαν την πολιτική ισότητα, αποδέχεται τον όρο «ελληνοκυπριακή διοίκηση» αντί Κυπριακή Δημοκρατία, εξαφανίζει την όποια αναφορά σε ΔΔΟ, και λέει ότι καλεί τη διάσκεψη για να δει αν υπάρχει κοινό έδαφος. Δηλαδή, θα αναζητήσει κοινό έδαφος ανάμεσα στην τουρκική θέση, που δεν έχει καμιά σχέση με όσα μέχρι τώρα υποδείκνυε το Συμβούλιο Ασφαλείας και στην ελληνοκυπριακή θέση που συνάδει με αυτήν του Συμβουλίου Ασφαλείας. Κοινό έδαφος σε τέτοια περίπτωση είναι ο τετραγωνισμός του κύκλου, που κάποτε μας έλεγε κι ο Ευρωπαίος Επίτροπος Όλι Ρεν. Και επειδή τετραγωνισμός του κύκλου δεν υπήρξε στους αιώνες των αιώνων, το κοινό έδαφος θα υπάρξει μόνο αν η ελληνοκυπριακή πλευρά μετακινηθεί στο τουρκικό έδαφος. Ανάλογη και η θέση της δεύτερης εγγυήτριας χώρας, της Βρετανίας, που μας λέει ότι αν η μια πλευρά θέτει τη λύση δύο κρατών πρέπει να τη συζητήσουμε για να βρούμε τη χρυσή τομή.
Η ουσία είναι ότι ουδείς από τους εμπλεκόμενους, πέρα από την πλευρά μας και την Ελλάδα, δεν απορρίπτει την αλλαγή της βάσης των συνομιλιών. Η ΕΕ, που δεν την ευνοεί, δεν είναι τίποτε άλλο από παρατηρητής, με δική μας αποδοχή. Ο παρατηρητής, ως γνωστό, δεν έχει δικαίωμα ούτε ψήφου, ούτε ουσιαστικής παρέμβασης. Αν όμως, η μια πλευρά μπορεί να αλλάζει τη βάση των συνομιλιών, είναι αυτονόητο ότι μπορεί και η άλλη πλευρά. Θυμάστε, τι μας έλεγαν οι ηγέτες μας τόσα χρόνια; Όταν διαπιστώναμε ότι οι Τούρκοι δεν συζητούσαν ομοσπονδιακή λύση, ότι οι αξιώσεις τους ανέτρεπαν τη λογική της ομοσπονδίας και μετέτρεπαν το νέο κράτος σε συνομοσπονδιακό προτεκτοράτο και θα έπρεπε να αντιδράσουμε για να αποτρέψουμε όσα θα ακολουθούσαν. Μας έλεγαν ότι θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει αν τολμήσουμε να ζητήσουμε αλλαγή στη βάση των συνομιλιών, να πούμε ότι απορρίπτουμε την ΔΔΟ. Θα μας κάψει ο Θεός. Θα στρέψουμε εναντίον μας τα Ηνωμένα Έθνη και όλο τον πλανήτη, θα μας καταραστεί ακόμα και ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Τώρα που οι Τούρκοι μπορούν τόσο εύκολα να απαιτούν νέα βάση και να δηλώνουν ότι «από ‘δώ και πέρα ξανά διαπραγματεύσεις για την ομοσπονδία δεν θα γίνουν» (όχι ότι έγιναν ποτέ πραγματικά) δεν έπρεπε να μας δώσουν κάποια εξήγηση αν μη τι άλλο; Μας κορόιδευαν τόσα χρόνια;
Έστω και τώρα, όμως, που φαίνεται ότι πάμε σε συνομιλίες για να συναντήσουμε το τουρκικό έδαφος, ας κάνουν μια κίνηση, έστω και απελπισίας. Να περάσουν στην διαπραγματευτική αντεπίθεση. Έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Επίσημα, να ενημερώσουν τα Ηνωμένα Έθνη ότι η βάση των συνομιλιών που θέλουν να μπει στο τραπέζι είναι το ένα κράτος, το ένα κανονικό κράτος. Και αυτό υπάρχει, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Αναγνωρισμένο και πλήρες μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Να διαπραγματευθούν, επιτέλους, την επιστροφή των Τουρκοκύπριων πολιτών (με ταυτότητες και ευρωπαϊκά διαβατήρια) στο κράτος τους. Έστω και για λόγους τακτικής, ας το θέσουν. Παρά να εκλιπαρούν για συνομοσπονδιακή λύση και επέκταση της τουρκικής κυριαρχίας σε όλη την Κύπρο…
