του Θανάση Τζιούμπα*
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σηκώθηκε ξαφνικά από το κάθισμά του, στην αίθουσα του ΟΗΕ, εκεί που εδώ και 72 ώρες παιζόταν το δράμα της Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό. Το πρόσωπό του είχε σκληρύνει σαν κεφάλι από αρχαίο άγαλμα, σκαμμένο από τις ρυτίδες της αϋπνίας και της κούρασης, αποτέλεσμα των ασφυκτικών πιέσεων για τρία εικοσιτετράωρα από εχθρούς και «φίλους», όταν η εξάντληση δεν ήταν παρά το όπλο που εξαφανίζει την διαύγεια και λυγίζει την ανθρώπινη θέληση.
Κύριοι, άρχισε με υπόκωφη φωνή. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ένα κυρίαρχο κράτος και μέλος διεθνών οργανισμών, ένα υποκείμενο Διεθνούς Δικαίου, αποχωρεί από την διαδικασία αυτή.
Η Πενταμερής αποτελεί μια συνέχεια της διαδικασίας που βιώνει η Κύπρος για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, μια διαδικασία που κατ’ όνομα διεξαγόταν για την λύση του κυπριακού ζητήματος, χωρίς να αναγνωρίζει ότι το κυπριακό πρόβλημα έγκειται στην στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας, την παράνομη συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών, την εθνοκάθαρση του κατεχόμενου μέρους, την εγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων, την διεύρυνση της ζώνης κατοχής, όπου οι μπουλντόζες του προέδρου Ερντογάν το 2020 ολοκληρώνουν το έργο των τεθωρακισμένων του προέδρου Ετσεβίτ του 1974, που ερευνητικά και πολεμικά πλοία οργώνουν τις θάλασσες μας.
Τόσα χρόνια συρθήκαμε σε ατέρμονες συνομιλίες όχι μόνο από τις πιέσεις που δεχθήκαμε, αλλά και από την ατελέσφορη, όπως αποδείχθηκε, διάθεσή μας να λαμβάνουμε ως γνώμονα της πολιτικής μας τόσο την δυνατότητα μιας διευθέτησης που να βρίσκεται κατά το δυνατόν πλησιέστερα στην Κυπριακή Δημοκρατία πριν την εισβολή του 1974 (με την μορφή μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας), όσο και τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, θεωρώντας τους πολίτες της δημοκρατίας μας, παρά τις φορές που σήκωσαν τα όπλα εναντίον της.
Σήμερα κάνουμε μια αποτίμηση της πορείας των δεκαετιών αυτών και του τι έχουν αποφέρει στην κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης προς το συμφέρον όλων: Η αποτίμηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική: Η στρατιωτική παρουσία των κατοχικών δυνάμεων διατηρήθηκε ποσοτικά και αναβαθμίστηκε ποιοτικά, μεγεθύνοντας την απειλή που υφίσταται η Κυπριακή Δημοκρατία.
Ο εποικισμός συνεχίστηκε και εντάθηκε ανατρέποντας τις πληθυσμιακές ισορροπίες, εκτοπίζοντας τους Τουρκοκύπριους και αναγορεύοντας σε εκπροσώπους της λεγόμενης ΤΔΒΚ τους εκπροσώπους των εποίκων, που κάποιοι από αυτούς για την Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένοχοι για την δολοφονία των Ισαάκ – Σολωμού και για τους οποίους εκκρεμεί διεθνές ένταλμα σύλληψης.
Στο όνομα των συμφερόντων των Τουρκοκυπρίων η Τουρκία νομιμοποιεί εαυτόν να προβαίνει στην λεηλασία των φυσικών πόρων της Κύπρου, των υδρογονανθράκων, επεκτείνοντας τη εισβολή στις νότιες θάλασσές μας.
Στο όνομα της πολιτικής ισότητας επιχειρείται να καταστρατηγηθεί η βασική αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος, «ένας άνθρωπος μια ψήφος», επιζητώντας την διατήρηση των συνεπειών της κατοχής με ταυτόχρονη επέκταση της κατοχικής εξουσίας στο μη κατεχόμενο μέρος. Από την μονομερή ανακήρυξη της λεγόμενης ΤΔΒΚ την δεκαετία του ’80, φτάσαμε σήμερα να πρέπει να συζητήσουμε στην βάση της συνομοσπονδίας δύο κρατών, μια πρόταση που όλα τα οφέλη κατοχυρώνονται στην κατοχική πλευρά, την ίδια στιγμή που αυτή όχι μόνο δεν παραχωρεί τίποτε σε θέματα όπως η επιστροφή των εκτοπισμένων και των περιουσιών, αλλά επεκτείνει την κατοχή και στην περίκλειστη ζώνη της Αμμοχώστου.
Η τουρκική πλευρά έχει ενταφιάσει την προοπτική μιας βιώσιμης ομοσπονδίας, εμφανιζόμενη σε κάθε βήμα της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων με νέα αιτήματα, χρησιμοποιώντας τις όποιες υποχωρήσεις της κυπριακής πλευράς ως εφαλτήριο νέων διεκδικήσεων. Αυτό καθιστά μη ενεργές τις όποιες δεσμεύσεις είχαμε δεχθεί να περιληφθούν σε παλιότερα πρακτικά συνομιλιών. Η βάση του διαλόγου από τώρα και στο εξής έχει ως προαπαιτούμενα την αποχώρηση του συνόλου των κατοχικών δυνάμεων και των εποίκων. Η όποια συζήτηση για το εδαφικό, το περιουσιακό ή της εγγυήσεις ασφάλειας όλων των πολιτών μπορεί να διεξαχθεί μόνο στην βάση μιας ενιαίας και κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θα θυμίσω την ιστορική φράση του προκατόχου μου Τάσσου Παπαδόπουλου: «Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα». Θα θυμίσω επίσης και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων αποφάσισε απορριπτικά, και αυτό αποτελεί απαράβατη λαϊκή εντολή για την κυβέρνησή μου.
Η απόφασή μας είναι η αποχώρηση από την ετεροβαρή αυτή διαδικασία, της οποίας το διαφαινόμενο τέλος είναι η αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η ομηρία των Κυπρίων στις διαθέσεις της Τουρκίας και των ανδρείκελων που έχει εγκαταστήσει στο νησί μας.
Δεν αναγνωρίζουμε ούτε θα αναγνωρίσουμε ποτέ τα τετελεσμένα της εισβολής, δεν θα αναγνωρίσουμε ποτέ την ΤΔΒΚ, ακόμα κι αν κάποιες χώρες, για δικούς τους γεωστρατηγικούς λόγους το κάνουν, θα συνεχίσουμε να επισημαίνουμε στην διεθνή κοινότητα ότι η νομιμοποίηση προϊόντων παράνομης στρατιωτικής δράσης είναι άδικη και επικίνδυνη. Δεν θα παραιτηθούμε από τα νόμιμα δικαιώματά μας στο σύνολο του κυπριακού εδάφους. Δεν θα αναγνωρίσουμε καμία διακρατική συμφωνία της ΤΔΒΚ, που αποτελεί πρόσχημα για πράξεις παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Δημοκρατίας μας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα.
Στους Τουρκοκύπριους που προσδοκούν οφέλη από την ιδιότητα του πολίτη κράτους μέλους της Ε.Ε. ή από τα έσοδα των υδρογονανθράκων θα ήθελα να τονίσω ότι αυτά είναι προϊόντα της ιδιότητας του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν θέλουν να έχουν πρόσβαση σε αυτά η Δημοκρατία μας είναι εδώ, στα ελεύθερα μέρη, ας εγκαταλείψουν το κατοχικό καθεστώς που και οι ίδιοι υφίστανται, αλλιώς θα έχουν την ευθύνη των επιλογών τους.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εκβιάζεται, δεν παραδίδεται, δεν αυτοκαταργείται, δεν τρομοκρατείται. Και με τα λόγια αυτά εγκατέλειψε την αίθουσα, αφήνοντας σύξυλους τους συνομιλητές του.
*Από τη Ρήξη (τ.165) που κυκλοφόρησε σήμερα 13/02/2020 ηλεκτρονικά και στα περίπτερα όλης της χώρας. Μπορείτε να γραφτείτε συνδρομητές, στέλνοντας ένα μήνυμα στην διεύθυνση perardin@gmail.com
