Του Παναγιώτη Κόρπα από την Ρήξη φ. 165
Είναι τρεις δρόμοι στον Άγιο Δημήτριο, που οδηγούν σε ένα συγκρότημα σχολείων. Πρωί και μεσημέρι γονείς και παιδιά πηγαίνουν κι έρχονται στο σχολείο. Σε μια κάθετη οδό που πιάνει αυτούς τους τρεις δρόμους που προανέφερα, υπάρχει ένας δρόμος ενός ήρωα που απαγχονίστηκε στην ηλικία των μαθητών, που όμως κανείς μαθητής και κανείς γονιός δεν γνωρίζει. Μιλάμε για τον ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που βρέθηκε ένα μικρό στενό να δώσουν το όνομά του. Να σημειώσουμε πως σε αυτήν τη γειτονιά δώσανε ονόματα αγωνιστών της ΕΟΚΑ που αγωνίστηκαν, φυλακίστηκαν και πέθαναν για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ευτυχώς στον Άγιο Δημήτριο δώσανε σε άλλο δρόμο το όνομα του Μιχαλάκη Καραολή και σε άλλο του Ανδρέα Δημητρίου, γιατί, δυστυχώς, σε κάποιους δήμους που τους έχουν μαζί, νομίζουν οι πολίτες πως πρόκειται για έναν άνθρωπο.
Ο λόγος που αναδεικνύω αυτό το θέμα των δρόμων είναι πως δίνουν το όνομα όταν είναι φρέσκο το γεγονός και στη συνέχεια η εγκατάλειψη προσβάλλει τη μνήμη του ήρωα. Ας δούμε το γιατί. Το δρομάκι που προανέφερα έχει γωνίες, θα έπρεπε να υπάρχουν οχτώ οδοδείκτες, υπάρχουν μόνο τρεις και απ’ αυτούς τους τρεις κανένας δεν γράφει Ευαγόρας, δεν είχε χώρο, θα πει κάποιος. Το Ευαγόρας όμως παραπέμπει στην Κύπρο και στην ελληνικότητά της απ’ τον βασιλιά της Σαλαμίνας Ευαγόρα, αλλά και το Παλληκαρίδης, χωρίς το Ευαγόρας, δεν είναι τίποτα. Ο ήρωας λοιπόν είχε πρόβλημα, είχε μεγάλο όνομα που δεν χώραγε στους οδοδείκτες του δήμου.
Αλλά ας δούμε τους οδοδείκτες, ο ένας είναι στην πλάτη κάποιας επέκτασης κτηρίου και ήταν όπως οι παλαιοί οδοδείκτες που είναι γραμμένος σωστά, οδός Παλληκαρίδου. Οι άλλοι δύο γράφουν Παλικαρίδη. Βλέπουμε πως η απλοποίηση της γραφής παρέσυρε και τον γραφειοκράτη του δήμου, που βέβαια θα αγνοούσε τον Παλληκαρίδη, γιατί αλλιώς δεν είχε παρά να κοιτάξει στο ίντερνετ για να δει πώς γράφεται.
Υπάρχει κι ένα κολονάκι άδειο, στην κάθετο με την Αίνου που είναι μεγάλος δρόμος κι απέναντι είναι παιδική χαρά, που δεν εμπόδιζε κανέναν να μπει οδοδείκτης.
Θα πει κάποιος, κι αν όλα αυτά διορθωθούν, θα λυθεί το πρόβλημα; Δεν θα λυθεί, πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα ακόμη. Υπάρχει κάποιος δήμος που έχει βγάλει βιβλιαράκι, που το λέει «ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία». Και γράφουν δύο λόγια για την ονοματοδοσία.
Όσον αφορά όμως για τον Ευαγόρα, που ήταν μαθητής, πρέπει στην παιδική χαρά μέσα, που είναι και σε κεντρικούς δρόμους από τις άλλες πλευρές της Παλληκαρίδου, να στηθεί μία πλάκα που να γράφει δύο λόγια για τη θυσία του. Να περνούν οι μαθητές και να βλέπουν ένα ήρωα μαθητή που θυσιάστηκε για την Ελευθερία.
Ξεκινώντας από αυτό το σημείωμα και από την πίεση να μη χαθεί κι άλλος χρόνος, γιατί ο Ευαγόρας γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1938 και απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου του 1957 κι έτσι αυτό το σημείωμα ας εκληφθεί ως μνημόσυνο, θα προωθήσω την πρόταση στον δήμο, στα σχολεία που είναι πιο κάτω, στην Ένωση Κυπρίων του δήμου, για να μην περιπέσουν οι ήρωές μας στη λησμοσύνη και το αίμα τους που έγινε αυλάκι να εμπνεύσει τις νέες γενιές.
Παναγιώτης Κόρπας, εκπαιδευτικός
1 ΣΧΟΛΙΟ
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΟΙ…