Του Σωτήρη Κύρμπα
Τούτον τον χρόνο της πανδημίας πολλές ήταν οι στιγμές που ο νους μου ανέτρεξε στο μακρινό 1986 και σε μία διαφορετικού μεν τύπου, αλλά με όλα τα χαρακτηριστικά μιας μεγάλης υγειονομικής κρίσης καταστροφή, που άγγιξε το σύνολο της ελληνικής (και όχι μόνο) κοινωνίας.
Ήταν αυτή του πυρηνικού ατυχήματος στο Τσέρνομπιλ και -για να είμαι ειλικρινής- ο λόγος που μου έρχονταν συχνά στον νου μου αυτή η ιστορία ήταν λόγω της στάσης που κράτησε τότε μια μερίδα της Αριστεράς (κυρίως της κομμουνιστικής) απέναντι στο γεγονός.
Θα ήταν αφύσικο να ξεχάσω τον τρόπο που ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος επιχείρησε αρχικά να υποβιβάσει την νοημοσύνη μας «ανακαλύπτοντας» τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την δυτική προπαγάνδα πίσω απ’ όλα εκείνα ή όταν μας προέτρεπαν να τρώμε άφοβα μαρούλια και ζαρζαβατικά ή ακόμη όταν ο Ριζοσπάστης ανακοίνωνε εκδρομές για το Τσερνομπίλ για να φανεί πως δεν υπάρχει κίνδυνος… (Απ’ ότι πληροφορήθηκα τα επόμενα χρόνια κάποιοι έκαναν το ταξίδι με πολύ τραγικά αποτελέσματα).
Είναι άξιο προσοχής το πώς η ανθρωπιστική (κατά τα άλλα) Αριστερά τρώει τα μούτρα της όταν έρχεται αντιμέτωπη με τα πραγματικά πανανθρώπινα προβλήματα… Εν πάση περιπτώσει μπορεί όλα αυτά να είναι Ιστορία, καλό όμως είναι να την γνωρίζουμε, για να στεκόμαστε τουλάχιστον επιφυλακτικοί απέναντι τους.
Το ζητούμενο είναι το σήμερα.
Μιας λοιπόν και ανατρέξαμε σε πυρηνικά εργοστάσια, καιρός δεν είναι να ανοίξουμε τον φάκελο του πυρηνικού εργοστασίου που η Τουρκία κατασκευάζει στο Ακούγιου; Με προοπτική μάλιστα να κατασκευαστούν δύο ακόμη, το ένα στην Σινώπη και άλλο στην Ανατολική Θράκη, στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, κοντά στα σύνορα με την Βουλγαρία και προφανώς πολύ κοντά στην Ελλάδα.
Η επικινδυνότητα όμως του θέματος δεν τελειώνει εδώ:
Η κατασκευή αυτών των πυρηνικών εργοστασίων έχει ανατεθεί σε ρωσικές εταιρίες και μάλιστα η εκπαίδευση των Τούρκων πυρηνικών μηχανικών γίνεται από το ρωσικό Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής ήδη από το 2018. Υπολογίζεται ότι από την έναρξη του προγράμματος έως σήμερα έχουν αποφοιτήσει 140 νέοι μηχανικοί, ενώ συνεχίζεται η εκπαίδευση ακόμη 110. Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσίευσε στις 17 Φεβρουαρίου 2021 η τουρκική εφημερίδα Hurriyet και αναδημοσίευσε το ρωσικό ειδησεογραφικό δίκτυο Sputnik, η εκπαίδευσή τους γίνεται στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής και Μηχανικής στην Μόσχα και στο Ομπνίσκ. Ξέρουν αυτοί από πυρηνικές… καταστροφές.
Την ίδια στιγμή, πάντως, η Τουρκία καλλιεργεί επαφές και με την Ουκρανία (ναι από εκεί που βρίσκεται το Τσέρνομπιλ!), προκειμένου να την χρησιμοποιήσει ως εναλλακτικό συνεργάτη της σε περίπτωση που το Κρεμλίνο διακόψει την υποστήριξή του στο πρόγραμμα πυρηνικού μετασχηματισμού της γειτονικής χώρας.
Όλα αυτά παρόλο που η Τουρκία έχει ήδη από το 1980 υπογράψει τη συνθήκη για την Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων, ενώ το 1996 υπέγραψε και την συμφωνία για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών.
Λοιπόν; Καλό δεν είναι να θυμόμαστε το Τσέρνομπιλ;
Σωτήρης Κύρμπας
Πρώτη δημοσίευση εφημερίδα “διάλογος” Τρικάλων 10 Μαΐου 2021.
