Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Η Αίγυπτος έχει πληθυσμό πάνω από 101 εκατομμύρια. Έχει 920.000 στρατιώτες και αξιωματικούς, 440.000 στρατιωτικούς υπαλλήλους και σχεδόν μισό εκατομμύριο εφέδρους. Ο αιγυπτιακός στρατός συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ισχυρότερους του κόσμου και είναι με διαφορά η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική. Αυτή η χώρα είναι συνεργάτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπορούμε να πούμε, σύμμαχος. Κυρίως, είναι σύμμαχος απέναντι στην μόνη εχθρική, επιθετική χώρα της περιοχής.
Δεν υπονοώ κάτι περίεργο αναφέροντας αυτά τα στοιχεία, αλλά για να σημειώσω ότι δεν άκουσα κανέναν αρχηγό κόμματος, κανέναν παράγοντα της πολιτικής σκηνής, να αναγάγει σε προτεραιότητα το ενδεχόμενο να επενδύσουμε πολύ περισσότερο από όσο επενδύει η κυβέρνηση, σε αυτή τη συνεργασία. Πλην, βεβαίως, τα γνωστά για την ανάπτυξη των τριμερών συνεργασιών, που χτες ενισχύθηκαν στην Αθήνα. Αλλά, ακούω πολλούς, με δηλώσεις και αναλύσεις, να εξηγούν στο λαό πόσο σημαντικό είναι το ενδεχόμενο μετά από τη λύση του Κυπριακού να μπούμε και στη μεγάλη αγορά της Τουρκίας, που θα είναι συνεργάτης μας αντί εχθρός μας και θα θησαυρίσουμε.
Το χρησιμοποιούν κι αυτό ως δέλεαρ για την όποια λύση, ειδικά σε περιόδους ανθοφορίας. Τώρα είμαστε σε ξηρασία και το συγκλονιστικό επιχείρημα μπήκε στο περιθώριο. Όμως, με την ίδια λογική, γιατί δεν λένε τίποτε για την πιο μεγάλη αγορά της Αιγύπτου, που είναι ήδη συνεργάτης μας; Διότι, το ενδεχόμενο να γίνει η Τουρκία συνεργάτης μας αντί αφέντης μας, είναι σχεδόν μηδενικό.
Αν υπάρχει κάτι που συγκρατεί τους ισλαμοφασίστες της Άγκυρας από το να επιτεθούν και να επιβάλουν στρατιωτικά οτιδήποτε θέλουν στην Κύπρο, ακόμα και την πλήρη κατάληψη της, είναι μερικά στοιχεία που πολλοί, περνώντας από τα πλυντήρια εγκεφάλων, υποβαθμίζουν ή και μηδενίζουν. Για παράδειγμα, δεν αναμένουμε ότι η Αίγυπτος θα στείλει λίγους από τους σχεδόν ένα εκατομμύριο στρατιώτες της να μας βοηθήσουν, αλλά η συμμαχία μας με αυτή τη χώρα έχει ήδη αναδείξει τον ταραχοποιό ρόλο της Τουρκίας. Οι παρεμβάσεις της, επίσης, στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης, έχουν αποτρέψει πολλές φορές τα σχέδια της Άγκυρας για αναβάθμιση και αναγνώριση της «τδβκ». Οπότε, ναι, οφείλουμε να επενδύσουμε περισσότερο σε αυτές τις συμμαχίες. Ναι, ακόμα και με στρατιωτικές μορφές συνεργασίας. Γίνεται συναλλαγή συμφερόντων εδώ, να γίνει βαθύτερη, τι έχουμε να χάσουμε;
Το άλλο είναι, φυσικά, η ευρωπαϊκή μας θέση. Μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί τι άλλο θα μας έκανε η αιματοβαμμένη Τουρκία αν η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ήταν μέλος της ΕΕ. Οπότε, όσοι μηδενίζουν, για παράδειγμα, τα αποτελέσματα της προχτεσινής συνεδρίασης του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, είτε αδυνατούν να σκεφτούν πέρα από τη μύτη τους, πέρα από την πεπατημένη που μας έφερε στα πρόθυρα της καταστροφής, είτε είναι αποφασισμένοι να μας οδηγήσουν στην τουρκική αγκαλιά χωρίς δικαίωμα αντίδρασης.
Κανέναν δεν ικανοποιεί η βραδυπορία της ΕΕ να πάρει μέτρα κατά της Τουρκίας. Και είναι απογοητευτικό να ακούς όλους να την επικρίνουν, να εκφράζουν αλληλεγγύη στο κράτος μέλος, αλλά να αναβάλλουν ξανά και ξανά τις όποιες κυρώσεις, δείχνοντας ότι επιδεικνύουν ανοχή στις τουρκικές παρανομίες. Αλλά, μήπως, το γεγονός ότι πάγωσε η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας είναι ασήμαντο; Προχτές, ο Ζοζέπ Μπορέλ έλεγε στο Συμβούλιο ότι τα αιτήματα της Τουρκίας για απελευθέρωση των θεωρήσεων διαβατηρίων και για νέα δήλωση όπως εκείνη του 2016 που αφορούσε τους πρόσφυγες δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά με την όλη συμπεριφορά που αναπτύσσει η Τουρκία. Αυτό το θεωρούμε ασήμαντο;
Γνωρίζει η τουρκική ηγεσία ότι πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά. Γνωρίζει ότι η θέση της στην περιοχή, αλλά και στην ΕΕ, είναι δυσμενής ΚΑΙ λόγω Κύπρου. Μένει να ζυγίσει ποιο είναι το ευρύτερο συμφέρον της. Είτε αυτή η τουρκική ηγεσία, είτε η επόμενη. Αλλά, δεν θα το κάνει αν βλέπει πως εμείς είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε τα σχέδια της να μετατρέψει την Κύπρο σε προτεκτοράτο της. Να βάλουμε στην άκρη τις ουτοπίες για τη μεγάλη τουρκική αγορά και να επενδύσουμε τα πάντα σε αυτά που μπορεί να ανατρέψουν την τουρκική συμπεριφορά. Να προσπαθήσουμε, τουλάχιστον. Εκτός αν θέλουμε να γίνουμε η γενιά που έκανε την Κύπρο τουρκικό νησί.
