του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Κατά την 78η επέτειο από τη Σφαγή των Καλαβρύτων από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής ……. είπα να συνδυάσω, βλέποντας την κινηματογραφική ταινία «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1943» (ΣΙΝΕ ΤΡΙΑΝΟΝ, 9 θεατές όλοι κι όλοι) – μη δίνοντας σημασία στις όποιες κριτικές για το έργο.
Οποία όμως αρνητική έκπληξη, αναμεμειγμένη με γερή δόση οργής για την απαράδεκτη παρουσίαση των γεγονότων και απογοήτευση για την μέτρια «καλλιτεχνική» επίδοση. Ας αφήσουμε στην άκρη όμως την καλλιτεχνική αξία του έργου, μια και δεν είμαι ειδικός.
Πέντε σημεία μόνο επιγραμματικά για τα γεγονότα της ταινίας και την ξεκάθαρη στοχοθεσία της.
1. Σχεδόν αποκαθίσταται/απαλάσσεται ο δήμιος λοχαγός Τένερτ, ο ναζί που εκτέλεσε τη διαταγή του ταγματάρχη Φρενεμπέργκερ να εκτελεστούν περίπου 700 άνδρες και παιδιά στο λόφο του Καπή, να καεί συθέμελα το σχολείο όπου οι Γερμανοί είχαν μαντρώσει τις γυναίκες και να πυρποληθούν τα Καλάβρυτα.
2. Χρησιμοποιεί το γερμανικό διαχρονικό «άλλοθι» των αντιποίνων για τα εγκλήματα των Ελλήνων ανταρτών, που όμως μάχονταν για την ελευθερία της πατρίδας τους (δεν έγινε καμιά αναφορά στον “σκοτεινό ρόλο” των Άγγλων στην υπόθεση αυτή).
3. Δείχνει την «κλασική» εικόνα κατακτητών που είναι φιλικοί και χαμογελαστοί, σχεδόν πράοι, μοιράζοντας σοκολατάκια σε μικρά παιδιά.
4. Η παρουσίαση του όντως «καλού» Αυστριακού κατώτερου αξιωματικού της σκληροτράχηλης 117ης Μεραρχίας καταδρομών στον οποίο «οφείλονταν το ότι επέζησαν οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά των Καλαβρύτων» ξεπερνά τα όρια της μυθοπλασίας και γίνεται πέραν των ορίων υπερβολή, εκτός ιστορικού πλαισίου. (Για το ρόλο του Αυστριακού βλέπε : Δημ. Μαγκριώτης «Θυσίαι της Ελλάδος και εγκλήματα κατοχής», 1949, σελ. 108).
5. Στο πρόσωπο της «μετανοούσας» δικηγόρου του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών, η οποία ανάλαβε να υποστηρίξει την γερμανική κυβέρνηση για να αποκρούσει το δίκαιο αίτημα της Ελλάδας για επανορθώσεις, ουσιαστικά δεν αθωώνει μόνο ΟΛΗ τη σημερινή Γερμανία και τους πολιτικούς της ακόμη, αλλά και την εξαγνίζει, κι εξαφανίζει ουσιαστικά το δίκαιο αίτημα των πολεμικών αποζημιώσεων αναγάγοντάς του σε μια απλή συγγνώμη.
Δυστυχώς, προηγήθηκε, μερικές ώρες πριν την προβολή της ταινίας, και η σχετική με την θλιβερή επέτειο της γερμανικής θηριωδίας στα Καλάβρυτα «δήλωση υποτέλειας» στους Γερμανούς της Προέδρου της Ελληνικής «Δημοκρατίας», οπότε «ήρθε και έδεσε το πράγμα».
Συμπέρασμα: Η «διαχείριση» της ελληνικής Ιστορίας, ακόμα και οι πιο θλιβερές της πτυχές, τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και πολιτικό επίπεδο, γίνεται πλέον όλο και συχνότερα σε καθεστώς βασανιστικής πολιτικής ορθότητας και με αποδομητικές αντιλήψεις, που κυριαρχούν σχεδόν σε όλο το πολιτικό μας σύστημα και σχεδόν σε όλη την καλλιτεχνική μας παραγωγή.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Επειδή είμαι ερασιτέχνης μελετητής της Ιστορίας, μολονότι κατ’ εξοχήν άνθρωπος των Θετικών Επιστημών και υποστηρίζω, ότι η μελέτη της ιστορίας έχει ένα και μοναδικό σκοπό την αναζήτηση της αλήθειας σύμφωνα με την μέθοδο που δίδαξε πρώτος ο ιστορικός των ιστορικών Θουκυδίδης, σας λέω μερικές απόψεις :
Οι συνθήκες της Γενεύης και της Χάγης, όταν αναφέρονται στην παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου δεν κάνουν διάκριση σε παραβιάσεις από την πλευρά κατακτητών ή κατακτημένων.
Όσοι διέπραξαν τα τρομακτικά αντίποινα κατά των Καλαβρύτων ηττήθηκαν, τιμωρήθηκαν, και απομονώθηκαν από την διεθνή κοινότητα μετά τον πόλεμο. Και σε μερικές περιπτώσεις δόθηκαν και ορισμένες αποζημιώσεις. Οι ανθρώπινες απώλειες βέβαια δεν αναπληρώνονται, αλλά συχνά κάτοικοι χωριών δέχθηκαν μεταπολεμικά αποζημιώσεις : βοήθεια για ανάπτυξη βιοτεχνιών, σπουδές νέων στη Γερμανία κ.λ.π. Πολύ ωραία μέχρις εδώ.
Τους Έλληνες που φόνευσαν 3 νοσηλευμένους Γερμανούς αιχμαλώτους το Φθινόπωρο του 1943 και τους 78 Γερμανούς αιχμαλώτους τον Δεκέμβριο πριν από τις 13 Δεκεμβρίου στα Καλάβρυτα τους ξέρουμε ; τους έχουμε καταδικάσει ;
Ποιος έδωσε την εντολή. Το ΚΚΕ μέχρι σήμερα δεν εξηγεί πως ενώ κυριαρχούσε στην Αιγιαλεία σε ποιόν ανήκει η πατρότητα της εντολής «εκτέλεσης » 81 Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου.
Ο Θουκυδίδης αν και Αθηναίος αφήνει να εννοηθεί, ότι για τον Πελοποννησιακό πόλεμο, που άλλαξε την μορφή του κόσμου, διέλυσε τις Ελληνικές πόλεις και τερμάτισε την εκπληκτική πρόταση βίου που δόθηκε από τους Έλληνες στην κλασσική αρχαιότητα, ευθύνονται οι Αθηναίοι, αφού ο Αρχίδαμος έκανε το παν για να μη γίνει ο πόλεμος και ο Περικλής το παν για να γίνει.
Σημ. Τις πληροφορίες μου για τα γεγονότα της εποχής μεταξύ άλλων τις έχω λάβει από τα βιβλία του μακαρίτη δημοκράτη ερασιτέχνη ιστορικού
Hermann Frank Meyer : 1. Von Wien nach Kalavryta
Die blutige Spur der 117. Jäger-Division durch Serbien und Griechenland, 2. Blutiges Edelweiß
Die 1. Gebirgs-Division im Zweiten Weltkrieg. Υπάρχουν και στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Εστία.