του M.Τ. από την Ρήξη φ. 177
Το πρόγραμμα προώθησης της κατανάλωσης φρούτων, λαχανικών και γάλακτος στα σχολεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας εφαρμόζεται από την 1η Αυγούστου 2017, και συνενώνει δύο προηγούμενα προγράμματα (το πρόγραμμα προώθησης της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών στα σχολεία και το πρόγραμμα διανομής γάλακτος στα σχολεία) σ’ ένα ενιαίο νομικό πλαίσιο. Με βάση τα προηγούμενα, σε κάποια δημοτικά σχολεία της χώρας –όχι σε όλα, ούτε υποχρεωτικά- μοιράστηκαν αυτές τις μέρες φρούτα και λαχανικά (ένα «πακέτο» για κάθε παιδί).
Προϊόντα τοπικά και βιολογικά
Στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε: «Προτεραιότητα δίνεται στα φρέσκα φρούτα και λαχανικά και στο γάλα. Για μια πλούσια διατροφή και/ή για να ικανοποιηθούν ειδικές διατροφικές ανάγκες, οι χώρες της ΕΕ μπορεί επίσης να προβλέψουν τη διανομή μεταποιημένων φρούτων και λαχανικών, π.χ., χυμούς και σούπες, καθώς και ορισμένα γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως γιαούρτι και τυρί. Επιπλέον, υπό αυστηρότερες προϋποθέσεις, μπορούν να συμπεριληφθούν ποτά με βάση το γάλα.»
Σύμφωνα με την ίδια επιτροπή, τα προϊόντα επιλέγονται με βάση «την εποχή, την ποικιλία, τη διαθεσιμότητα καθώς και τα χαρακτηριστικά τους που συνδέονται με την υγεία και το περιβάλλον. Οι χώρες της ΕΕ, εφόσον το επιθυμούν, μπορούν να επιλέξουν, που προέρχονται από βραχύτερες αλυσίδες εφοδιασμού, καθώς και προϊόντα ποιότητας.»
Σε πακέτο που μοιράστηκε σε σχολεία του νομού Θεσσαλονίκης περιέχονται πορτοκάλια, μήλα και αχλάδια (ελληνικής παραγωγής), αγγουράκια ποικιλίας «Κνωσσού» εισαγόμενα από την Ισπανία, καθώς και τοματάκια τύπου «βελανίδι», επίσης εισαγόμενα από το γειτονικό μας …Μαρόκο. Προφανώς ο ιδιώτης προμηθευτής έβαλε ό,τι φτηνότερο βρήκε, αφού η επίσημη πολιτεία δεν όρισε σαφώς τις εν λόγω προϋποθέσεις και τα κριτήρια για την επιλογή των προϊόντων (τοπικά προϊόντα, βιολογικά προϊόντα, προϊόντα ποιότητας), ενώ μπορούσε να το κάνει, «εφόσον το επιθυμούσε»…
Τι δυνατότητες υπήρχαν; Μπορούσαν να επιλέξουν ελληνικά προϊόντα και μάλιστα «τοπικά, βιολογικά, που προέρχονται από βραχύτερες αλυσίδες εφοδιασμού», ώστε και την ελληνική εγχώρια παραγωγή να στηρίξουν και να «διδάξουν» εμπράκτως τη λογική: «αγοράζω τοπικά προϊόντα, που αφήνουν το ελάχιστο οικολογικό αποτύπωμα». Πόσο «οικολογικό» είναι, άραγε, το ενεργοβόρο ταξίδι των φρούτων και των λαχανικών από το Μαρόκο και την Ισπανία μέχρι την Ελλάδα;
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
