Του Διδύμιου
Βγαίνουν και μιλάνε. Πέρασαν εφτά χρόνια που προσπαθούμε να ξεχάσουμε, και επανέρχονται κάνοντας το άσπρο μαύρο. Ντράπηκε και η ντροπή. Εκτός από κάποιους εξ αυτών.
Βγήκαν και με μακροσκελείς ανακοινώσεις, να μας πουν τι καλά μας έφερε το ΟΧΙ, που δεν έγινε ΝΑΙ, γιατί λέει άλλοι μετατοπίστηκαν. Γιατί το δημοψήφισμα υποχρέωσε τους…αντιδραστικούς κύκλους της Ευρώπης να αποδεχτούν τον Τσίπρα, που ήθελαν να τον «φάνε». Μας είπαν ότι χάρι σ’ αυτό το δημοψήφισμα αποκαταστάθηκε το αξιόχρεο της χώρας , αμοιβαιοποιήθηκε το χρέος.
Αυτά και άλλα πολλά μας είπε ο πρώην αντιπρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και συμπλήρωσε ότι όταν αποφασίσουν να μιλήσουν, θα αντικρούσουν την αντιδραστική ρητορική των αντιπάλων, γιατί πολλά δεν απαντήθηκαν.
Δεν λένε να βάλουν μυαλό. Αμετανόητοι. Εδώ μετ’ επιτάσεως προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από το μαύρο εκείνο καλοκαίρι, και κάποιοι συνταξιοδοτούμενοι βαρόνοι που η αναδιοργάνωση του κόμματος τους στέλνει σπίτι τους, επανέρχονται. Σε θλιβερές ημέρες κι έργα. Που το πάνε; Ποιον θέλουν να πείσουν; Πόσο θα παραμυθιάζουν τον εαυτό τους και άλλους;
Ακόμα και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει το θέμα και είναι αμφίβολο αν ποτέ μιλήσει. Γιατί σήμερα κοιτώντας πίσω δεν μπορεί να μην κατάλαβε το λάθος εκείνης του της επιλογής. Γιατί η χώρα φορτώθηκε ένα επαχθέστατο κι αχρείαστο μνημόνιο, ο ίδιος πολιτικά τσαλακώθηκε με αυτή την kolotumpa, το κόμμα του διασπάστηκε, διασώθηκε απ’ την αντιπολίτευση, έχασε τη δεδηλωμένη καταφεύγοντας σε εκλογές και…ανέστησε την ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είδε και κατάλαβε τα όρια του τυχοδιωκτισμού και του βερμπαλισμού του. Το πώς παίζεται το παιχνίδι στην Ευρώπη. Έτσι ο θρίαμβος του Τσίπρα ήταν το στρατηγικό του λάθος. Φάνηκαν οι δυο ψυχές του ΣΥΡΙΖΑ και η μεταστροφή του Αλέξη, έβαλε ταφόπλακα στον ριζοσπαστισμό του. Έγινε ένα αστικό κόμμα, πιστό στις αρχές της ΕΕ και του Ατλαντισμού, υπηρέτησε πιστά το σύμφωνο σταθερότητος. Αυτός ο εφιάλτης του ρεαλισμού ακόμα τους στοιχειώνει. Που γρήγορα έγινε λαϊκισμός, πόλωση και διχαστικός λόγος.
Οι εικόνες με τα περήφανα γηρατειά μέσα στο λιοπύρι σε ατέλειωτες ουρές στα ΑΤΜ για 60 ευρώ, τα νταούλια των αγορών που σίγησαν, η εθνική περηφάνεια που χάθηκε. Το ραντεβού της αριστεράς με την ιστορία, ένας εφιάλτης.
Μια γελοία επιλογή, από λάθος ανθρώπους την πιο ακατάλληλη στιγμή. Η χώρα παίχτηκε σε μια ζαριά. Στα χέρια αδέξιων. Που ποτέ τους δεν είχαν σχέδιο. Που περίμεναν από τον Πούτιν, το Ιράν την Κίνα και τον Μαδούρο. Τι ακούσαμε και τι είδαμε. Ασχετοσύνη, ιδεοληψίες, παροξυσμό πολιτικαντισμού από επαγγελματίες ερασιτέχνες. Δημαγωγία, παραμυθιάσματα και εθνολαϊκισμό. Αριστεροί και ακροδεξιοί χέρι χέρι. Που ήθελαν να μας πάνε; Ποια είναι η αλήθεια τους; Πόσα δις τους πληρώσαμε για να μάθουν, να ενηλικιωθούν; Γιατί τόσοι ψηφοφόροι έγιναν συνένοχοι;
Στις 5 Ιουλίου οι μετριοπαθείς δυνάμεις έχασαν. Παταγωδώς. Ήττα εντυπωσιακή και προκλητική. Και από αυτή την ήττα χτίστηκε η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως το περήφανο ΟΧΙ μέσα σε μια νύχτα έγινε ΝΑΙ, η αριστερά βαριά μνημονιακή και το ψέμα του δήθεν «εναλλακτικού» δρόμου που υποτίθεται ότι υπήρχε και τους οδήγησε στην εξουσία, κατέρρευσε. Η πρωθυπουργική δειλία για αποφάσεις και η άγνοια της αρχιτεκτονικής της ΕΕ, έριξε τη χώρα στα βράχια και τον ΣΥΡΙΖΑ από τότε…στην παλαβή, όπως εύστοχα έγραψαν.
Ένα γελοίο, κάλπικο δημοψήφισμα και ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, από μια αδέξια κυβέρνηση που δήθεν εκβιαζόταν, αλλά η ίδια εκβίασε τον λαό, για την καρέκλα της εξουσίας. Ένας καιροσκοπισμός κι ένας τυχοδιωκτισμός από μια κυβέρνηση που έριξε το μπαλάκι στο λαό, κρυπτόμενη πίσω από ένα ΟΧΙ. Όλα για την …κουτάλα. Ανταλλαγή για την παραμονή. Με τη χώρα και την οικονομία στο γύψο. Και όλους τους Έλληνες θύματα της μεγαλύτερης πολιτικής εξαπάτησης.
Ευτυχώς η μνήμη ξεθωριάζει. Ο χρόνος καταχωνιάζει αυτές τις μαύρες θύμισες.
Αλλά ο λαλίστατος κατά τα άλλα πρώην αντιπρόεδρος, θα διαπίστωσε, ότι ούτε αυτή, ούτε καμιά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε …ζωογόνος, όπως ήλπιζε.
Κοινώς, άρες μάρες….
Διδύμιος
5. 7 . 22
