Ο Λαός και ο Κοκός

2,1K

του Αλέξανδρου Ασωνίτη

       Δεν είναι τίτλος ταινίας της Φίνος Φιλμ. Είναι τα όσα  απίστευτα και ταπεινωτικά συμβαίνουν με αφορμή τον θάνατο του έκπτωτου και αποπεμφθέντος τέως βασιληά Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ (γνωστού  με το προσωνύμιο: Κοκός), που γεννούν μαύρες σκέψεις, κατάμαυρες. Δεν είναι απλώς η διαίρεση του λαού σχετικά με τον Κ.Γ., όπως καταγράφεται με πάθος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι ότι αποδεικνύεται, με τον πιο δυσάρεστο τρόπο, ότι η πλειοψηφία του λαού έχει σε πρώτη μοίρα τον εγωϊσμό και την ανασφάλειά της και σε τελευταία το  κοινωνικό, εθνικό συμφέρον. Έχει πρώτα απ’ όλα το εγώ, όχι το εμείς. Έχει το κόμμα που υποστηρίζει ο καθένας, όχι την πατρίδα.

    Το θέμα με τον θανόντα δεν είναι πολιτικό, κομματικό, είναι εθνικό. Ο Κ.Γ δεν εκδιώχθηκε επειδή ήταν βασιλιάς, δεξιός, ξενόφερτος ή ο,τιδήποτε άλλο. Κατηγορήθηκε και αποπέμφθηκε επειδή πρόδωσε την χώρα παραβιάζοντας το Σύνταγμα, το οποίο είχε ορκισθεί να φυλάττει. Πώς το παραβίασε εν γνώσει του και οδήγησε εν γνώσει του την χώρα στον γκρεμό;

    Α) Αρνούμενος παράνομα και αντισυνταγματικά να ορκίσει τον Γεροπαπανδρέου ως υπουργό Εθνικής Αμύνης.

    Β) Ορκίζοντας παράνομα τις τρεις  κυβερνήσεις των αποστατών, 1965-1966 (με αρχιερέα της αποστασίας τον Μητσοτάκη πατέρα που ανταπέδωσε χαρακτηρίζοντας unfair το δημοψήφισμα που κατήργησε την βασιλεία). Όρκισε, ο Κ.Γ.,  κατά παράβαση του Συντάγματος που όριζε και ορίζει η εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως να  δίδεται από τον αρχηγό του κράτους στον επικεφαλής του εκάστοτε πλειοψηφούντος κόμματος, ποτέ σε μέλη του κόμματός του (εκτός προβλεπομένων εξαιρέσεων: θάνατος πρωθυπουργού, υπηρεσιακή κυβέρνηση, κυβέρνηση εθνικής ενότητας κλπ). Ο Κ.Γ το παραβίασε και όρκισε παράνομα τις κυβερνήσεις των αποστατών που έφεραν την καταστροφή. Έβλαψε και ζημίωσε συνειδητά την Ελλάδα.

   Γ) ΄Ορκισε, αντί να αρνηθεί, την χούντα χαρίζοντάς της την πρώτη επίσημη και καθοριστική νομιμοποίηση. Και αφ’ ότου απέτυχε το κίνημα-οπερέττα που 7 μήνες αργότερα οργάνωσε (ενώ πριν την χούντα ετοίμαζε κι ο ίδιος το λεγόμενο πραξικόπημα των στρατηγών) και έφυγε από την χώρα, δεν προέβη  σε καμμία ενέργεια κατά της χούντας. Αντιθέτως διαπραγματευόταν την επιστροφή του. Δεν έκανε καν μια δήλωση εναντίον της -ούτε για το Πολυτεχνείο ούτε για την Κύπρο, όπως άλλωστε κι ο Καραμανλής. Ούτε ποτέ ζήτησε συγγνώμη για όσα διέπραξε. Όμως: Χωρίς την αποστασία δεν θα υπήρχε χούντα, και χωρίς χούντα δεν θα γινόταν ούτε η απόσυρση της μεραρχίας από την Κύπρο ούτε το πραξικόπημα κατά του Μακάριου και δεν θα έμπαιναν οι Τούρκοι στην Κύπρο.

    Γι’ αυτά και άλλα που διέπραξε λοιπόν, κι όχι επειδή ήταν ξένος ή βασιλιάς, ούτε για κάποιο θεωρητικό ζήτημα σχετικά με την βέλτιστη πολιτειακή μορφή, εκδιώχθηκε με το δημοψήφισμα ο θανών, που ήταν και υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Και τι βλέπουμε; Υπουργούς και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, της ΝΔ, και έναν τέως πρωθυπουργό, τον κ. Σαμαρά, να δίνουν συγχωροχάρτι με κάθε είδους έωλα  επιχειρήματα στον Κ.Γ. Δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα. Δεν τους νοιάζει η χούντα και η Κύπρος -και το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Δεν τους νοιάζει η  Μικρασία που χάθηκε με απόλυτη ευθύνη των βασιλικών κυβερνήσεων και του προηγούμενου Κωνσταντίνου Γκύξμπουργκ, του οποίου το άγαλμα καμμιά κυβέρνηση δεν τολμάει να μεταφέρει απ’ το πεδίο του Άρεως. Τους νοιάζει ο Κοκός, δηλαδή η υπεράσπιση της ιδεολογίας και του κόμματός τους, δηλαδή του εαυτού τους. Τα κόμματα, να θυμίσω, και οι θεσμοί υπάρχουν για να υπηρετούν τον λαό και το έθνος, όχι το αντίθετο.

    Όπως βέβαια δεν νοιάζει το ΚΚΕ και τους οπαδούς του η δήλωση του Ζαχαριάδη: «εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε αλλά επιδιώξαμε την ήττα της αστικομπουρζουάδικης εκστρατείας στην Μικρασία». Δεν τους νοιάζει που οδήγησαν την χώρα στον εμφύλιο και ήθελαν να διχοτομήσουν την Ελλάδα και να παραδώσουν την Ήπειρο, τη Μακεδονία και την Θράκη στον σοσιαλιστικό φασισμό/ιμπεριαλισμό (σχέδιο Λιμνών).  Δεν νοιάζει τους οπαδούς του ΚΚΕς/Σύριζα η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στους Βούλγαρους των Σκοπίων. Ούτε ότι έκαναν «ναι» το «όχι» του δημοψηφίσματος του 2015 και παρέδωσαν την χώρα σε νέα μνημόνια. Ούτε το Πασοκ και τους οπαδούς του νοιάζει που ο Γ.Α. Παπανδρέου υποδούλωσε την χώρα και υποθήκευσε το μέλλον της.  Ούτε τους χουντικούς, που κρύβονταν με διάφορα προσωπεία  και εμφανίστηκαν τώρα επικαλούμενοι ψευδοναθρωπιστικά φληναφήματα, νοιάζει η κατάλυση της δημοκρατίας και η τούρκικη εισβολή και κατοχή στην Κύπρο που επηρεάζει το μέλλον της Ελλάδας (βλ. 12 μίλια, ΑΟΖ, Αιγαίο) και όλου του ελληνισμού. 

  Τους νοιάζει, όλους αυτούς, όλον τον ελληνικό λαό, δηλαδή, η δικαίωση ΜΟΝΟ της επιλογής τους, της ιδεολογίας τους, της ιδεοληψίας τους. Κι ας ακρωτηριάζεται η χώρα κι ο ελληνισμός. Κι ας είμαστε de facto υπόδουλοι της Τουρκίας κι ας μας περιφρονούν  και  λοιδορούν  Αλβανοί, Λίβυοι, Σκοπιανοί, να μην πω για ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ κλπ.

   Είναι πέραν της ανοησίας, δηλαδή της θλίψεως, και μάλλον έχει σχέση με την αυτοκαταστροφική  ψυχοσύνθεσή μας. Ποιο μέλλον μας περιμένει όμως με τέτοια νοοτροπία και μυαλά; Αφορά και τους Κυπρίους (και όχι ΄Ελληνοκυπρίους: Κύπριος ίσον Έλληνας) το ερώτημα, φυσικά. Πώς θα αντιμετωπίσουμε την Τουρκία, τον θέσει, αν όχι φύσει, εχθρό μας, που μας εξευτελίζει καθημερινώς και με απειλή πολέμου δεν μας επιτρέπει να ασκήσουμε την κυριαρχία μας, Ελλάδα και Κύπρος, όταν δεν μπορούμε να αποτιμήσουμε στοιχειωδώς τον πολιτικώς εγκληματήσαντα, καταστροφέα Κ.Γ;  Θυμίζω ότι οι Τούρκοι κρέμασαν τον Μεντερές, αλλά ο Μεντερές τους έβαλε στην Κύπρο, με συνέργεια Καραμανλή-Αβέρωφ βέβαια, και εκδίωξε με πογκρόμ απ’ την Κωνσταντινούπολη τους γηγενείς Έλληνες κατοίκους της. Μπορεί να κρεμάσουν μεθαύριο και τον Ερντογάν, αλλά ο Ερντογάν ωφέλησε κι ωφελεί πολλαπλώς την πλαστό κράτος τους στην Μικρασία. Δεν χρειάζεται να καταντήσουμε σαν κι αυτούς,  αυτοσεβασμός και φιλοπατρία χρειάζεται που δεν έχουμε.

     Και δυστυχώς  όλα δείχνουν ότι θα πορευθούμε αλληλομαχόμενοι (γιατί ο εμφύλιος δίνει πάντα την ψευδαίσθηση ότι λύνει το αληθινό πρόβλημα) μέχρι την ολική μας κατάρρευση, υποδούλωση ή την εξαφάνιση. Το δείχνει κι η αδιαφορία μας για την μείωση του πληθυσμού και για όλα τα υπόλοιπα που μας ταλανίζουν καθημερινώς. Όπως έχω ξαναγράψει, φαίνεται πως οι Έλληνες έχουμε αποφασίσει να χαθούμε από την Ιστορία, και μάλιστα αυτοδιασυρόμενοι. Δεν ξέρω γιατί, ούτε ξέρω τι μπορώ να προτείνω ή να κάνω με τέτοια δεδομένα.

     Φάνηκε και κάτι άλλο δυσάρεστο: ότι ο πατριωτισμός αρκετών για το Μακεδονικό, για την Τουρκία, είχε κι έχει κομματικό κι όχι εθνικό, συλλογικό, κοινωνικό χαρακτήρα. Εναντιώθηκαν στο κόμμα που ξεπούλησε την Μακεδονία, όχι στο ξεπούλημα. Δυστυχώς, και πάλι.  Ως πότε, όμως; 100 χρόνια καταστροφών δεν δίδαξαν τίποτε σε κανέναν;

    Και κάτι ακόμα: Ενώ μέχρι τώρα επισείαμε τα παράδοξα πρωτεία τού να έχουμε απαλλαγεί, με την εθνική τραγωδία της Κύπρου, από μια δεξιά δικτατορία και εμείς, με καθοδήγηση λαμπρή των ΚΚΕ και ΚΚΕς, να θρηνούμε επί 48 χρόνια που δεν γίναμε κομμουνιστική δικτατορία, με τον θάνατο του Κοκού κατακτήσαμε κι άλλα πρωτεία: Αποδείχθηκε ότι η πλειοψηφία, μάλλον, της δεξιάς παράταξης ζούσε με βουβό θρήνο το ανείπωτο δράμα τού να έχει στερηθεί, ωιμέ! μια μοναρχία που παραβίαζε το Σύνταγμα, αλλοίωνε το πολίτευμα και οδηγούσε σε συμφορές (απεδείχθη επίσης ότι η δεξιά είναι επιρρεπής σε αιτιολόγηση ή υποστήριξη θεσμικών εκτροπών). Καθόλου τυχαία βέβαια, οι δυο αυτές παρατάξεις, δεξιά κι αριστερά, είναι ένοχες για όλες τις καταστροφές του ελληνισμού από το 1922 μέχρι το 2018, σε έναν φαύλο αλληλοτροφοδοτούμενο κύκλο. Στους μερακλήδες της μοναρχίας ωστόσο, αφιερώνω το τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη: Μας ξανάρθες, βασιλιά.

 ΥΓ: Εντύπωση μου προκαλεί η αλαλία του Ευάγγελου Βενιζέλου αλλά και της Ενώσεως  Ελλήνων  Συνταγματολόγων  που δεν εξέδωσαν κάποια ανακοίνωση (εκτός αν δεν την είδα) για να τονίσουν και να εξηγήσουν τα συνταγματικά εγκλήματα του θανόντος, που δεν είναι κατανοητά στο ευρύ κοινό και επιτρέπουν στην  δεξιά (από βασιλοχουντικούς μέχρι Σαμαρά) να διαστρεβλώνει την ιστορία. Ευκαιρία όμως να θυμηθούμε τον Αλκμαίωνα του Κρότωνα και της Μεγάλης Ελλάδας: Μοναρχία εστί νόσου ποιητική,  η δ’ υγεία συνεκτική των δυνάμεων ισονομία.(Σωζόμενα των Προσωκρατικών, Β4).

 Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Τελευταίο του βιβλίο, το μυθιστόρημα Καθαρμοί, απ’ τις εκδόσεις Πατάκη. Διευθύνει την σχολή σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη, στο Σύνταγμα.