Του Γιώργου Γκόντζου
* Οι νέοι ιδεολογικοί σύμμαχοι και επικοινωνιακοί σύμβουλοι της αριστεράς έκαναν την εμφάνισή τους. Ο Κανάκης, ο Μουτσινάς, η Σκορδά, η Καινούργιου… Και μετά θα πάνε ξανά και θα γράψουν για τον «βόθρο» εκπομπών, τις συνειδήσεις που διαμορφώνουν και τη χαμηλή αισθητική τους…
* Και την ώρα που ο ίδιος ο σταθμάρχης αναγνώριζε το δικό του ποσοστό ευθύνης, γονείς και εκπαιδευτικοί φωτογραφίζονταν δίπλα σε συνθήματα όπως «Δεν είναι ανθρώπινο λάθος», που κρατούσαν μικροί μαθητές… Η ιστορία έχει παραδείγματα των δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων που χρησιμοποιούσαν ανήλικα παιδιά για να προωθήσουν τις ιδεολογίες τους και την πολιτική τους.
* Αυτοί που περιφέρουν από εκδήλωση σε εκδήλωση τη μάνα του Παύλου Φύσσα, η οποία τόσα χρόνια δεν είχε… χρόνο να αρθρώσει λίγες λέξεις συμπόνιας και αλληλεγγύης στη μάνα του Θάνου Αξαρλιάν και στους συγγενείς των θυμάτων στη ΜΑΡΦΙΝ, επιτίθενται λυσσασμένα, με χυδαιότητες, εναντίον ενός πατέρα που πριν από λίγες ώρες έθαψε την κόρη του, μόνο και μόνο γιατί δεν τους άρεσαν οι δηλώσεις του.
Αποδεικνύοντας,για όσους έχουν ακόμα επιφυλάξεις, πως ούτε για τους νεκρούς θλίβονται, ούτε ευαίσθητοι, όπως θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται, είναι…
Τι είναι;
Αυτό ακριβώς που αποτυπώνεται στη στάση τους… Οι λέξεις είναι «λίγες» για να τους περιγράψουν…
* Στο έτος 2023 αριστερός καθηγητής του ελληνικού πανεπιστημίου εκτιμά πως «στον Μελιγαλά έγινε η μισή δουλειά»… Ζουν ακόμη με τις τραγικές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας… Όχι ως βάση για να αναδειχτούν τα γεγονότα, ή για να εξαχθούν συμπεράσματα χρήσιμα για το μέλλον της χώρας μας,αλλά ως βάση, για μια ακόμη, με διαφορετικούς τρόπους έστω, για έναν καινούργιο εμφύλιο, για μια νέα σπαρακτική διαμάχη…Και ύστερα προσπαθούμε να αναδείξουμε τις αιτίες προσανατολισμού και πρακτικών του «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος»….
* Οι φωτογραφίες δημοσιογράφων με ένα τεράστιο κόκκινο Χ και άλλες εν είδει «καταζητούμενων» είναι πολύ πιο ανησυχητικό φαινόμενο και από τις αναμφισβήτητες ευθύνες του πολιτικού συστήματος για μια σειρά διαχρονικές αβελτηρίες και αρνητικές για την κοινωνία αποφάσεις… Παραπέμπουν σε σκοτεινές της ιστορίας μας περιόδους…
A Από άποψη χρονικής περιόδου, την ευθύνη για μια σειρά καταστάσεις την έχουν φυσικά τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τη μεταπολίτευση έως σήμερα. Αν και ισχύει και το γεγονός πως ο πολιτικός χρόνος είναι πολύ πυκνός, θα προσθέσω στην …εξίσωση και κάτι ακόμα. Όλα αυτά τα χρόνια κυριαρχούσαν στο συνδικαλιστικό πεδίο οι αριστερές παρατάξεις. Και το ερώτημα είναι: Προώθησαν πολιτικές και διεκδικήσεις για να ελαχιστοποιηθούν, για παράδειγμα, παρασιτικές εικόνες στον δημόσιο κυρίως τομέα ή αντιδρούσαν σε κάθε σκέψη, πολύ περισσότερο σε πρωτοβουλίες, για να αρθούν αρνητικά φαινόμενα;
* Η κάθε κυβέρνηση, όταν έχει την εξουσία έχει αυτή την κύρια ευθύνη για γεγονότα που συνέβησαν επί των ημερών της. Η ανάληψη ευθυνών έχει νόημα μόνο όταν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι τα επόμενα βήματά της κινούνται στην αποφασιστική διόρθωση κακώς κειμένων.
* Στη ΝΔ σταθμίζουν τις συνέπειες από τη μη παρουσία ή την παρουσία του Κώστα Καραμανλή στο ψηφοδέλτιο. Αλλά η ηθική διάσταση επιβάλλει, κατά τη γνώμη μου, την απουσία του από αυτό.
* ΟΧΙ!!! Κατηγορηματικά, ΟΧΙ!!! Τέτοια φαινόμενα, αυτού του είδους πολίτες, μέλη με αυτή την «εμφάνιση», οποιωνδήποτε άλλων κομμάτων, δεν έχει ξαναδεί αυτός ο τόπος… Είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Διαβάστε το τοξικό, απάνθρωπο σχόλιο, δεξιά…
«[..] Εγώ δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει πατέρας που να μίλησε σε κανάλι για την αποζημίωση του κράτους, όταν έχει χάσει το μονάκριβο κορίτσι του. Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει, μήπως δεν είναι καλά ο άνθρωπος, και βγήκε και είπε τέτοια πράγματα; [..]»
Και μετά ένα …λυρικό πόνημα πριν λίγα χρόνια:
«[…] Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί» –
Κι έρχεται η ώρα που αυτό το όνειρο το εναποθέτεις στο τραπέζι. Σαν να εναποθέτεις την αριστερή καρδιά σου στη κάλπη. Και σαν τη βασιλόπιτα, αρχίζεις να το κόβεις κομμάτια. Ένα για τις αυτοκτονίες και την εθνική κατάθλιψη, ένα για τα σπίτια που έβγαλαν στο σφυρί, ένα για τις ζωές που κινδυνεύουν αποκλεισμένοι από το δημόσιο σύστημα υγείας, ένα για τα σχολειά που έκλεισαν, ένα για τους άνεργους και τους νέους που μεταναστεύουν, ένα για τα παιδιά που πέφτουν λιπόθυμα από την πείνα, ένα για την περιουσία του λαού που ξεπουλάνε, ένα για την καταστολή δικαιωμάτων και την κατακρήμνιση της δημοκρατίας, ένα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που τη ρήμαξαν, ένα γιατί οι τόποι δεν είναι αριθμοί, είναι οι άνθρωποί τους. Ή την αφήνεις έτσι ολόκληρη, και το φλουρί πέφτει στο κομμάτι του λαού… Αντί επιλόγου: Κατά τα άλλα, κι εμείς στο δρόμο θα είμαστε, σύντροφε, και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί είμαστε μαθημένοι… Χωρίς αγώνα πώς θα κάνουμε αλήθεια το όνειρο; [..]»
*Ο Γιώργος Γκόντζος είναι δημοσιογράφος στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
