Ευγενία Καρά-Μούρζα: «Η νίκη της Ουκρανίας έχει μεγάλη σημασία για να απελευθερωθούν μια μέρα οι Ρώσοι από το καθεστώς Πούτιν».
της Marie Mendras
Ο Vladimir Kara-Murza βρίσκεται στη φυλακή από τον Απρίλιο του 2022. Η εισαγγελία ζήτησε ποινή είκοσι πέντε ετών σε στρατόπεδο αυστηρού καθεστώτος γι’ αυτόν τον αντιπολιτευόμενο Ρώσο που επέζησε από δύο απόπειρες δολοφονίας με δηλητηρίαση και πάσχει από πολυνευροπάθεια και νευρομυϊκά συμπτώματα. Η δίκη διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών και η ετυμηγορία στις 17 Απριλίου ήταν όντως καταδίκη σε είκοσι πέντε χρόνια κάτεργα. Η σύζυγος του αντιφρονούντα, Evguenia Kara-Mourza, την οποία γνώρισε η Marie Mendras, συνεχίζει τον αγώνα του συζύγου της από το εξωτερικό.
– Συνέντευξη
Συμμετείχατε, στο Παρίσι, σε μια συνάντηση εκπροσώπων της εξόριστης ρωσικής αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένων των Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, Γκάρι Κασπάροφ, Λεβ Γκουντκόφ, Ντμίτρι Γκουντκόφ, Σεργκέι Γκουρίεφ. Συναντηθήκατε επίσης με βουλευτές, γερουσιαστές, πανεπιστημιακούς και δημοσιογράφους. Στο πλαίσιο της αποστολής σας για το Ίδρυμα Ελεύθερη Ρωσία, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, θέλετε να έρχεστε τακτικά στη Γαλλία για να ενημερώνετε για την κρίσιμη κατάσταση των πολιτικών κρατουμένων και να υπερασπίζεστε την υπόθεση του συζύγου σας, Βλαντιμίρ Καρά-Μούρζα. Από τη στιγμή της σύλληψής του, δεν έχει επιτραπεί ούτε σε εσάς ούτε σε κανένα από τα παιδιά σας να του μιλήσετε στο τηλέφωνο. Μόνο ο δικηγόρος του σας εξασφαλίζει μια ανταλλαγή επιστολών και σας δίνει νέα του. Ποια είναι η νομική κατάσταση του συζύγου σας και σε τι κατάσταση βρίσκεται;
Ο σύζυγός μου διώκεται για τρεις ποινικές υποθέσεις. Η μία για διάδοση δήθεν ψευδών πληροφοριών για τον ρωσικό στρατό, για κάποιες συνεντεύξεις και μια δημόσια ομιλία του ενώπιον του Κογκρέσου της Πολιτείας της Αριζόνα των ΗΠΑ, όπου καταγγέλλει τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο ρωσικός στρατός στο έδαφος της Ουκρανίας και καλεί στη δημιουργία ενός διεθνούς δικαστηρίου για να δικαστούν οι υπεύθυνοι για το έγκλημα της επίθεσης κατά της Ουκρανίας.
Η δεύτερη κατηγορία, που απαγγέλθηκε το περασμένο καλοκαίρι, αφορά δεσμούς με «ανεπιθύμητη» οργάνωση και το γεγονός ότι οργάνωσε εκδήλωση υπέρ των πολιτικών κρατουμένων στη Ρωσία, μαζί με το Κέντρο Μνήμης (Memorial) και το Κέντρο Ζαχάρωφ. Η «ανεπιθύμητη» οργάνωση είναι το Ίδρυμα Ελεύθερη Ρωσία, το οποίο εκπροσωπώ και εγώ. Πρέπει να ειπωθεί ότι πρόκειται για μια ΜΚΟ υπέρ της δημοκρατίας, η οποία αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία και σε άλλες χώρες. Αλλά, σήμερα, οτιδήποτε αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία είναι ανεπιθύμητο. Το Memorial και το Κέντρο Ζαχάρωφ, μετά την παραπομπή του Βλαντιμίρ, χαρακτηρίστηκαν ως «ξένοι πράκτορες» και απαγορεύτηκαν στη Ρωσία.
Η τρίτη κατηγορία κατά του συζύγου μου ήρθε τον Οκτώβριο του 2022, όταν βρισκόμουν στο Στρασβούργο για να παραλάβω το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βάκλαβ Χάβελ, που απονεμήθηκε στον Βλαντιμίρ. Την ίδια στιγμή, οι ρωσικές αρχές τον κατηγόρησαν για εσχάτη προδοσία. Η κατηγορία αυτή βασίστηκε σε τρεις δημόσιες ομιλίες που ο Βλαντίμιρ μετέδωσε σε διάφορες διεθνείς πλατφόρμες. Μίλησε ενώπιον του Συμβουλίου της Ατλαντικής Συμμαχίας, του Κογκρέσου των ΗΠΑ και της Νορβηγικής Επιτροπής Ελσίνκι. Κατήγγειλε τη λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης στη Ρωσία και τόνισε τη σημασία που έχει για τον λαό της Ρωσίας να έχει πρόσβαση σε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση για την κατάσταση στην Ουκρανία, να γνωρίζει ποια εγκλήματα διαπράττουν η ρωσική εξουσία και ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία. Εξέθεσε την πολιτική καταστολή στη Ρωσία και τον αυξανόμενο αριθμό των πολιτικών κρατουμένων. Και υπενθύμισε επίσης τον παράνομο χαρακτήρα της «ψηφοφορίας λαϊκής έγκρισης» για τις άνομες αναθεωρήσεις του ρωσικού Συντάγματος του 1993. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατέστρεψε το Σύνταγμα της χώρας μας και έγινε δικτάτορας δια βίου μέσω της διαδοχής των «προεδρικών θητειών».
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο κατά του συζύγου μου, οι τρεις αυτές ομιλίες στο εξωτερικό συνιστούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας και βλάπτουν την εικόνα της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή. Δηλαδή, για το ρωσικό κράτος, και τη ρωσική κυβέρνηση όποιος αντιτίθεται στην επίσημη αφήγηση στιγματίζεται ως προδότης και εγκληματίας. Έτσι, ένας πολίτης της Ρωσίας που αντιτίθεται στο καθεστώς Πούτιν και αγωνίζεται για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες θεωρείται εγκληματίας και προδότης.
Με παρόμοιες κατηγορίες φυλακίζονται εκατοντάδες άνθρωποι στη Ρωσία σήμερα. Αλλά στην περίπτωση του Βλαντιμίρ, οι αρχές χρησιμοποίησαν ό,τι μπορούσαν για να τον στείλουν στη φυλακή για ένα τέταρτο του αιώνα. Ο Βλαντιμίρ αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης 25 ετών.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν θέλει να επιβάλει μια εικόνα ενότητας του ρωσικού λαού που τον υποστηρίζει στον αγώνα του κατά των Ουκρανών. Για να πετύχει αυτόν τον στόχο, πρέπει πρώτα να συντρίψει κάθε αντιπολίτευση στη χώρα. Και το καθεστώς χρησιμοποιεί απολύτως αποτρόπαια μέτρα εναντίον όσων διαμαρτύρονται, που περιλαμβάνουν τη χρήση βασανιστηρίων, την τιμωρητική ψυχιατρική, τη σεξουαλική βία και άλλα βάναυσα μέσα.
Η ρωσική κυβέρνηση δοκιμάζει τώρα δύο μέτρα. Το πρώτο είναι να στερούν από τους γονείς τα γονικά δικαιώματα, όταν οι αρχές τους θεωρούν ανίκανους να κάνουν τα παιδιά τους καλούς πατριώτες. Η άλλη μέθοδος είναι η αφαίρεση της ιθαγένειας από ανθρώπους που χαρακτηρίζονται ανάξιοι επειδή αντιτίθενται στον λόγο του κράτους.
Υπάρχουν περίπου 540 πολιτικοί κρατούμενοι στη Ρωσική Ομοσπονδία. Πώς μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτή την κατάσταση;
Ένας από τους πολιτικούς κρατούμενους, ο τελευταίος «όμηρος» της υπόθεσης Yukos, ο Αλεξέι Πιτσούγκιν, βρίσκεται στη φυλακή εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια, κατά παράβαση πολλών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πριν από την ευρείας κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία πέρυσι, υπήρχαν περισσότεροι από 300 πολιτικοί κρατούμενοι στη Ρωσία. Σήμερα, σύμφωνα με το Memorial, τα στοιχεία του οποίου είναι συντηρητικά, ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων είναι 546. Αλλά ο επικεφαλής του προγράμματος πολιτικών κρατουμένων του Memorial, Σεργκέι Νταβίντις, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι ο πραγματικός αριθμός πρέπει να είναι δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερος.
Σύμφωνα με το OVD-Info, ένα ανεξάρτητο μέσο ενημέρωσης που παρακολουθεί την πολιτική καταστολή στη Ρωσία, από τον Φεβρουάριο του 2022, τουλάχιστον 19.500 άνθρωποι έχουν συλληφθεί για την αντιπολεμική τους στάση.
Ο αριθμός των διοικητικών υποθέσεων που έχουν κινηθεί εναντίον αυτών των ανθρώπων είναι περίπου 6.000. Πρέπει να πούμε ότι, στη Ρωσία, μια διοικητική υπόθεση είναι πολύ συχνά ένα βήμα πριν την ποινική δίωξη. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του συζύγου μου, όλα ξεκίνησαν με μια διοικητική ποινή 15 ημερών. Τουλάχιστον 440 ποινικές υποθέσεις έχουν ανοίξει εναντίον ανθρώπων κατά τη διάρκεια αντιπολεμικών διαδηλώσεων ή για οποιαδήποτε αντιπολεμική δράση, για παράδειγμα για δημοσιεύσεις σε κοινωνικά δίκτυα, για τη διάδοση πληροφοριών σχετικά με εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στην Ουκρανία και άλλες πράξεις που θεωρούνται εγκληματικές διότι διαδίδουν αντικειμενικές πληροφορίες σχετικά με αυτόν τον πόλεμο. Η παραπληροφόρηση στην κοινωνία έχει φτάσει σε ένα κυριολεκτικά συγκλονιστικό επίπεδο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού εξακολουθεί να βασίζεται στην τηλεόραση ως πηγή πληροφόρησης.
Μου εξηγήσατε ότι ο αριθμός των συνδρομητών, των ανθρώπων που παρακολουθούν την εξόριστη ανεξάρτητη ρωσική τηλεόραση Dojd και άλλα μέσα ενημέρωσης στο Διαδίκτυο είναι σημαντικός, έως και 15-20 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούν μια εκπομπή ή ένα podcast. Καταφέρνει όμως η δικτατορία να εγκλωβίσει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ρώσων στο ψέμα και τον φόβο;
Όταν μου ζητούν να περιγράψω την ψυχική κατάσταση των ανθρώπων στη Ρωσία, πάντα ξεκινάω εξηγώντας την κατάσταση στην οποία ζουν εδώ και χρόνια. Οι τελευταίες εκλογές που θεωρήθηκαν ελεύθερες, αλλά όχι δίκαιες, έγιναν στη Ρωσία το 2003. Ήταν επίσης το 2003 όταν έκλεισε το μεγαλύτερο και πιο δημοφιλές ανεξάρτητο τηλεοπτικό κανάλι NTV. Όταν λοιπόν μιλάμε για «τον ρωσικό πληθυσμό», μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν το δικαίωμα σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές εδώ και είκοσι χρόνια. Μιλάμε για εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που υφίσταται την παραπληροφόρηση. Στη Ρωσία δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, ελευθερία του συνέρχεσθαι, ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, δεν υπάρχουν εκλογές, δεν υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη… Μιλάμε λοιπόν για έναν πληθυσμό που στερείται σταδιακά όλα τα δικαιώματα που του εγγυόνταν το Σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μετά από 23 χρόνια του καθεστώτος Πούτιν, αυτός ο πληθυσμός είναι άρρωστος. Αυτό είναι γεγονός. Ταυτόχρονα, όμως, πιστεύω ότι δεν μπορούμε ποτέ να εμπιστευόμαστε τις δημοσκοπήσεις που διεξάγονται σε ένα ολοκληρωτικό κράτος. Οι άνθρωποι φοβούνται να απαντήσουν στις ερωτήσεις. Όταν το Κέντρο Levada, το οποίο χαρακτηρίστηκε «ξένος πράκτορας» το 2016, δημοσιεύει αποτελέσματα δημοσκοπήσεων, πολύ συχνά «ξεχνά» να αναφέρει το ποσοστό των ανθρώπων που δέχτηκαν να απαντήσουν.
Σίγουρα υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που αντιτίθενται στον Πούτιν και σε αυτόν τον πόλεμο, αλλά φοβούνται να μιλήσουν δημοσίως επειδή φοβούνται ότι θα υποβληθούν σε τιμωρητική ψυχιατρική, ότι θα βιαστούν ή θα ξυλοκοπηθούν από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της σύλληψης ή σε κάποιο κέντρο κράτησης· οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα τους αφαιρεθούν τα γονικά τους δικαιώματα και πολλά άλλα.
Το 2022, η Ρωσία έγινε η δεύτερη χώρα στον κόσμο όσον αφορά τη χρήση υπηρεσιών VPN [που επιτρέπουν να παρακαμφθεί η ψηφιακή λογοκρισία, σημ. τ. σύντ.] Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση στη χώρα για αντικειμενική και ανεξάρτητη πληροφόρηση. Και είναι επίσης σημαντικό να διασφαλιστεί ότι ο ρωσικός πληθυσμός θα έχει την ευκαιρία να έχει ακόμη μεγαλύτερη πρόσβαση σε αξιόπιστες και δωρεάν υπηρεσίες VPN.
Οι περιπτώσεις του συζύγου μου και άλλων πολιτικών κρατουμένων, όπως του Ιλία Γιασίν και του Αλεξέι Ναβάλνυ, είναι γνωστές. Αλλά για εκατοντάδες άλλους είναι λιγότερο γνωστές, και όμως οι ιστορίες τους είναι εξίσου τραγικές και σπαρακτικές. Όπως, για παράδειγμα, η ιστορία της Αλεξάντρα Σκοτσιλένκο, η οποία καταδικάστηκε σε φυλάκιση επειδή αντικατέστησε τις ετικέτες των τιμών, σε ένα κατάστημα, με πληροφορίες σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον αριθμό των θυμάτων μεταξύ των αμάχων, τους βομβαρδισμούς κ.λπ. Υπάρχει επίσης η Μαρία Πονομαρένκο, μια δημοσιογράφος που συνελήφθη επειδή δημοσίευσε ένα κείμενο στο Telegram σχετικά με τον βομβαρδισμό του θεάτρου στη Μαριούπολη. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Αφού πέρασε μερικούς μήνες σε κέντρο κράτησης, στάλθηκε σε ένα δήθεν ψυχιατρικό νοσοκομείο για εξέταση. Εκεί, της έκαναν ενέσεις με άγνωστες ουσίες. Μετά την επιστροφή της στο κέντρο κράτησης, της δόθηκε η δυνατότητα να μιλήσει με τον δικηγόρο της. Του είπε ότι δεν θυμόταν απολύτως τίποτα από τις τρεις ημέρες στο εν λόγω «νοσοκομείο».
Η απελευθέρωση της Ουκρανίας είναι το απαραίτητο βήμα για να ελπίζουμε στην απελευθέρωση του λαού της Ρωσίας και πρώτα απ’ όλα στην απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται έγκλειστοι υπό εντελώς αφόρητες συνθήκες. Είναι ένα απαραίτητο βήμα για να επιταχυνθεί το τέλος του καθεστώτος Λουκασένκο στη Λευκορωσία. Αυτό το μήνυμα εδώ στην Ευρώπη είναι πολύ σημαντικό να μεταδοθεί γιατί δεν βλέπουν όλοι τη σύνδεση μεταξύ των δύο. Συμφωνείτε με αυτή τη διαπίστωση;
Πιστεύω ότι οι δικτατορίες και τα αυταρχικά καθεστώτα που συνδέονται με το ρωσικό καθεστώς εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Εάν πάψει να υπάρχει καθεστώς Πούτιν στη Ρωσία, ο Λουκασένκο δεν θα μπορέσει να επιβιώσει πολιτικά. Το ίδιο θα συμβεί και σε άλλες αυταρχικές χώρες. Ο Πούτιν και το καθεστώς του είναι σαν ένας καρκίνος που κάνει μεταστάσεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν απομακρυνθεί, θα απελευθερωθούν και οι άλλες χώρες. Η νίκη της Ουκρανίας είναι πολύ σημαντική. Οι Ουκρανοί όχι μόνο έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τον δικό τους δρόμο ανάπτυξης και να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά έχουν επίσης το δικαίωμα να δικαιωθούν μετά από όλα όσα έχουν υποστεί από τον ρωσικό στρατό. Θυμώνω όταν ακούω ότι η Ουκρανία θα πρέπει ίσως να παραδώσει μέρος της επικράτειάς της, όχι για να κατευνάσει τον Πούτιν, αλλά για να τερματιστεί ο πόλεμος. Πώς μπορεί κανείς να προτείνει κάτι τέτοιο σε έναν λαό που έχει χάσει εκατοντάδες παιδιά, χιλιάδες αμάχους και που είδε τις πόλεις του να καταστρέφονται από έναν στρατό που διεξάγει επιθετικό πόλεμο;
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι το αποτέλεσμα της ατιμωρησίας του Βλαντιμίρ Πούτιν εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, όταν έσερνε τη Ρωσία σε διάφορες στρατιωτικές συγκρούσεις και κατέστελλε τις ειρηνικές διαμαρτυρίες στο εσωτερικό της χώρας. Ούτε αυτός ούτε οι άνδρες του αντιμετώπισαν πραγματικά σοβαρές συνέπειες μετά την εισβολή στη Γεωργία, την προσάρτηση της Κριμαίας και τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στην Τσετσενία, μετά την άγρια καταστολή των διαδηλωτών στη Ρωσία, μετά τη χρήση της πολιτικής δολοφονίας ως εργαλείου για την εξόντωση των αντιπάλων του καθεστώτος. Η εφημερίδα Νόβαγια Γκαζέτα έχασε επτά δημοσιογράφους της, τους σκότωσαν. Ο Μπόρις Νέμτσοφ, συνάδελφος και φίλος του συζύγου μου, δολοφονήθηκε μπροστά στο Κρεμλίνο, τον Φεβρουάριο του 2015. Δεν ενοχλήθηκε ποτέ κανείς από αυτούς που βρίσκονται πίσω από αυτό το έγκλημα.
Ο Βλαντιμίρ συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία για την υιοθέτηση του νόμου Μαγκνίτσκι παγκοσμίως, του νόμου που προβλέπει στοχευμένες κυρώσεις κατά των υπευθύνων για τον θάνατο του δικηγόρου. Ο Σεργκέι Μαγκνίτσκι ασκούσε το επάγγελμα στη Μόσχα και διερευνούσε ένα σύστημα διαφθοράς. Πήγε στην αστυνομία για να αποκαλύψει τις ατασθαλίες, αλλά συνελήφθη, βασανίστηκε και πέθανε στη φυλακή το 2009.
Ο Βλαντιμίρ εξηγούσε πάντα ότι, όταν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρούνται εσωτερικό ζήτημα μιας χώρας, έρχεται αναπόφευκτα η στιγμή που αυτή η εσωτερική καταστολή μετατρέπεται σε εξωτερική επιθετικότητα. Αυτά τα δύο φαινόμενα είναι απολύτως αδιαχώριστα, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Συμμερίζομαι την ανάλυσή του.
Το καθεστώς Πούτιν είναι πλέον ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Αυτή η μεταμόρφωση συνοδεύτηκε από την πλύση εγκεφάλου του πληθυσμού. Πριν, ήταν η ατομικοποίηση της κοινωνίας. Ο πληθυσμός δεν όφειλε να παρεμβαίνει στις υποθέσεις του κράτους. Τον τελευταίο χρόνο, η πλύση εγκεφάλου εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα. Για παράδειγμα, η σχολική εβδομάδα στη Ρωσία αρχίζει με ένα μάθημα πατριωτισμού. Τα παιδιά καλούνται να δώσουν ενδείξεις υποστήριξης της κυβέρνησης. Αυτό μας θυμίζει την εποχή του Χίτλερ.
Δήλωση του κατηγορουμένου Βλαντιμίρ Καρά-Μούρζα που έγινε στις 10 Απριλίου, εν όψει της απόφασης του δικαστηρίου
Μέλη του Δικαστηρίου!
Ήμουν σίγουρος, μετά από δύο δεκαετίες στη ρωσική πολιτική, μετά από όλα όσα είχα δει και βιώσει, ότι τίποτα δεν θα μπορούσε πλέον να με εκπλήξει. Πρέπει να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος. Με εξέπληξε ο βαθμός στον οποίο η δίκη μου, με τη μυστικότητα και την περιφρόνηση των νομικών κανόνων, ξεπέρασε ακόμη και τις «δίκες» των σοβιετικών αντιφρονούντων στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Και δεν αναφέρομαι στην αυστηρότητα της ποινής που ζήτησε η εισαγγελία ή στην επίκληση των «εχθρών του κράτους». Από αυτή την άποψη, έχουμε ξεπεράσει τη δεκαετία του 1970 και έχουμε επιστρέψει στη δεκαετία του 1930. Για μένα, ως ιστορικό, αυτό είναι μια ευκαιρία να προβληματιστώ.
Σε κάποιο σημείο της κατάθεσής μου, ο προεδρεύων δικαστής μου υπενθύμισε ότι μία από τις ελαφρυντικές περιστάσεις ήταν «η μεταμέλεια για ό,τι έκανε [ο κατηγορούμενος]». Και παρότι η σημερινή μου κατάσταση δεν είναι καθόλου διασκεδαστική, δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω: ο εγκληματίας, φυσικά, πρέπει να μετανοήσει για τις πράξεις του. Εγώ βρίσκομαι στη φυλακή για τις πολιτικές μου απόψεις. Επειδή κατήγγειλα τον πόλεμο στην Ουκρανία. Επειδή αγωνίζομαι για πολλά χρόνια ενάντια στη δικτατορία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Επειδή διευκόλυνα την υιοθέτηση προσωπικών διεθνών κυρώσεων στο πλαίσιο του νόμου Μαγκνίτσκι εναντίον εκείνων που παραβίασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όχι μόνο δεν μετανιώνω αλλά είμαι περήφανος γι’ αυτό. Είμαι περήφανος που ο Μπόρις Νέμτσοφ με εισήγαγε στην πολιτική. Και ελπίζω να μην ντρέπεται για μένα. Προσυπογράφω κάθε λέξη που είπα και κάθε λέξη για την οποία κατηγορήθηκα από αυτό το δικαστήριο. Κατηγορώ τον εαυτό μου μόνο για ένα πράγμα: ότι, όλα αυτά τα χρόνια της πολιτικής μου δραστηριότητας, δεν κατάφερα να πείσω αρκετούς συμπατριώτες μου και αρκετούς πολιτικούς από δημοκρατικές χώρες για τον κίνδυνο που το σημερινό καθεστώς του Κρεμλίνου αντιπροσωπεύει για τη Ρωσία και για τον κόσμο. Σήμερα, αυτό είναι φανερό σε όλους, αλλά με ένα τρομερό τίμημα: το τίμημα του πολέμου.
Συνήθως, στις τελικές τους δηλώσεις στο δικαστήριο, οι κατηγορούμενοι ζητούν την αθώωση. Για ένα άτομο που δεν έχει διαπράξει κανένα έγκλημα, η αθώωση θα ήταν η μόνη δίκαιη ετυμηγορία. Αλλά εγώ δεν ζητώ τίποτα από αυτό το δικαστήριο. Γνωρίζω την ετυμηγορία. Την ήξερα εδώ και ένα χρόνο, όταν είδα στον καθρέφτη μου ανθρώπους με μαύρες στολές και μαύρες μάσκες να κυνηγούν το αυτοκίνητό μου. Αυτό είναι το τίμημα του να μιλάς στη Ρωσία σήμερα.
Αλλά ξέρω επίσης ότι θα έρθει η μέρα που το σκοτάδι που καλύπτει τη χώρα μας θα διαλυθεί. Όταν το μαύρο θα λέγεται μαύρο και το άσπρο θα λέγεται άσπρο· όταν, σε επίσημο επίπεδο, θα αναγνωριστεί ότι δύο επί δύο κάνει πάντα τέσσερα· όταν ένας πόλεμος θα λέγεται πόλεμος και ένας σφετεριστής θα αποκαλείται σφετεριστής· και όταν θα αναγνωριστούν ως εγκληματίες αυτοί που πυροδότησαν και ξεκίνησαν αυτόν τον πόλεμο, και όχι αυτοί που προσπάθησαν να τον σταματήσουν.
Αυτή η μέρα θα έρθει αναπόφευκτα, όπως η άνοιξη ακολουθεί τον πιο κρύο χειμώνα. Η κοινωνία μας θα ανοίξει τότε τα μάτια της και θα αγανακτήσει με τα τρομερά εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στο όνομά της. Από αυτή τη συνειδητοποίηση, αυτόν τον προβληματισμό, θα ξεκινήσει ο μακρύς, δύσκολος αλλά ζωτικός δρόμος για την ανάκαμψη και την αποκατάσταση της Ρωσίας, για την επιστροφή της στην κοινότητα των πολιτισμένων χωρών.
Ακόμα και σήμερα, ακόμα και μέσα στο σκοτάδι που μας περιβάλλει, ακόμα και όταν κάθομαι σε αυτό το κλουβί, αγαπώ τη χώρα μου και πιστεύω στον λαό μας. Πιστεύω ότι μπορούμε να πάρουμε αυτόν τον δρόμο.
Μετάφραση από τον Figaro Χριστίνα Σταματοπούλου
Διαβάστε περισσότερα για την κατάσταση στην Ρωσία στο βιβλίο, Ρωσία, Αυτοκρατορία ή έθνος κράτος; Ο Πούτιν, ο Ντούγκιν και ο Ναβάλνι που κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.
