του Λάζαρου Μαύρου από την Σημερινή
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΣ από χθες Ιούλιος, με πρώτον στο οδυνηρό μέτρημα εκείνον τον ολέθριο του 1974. Του δίδυμου κακουργήματος που υπέστη ο Ελληνισμός στην Κύπρο: Του χουντικού πραξικοπήματος 15.7.1974 και της τουρκικής εισβολής από 20.7.1974. Στις ξεπίτηδες αφύλακτες, προδομένες από τη Χούντα, κυπριακές Θερμοπύλες της Κερύνειας μας…
Οι φρικτότερες μνήμες. Οι οποίες μοιραία ξανασμίγουν με τα παλαιότερα ομοίως φρικτά μηνός Ιουλίου της συλλογικής ιστορικής θύμησης: «Αυτά που βρίσκονται στον άλλο καμβά, στην ψυχή μας, στην οποία είναι ήδη καταγραμμένα με ανεξίτηλα χρώματα και λεπίδια», όπως έγραψε πριν από δυο χρόνια ο Στέλιος Παπαντωνίου στο έργο του «Κρυφοί Ανέμοι – από την Εννάτη Ιουλίου του Βασίλη Μιχαηλίδη».
ΔΗΛΑΔΗ, 203ος Ιούλιος τώρα, «Τζιαιρόν Δευτερογιούνην» του 2023. Των οθωμανικών σφαγών της 9ης Ιουλίου 1821. Σε βάρος των υποδούλων από το 1571 ραγιάδων Ελλήνων του νησιού. Με πρωτομάρτυρα τότε τον απαγχονισθέντα Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κι Εθνάρχη Κυπριανό. Και τους καρατομηθέντες μητροπολίτες Κυρηνείας Λαυρέντιο, Κιτίου Μελέτιο, Πάφου Χρύσανθο και τους θανατωθέντες, εκατοντάδες, προκρίτους, κληρικούς και λαϊκούς της Κύπρου. Όσους δεν πρόλαβαν να διαφύγουν στον Μοριά, στο Μεσολόγγι, στη Ρούμελη για να συστρατευθούν με τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Μακρυγιάννη, τον Κανάρη, τον Παπαφλέσσα στην Εθνεγερσία του Εικοσιένα.
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΣ Ιούλιος κι αρχίζει πλέον το μέτρημα της συμπλήρωσης μισού ήδη αιώνα συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής στα σκλαβωμένα από τον τουρκικό Αττίλα ‘74 ελληνικά εδάφη της Κύπρου. Στην Κερύνεια, τη Μόρφου, την Αμμόχωστο, την Καρπασία, τη μισή Λευκωσία, τα βόρεια προάστιά της και τα χωριά της.
ΜΙΣΟΥ ΑΙΩΝΑ ήδη, ανικανότητας και αποτυχίας του Ελληνισμού (όλων δηλαδή των Ελληνίδων και Ελλήνων της Κύπρου, της Ελλάδος, της Διασποράς, μ’ επικεφαλής πάντοτε τις εκάστοτε εκλελεγμένες από μετά τον όλεθρο του 1974 κυβερνήσεις Αθηνών τε και Λευκωσίας) να απελευθερώσουμε τα σκλαβωμένα από τους Τούρκους εδάφη της Κύπρου.
ΕΙΝΑΙ, από την άλλη, και μισός αιώνα αποτυχίας των και ισχυρότερων Τούρκων Κατακτητών να διαλύσουν, να απονομιμοποιήσουν και να καταστήσουν εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία, προκειμένου να μετατρέψουν σε τουρκικό προτεκτοράτο ολόκληρο το νησί. Το διεθνώς αναγνωρισμένο δηλαδή μόνο νόμιμο κυπριακό κράτος, το οποίο διασώζεται εισέτι εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων.
ΕΙΝΑΙ, συνάμα, και η μέχρι τώρα, μισού αιώνα αποτυχία της Τουρκίας να επαναλάβει το σε βάρος της Κύπρου «επίτευγμά» της, εναντίον της Δυτικής Θράκης ή σε οποιοδήποτε ελληνικό νησί του Αιγαίου επιβουλεύεται, όπως είναι η εκπεφρασμένη από τις εκάστοτε τουρκικές κυβερνήσεις στρατηγική επιδίωξη της Άγκυρας.
ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ λοιπόν αυτού του μισού αιώνα, με πρώτον στο μέτρημα τον μαύρο Ιούλιο του 1974, δεν επαληθεύτηκε ο κανόνας-αξίωμα που διατύπωσαν οι αρχαίοι Αθηναίοι, «πλειόνων ορεγόμενοι» ιμπεριαλιστές, εισβολείς, κατακτητές και σφαγείς στο νησάκι της Μήλου το 416 π.Χρ. και τον κατέγραψε στον Μηλίων Διάλογο Ε-89 της Ξυγγραφής του ο Θουκυδίδης, ότι «ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του».
– Δηλαδή, σε αυτήν την 50ετία, δεν υπήρξε τόσο αδύναμος ο Ελληνισμός, ούτε τόσο δυνατοί κι επιδέξιοι οι Τούρκοι, ώστε να ισχύσει το Έψιλον Ογδόντα Εννιά (Ε-89 Θουκ.), το οποίο… ευαγγελίζονται, με μονομανία φανατικών, αδιακόπως από την ήττα του 1974 έως και σήμερα, οι εν Λευκωσία και εν Αθήναις αθεράπευτοι, αείμνηστοι και επιζώντες μετά των κομματικών τους επιγόνων, Ενδοτικοί – Διζωνικοί – Κουεγιαρικοί – Μπουτρογκαλιστές – ΑΝΑΝιστές – Κρανμοντανιστές και εισέτι επιπροσθέτως πρόθυμοι για προσφορές επιπλέον «λουκουμιών» (ΑΟΖ κοκ) προς τους Τούρκους Κατακτητές…
ΤΟ ΦΑΙΔΡΟΝ της τελευταίας 20ετίας μήνυμα είναι ότι: Η πολλαπλώς και διαρκώς διακηρυγμένη νεο-οθωμανική πολιτική του μονοκράτορα στην Τουρκία και επίδοξου νεοσουλτάνου με προσόντα «παγκόσμιας εμβέλειας σκακιστή» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εναντίον και του Ελληνισμού («θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ») επιδαψίλευσε στην πλειονότητα των Ελλήνων την φώτιση ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και να ξεστραβωθούν από το πλήθος των ψευδαισθήσεων που έτρεφαν περί «εντίμων συμβιβασμών», «win-win» και «kazan-kazan»… επαναπροσεγγιστικών «συνεπιδιώξεων».
ΘΕΤΙΚΟ είναι ότι το τουρκικό μήνυμα… «ελήφθη»! Και η Αθήνα έσπευσε ήδη προς την ενδυνάμωση των εσωτερικών και εξωτερικών Συντελεστών Εθνικής Ισχύος. Ώστε να ορθώσει ικανή και πειστική (προς την Άγκυρα) Αποτρεπτική Ισχύ με διακηρυγμένη αποφασιστικότητα: (α) Εθνική συνοχή. (β) Όπλα και (γ) Διπλωματία. Και επί του πεδίου, ενισχύοντας αποφασιστικά τις ένοπλές της δυνάμεις, και στο γεωστρατηγικό περιβάλλον, με έμπρακτη ανάπτυξη συμμαχιών και διακρατικών συνεργασιών.
ΜΕΣΟΒΕΖΙΚΟ και αρνητικό και επικίνδυνο είναι ότι: Αθήνα και Λευκωσία εξακολουθούν να πολιτεύουν εγκλωβισμένες στα από το 1974 Ηττημένα Μυαλά τους επί του Κυπριακού. Σερνόμενες στις ίδιες έκτοτε επωφελείς για τους Τούρκους Κατακτητές διαδικασίες των διζωνικών τους ψευδαισθήσεων. Αδέξιες ακόμη ν’ αξιοποιήσουν με την πρέπουσα επάρκεια το νέο διεθνές περιβάλλον που διαμορφώνει με την εισβολή του στην Ουκρανία από 24.2.2022 ο ρωσικός Αττίλας, προς τον οποίο προσφέρει εκδουλεύσεις το τουρκικό «εκκρεμές» τού και αφρίζοντος πλέον «αντιδυτικού» Ερντογάν.
ΕΛΛΑΣ και Κύπρος διαθέτουν πλέον νεοεκλεγείσες κυβερνήσεις με ισχυρή εντολή από την πλειοψηφία του λαού. Θα δυνηθούν άραγε ν’ αξιοποιήσουν τις περιστάσεις ώστε να στριμώξουν αποτελεσματικά τον επανεκλεγέντα νεοσουλτάνο του τουρκικού επεκτατισμού;
