Οι εποχές που η Άγ. Μέρκελ καλωσόριζε και φωτογραφιζόταν με παράνομους μετανάστες πέρασαν ανεπιστρεπτί
του Γιάννη Σιδέρη από το liberal.gr
Πάνε οι εποχές που η Άνγκελα Μέρκελ έβγαζε selfies με τους παράνομους μετανάστες που έστειλε ο Τσίπρας κατά εκατοντάδες χιλιάδες στη Γερμανία, το καλοκαίρι του 2015. Τότε που δήλωνε, «Η Γερμανία είναι μια ισχυρή χώρα. Έχουμε ήδη καταφέρει τόσα πολλά. Θα τα καταφέρουμε».
Ήταν άνθρωποι από την αιμάσσουσα τότε Συρία, αλλά και από τη Βόρεια Αφρική, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, κλπ.
Ενώ ο τότε πρόεδρος των Γερμανών Βιομηχάνων, Ίνγκο Κράμερ είχε δηλώσει ότι «οι μετανάστες είναι ευλογία» (γιατί θα έβρισκε φτηνά εργατικά χέρια).
Μάλλον δεν αποδείχτηκαν ευλογία, γιατί εκτός από τα φτηνά χέρια τους έφεραν και τον τρόπο ζωής τους, τις δοξασίες τους, τα ήθη και θα έθιμά τους. Έρχονταν από άλλο πολιτισμικό σύμπαν, αρνούμενοι να ενταχθούν τον τρόπο ζωής των κοινωνιών που τους υποδέχονταν.
Το αποτέλεσμα ήταν βραδυφλεγές καθώς συν τω χρόνω η δυσαρέσκεια των γηγενών αυξανόταν, με αποτέλεσμα αυξάνεται και η μαζικότητα των αντιμεταναστευτικών («ξενοφοβικών» στη γλώσσα του δικαιωματισμού, κομμάτων).
Το πρόσφατο γεγονός της τρομοκρατικής επίθεσης στο Ζόλινγκεν, για την οποία έκανε ανάληψη ευθύνης το ισλαμικό Κράτος, αλλά κυρίως τα πρόσφατα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών, αποτέλεσαν σοκ για τον κυβερνητικό συνασπισμό.
Η χιτλερικής απόκλισης ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) κατέλαβε την πρώτη θέση στη Θουριγγία, ενώ ήρθε οριακά δεύτερη στη Σαξονία, Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία των ακροδεξιών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!
Δεν είναι μόνο το μεταναστευτικό προφανώς η αιτία, καθώς η ακρίβεια που έχει ενσκήψει στην Ευρώπη μετά την πανδημία όπως και το Ουκρανικό, φτωχοποιούν ταχέως μεγάλα κοινωνικά στρώματα, διευρύνοντας τα ταξικά χάσματα σε κοινωνικό αλλά και σε γεωγραφικό επίπεδο.
Η κυβέρνηση του ράθυμου Σολτς αποφάσισε εκ των υστέρων να λάβει μέτρα κατά της μαζικής απρόσκοπτης μετανάστευσης, ως απάντηση στην άνοδο της ακροδεξιάς: Μέτρα όπως οι συνοριακοί έλεγχοι για έξι μήνες σε όλα τα χερσαία σύνορα. Ήδη ίσχυαν για Πολωνία, Τσεχία, Αυστρία και Ελβετία, και τώρα θα επεκταθούν και στα σύνορα με τη Γαλλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, και τη Δανία.
Φυσικά η Γερμανία παραμένει όμηρος της γερμανικής βιομηχανικής ανάγκης για εργατικά χέρια. Γι’ αυτό και ο καγκελάριος στη Βουλή δήλωσε: «Η χώρα χρειάζεται μετανάστες» και διαβεβαίωσε «ότι παραμείνει ανοιχτή η κοινωνία, προσφέροντας προστασία στους διωκόμενους, αλλά δεν μπορεί απλώς να έρχεται στη Γερμανία όποιος θέλει. Πρέπει να μπορούμε να επιλέγουμε ποιος θα έρθει».
Για τον λόγο αυτό αποφασίστηκε να αυξηθούν οι απορρίψεις αιτημάτων ασύλου, να ενταθούν οι απελάσεις σε τρίτες χώρες, αλλά και σε χώρες πρώτης υποδοχής.
Το τελευταίο θορύβησε αρκούντως την Ελλάδα ως χώρα υποδοχής. Ο Πρωθυπουργός μετέβη στην Αυστρία προκειμένου να συναντηθεί με τον καγκελάριο Νεχάμερ, ο οποίος τηρεί σκληρή στάση στο μεταναστευτικό και έχει σταθεί στο πλευρό της Ελλάδας.
Επανέλαβε το ελληνικό αίτημα για ευρωπαϊκή χρηματοδότηση στον φράχτη, διαβεβαιώνοντας πάντως ότι σε κάθε περίπτωση αυτός θα ολοκληρωθεί έστω και με ελληνικούς πόρους. Και τόνισε ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί και να επωμισθεί ένα δυσανάλογα μεγάλος βάρος λόγω απλά της γεωγραφικής της ιδιαιτερότητας».
Και απαντώντας στη γερμανική έμπνευση που ψάχνει για κορόιδα, να δεχθούμε δηλαδή μετανάστες με γενναία χρηματοδότηση αλλά και ενίσχυση των επιδομάτων για να μη φεύγουν για τη Γερμανία, είπε: «δεν μπορεί κανείς να έχει την απαίτηση από την Ελλάδα να έχει ένα πιο ευνοϊκό πλαίσιο κοινωνικής προστασίας για τους πρόσφυγες από ό,τι έχει για τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες».
Προφανώς η Γερμανία μας αντιμετωπίζει περίπου όπως Βρετανία τη…Ρουάντα στην οποία θα στείλει μετανάστες (σχέδιο που εξελίσσεται όχι με ιδιαίτερη επιτυχία), ή έστω όπως η Ιταλία την Αλβανία, στην οποία σχεδιάζει να εξάγει μετανάστες! Οπότε για να μην αυτοκτονήσει ο παραπαίων συνασπισμός του Σολτς, ας αυτοκτονήσει η ελληνική κυβέρνηση.
Προφανώς ο Έλληνας πρωθυπουργός κατανοεί το διακύβευμα για την κυβέρνησή του και τη χώρα, και προσώρας δείχνει ότι δεν θα υποχωρήσει. Αν το κάνει, θα αντιμετωπίσει υπαρξιακής υφής πρόβλημα για την κυβέρνησή του.
Οι Γερμανοί με τη νοοτροπία του ηγεμονισμού, θέλουν να εξαγάγουν το πρόβλημά τους σε χώρες που θεωρούν δευτέρας σημασίας και δεκτικές στην επιρροή τους, αλλά παράλληλα να διατηρήσουν τα προσχήματα ανθρωπισμού.
Εξακολουθούν να παρέχουν ηγεμονικά επιδόματα στους μετανάστες. Αυτά αποτελούν τον μαγνήτη της μαζικής εισροής ανθρώπων από τον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, για τους οποίους τα επιδόματα αποτελούν όαση ζωής.
Αλλά, αν για τους μετανάστες τα επιδόματα είναι όαση ζωής, για τις ΜΚΟ που έχουν ως επάγγελμα τον ανθρωπισμό, αυτές που τους διευκολύνουν να έρθουν στην Ευρώπη, ουσιαστικά τους μεταφέρουν, είναι χρυσοφόρος πακτωλός.
