Μια αφήγηση για τα όσα διαδραματίστηκαν στην εξέγερση του Σιάτλ 12 χρόνια πριν που σηματοδότησε την πρώτη νίκη του αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος.
Του Τ. Δεσύλλα από το Άρδην τ. 23
Στο Σηάτλ έμεινα 4 ημέρες. Η «ενημέρωση» που είχε ο κόσμος από τα ΜΜΕ δεν ανταποκρίνονταν στα γεγονότα. Δεν επρόκειτο για μια ειρηνική διαμαρτυρία που την ασχήμυναν οι πράξεις κάποιων βίαιων διαδηλωτών, όπως ο υποστήριξε. πρόεδρος Κλίντον Ήταν μια μαζική και δυναμική αλλά ταυτόχρονα ειρηνική διαδήλωση που χτυπήθηκε επανειλημμένως από την αστυνομία με προφανή σκοπό την πρόκληση μιας βίαιας απάντησης, που θα έδινε έτσι την ευκαιρία για καλές φωτογραφίες στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Και αυτό το γνωρίζω γιατί παρακολούθησα ο ίδιος όλα όσα συνέβησαν και θα σας εξιστορήσω το πως έγιναν.
Οι διαδηλωτές στο Σηάτλ –Αμερικανοί εργάτες ατσαλιού, Καναδοί ταχυδρομικοί, φοιτητές από όλα τα μέρη του κόσμου, οικολόγοι από την Αυστραλία– δεν έπαιρναν θέση υπέρ απλά κάποιων μεταρρυθμίσεων του ΠΟΕ αλλά αγωνίζονταν για την ολοκληρωτική απαλλαγή από αυτόν. Και αυτό δεν ίσχυε μόνο για τους διαδηλωτές. Πήρα συνεντεύξεις από πολλούς και ούτε ένας δεν βρέθηκε να πει ευνοϊκά λόγια για τον ΠΟΕ. Δύο αντιπρόσωποι από την Καραϊβική ήσαν θυμωμένοι για την απώλεια των θέσεων εργασίας. Ένας αντιπρόσωπος από το Περού με έναν τηλεβόα ανέβηκε σε ένα αυτοκίνητο και μίλησε στους διαδηλωτές κατά του ΠΟΕ, για τα προβλήματα που προκαλεί στους εργάτες και στους αγρότες. Πήρα μια συνέντευξη από έναν νεαρό από την Νορβηγία, μέλος της Greenpeace, που ήταν και αυτός απόλυτα αρνητικός. Ακόμη και κάποιος Ολλανδός αντιπρόσωπος μιλούσε για την ζημιά που προκαλείται στους αγρότες της χώρας του. Συνέχισε λέγοντας πως αν και υποθετικά ο ΠΟΕ είναι ένας δημοκρατικός οργανισμός, στην πραγματικότητα αυτό είναι αναληθές. Οι ΗΠΑ, η Αγγλία, ο Καναδάς και λίγες ακόμη χώρες αποφασίζουν από κοινού αυτό που επιθυμούν και κατόπιν απαιτούν από τις υπόλοιπες να το ψηφίσουν. Αν αυτές δεν το κάνουν τις απειλούν με την άρνηση χορήγησης δανείων. Έτσι παίρνουν αυτό που ζητούν με εκβιασμό. Και οι Ιταλοί με τους οποίους μίλησαμε ήταν εξαγριωμένοι και τέλος πάντων δεν βρήκα ούτε έναν αντιπρόσωπο που να ήταν υπέρ.
Έτσι η κυβέρνηση υποκίνησε μια «ταραχή» για να δυσφημήσει το κίνημα κατά του ΠΟΕ, εφόσον δεν μπορούσε να το διαλύσει. Δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Ήμουν εκεί και είδα τι συνέβη. Με εξέπληξε ειλικρινά πόσο λίγο ενδιέφερε την ηγεσία μας το τι θα μπορούσε να συμβεί στους απλούς ανθρώπους. Ο Κλίντον μπορεί να λέει όμορφα λόγια αλλά η αλήθεια είναι ότι για αυτούς είμαστε ένα τίποτα. Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι.
Την Κυριακή και την Δευτέρα δεν σημειώθηκαν βίαια επεισόδια. Το πλήθος ήταν επιθετικά μη βίαιο, με την δική του περιφρούρηση. Μέχρι την Τρίτη στις 4μμ μια μόνο βιτρίνα είχε σπάσει σε όλη την πόλη- μια βιτρίνα των McDonalds. Τα πράγματα ήταν περισσότερο ειρηνικά ακόμη και από μια ροκ συναυλία, πόσο μάλλον για μια ειρηνική διαδήλωση ενεργού αποκλεισμού του κέντρου του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Σε αυτό το σημείο νέες δυνάμεις της αστυνομίας αρχίζουν να ρίχνουν αέρια κατά του πλήθους και να πυροβολούν με ελαστικές σφαίρες. Ποιόν θα εξέπληττε το γεγονός ότι ο κόσμος θα αγρίευε; Οι νέοι άρχισαν να σπάνε βιτρίνες σε απάντηση των αστυνομικών χτυπημάτων. Η αστυνομία προβοκάρισε αυτά τα παιδιά και αυτό είναι αναμφισβήτητο.
Την Κυριακή και τη Δευτέρα υπήρχαν νέοι αστυνομικοί που τους χρησιμοποιούσαν για να μπλοκάρουν τους δρόμους. Ήταν εκπαιδευόμενοι. Αλλά την Τρίτη έστειλαν πραγματικούς αστυνομικούς, κανείς τους δεν ήταν νέος. Είχαν ασκηθεί για να κάνουν επιθέσεις σε πλήθη. Μία μικρή ομάδα περίπου 100 ατόμων ανταπάντησε. Τότε η αστυνομία κυνηγούσε αυτή την ομάδα σε όλη την πόλη δίνοντας την ευκαιρία για πολλές φωτογραφίες των «βίαιων διαδηλωτών».
Κάποιες στιγμές οι περίπου 100 διαδηλωτές βρέθηκαν εγκλωβισμένοι μεταξύ των κτιρίων και της αστυνομίας. Θα μπορούσαν αυτοί οι τελευταίοι να τους συλλάβουν πολύ εύκολα και να τους απομακρύνουν. Αντίθετα τους έριξαν αέρια και τους άφησαν να φύγουν. Κατόπιν αυτό συνέβη ακόμη μια φορά. Η αστυνομία, από τις πληροφορίες που έχω, δεν έκαναν συλλήψεις μέχρι αργά την Τρίτη αν και οι ταραχές συνεχίστηκαν από τις τρεις μέχρι τις εννιά και μισή.
Την Τρίτη τη νύχτα η αστυνομία έριξε αέρια σε όλο τι κέντρο της πόλης. Τα παιδιά έσπασαν λίγες βιτρίνες –των McDonalds και των Starbucks και έκαψαν λίγους κάδους απορριμμάτων. Η αστυνομία χρησιμοποίησε αυτούς τους ανθρώπους για τους σκοπούς της, με τρόπο σκηνοθετημένο. Πιστεύω επίσης ότι η αστυνομία είχε δικούς της ανθρώπους εκεί, που παρακινούσαν το πλήθος να κτυπήσει τα καταστήματα -και αν νομίζετε ότι υπερβάλω σας λέω ότι είδα υποτιθέμενους διαδηλωτές – φώναζαν και τα υπόλοιπα-και έπειτα όταν όλα τελείωσαν οι ίδιοι άνθρωποι έπιαναν άλλους διαδηλωτές και τους έβαζαν χειροπέδες.
Στις 6μμ κηρύχθηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Την στιγμή αυτή οι 100 διαδηλωτές είχαν απωθηθεί έξω από τα όρια της πόλης και η αστυνομία είχε ακολουθήσει και έριχνε αέρια στις γειτονιές που ζούσε απλός κόσμος. Δεν υπερβάλω, η αστυνομία ήταν αμείλικτη.
Ήταν μια περιοχή περίπου δέκα τετραγώνων από τα όρια του κέντρου της πόλης προς το Κεντρικό Κοινοτικό Κολέγιο του Σηάτλ. Αν ήσουν «ζωντανός» θα σε ψέκαζαν και εκείνη την ώρα οι άνθρωποι επέστρεφαν από τις δουλειές τους και κυκλοφορούσαν γυναίκες και παιδιά. Ο κόσμος έβγαινε από το σπίτι του να δει τι συμβαίνει γιατί τα όπλα που εκτόξευαν τα δακρυγόνα ηχούσαν σαν κανόνια και θα γίνονταν και αυτοί στόχοι των αερίων. Σε ένα βενζινάδικο της ΤΕΧΑCΟ έριξαν δακρυγόνα στις αντλίες της βενζίνης. Το πιστεύετε ή όχι έμοιαζαν με βάνδαλους. Έριξαν δακρυγόνα σε ένα λεωφορείο. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια . Σε ένα λεωφορείο! Ο οδηγός και οι επιβάτες το εγκατέλειψαν αμέσως.
Καθόμουν σε ένα καφέ, το Rauhaus. Η αστυνομία κτύπησε με ελαστικές σφαίρες την βιτρίνα. Μάζεψα δεκάδες από αυτές σε μια μικρή έκταση. Επίσης η αστυνομία κτύπησε με χρώμα που διακρίνεται με ειδικό φωτισμό. Έτσι μπορούσαν να χρωματίσουν οποιονδήποτε και οτιδήποτε και κατόπιν να τον κυνηγήσουν.
Ο ντόπιος πληθυσμός εξοργίστηκε από την συμπεριφορά της αστυνομίας και ενώθηκε με τα 100 άτομα που ήταν εκτός των ορίων του κέντρου της πόλης . Έτσι βρέθηκαν 500 άνθρωποι που ήταν όλοι πολύ θυμωμένοι. Φυσική κατάληξη. Κτυπήθηκαν από αναρίθμητα δακρυγόνα και τους πυροβόλησαν με εκείνες τις αναθεματισμένες σφαίρες. Τότε το πλήθος ύψωσε οδοφράγματα στο Κεντρικό Κοινοτικό Κολέγιο του Σηάτλ. Οι αστυνομικοί ανασυντάχθηκαν και μετά από μια ώρα κτύπησαν με δακρυγόνα αυτή την περιοχή.
Τότε άρχισαν τις μαζικές συλλήψεις. Η αιτία ήταν ο ερχομός του Κλίντον –οι Έλληνες τον αποκαλούν πλανητάρχη, Άρχοντα του Κόσμου. Χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για το πόσο ΑΓΑΠΑ την ειρηνική διαμαρτυρία, και θα έπρεπε να είστε βρέφος για να πιστέψετε ότι ο ίδιος δεν έχει σχέση με την δράση της αστυνομίας. Όλο αυτό το πράγμα με την αστυνομική επίθεση ήταν η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και όχι κάποια απόφαση των γραφειοκρατών του Σηάτλ. Ήταν το Στέιτ Ντιπάρμεντ. Αυτοί ήθελαν να δυσφημήσουν τους διαδηλωτές.
Όταν όλα ξεκινούσαν την Κυριακή έγινε μια συγκέντρωση αλληλεγγύης με συμμετοχή ανθρώπων διαφορετικής προέλευσης. Την Δευτέρα το πλήθος έγινε ακόμη μεγαλύτερο. Την Τρίτη επρόκειτο πλέον για ένα είδος καρναβαλιού όπου οι άνθρωποι έκαναν διάφορα πράγματα, μια μπάντα έπαιζε μουσική και οι διαδηλωτές απέκλειαν το Διεθνές Κέντρο Εμπορίου. Στις 3μμ άρχισαν να πέφτουν τα δακρυγόνα.
Το γεγονός που έκανε τον Κλίντον έξω φρενών ήταν ο αποκλεισμός της εισόδου του Δ.Κ.Ε. από ειρηνικές ανθρώπινες αλυσίδες. Μόνο 27 αντιπρόσωποι κυρίως Αμερικανοί και Βρετανοί είχαν εισέλθει στην αίθουσα της διάσκεψης. Σε αυτή την ενέργεια συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Έτσι η αστυνομία αποφάσισε να κτυπήσει με τα αέρια, να σπάσει τις αλυσίδες και να φανεί ότι δήθεν οι διαδηλωτές ήταν βίαιοι.
Σήμερα (Τετάρτη) ακολούθησα την ενωμένη διαμαρτυρία με την Ένωση των Λιμενεργατών. Κατευθυνθήκαμε αρχικά στην αποβάθρα όπου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και κατόπιν κάναμε πορεία στην Τρίτη Λεωφόρο. Σύντομα η αστυνομία κτύπησε με δακρυγόνα. Ήταν μια γιαγιά εκεί που είχε κατέβει για ψώνια. Την βλέπω λοιπόν να προσπαθεί να τρέξει αλλά δεν μπορεί να ανασάνει, βρίσκονταν σε κατάσταση πανικού. Την οδήγησα στην είσοδο μιας πολυκατοικίας. Ανάσαινε με δυσκολία και ήταν ακόμη τρομοκρατημένη. Καταγόταν από την Γερμανία και της έρχονταν στο μυαλό άσχημες αναμνήσεις. Τα δακρυγόνα ακούγονταν σαν πυροβόλα, τα ελικόπτερα πετούσαν πάνω από τα κεφάλια μας και το σκηνικό το συμπλήρωναν σειρήνες και έφιπποι αστυνομικοί. Είχαν πάρει την απόφαση να καταστρέψουν αυτό το κίνημα.
Έτσι λοιπόν βρισκόμασταν στην είσοδο της πολυκατοικίας και η κυρία ήθελε να πάει στο νοσοκομείο, αλλά τα δακρυγόνα έπεφταν παντού και φοβόμουν ότι αν την μετακινούσα θα βρίσκονταν εκτεθειμένη στα αέρια. Είδα επίσης μια κοπέλα όχι πάνω από τα 18 με σκισμένα χείλια, που αιμορραγούσαν από το κτύπημα κάποιου αστυνομικού και τότε έριξαν πάλι δακρυγόνα στο πλήθος μεταξύ αυτών και σε αυτή την κοπέλα. Μετά από αυτό γονάτισε στο έδαφος κλαίγοντας και προσευχόταν για 15 λεπτά λέγοντας «Άβε Μαρία, Άβε Μαρία.» Πάλι και πάλι. Βρισκόταν σε κατάσταση πανικού. Έριξαν δακρυγόνα σε αυτούς τους ανθρώπους που κάθονταν κάτω ειρηνικά και δεν έκαναν τίποτα. Τίποτα.
Κάποια στιγμή ο δήμαρχος του Σηάτλ είπε ότι τα αγόρια του δεν χρησιμοποίησαν ελαστικές σφαίρες. Από θαύμα λοιπόν, είχα ήδη δέκα μέσα στην τσέπη μου. Θα μπορούσα να ανοίξω ένα μικρό κατάστημα πουλώντας αυτά τα πράγματα. Ήταν παντού γύρω μας. Εγώ και άλλος κόσμος τις δίναμε στους αντιπροσώπους της διάσκεψης και στο προσωπικό, «κοιτάξτε τι κάνουν! Πυροβολούν με τέτοιες σφαίρες και μετά λένε ψέματα». Τα δείξαμε και στα Μίντια. Νομίζω ότι η πληροφορία έφτασε σε πολλούς ανθρώπους και μέσα ενημέρωσης γιατί ο δήμαρχος έκανε νέα δήλωση που παραδέχονταν την χρήση των σφαιρών. Σαν να μην το γνώριζε εκ των προτέρων.
Πυροβόλησαν από ενάμισι μέτρο απόσταση έναν νεαρό δίπλα μου κατευθείαν στο πρόσωπο και του έσπασαν όλα τα μπροστινά δόντια. Όταν συνέβη αυτό τα έχασα. Ξέχασα ότι θα μπορούσα να γίνω είδηση για όλους σας και άρχισα να φωνάζω στους μπάτσους «τι διάολο συμβαίνει με εσάς; είστε άρρωστοι;». Έτσι ο μπάτσος με σημάδεψε στο πρόσωπο με το όπλο του. Αυτή ήταν η απάντησή του. Αρχικά έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπο για να μην χάσω τα δόντια μου. Και μετά σκέφτηκα «στο διάολο να πάει!» Φορούσα το μπλουζάκι-στόχος που γράφει «παράπλευρες απώλειες», το γνωρίζετε; Με τον στόχο όμοιο με αυτόν που φορούσαν κατά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Και φώναξα σε αυτόν τον τύπο: «εμπρός πυροβόλησε! Εδώ! Εδώ είναι ο στόχος!» Δεν με πυροβόλησε.
Θέλω να επιμείνω ότι οι διαδηλωτές δεν ήταν βίαιοι. Ήταν οι λιγότερο βίαιοι άνθρωποι που είχα δει ποτέ. Ακόμη και όταν άρχιζα να φωνάζω στον μπάτσο, εκείνο το κορίτσι σηκώθηκε και μου είπε «μην φωνάζεις! Αυτό δεν είναι μη-βία!». Αυτός ο κόσμος έπρεπε να πιστεύει πάρα πολύ. Πρέπει να αυτοσυγκεντρώνονται όλη την ώρα. Δεν ξέρω.
Ο Κλίντον είπε ότι υποστηρίζει τις μη βίαιες διαδηλώσεις. Αυτό είναι ανοησία. Σήμερα (Τετάρτη), οι διαδηλωτές δεν προκάλεσαν κανένα πρόβλημα. Στην πόλη οι αστυνομικοί είχαν κυνηγήσει ανθρώπους που δεν ήταν καν διαδηλωτές –όπως εκείνη η γριά κυρία ή απλούς ανθρώπους που πήγαιναν στην δουλειά τους–, όλοι κτυπήθηκαν με τα δακρυγόνα. Τα λεωφορεία δεν κυκλοφορούσαν εξαιτίας των αερίων. Εγώ στάθηκα τυχερός να βρω ένα με οδηγό που μπορούσε ακόμη να βλέπει. Τον παρακάλεσα να πάει την κυρία σπίτι της και αυτός άλλαξε το δρομολόγιο ειδικά γι’ αυτήν. Αν θέλεις να βρεις ανθρώπινη ευπρέπεια μείνε μακριά από τον Πλανητάρχη! Πήγαινε στους απλούς ανθρώπους. Αυτοί έχουν αρκετή. Ο Πλανητάρχης έχασε όλη την δική του, πριν από χρόνια. Τώρα δεν θα αναγνώριζε την ανθρωπιά ακόμη και αν έπεφτε επάνω του.
Τώρα είχα κάνει την προσωπική μου γνωριμία με τους ανθρώπους που κυβερνούν αυτή την χώρα και κατάλαβα ότι είναι απλώς ανήθικοι. Άνθρωποι της δουλειάς, άνθρωποι με μωρά κτυπήθηκαν από τα αέρια επειδή η κυβέρνηση δεν ήθελε να επιτρέψει σε μια συγκέντρωση πολιτών να εκφράσει τις απόψεις της. Είναι το ίδιο που συνέβη και στην Αθήνα. Οι απαιτήσεις του Κλίντον από την Ελληνική κυβέρνηση δημιούργησε την αναταραχή και το ίδιο έκανε και εδώ. Και τότε είπε ότι υποστηρίζει τις μη βίαιες διαδηλώσεις. Πώς; Πυροβολώντας με ελαστικές σφαίρες; Και σήμερα θέτουν εκτός νόμου τις αντιασφυξιογόνες μάσκες. Θέλουν να είναι σίγουροι ότι ο καθένας παίρνει τα χρήματά του άξια.
Σήμερα, όπως και χθες τη νύχτα, η αστυνομία βρισκόταν σε κατοικημένες γειτονιές. Κόσμος βρίσκονταν σε καφενεία και κτυπήθηκε με αέρια και σφαίρες, μπορούσες να ακούσεις τους πυροβολισμούς από το παράθυρο. Ένας άνδρας που διέσχιζε τον δρόμο για το σπίτι του κτυπήθηκε από αέρια, το ίδιο και ένας μεθυσμένος που έβρισε τους μπάτσους και πολλοί άλλοι ακόμη. Είναι άξιον απορίας πως δεν σκοτώθηκε κάποιος που υπέφερε από άσθμα ή κάτι ανάλογο.
Εκτός και αν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά αυτός δεν μπορεί να μας το πει. Στο κάτω-κάτω επρόκειτο για παράπλευρες απώλειες.
